Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με τα γράμματά του ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκη αντικατέστησε το προσωπικό του ημερολόγιο, σε αντίθεση με τον Λέοντα Tολστόη που κρατούσε συστηματικά και λεπτομερειακά αυτοβιογραφικές σημειώσεις. Στην αρχή στα γράμματα προς τον πατέρα του και, στη συνέχεια -μετά τη δολοφονία του το 1839- προς τους κηδεμόνες συγγενείς του, και κυρίως προς τον Mιχαήλ, καθρεφτίζονται οι προσπάθειες του νεαρού Φιοντόρ στην ακαδημαϊκή του ζωή μέσα στο αριστοκρατικό περιβάλλον με τα άκαμπτα στρατιωτικά ήθη, όπου είναι αναγκασμένος να μετράει συνεχώς και το τελευταίο καπίκι και να κάνει απεγνωσμένες ε...

Όλα στον κόσμο ανάγονται τελικά στις δύο μεγάλες πράξεις - στον έρωτα και τον θάνατο. ...Η ars armatoria, η τέχνη των ερωτικών απολαύσεων, είναι και αυτή τέχνη και μάλιστα όχι λιγότερο συναρπαστική από την ars gladitioria, την τέχνη των μονομάχων. Μεταξύ αυτών των δύο τεχνών υπάρχουν πράγματι πολλά κοινά. Και οι δυο τους εξάπτουν ιδιαίτερα τη φαντασία μας, και οι δύο τους έχουν έντονη τάση προς εφευρετικές διαστρεβλώσεις, και οι δυο τους είναι εξαιρετικά επιδεικτικές -για το ευρύτερο κοινό ή σε τελείως προσωπικό επίπεδο, αυτό είναι άλλο ζήτημα-, και οι δυο τους περιέχουν ο...

Το βιβλίο αυτό είναι ένα πορτρέτο του ιερού παραληρήματος για την τέχνη. Οι συμμετέχοντες είναι τρεις, ένας θεός και δύο λάτρεις του, που επίσης λατρεύουν ο ένας τον άλλον (και που εμείς, διαβάζοντας τα γράμματά τους, ξέρουμε πως θα είναι μελλοντικοί θεοί). Ένα ζευγάρι νέων ρώσων ποιητών, που έχουν ανταλλάξει επί χρόνια φλογερά γράμματα για τη δουλειά και τη ζωή, αρχίζουν να αλληλογραφούν με έναν μεγάλο γερμανό ποιητή που είναι και για τους δύο η ενσάρκωση της ποίησης. Αυτό το τρίγωνο ερωτικών γραμμάτων -γιατί τέτοια είναι- αποτελεί μια ασύγκριτη δραματοποίηση της φλόγας γι...

Ο ποιητής, η μούσα κι η επανάσταση. Δυο άνθρωποι. Δυο εραστές. 'Ενας έρωτας θανάσιμος στη δίνη της ιστορίας. Λέξεις, φαινομενικά αθώες, κρύβουν μέσα τους το πάθος. Λέξεις μαχαίρια, λέξεις σφαίρες, λέξεις πυρακτωμένα έλκη στοχεύουν τον άλλον. Μια σειρά επιστολών μεταξύ των εραστών, μας φανερώνουν τον πόθο, τον έρωτα, τη ζήλια, την έμπνευση, το αναπόδραστο επικείμενο τέλος. Ένας έρωτας που ξεκίνησε με ένα ποίημα και τελείωσε με μια σφαίρα στον κρόταφο.

Η Λίλια Μπρικ ήταν ο μεγάλος έρωτας του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι. Έζησαν μαζί δεκαπέντε χρόνια, από το 1915 έως τον θάνατό του. Ο ποιητής της έγραφε ακόμη και όταν χώριζαν για λίγο. Σε αυτά τα γράμματα και τα τηλεγραφήματα υπέγραφε πάντα ως "Σκυλάκι". Τα περισσότερα έχουν στο τέλος μια ζωγραφιά - ο Βλαντιμίρ σκύλος, η Λίλια γάτα. Σε πολλά γράμματα αναφέρεται και ο Όσιπ Μαξίμοβιτς Μπρικ, σύζυγος της Λίλιας με τον οποίο δεν χώρισε ποτέ. Ο Μαγιακόφσκι και ο Μπρικ ήταν ήδη καλοί φίλοι, δεμένοι με τα ίδια ιδανικά και την κοινή φιλολογική δουλειά, προτού ανθήσει ο έρωτας του πο...

