Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

- Ώρα για ύπνο, Βρυσουλάκι! - Τώρα, μαμά... - Στράγγιξες καλά τη μύτη σου; - Ναι, μπαμπά, για να μην παγώσουν οι σωλήνες μου. Ξέρω! - Καληνύχτα, μικρό μου... - Από αύριο μας περιμένει πολλή δουλειά! Καληνύχτα. - Άραγε σήμερα τι θα ΟΝΕΙΡΕΥΤΩ; Το Βρυσουλάκι ζωντανεύει στο πάρκο της γειτονιάς και μας υπενθυμίζει την έννοια της αληθινής προσφοράς...

Ο Θούλης ο Παραμυθούλης ζούσε στη μεγάλη πολύχρωμη βιβλιοθήκη της Παραμυθοχώρας. Μια μέρα, αποφάσισε να το σκάσει και να κυνηγήσει το όνειρό του. Στο περιπετειώδες ταξίδι του γνώρισε νέους τόπους, δημιούργησε δυνατές φιλίες, αντιμετώπισε με θάρρος δυσκολίες και απέδειξε πως έχει χρυσή καρδιά. Ένα παραμύθι που υμνεί τη φιλία και την αφοσίωση, από τον Μάριο Τσαγανό.

Μια φορά κι έναν καιρό, στα βάθη της Ανατολής ζούσε ένας μαχαραγιάς όνομα και πράγμα! Κι ήταν καλός και δίκαιος, μα χουζουρλής. Επικίνδυνα χουζουρλής! Τόσο χουζουρλής, που ο κόσμος όλος να γκρεμιζόταν γύρω του....χαμπάρι αυτός! Αρκούσε μόνο μια σταγόνα μέλι και....ΜΠΑΑΜ! Ένα παραμύθι λαϊκής σοφίας για τις καταστροφικές συνέπειες της ανθρώπινης αδιαφορίας.

Η μαγισσούλα Φεβρωνία Παραφωνία ζούσε στη μικρή χώρα των θορύβων και της φασαρίας. Όταν βαρέθηκε, γιατί δεν είχε παρέες, αποφάσισε να μετακομίσει σε μία πολύβουη πόλη, με πολλά αυτοκίνητα και μηχανές, ανθρώπους που γκρινιάζουν, μωρά που κλαίνε, φορτηγά που αγκομαχούν, την πόλη Αλαλούμ. Εκεί, άρχισε να κλέβει κάθε μελωδικό ήχο, μέχρι που στην πόλη ολόκληρη και στα σπίτια επικράτησε το απόλυτο πανδαιμόνιο. Τότε, ο δήμαρχος με συνεργάτη τον παπαγάλο Κηλαηδόνη αποφάσισε να δράσει. Ένα παραμύθι γεμάτο χρώματα και ήχους

Tο βιβλίο αυτό, απευθυνόμενο στους μικρούς -και μεγάλους- φίλους αναγνώστες, πραγματεύεται με τρόπο αισιόδοξο την αξία της αγάπης και της προσφοράς. Η αποστολή του Διαμαντένιου και του Χρυσαφένιου κοκκινολαίμη είναι σπουδαία, καθώς έχουν να μεταφέρουν με τα λαμπερά φτερά τους -τα φτερά της αγάπης- τις ευχές όλων των παιδιών του κόσμου που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας στους ανθρώπους που μπορούν να τις πραγματοποιήσουν και από ευχές να τις μετατρέψουν σε συναρπαστικές στιγμές του τώρα. Το βιβλίο λοιπόν αυτό περιγράφει με έμμετρο τρόπο ένα μέρος της αποστολής των...

Ο Φίλιπ, το κλειστοφοβικό μυρμήγκι, ανακαλύπτει την καλλιτεχνική του φύση, που μαζί με την αγάπη του για το φως, την ελευθερία και τις... εκπλήξεις, τον ωθεί να δραπετεύσει. Δεν θέλει άλλο πια να ζει μια ήσυχη ζωή, αλλά κομμένη και ραμμένη σε μέτρα άλλα απ' αυτά της ψυχής του. Μοιραία όμως, η αλλαγή στη ζωή του Φίλιπ σηματοδοτεί συγκρούσεις με τον περίγυρο αλλά και τους ανθρώπους που τον αγαπούν. Τον περιορίζουν στο σπίτι του. Τι θα συμβεί στο τέλος, θα καταφέρει ο Φίλιπ να κάνει το όνειρο πραγματικότητα; Τι ρόλο θα παίξει η αποκάλυψη από τον παππού του ενός καλά κρυμμένου...

