Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Που βρίσκουμε, άραγε, τις νέες μουσικές; Πώς μπορεί να φτιάχτηκε η πρώτη λύρα; Σήμερα, όλοι ξέρουμε πώς γράφονται οι καινούργιες μουσικές: κάποιοι που έμαθαν ή σπούδασαν μουσική γράφουν σε νότες τον μουσικό σκοπό που γεννιέται στην καρδιά και το μυαλό τους. Τι γινότανε όμως πιο παλιά; Όταν, όσοι ήξεραν νότες, ήταν πολύ λίγοι; Αλλά κι ακόμη πιο παλιά: όταν δεν υπήρχαν νότες; Πώς γεννιέται μια νέα μουσική; Που τη βρίσκουμε; Τι απάντηση μπορούμε να δώσουμε για τα παλιά τα χρόνια; Τότε, που ο κόσμος τραγουδούσε και χόρευε πάνω σε σκοπούς και μελωδίες που δεν ανήκαν σε κανέ...

Ο νέος πλανητάρχης Τσάο Τσάο Γη εξαναγκάζει τον Άι Βασίλη και την Ιταλιάνα μάγισσα Μπεφάνα να αποσυρθούν πια από το μοίρασμα των δώρων. Τους ανακοινώνει ότι το χριστουγεννιάτικο δώρο φέτος για όλα τα παιδιά του κόσμου είναι το ηλεκτρονικό παιχνίδι Pen Play. Το νέο όμως παιχνίδι σκορπίζει τη διχόνοια και το μίσος στον παιδόκοσμο. Θα τα καταφέρει ο αδίστακτος πλανητάρχης να υλοποιήσει το σατανικό σχέδιό του; Ο Δον Ξύστρους ή η Μαντάμ Σβήστρα θα είναι ο νικητής; Τα αγόρια ή τα κορίτσια θα είναι οι συγκυβερνήτες του από το νέο έτος; Τι ρόλο θα παίξουν οι καλικάντζαροι, τα ξω...

Η ιστορία που πρόκειται να διαβάσετε είναι μια ιστορία που αφηγήθηκαν οι μαθητές ενός ξεχωριστού σχολείου: ενός σχολείου που λειτουργεί μέσα σε μια φυλακή. Το σχολείο είναι το 33ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου και η φυλακή επίσημα ονομάζεται Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Βόλου. Οι μαθητές του σχολείου έχουν ηλικία από 17 ως 21 ετών, κατάγονται από διαφορετικές χώρες και, ανάλογα με το χρόνο που βρίσκονται στη φυλακή, έχουν παρακολουθήσει το σχολείο από λίγες μέρες μέχρι αρκετούς μήνες. Οι περισσότεροι από τους μαθητές του σχολείου ξέρουν λίγα ή καθόλου ελληνικά κι γι’ αυτό η δ...

Ο χειμώνας πλησιάζει και τα πουλιά που δεν μπόρεσαν να φύγουν για τις ζεστές χώρες ψάχνουν να βρούνε δέντρο για να κουρνιάσουν. Το έλατο τα προσκαλεί να ζήσουν ανάμεσα στα κλαριά του. Κι αυτά το στολίζουν με τα χρώματα των φτερών τους και το κάνουν το πιο όμορφο δέντρο των Χριστουγέννων.

Ποσάκις δακρύων εξ αγνώστου χαράς... έμεινα να βλέπω κρυφά-κρυφά την τρυφεράν αυτήν του Επιταφίου πομπήν, κατερχομένην από τον ανήφορον, εισπνέων βαθέως εν άσθματι ως εντός κήπου ανθέων, ως να ήθελον να ροφήσω διά μιας όλην εκείνην την μαρμαρυγήν, ως να ήθελον να χορτάσω όλην εκείνην την αχόρταστον μαγείαν!

Στα κλαδιά του δέντρου είχε μείνει μόνο ένα φύλλο, έτοιμο κι αυτό να πέσει με το παραμικρό φύσημα του αγέρα. Κι ένα βράδυ τα παιδιά πήραν τη σκάλα και την στήριξαν στο μεγάλο δέντρο που έβλεπε το παράθυρο του παππού. Σκαρφάλωσαν στο πιο ψηλό κλαρί κι εκεί κάρφωσαν με ένα καρφί το φύλλο που ήταν έτοιμο να πέσει... Έφυγε το φθινόπωρο, ήρθε ο χειμώνας. Μα τι παράξενο! Ο παππούς ακόμα ζούσε! Μπήκε η άνοιξη και η καρυδιά ξανάνθισε. Καινούρια πράσινα φύλλα ντύσανε τα γυμνά της κλαδιά και έκρυψαν το κίτρινο φύλλο των παιδιών.

171 φορές το φεγγάρι μίκρυνε και μεγάλωσε από τότε που γράφτηκε τούτο το παραμυθάκι. ...Το φεγγάρι έλαμπε κάθε νύχτα όλο και πιο πολύ όταν ήταν κοντά του. `Ομως, το σκεπτικό αστέρι που τρεμόπαιζε δεν το πρόσεχε. Το φεγγάρι πληγωνόταν πολύ γι' αυτό. Αλλά δεν τολμούσε να του το πει... ...Γιατί οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν. `Οποιες κι αν είναι οι συνθήκες στη ζωή σας, να βλέπετε το φεγγάρι ΠΑΝΤΑ να σας χαμογελά!!!