Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είναι σπουδαίο να έχω μια μαμά σαν εσένα. Είσαι πολύ ξεχωριστή. Ένα μικρό "ευχαριστώ", για να σου πω πόσο πολύ σ' αγαπώ.

Η μαμά και ο μπαμπάς: η αγάπη, η φροντίδα, αυτό που κρατάει τις ζωές μας ενωμένες. Πες τους ένα μεγάλο "ευχαριστώ" και δείξε τους πόσο πολύ τους αγαπάς με αυτό το υπέροχο βιβλιαράκι.

Ένα βιβλίο καρδιάς γιατί ο χρόνος τρέχει και 'συ βγαίνεις χαμένος απ' την κούρσα μαζί του, αν δεν μάθεις να συγκεντρώνεσαι στη στιγμή με αγάπη.

Το πιο όμορφο βιβλίο-δώρο για να πεις μικρά και μεγάλα μυστικά!

Δεν υπάρχει κανείς που να στερείται, τελείως, το σθένος να αλλάξει". (Ρόλο Μέι) Αυτή είναι μια από τις πολλές σοφές σκέψεις και στοχασμούς που αναφέρονται σε αυτό το βιβλίο, το οποίο είναι, πραγματικά, μια ευεργετική κι ευχάριστη αλλαγή από τα συνηθισμένα βιβλία αυτοβοήθειας που μας παρέχουν θεωρίες και ατέλειωτες μεθόδους. Το απολαυστικό αυτό βιβλίο μας προσφέρει απλώς μικρές σοφές ρήσεις επιφανών και μη ανθρώπων για το πώς θα κάνουμε κάποιες αλλαγές στη ζωή μας, ώστε να γίνει πιο ευχάριστη. Άλλες χιουμοριστικές και άλλες βαθυστόχαστες, οι ρήσεις αυτές μας βοηθούν...

Όταν μια κάρτα ή ακόμα και ένα ακριβό δώρο δεν αρκούν για να πείτε σ' έναν πολύ ξεχωριστό φίλο "ευχαριστώ" για όλα όσα είναι και όσα σημαίνει στη ζωή σας, αυτή η μικρή συλλογή ίσως μπορεί να σας φανεί χρήσιμη. Διαρκεί περισσότερο από μια ανθοδέσμη, λέει περισσότερα από μια κάρτα και σίγουρα δεν παχαίνει όπως ένα κουτί σοκολατάκια. Άλλωστε, ένας πολύτιμος φίλος θα τη θεωρήσει πολύτιμη, όπως το καθετί που αναφέρεται στη φιλία σας.

"Κάθε ανάλυση σε μια στιγμή που πέρασε είναι για να τη σκοτώσει." "Η ευφυία έχει πάντα κάτι από το καθημερινά ευτελές." "Ο μόνος νόμος που δεν ανατρέπεται είναι αυτός της αστάθειας." [...] Θραύσματα ενός κόσμου, στοχαστικές σημειώσεις, αποφθέγματα εμπειριών, τα "ποιήματα" του Δημοσθένη Δαββέτα είναι κάτι σαν χειρονομίες στον άδειο ουρανό. Η λακωνική μορφή τους θυμίζει τα γιαπωνέζικα χαϊκού, ή τα προσωκρατικά αποσπάσματα, όπου στοχαστικά κι αισθαντικά βιώματα εκφράζονται μέσα από τον πυκνό λόγο. Μ' άμεσο ύφος και λέξεις που συσπειρώνουν μέσα τους μνήμη, ιστορία...

Ευχές ευτυχίας, αγάπης, βαθιάς προσωπικής γαλήνης, χαράς και δημιουργικής δράσης. Ένα βιβλίο που μας θυμίζει τις πιο σημαντικές αξίες της ζωής, αυτά τα πολύτιμα αγαθά για τα οποία αξίζουν οι καλύτερες ευχές. Ένα βιβλίο-δώρο που διαβάζεται ξανά και ξανά, και μας εμπνέει κάθε στιγμή.

