Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από τις μπαλάντες του 14ου αιώνα μέχρι την Έμιλυ Ντίκινσον και τον Ρόμπερτ Φροστ η αγγλοσαξονική ποίηση υμνεί και θρηνεί τον έρωτα. Ανάμεσα σ’ όλους αυτούς τους ποιητές, και πάνω απ' όλους -πάνω απ’ τον Μπάιρον και τον Σέλλεϋ, τον Έμερσον και τον Γουόλτ Γουίτμαν-, βρίσκεται ο Σαίξπηρ, κλασικός και σύγχρονος, αιφνιδιαστικά μοντέρνος. Σ’ αυτό το μικρό βιβλίο ανθολογούνται αποσπάσματα από θεατρικά του έργα και σονέτα γύρω από τον έρωτα: άλλοτε βαθυστόχαστα και μελαγχολικά, άλλοτε ειρωνικά, σχεδόν αστεία. Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, ο μεγαλύτερος ποιητής στην αγγλική ιστορία, μιλάει με...

Αποφθέγματα για τον θάνατο

"Πιάσ' το αυγό και κούρεφ' το" έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Σύμφωνοι, δεν το έλεγαν ακριβώς έτσι. Τα δικά τους λόγια ήταν: "ωόν τίλλεις", δηλαδή "προσπαθείς να τραβήξεις τις τρίχες του αυγού". Η ουσία είναι πως, από τότε μέχρι και σήμερα, εμείς ο Έλληνες βρίσκουμε πολύ παραστατικούς τρόπους για να περιγράψουμε τη ματαιότητα κάποιων πραγμάτων. Από τον μικρό αυτό οδηγό θα μάθετε: Πόσο παλιές είναι κάποιες παροιμίες όπως το "ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη" ή το "απ' το κεφάλι βρωμάει το ψάρι", από πού πήραμε το "αβρόχος ποσίν", το "βρώμα και δυσωδία", το "πυξ και λ...

Ο Λίχτενμπεργκ σκάβει πιο βαθιά από κάθε άλλον, αλλά δεν ξανανεβαίνει στην επιφάνεια. Μας μιλάει κάτω από τη γη. Τον ακούει μόνο εκείνος που κι o ίδιος σκάβει βαθιά. Karl Kraus

ΛΕΞΗ Η λέξη χρησίμευε άλλοτε για να καθοριστεί με ακρίβεια η ταυτότητα ενός πράγματος ή μιας ιδέας. Σήμερα, συχνά συμβαίνει το αντίθετο. Κάτω από την επιρροή του πολιτικού και εμπορικού μάρκετινγκ, η λέξη χρησιμεύει κυρίως στο να μη δηλώνει αυτό που αληθινά είναι η ιδέα ή αυτό που πραγματικά είναι το πράγμα, αλλά στο να στρέφει αλλού την προσοχή, να ανακυκλώνει και να αξιοποιεί το χειρότερο, αυτό που καραδοκεί, το ακατονόμαστο. Εξ' ου και η επιτακτική ανάγκη να δούμε -στα σοβαρά ή όχι- πίσω από τις λέξεις. Λήμμα: ΒΙΒΛΙΑ (ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ) Οι ακτινωτοί διάδρομοι των βιβλι...

Τον Πεσσόα (1888-1935) κατατρύχει η ματαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και η μικρότητά της. Δημιουργεί το φανταστικό σύμπαν των ετερωνύμων του για να ξεφύγει από έναν κόσμο όπου πέπρωται να κυριαρχεί το κακό -" η άγνοια, ο φανατισμός, η τυραννία", το κατά συνθήκην και το συμβατικό-, έναν κόσμο τον οποίο αδυνατεί να συμμεριστεί και μέσα στον οποίο στερείται την επικοινωνία. Ανήκει στην ευγενική και σπαραχτική κατηγορία των "ξένων" -των ανήμπορων να ενταχθούν σε μια οποιασδήποτε μορφής συλλογικότητα. Κουβαλάει το σταυρό του χωρίς να καταθέτει τα όπλα, ούτε να επουλών...

