Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η εμφάνιση του υπερρεαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα πυροδότησε στο χώρο των ελληνικών γραμμάτων μια έκρυθμη κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από οξύτατες αντιδράσεις. Μετά από την έκδοση της "Υψικαμίνου" του Εμπειρίκου, και για το χρονικό διάστημα μιας πενταετίας, ο ημερήσιος και περιοδικός τύπος της εποχής πλημμυρίζει από κείμενα σχετικά με τον υπερρεαλισμό. Η επίθεση που εξαπολύθηκε εναντίον του κινήματος υπήρξε πρωτοφανής και υπερέβη τα όρια μιας συνήθους φιλολογικής διαμάχης. Την εποχή εκείνη όσοι δεν χρησιμοποιούν τους παραδοσιακούς εκφραστικούς τρόπους βαφτίζονται σ...

[...] Το βιβλίο αρθρώνεται με βάση τη σειρά των γεγονότων που αναφέρονται στη δημιουργία, στη ζωή και στις μεταβολές που υπέστη το ξενοδοχείο Mont Parnes στο πέρασμα του χρόνου. Αρχικά, σκιαγραφείται η εποχή και οι συνθήκες μέσα στις οποίες πραγματοποιήθηκε η μελέτη και η εκτέλεση του έργου, δηλαδή η περίοδος από το 1958 έως το 1961. Στη συνέχεια, επιχειρείται η ανάλυση της αρχιτεκτονικής σύνθεσης, του εσωτερικού εξοπλισμού καθώς και του καλλιτεχνικού διακόσμου του κτηρίου. Ακολούθως, περιγράφονται τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του Mont Parnes, που αποτελούσαν τη "χρυσή" περ...

Το Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών "Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος" της Πολιτιστικής Εταιρείας Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος τιμά τη μνήμη του διαπρεπούς ερευνητή Σωτήρη Κίσσα, εκδίδοντας τη μελέτη του "Το ιστορικό υπόβαθρο των καλλιτεχνικών σχέσεων Θεσσαλονίκης και Σερβίας από το τέλος του ΙΒ΄ αιώνα μέχρι το θάνατο του κράλη Μιλούτιν". Παρά την πολλαπλή επιστημονική σημασία της, η μελέτη αυτή, που συντάχθηκε στη σερβική γλώσσα, δεν είχε μεταφρασθεί στην ελληνική και παρέμενε απρόσιτη στους μη σερβομαθείς. Σήμερα, σχεδόν δέκα χρόνια από τον θάνατο του Σωτήρη Κίσσα, η επιστη...

Το βιβλίο "Το αθηναϊκό Underground" με τον χρονικό προσδιορισμό 1964-1983, φιλοδοξεί να καταγράψει το εύρος αυτού του ιστορικού φαινομένου, τόσο χρονολογικά όσο και περιπτωσιολογικά. Από τις πρώτες νύξεις για το ύφος στις σελίδες του περιοδικού "Πάλι" έως στον μηδενισμό του punk και τη σταδιακή πολιτικοποίηση και ριζοσπαστικοποίηση του φαινομένου. Από τα δεκάδες έντυπα των 70s και 80s που διανέμονταν στην πλατεία Εξαρχείων έως ψυχεδελικές και underground τάσεις στις γκαλερί της εποχής. Από το παραισθητικό και παραβατικό σινεμά έως τη σχέση των εικαστικών με τη μουσική τ...

Μια αναδρομική έκθεση που προσβλέπει σε μια δυναμική επίσκεψη της πρόσφατης ιστορίας μας και, ειδικότερα, της απαρχής των μετά το "Μοντέρνο" καλλιτεχνικών εξελίξεων στην Ελλάδα, δεν μπορεί παρά να εγκαταλείψει κλειστά ερμηνευτικά σχήματα. Η θέση αυτή επιτρέπει στην παρούσα έκθεση να ανοιχτεί σε συσχετισμούς και διασταυρώσεις μεταξύ ελληνική και διεθνούς εμπειρίας, παλαιότερων και νεότερων καλλιτεχνών που δρουν κατά την ίδια χρονική περίοδο, καθώς και μεταξύ παρελθόντος και παρόντος υπό το πρίσμα του οποίου, κριτικές θέσεις και ριζικές αλλαγές της τέχνης του '70 αναδεικνύον...

... Όχι, ούτε η σύνθεση του Raffaelo ούτε πολύ περισσότερο η πρωτότυπή της δια χειρός του Ζωγράφου του Θανάτου, δε διακατέχονται απ' το αναπόφευκτα πένθιμο τούτο πνεύμα της συμπόνιας, που καθοδηγούσε τις ενοχές του τεχνίτη των "Ωρών Ροέν" καθώς ιστορούσε το "Νεκρό άνθρωπο ενώπιον του Κριτή του", εν μέσω του τρόμου της πανώλης, κυρίως δε, υπό το βάρος μιας έξωθεν υπαγορευμένης εκλογής. Τόσο το Θείο Σώμα του Χριστού στον πίνακα του Ραφαήλ όσο κι εκείνο του νεκρού οπλίτη στην πρόσοψη της αττικής ληκύθου, ανήκουν στην ίδια "ανευσεβή φυλή" - "φυλή" ενεργητική, με αυτοπεποίθηση κ...