"Ο ήλιος μαυρίζει τα πάντα για να προστατέψει τη λευκότητά του." "Αντιγράφοντας τον κόσμο φανερώνεις τις ατέλειές του." "Στον κόσμο της διαφάνειας γυρεύει να κρυφτεί καλύτερα το μυστικό." "Το νερό καθαρίζει ζωντανούς και νεκρούς." [...] Θραύσματα ενός κόσμου, στοχαστικές σημειώσεις, αποφθέγματα εμπειριών, τα "ποιήματα" του Δημοσθένη Δαββέτα είναι κάτι σαν χειρονομίες στον άδειο ουρανό. Η λακωνική μορφή τους θυμίζει τα γιαπωνέζικα χαϊκού, ή τα προσωκρατικά αποσπάσματα, όπου στοχαστικά κι αισθαντικά βιώματα εκφράζονται μέσα από τον πυκνό λόγο. Μ' άμεσο ύφος κ...

Τη μέρα του γάμου μας κάθε βήμα που μας φέρνει πιο κοντά στην ένωση ορίζει το τέλος της προηγούμενης ζωής μας και την αρχή μιας νέας υπέροχης συμβίωσης.

"Τι θαύμα έγινε και μπόρεσες σε ηλικία μόλις 25 χρονών να είσαι αληθινός φιλόσοφος και ρήτορας χωρίς βοήθεια άλλη έξω από μερικά βιβλία; Πώς μπόρεσες κι ανέβηκες τόσο ψηλά στον αιώνα των τόσων μικροτήτων; Και πώς πίσω από την απλότητα ενός δειλού παιδιού κρυβόταν αυτό το βάθος κι αυτή η δύναμη της ευφυΐας; Θα νιώθω πικρά για πάντα πάνω μου την τιμή της φιλίας σου." Ο Βολταίρος για τον Βωβενάργκ.

Η δύναμη, έλεγε ο Γκάντι, δεν προέρχεται από τη σωματική υπεροχή, αλλά από μια σιδερένια θέληση. Σοφά λόγια που μας εμπνέουν, μας ενθαρρύνουν να ανακάμπτουμε μετά τις δοκιμασίες και, όταν νιώθουμε ότι δεν έχουμε άλλη δύναμη, να θυμόμαστε πως "το επουλωμένο δέρμα είναι πιο ανθεκτικό από το κανονικό. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας και να προχωρήσουμε μπροστά".

Ίσως να είναι για τον αναγνώστη "...κάποια βοήθεια αυτά τα γραφόμενα..." στις επόμενες σελίδες. Όχι με την έννοια της διδασκαλίας, αλλά περισσότερο του εναύσματος, που είναι δυνατόν να του προκαλούν, για να τον οδηγήσουν στη δική του τοποθέτηση, που δεν αποκλείεται να συμπέσει με αυτά που διάβασε. Με τη σκέψη αυτή χρησιμοποιήθηκε ως τίτλος η φράση από τον "Παρμενίδη" του Πλάτωνος "...βοήθειά τις ταύτα τα γράμματα...". Και εδώ, όπως και στα προηγηθέντα παρόμοιου περιεχομένου βιβλία μου, παρουσιάζονται σαν προτάσεις για συζήτηση με τον αναγνώστη σκέψεις σκόρπιες, διάφορες,...

Σ' αυτό το βιβλίο σου εξηγώ γιατί σ' αγαπώ. Σ' αγαπώ γιατί... γιατί... γιατί... Γι' αυτό σ' αγαπώ, βρε κουτό!

"Ο έπαινος ανήκει στον άνθρωππο που μάχεται στην αρένα· που το πρόσωπό του είναι αγνώριστο από τη σκόνη, τον ιδρώτα, το αίμα· που αγωνίζεται θαρραλέα· που σφάλλει και ξαναδοκιμάζει· που έχει νιώσει το μεγάλο ενθουσιασμό, τη μεγάλη αφοσίωση, και ξοδεύεται σ' ένα μεγάλο σκοπό· που, όταν νικήσει, γνωρίζει το θρίαμβο του κατορθώματος· και, που, αν χάσει, χάνει έχοντας τουλάχιστον τολμήσει. Γι' αυτό η θέση του δεν θα είναι ποτέ ανάμεσα στις ψυχρές και άτολμες ψυχές που δεν γνωρίζουν ούτε νίκη ούτε ήττα." (Θέοντορ Ρούζβελτ)