Με βάση τις ερωτικές επιστολές του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι -μεγάλου επαναστάτη ποιητή του 20ού αιώνα που έθεσε τέρμα στη ζωή του το 1930 με μια σφαίρα στο κεφάλι- προς την τελευταία αγαπημένη του, την Τατιάνα Γιακόβλεβα, παρακολουθούμε την ερωτική τους ιστορία, η οποία αποσιωπήθηκε από την επίσημη αγαπημένη του Λιλί Μπρικ. Λέγεται μάλιστα πως η σχέση αυτή γέννησε δύο ποιήματα του Μαγιακόφσκι, τα οποία περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση με τίτλο "Ερωτικές επιστολές, Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι" ("Mayakovsky's last love") την οποία έχει επιμεληθεί η Φρανσίν ντι Πλεσί Γκρέι (Francine...

Ο Ντοστογιέφσκι μιλάει για τον Ντοστογιέφσκι: Η πολυτάραχη, γεμάτη απίθανες δοκιμασίες και στερήσεις ζωή του. Οι έρωτές του. Τα ταξίδια του. Τα πάθη του. Τα αδιέξοδά του. Η αγωνία του να "αγγίξει τον άνθρωπο" και να τον εκφράσει ακόμα και στην πιο βαθιά του πτώση. Η πίστη του στο καλό. Οι στοχασμοί του για το σκοπό της ζωής. Τα διεισδυτικά και συμπονετικά κοιτάγματά του στους σκοτεινούς λαβυρίνθους της ψυχής. Οι συμβουλές του. Τα αποφθέγματά του. Οι αφορισμοί του. Η διαρκής αμφιβολία του για το κατά πόσο καταφέρνει να εκφράσει έστω και μέρος της ατομικής του αλήθειας......

Μαρίνα Τσβετάγεβα: " Όλη η ζωή χωρίζεται σε τρεις περιόδους: προαίσθηση του έρωτα, πράξη του έρωτα και ανάμνηση του έρωτα". Αν και αυτά τα γράμματα ανήκουν στη μεσαία -γράφτηκαν στα ρωσικά στη δίνη μιας συνάντησης το 1922-, η μετάφρασή τους από την Τσβετάγεβα στα γαλλικά, δέκα χρόνια αργότερα, τοποθετείται στην τελευταία. Πιο πολύ από μετάφραση, μεταγραφή - τέτοιου βαθμού είναι η οικειότητα της Τσβετάγεβα με τη γαλλική γλώσσα. Και πιο πολύ από μεταγραφή, μετουσίωση ενός αποσπάσματος βιωμένης ζωής που η γραφή διυλίζει μέχρι τη λήθη. 1922. Η Μαρίνα Τσβετάγεβα εγκαταλείπει...

Το βιβλίο αυτό είναι μια πρώτη απόπειρα για προσέγγιση του μεγάλου λιμού που έπληξε επί δύο χρόνια (1891-1892) τις παραβόλγιες περιοχές. Θύμα της κακής σοδειάς και των άλλων δεινών που αναφέρονται σε αυτό το βιβλίο ήταν ο λαός, δηλαδή το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού της Ρωσίας που δούλευε πάρα πολύ σκληρά και σε δύσκολες συνθήκες για να τα βγάλει πέρα. Στον λαό, κατά την τότε αντίληψη, ανήκαν μόνο τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, ήτοι οι πρώην δουλοπάροικοι που στην πλειοψηφία τους ήταν αγρότες. Οι ευγενείς, οι αριστοκράτες και οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πείνασαν και γι'...

Δύο μέγιστοι Ρώσοι συγγραφείς, ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ και ο Γεβγκένι Ζαμιάτιν, ασφυκτιούν στα χρόνια του Στάλιν στη Σοβιετική Ένωση. Τα έργα τους απαγορεύονται, χάνουν τις δουλειές τους και υποφέρουν τα πάνδεινα. Γράφουν απευθείας στον τρομακτικό ηγέτη, ακολουθώντας μια ρωσική παράδοση του 19ού αιώνα όταν ο Πούσκιν, ο Γκόγκολ και ο Ντοστογιέφσκι έστελναν επιστολές στον τσάρο εκλιπαρώντας για ζωτικές χάρες. Οι δυο φίλοι συγγραφείς ζητούν το πολυπόθητο διαβατήριο για να φύγουν για κάποιο διάστημα στο εξωτερικό και προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τον Γκόρκι ως μεσολαβητή. Ο Ζαμιάτ...