Η Λίδα, η Χρυσαλλίδα, η όμορφη πεταλούδα, μαθαίνει την πιο δυσάρεστη είδηση το πρωί της μεταμόρφωσής της από κάμπια σε πεταλούδα: ότι θα μείνει στην κοιλάδα της μονάχα για οχτώ ώρες κι ύστερα θα φύγει... σε μέρη μακρινά! Στην αρχή στεναχωριέται, αλλά πολύ γρήγορα καταλαβαίνει ότι ένα πράγμα απομένει να κάνει κανείς όταν η ζωή δυσκολεύει: να ζήσει και να στείλει το πιο δυνατό μήνυμα ζωής! Θα τα καταφέρει, άραγε; Μια ιστορία που διδάσκει την αισιοδοξία, το κουράγιο και την αστείρευτη δύναμη της ελπίδας.

Τον παππού μου δεν τον γνώρισα... Πώς ξέρω ότι ο παππούς μου ήταν πολύ γενναίος; Γιατί μου λέει ιστορίες γι’ αυτόν ο μπαμπάς μου. Να, σαν κι αυτή που έπεσε με το αεροπλάνο του στην έρημο και χτύπησε το πόδι του και έμεινε χωρίς νερό... Μ’ αρέσει πολύ ν’ ακούω ιστορίες για τον παππού μου. Γιατί είναι σαν να τον βλέπω και να συζητάμε, να μου μιλάει και να του μιλάω, και κυρίως γιατί είναι αληθινές.

E λοιπόν, ναι, έφθασε επιτέλους η στιγμή να σας συστηθώ: Είμαι η δεσποινίς Ορθογραφία! Γιαγιά μου είναι η σοφή κυρία Γλώσσα και μαμά μου η πολύτεκνη Αλφαβήτα. Έχω είκοσι τέσσερα αδελφάκια και ακόμα δύο, τον Μολυβένιο που χαϊδευτικά τον φωνάζω Βένιο και τον Άκη Γομάκη που τρέχει συνέχεια με το χαμόγελο στα χείλη και σβήνει ορθογραφικά λάθη. Το αγαπημένο μου φαγητό είναι η ηρωική ελληνική φασολάδα που, όταν την τρώω, νομίζω πως αρχίζουν κι ανεμίζουν περήφανα μες στα μάτια μου γαλανόλευκες σημαιούλες. Μου αρέσει πολύ να διηγούμαι παράξενες ιστορίες και να σκαρώνω ποιηματάκια...

Αυτό το βιβλίο είναι γραμμένο σε τρεις γλώσσες, ελληνικά, αραβικά και φαρσί, καθώς τα τελευταία χρόνια ο πόλεμος έχει φέρει κοντά μας πολλά αραβόφωνα και φαρσόφωνα παιδιά. Στην πραγματικότητα όμως το Αλφαβητάρι αυτό είναι γραμμένο στην παγκόσμια γλώσσα που μας ενώνει: τη γλώσσα της φύσης. Ας πετάξουμε, ας βουτήξουμε, ας περπατήσουμε στη Γη, ας νιώσουμε το χτύπο της καρδιάς της κι ας ακούσουμε το επείγον μήνυμα που στέλνει. Καπετάνιος στα ταξίδια μας είναι τα 24 γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου.

Η ιστορία απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. Είναι μια ιστορία που περιγράφει με χιουμοριστική διάθεση την πρωτοφανή κατάσταση που βιώνει αυτές τις μέρες ο πλανήτης μας. Όλα κυλούν ήρεμα, όταν ο βασιλιάς Κορονοϊός αποφασίζει να κάνει πόλεμο με τους ανθρώπους. Επιδιώκει να τους κυβερνήσει. Πώς αντιδρούν οι άνθρωποι; Θα καταφέρουν να τον απομακρύνουν;

Τι είναι άραγε αυτό το μαμούν; Μήπως είναι μαμούθ; Ή μαμούνι; Και γιατί όταν του φωνάζεις ¨ξου, ξου, ξου", αυτό έρχεται κατά πάνω σου, αντί να φύγει; Ο Ξου είναι ο ήρωας αυτής της ιστορίας. Ένα πλάσμα καλόκαρδο, που προέκυψε από τη διασταύρωση μαμουνιού και μαμούθ! Τι μπορεί, όμως, να πάει στραβά όταν ο Ξου ξεκινά γεμάτος χαρά να πάει στην παιδική χαρά, για να βρει καινούριους φίλους; Μήπως η προβοσκιδομύτη του θα σταθεί εμπόδιο στη συλλογή νέκταρ; Μήπως το καβούκι του δεν ενδείκνυται για τσουλήθρα; Μήπως το βάρος του τον εμποδίζει από το να γίνει πιλότος;...