Με τους στοχασμούς αυτούς μπορεί κάποιοι να διαφωνήσουν και άλλοι να προβληματισθούν. Οι διαφωνίες είναι αποδεκτές, και οι αντιρρήσεις συζητήσιμες. Η επιλογή των κατωτέρω είναι τυχαία. Την όγδοη ημέρα της Δημιουργίας ανακάλυψε ο Θεός τις αδυναμίες των ανθρώπων. Η δυστυχία του κόσμου έγκειται και στο ότι ο Θεός δεν προέβλεψε τη στειρότητα των πρωτόπλαστων. Η γυναίκα είναι το μοναδικό ευχάριστο "λάθος" της Δημιουργίας. Το ευχάριστο για την αγάπη είναι ότι σαν "ασθένεια" δεν είναι ανίατη. Συνήθως ο γάμος αποτελεί σύσταση εταιρίας, όπου προσφέρει ο ένας και απολα...

ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ Μην κλαις για την αγάπη που έφυγε σκούπισε τα μάτια σου και χαμογέλασε θα' ρθει άλλη αγάπη θα' ρθουν και θα περάσουν πολλές αγάπες όσο το ρολόι της καρδιάς χτυπά χτυπά δυνατά γιατί αγαπά η αγάπη έρχεται ακόμη κι όταν δεν την περιμένεις έχε τα μάτια ανοιχτά κοίτα στον ουρανό τ' αστέρια σχηματίσανε το αγαπώ. "Αυτά που γράφω είναι δικά μου,/ εκφράζουν μόνο εμένα/ και είναι ακριβώς αυτά που θέλω να πω./Δεν θέλω εξυπνάδες./Αυτά τα ποιήματα μιλάνε στην ψυχή,/όποιος τα διαβάσει θα συγκινηθεί/ και θα ψυχαγωγηθεί,/γιατί έχουν "αλάτι και πιπέρι"", όπως ανα...

Για τον έρωτα - την πλήρη παραίτηση, την απόλυτη τρέλα, την τέλεια τυφλότητα και τη μοναδική εμπειρία...

Αληθινός φίλος είναι αυτός που συγχωρεί την αποτυχία σου και ανέχεται την επιτυχία σου. Το πιο μικρό, μεγάλο δώρο! Μια βιβλιομπουκίτσα καρδιάς και μια πανέμορφη χειροποίητη καρτούλα.

...Το μόνο που σίγουρα κατανόησα στο παρελθόν είναι πως η ωφέλεια, η μοναδική στον αγώνα μας για την κατανόηση της Αλήθειας, είναι μονάχα το ταξίδι που κάνουμε για τον προορισμό αυτόν. Όχι ο ίδιος ο προορισμός. Η αδιάκοπη αναζήτηση μιας βαθύτερης ελευθερίας, που αναδύεται σταδιακά σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού αυτού, ήταν η δύναμη, το θάρρος, η παρηγοριά μου σ' αυτό το ταξίδι. Και παραμένει μέχρι και τώρα. Σ' αυτήν και μόνο, άλλωστε, στήριξα τις προσδοκίες μου όλες. Ανάμεσα στο όραμα και τη λογική. Ανάμεσα στην πίστη και τη διάψευση. Ανάμεσα στο όνειρο και την Αλήθεια.

Ένα παιχνίδι ανάμεσα στο λόγο και στη ψυχή. Ο συγγραφέας μέσα από στιχάκια, διαλόγους, μονολόγους, συνθήματα, αποφθέγματα, αφορισμούς, σαρκάζει, απορρίπτει, αμφισβητεί και κοροϊδεύει ανελέητα τον εαυτό του, τηρώντας πάντα την αυστηρή απόσταση της ειρωνείας που -εκτός που είναι το γέλιο του Θεού- εκμηδενίζει τα σοβαρά και γελοιοποιεί τα γελοία. Δεν πατάει πουθενά. Ούτε στη θέση, ούτε στην άρση. Είναι ανάμεσα... στη μεθόριο... στην κούνια... Κι από δω κι από κει... και "το τρίτο χωρεί"... Μήπως όμως αυτά τα "προσωπικά δεδομένα" δεν είναι και τόσο προσωπικά; Μήπως ε...