Μετά τις μελέτες "Η εικαστική ζωή και η αισθητική παιδεία στην Αθήνα του 19ου αιώνα" (1990), "Το πρόβλημα της ελευθερίας στη βυζαντινή τέχνη" (2002), "Οι ναοί των Ελλήνων μεταναστών" (2005) κ.ά., ο συγγραφέας επιχειρεί, στο παρόν βιβλίο, να αναλύσει και να περιγράψει μια άλλη συνιστώσα αυτού που θα ήταν δυνατόν να οριστεί ως η αισθητική έκφραση της συλλογικής συνείδησης των Ελλήνων, με την πεποίθηση ότι για το χαρακτηρισμό του επιπέδου πολιτισμού μιας κοινωνίας, σε μια συγκεκριμένη περίοδο, πρέπει να χρησιμοποιείται ως τεκμήριο όχι μόνον η δημιουργία των κορυφαίων, αλλά και...

[...] Η εικαστική αποτύπωση του Αγώνα αποτελεί ακράδαντη απόδειξη της χάραξης της απελευθερωτικής του δύναμης στη συλλογική μνήμη και την ενσωμάτωσή της στον πολιτισμό μας. Με την πεποίθηση αυτή, στην παρούσα έκδοση αναπαράγουμε τον κατάλογο με τα έργα που είχαν παρουσιαστεί στην έκθεση που έγινε στην Λευκωσία το 1991 με πρόλογο την ομιλία του αγωνιστή της ΕΟΚΑ, Λουκή Παπαφιλίππου. (από το προλογικό κείμενο)

Στη μεταπολεμική περίοδο η ελληνική ζωγραφική, γλυπτική και αρχιτεκτονική ακολούθησαν τους δρόμους της μοντέρνας τέχνης, τόσο στη μητροπολιτική (Μοντερνισμός) όσο και στην περιφερειακή ("Παράδοση") διάσταση ολοκληρώνοντας τη διαδρομή που είχαν ξεκινήσει από τις αρχές του 20ού αιώνα. Στη σύγχρονη φάση που συνεχίζεται ακόμη, η ελληνική τέχνη δεν φέρει τα στερεότυπα σημάδια που τη χαρακτήριζαν ελληνική στο παρελθόν. Το φαινόμενο αυτό είναι σύμμετρο με το γνώρισμα της μεταμοντέρνας κατάστασης πραγμάτων που διαπλέκεται με την παγκοσμιοποίηση. Στις τέχνες αυτό εκφράζεται με μια μ...

Συχνά τα κείμενά μου, λένε, τα χαρακτηρίζει οργή. Εύχομαι να πρόκειται για έντιμη οργή. Είναι βέβαιο πάντως ότι η τέχνη αλλά και η καθημερινότητά μας γίνονται πιο καθαρές μέσω της οργής, καθώς πρόσωπα και πράγματα υποχρεώνονται να δείξουν τον εαυτό τους. Πόσο μάλλον που για να διεκδικήσουμε με πειθώ ό,τι αγαπάμε, πρέπει πρώτα να καταθέσουμε τι μισούμε. Η ζωντανή τέχνη, πάλι, ανέκαθεν ήταν το παιδί της ρήξης, το τέκνο της οργής. Ακόμη και σ' αυτήν εδώ τη γωνιά της γης, όπου συντηρητισμός και μετριότητα βασιλεύουν, η τέχνη και οι άνθρωποί της εγκαίρως χλεύσαν την εξουσία και...

Συχνά τα κείμενά μου, λένε, τα χαρακτηρίζει οργή. Εύχομαι να πρόκειται για έντιμη οργή. Είναι βέβαιο πάντως ότι η τέχνη αλλά και η καθημερινότητά μας γίνονται πιο καθαρές μέσω της οργής, καθώς πρόσωπα και πράγματα υποχρεώνονται να δείξουν τον εαυτό τους. Πόσο μάλλον που για να διεκδικήσουμε με πειθώ ό,τι αγαπάμε, πρέπει πρώτα να καταθέσουμε τι μισούμε. Η ζωντανή τέχνη, πάλι, ανέκαθεν ήταν το παιδί της ρήξης, το τέκνο της οργής. Ακόμη και σ' αυτήν εδώ τη γωνιά της γης, όπου συντηρητισμός και μετριότητα βασιλεύουν, η τέχνη και οι άνθρωποί της εγκαίρως χλεύασαν την εξουσία και...

Η πορεία της ελληνικής τέχνης στον 20ο αιώνα παρουσιάζει όλα τα γνωρίσματα μιας τέχνης, που αναπτύσσεται στην περιφέρεια, μακριά από αναγνωρισμένα, ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά κέντρα, από κει δηλαδή όπου παράγεται και προωθείται η σύγχρονη αντίληψη καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Η ιστορία της Νεότερης Τέχνης στην Ελλάδα έχει διανύσει μέχρι σήμερα μια πορεία τριών περίπου αιώνων, από τα μέσα δηλαδή του 18ου αιώνα και μετά. Σύμφωνα με τους περισσότερους μελετητές ο 18ος αι. είναι εκείνος που επέφερε τις αλλαγές στα Επτάνησα αρχικά, που ως βενετοκρατούμενες περιοχές δέχτηκαν σε ευρεία κλίμακα τις αναγεννησιακού τύπου εικαστικές αλλαγές, οι οποίες προοδευτικά μεταλαμπαδεύτηκαν και στον υπόλοιπο ελληνικό χώρο.