Ένα ουράνιο τόξο περίμενε όλο αγωνία να κοπάσει η βροχή. Τότε κάποια σύννεφα βάλθηκαν να του λένε πως καλά θα κάνει να κρυφτεί, γιατί τα χρώματά του είναι αστεία και βαρετά μαζί. Έτσι, το ουράνιο τόξο προσπάθησε αμέσως να "διορθωθεί"... Στο μεταξύ, τα σύννεφα αραίωσαν και ο ήλιος ξεπρόβαλε το πρόσωπό του. Μα αυτό που αντίκρισε ούτε που το 'χε φανταστεί! Αξίζει να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους; Θα πρέπει να ντρεπόμαστε επειδή η όψη μας είναι ξεχωριστή ή να χαιρόμαστε που είμαστε μεταξύ μας διαφορετικοί; Ας δούμε μαζί πόσο μεγάλη σημασία έχει στη ζωή μας η...

Ο Χαρού είναι ένα ορφανό ελεφαντάκι. Ζει στο Ορφανοτροφείο Ελεφάντων και λογαριάζει πια μαμά του την Αμίγια, που τον φροντίζει. Όταν η Αμίγια χρειάζεται να αφήσει για λίγο τον Χαρού, ακουμπάει απαλά το μακρύ ραβδί της κοντά στο αυτί του και στο έδαφος. Το ελεφαντάκι έχει μάθει πως πρέπει να μείνει στη θέση του και να την περιμένει. Μια μέρα ξεσπάει στη ζούγκλα τρομερή καταιγίδα. Το κοντινό ποτάμι φουσκώνει και παρασύρει την Αμίγια. Ο Χαρού θέλει να τη βοηθήσει, αλλά αισθάνεται το ραβδί στο αυτί του να τον κρατάει αιχμάλωτο. Όμως...

Η λίμνη είναι υπέροχη. Χωριουδάκια με χρωματιστά σπιτάκια και λόφοι με μοβ λεβάντες τη στολίζουν. Ο κύριος Βίνσεντ αποφασίζει να ζωγραφίσει το τοπίο. "Από την άλλη πλευρά είναι πιο όμορφη! Φαίνονται και τα δύο κυπαρίσσια. Από κει να τη ζωγραφίσετε" προτείνει ο Νικόλας και ο ζωγράφος στήνει το καβαλέτο. Όταν όμως το έργο τελειώνει, το αγόρι ξαφνιάζεται. Από το τοπίο στον πίνακα του κύριου Βίνσεντ λείπει κάτι. Πολύ σημαντικό. Ο Νικόλας και ο ζωγράφος καταλάβαιναν μάλλον αλλιώς την ομορφιά. Ή μήπως η ομορφιά έχει πρόσωπα πολλά και δεν το είχαν καταλάβει;

Μια ηλικιωμένη αλεπού δεν έχει πια δύναμη να κυνηγήσει. Από το πρωί ως το βράδυ λέει παραμύθια στα εγγονάκια της, που τα κεντάει κιόλας. Μια μέρα "Δε θέλω να σας γίνομαι άλλο βάρος" λέει στην κόρη της και φεύγει από τη φωλιά. Τα αλεπουδάκια προσπαθούν να της αλλάξουν γνώμη, όμως τίποτα δεν καταφέρνουν. Και πάνω που είχαν πιστέψει πως δε θα την ξαναδούν, μαθαίνουν κάποτε πως η γιαγιά τους έγινε ξακουστή Παραμυθοκεντήστρα και ζει στο απίθανο Παραμυθοσχολείο,. "Πώς έγινε αυτό;" αναρωτιούνται και αποφασίζουν...

Μέσα στο φανταστικό και περίτεχνα πολυποίκιλο ουράνιο σύµπαν υπάρχει ένας ολάκερος ουρανός που περιβάλλεται από πολύχρωµα αστέρια, πουλιά-ταξιδευτές, το φεγγάρι που τον νανουρίζει και τον ήλιο να τον αφυπνίζει. Τόσο πολλούς φίλους και ο απέραντος ουρανός νιώθει κάποια σηµάδια µοναξιάς... Μοναξιάς; Αποκλείεται! Κι όµως! Το βράδυ εκείνο, ο ουρανός βλέπει κόκκινες φλόγες και πνιγηρές φωνές από τον κόσµο της Γης, που τον κάνουν να ανησυχεί. Κάποιοι αφήνουν τον κόσµο της Γης και έρχονται προς τον κόσµο του ουρανού. Θα µείνουν µαζί του; Είναι η συντροφιά που θα του απαλύνει τα...