Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το κυρίαρχο αντικείμενο του βιβλίου είναι το γυμνό σώμα, όπως εγγράφηκε στην ιστορία του κινηματογράφου μέσα από µια οδύσσεια δώδεκα δεκαετιών όπου... "είδαμε τα πάντα". Κάποτε η γυναικεία γάμπα αποτελούσε προσβολή της δημοσίας αιδούς. Αργά και βασανιστικά ανέβαινε η φούστα, κατέβαινε το ντεκολτέ, ανοιγόκλεινε το ψαλίδι της λογοκρισίας και της "δημοσίας αιδούς" και παράλληλα το σώμα, όπως και η γενετήσια πράξη, ήταν δέσμιο μίας καταστροφικής χριστιανικής ηθικής, που στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως ο καλύτερος διαφημιστής ανάλογων ταινιών. Το στήθος και το μπούτι μοσχοπουλήθ...

Οι κριτικοί του πιο έγκυρου κινηματογραφικού περιοδικού στον κόσμο, των περίφημων Cahiers du Cinema, ψηφίζουν τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Αποτέλεσμα της ψηφοφορίας αυτό το μοναδικό βιβλίο που εκδίδεται στην Ελλάδα συγχρόνως με τις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης, σε μια συμπαραγωγή με τη Γαλλία και τη Βρετανία. Ο αναγνώστης θα βρει μια σύντομη ανάλυση για την κάθε ταινία και πλούσιο, συνήθως σπάνιο, φωτογραφικό υλικό. Η ελληνική έκδοση γίνεται με τη συνδρομή του Δήμου Αθηναίων.

Το βιβλίο ανατρέχει αρχικά στη γέννηση του κινηματογράφου και της κοινωνιολογίας, που γεννήθηκαν μαζί στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι εικονολήπτες των αδελφών Lumiere δοκίμασαν από την πρώτη στιγμή να συλλάβουν με την εικόνα κάτι που αποτελεί το αντικείμενο και της ανθρωπολογίας: τους ανθρώπους και τις πρακτικές τις οποίες διαμορφώνουν στις σχέσεις με τους ομοίους τους και με το περιβάλλον. Ο Piault ολοκληρώνει τη διαδρομή του με τον σύγχρονο ανθρωπολογικό κινηματογράφο, που έχει απομακρυνθεί πολύ από τον στερεότυπο εξωτισμό του παρελθόντος και επιχειρεί να επεξεργαστεί όργανα...

Ένα βιβλίο για τη σχέση του κινηματογράφου με τα επαναστατικά κινήματα και την κριτική σκέψη του '68 και για τις ριζικές αλλαγές που προκάλεσε στο ίδιο το κινηματογραφικό μέσο. Ένα βιβλίο που κινείται πέρα από το πώς ο κινηματογράφος κατέγραψε το '68, αναδεικνύοντας την ανάγκη κατάργησης των διαχωρισμών ανάμεσα σε ειδικούς και μη, σε δημιουργούς και θεατές, σε "παραγωγούς" και "καταναλωτές" τέχνης. Μέσα από ντοκουμέντα της εποχής, κείμενα κινηματογραφιστών και κινηματογραφικών ομάδων που ανέπτυξαν έντονη δραστηριότητα στο κίνημα και στον κινηματογράφο, το βιβλίο αυτό ανα...

Δέκα πρόσωπα μιλούν για τον κινηματογράφο. Ο David Walsh φτιάχνει το πανόραμα του Χόλλυγουντ του 20ού αιώνα και επιμένει στην εγγενή ανατρεπτικότητα και αλήθεια του μέσου της κινούμενης εικόνας, ενώ ο Ed Rampell φέρνει στο φως τις αριστερές πεποιθήσεις μιας μερίδας του Χόλλυγουντ του 21ου αιώνα. Ο Jeremiah Cullinane και ο Larry Portis εξετάζουν τις ταινίες της χριστιανικής και της σιωνιστικής προπαγάνδας, αντίστοιχα. Ο Slavoj Zizek ανακαλύπτει στην αμφιλεγόμενη μορφή της Λένι Ρίφενσταλ μια αληθινή σκηνοθέτιδα, και ο Douglas Kellner ξαναθυμάται το "Θωρηκτό Ποτέμκιν". Στη...

Ένα βιβλίο για τη χολιγουντιανή ρομαντική κομεντί στην Ελλάδα μπορεί να ξενίσει αρκετό κόσμο. Ωστόσο, η σύγχρονη κινηματογραφική θεωρία σταμάτησε να υποβιβάζει το συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος και ασχολείται τις τελευταίες δύο δεκαετίες εκτενώς με το θέμα. Πολλά και διαφορετικού ύφους συγγράμματα προσπαθούν να ανακαλύψουν τις δομές του ρομαντικού αφηγήματος και διερευνούν τις θεματικές στο πέρασμα των δεκαετιών. Η δική μου προσπάθεια έγκειται στην εισαγωγή του φοιτητή και του κάθε ενδιαφερόμενου, αρχικά στις έννοιες του κινηματογραφικού είδους και γένους και στην αναλυ...

Τα μυστικά του σινεμά Είναι σαν της ποιήσεως τη μαγεία Είναι σαν ποταμός που ρέει Εικών εικών και άλλες εικόνες Κ' αίφνης - διακοπή Cut! Cut! Coupez! (Παρών και ο clackman κάθε τόσο) Κ' έπειτα πάλι ο ποταμός Κ' έπειτα πάλι εικόνες Και ουδέποτε χάνεται ο ειρμός Όχι στο νόημα μα στη μαγεία Όσο και αν ρέουν τα καρέ Βωβού ή ομιλούντος Σαν ποταμός που ρέει Ή σαν κορδέλα που εκτυλίσσεται Φθάνει να ρέει η κάθε εικόνα Με άκραν συνέπειαν στον εαυτόν της Φθάνει να ζει πλήρη ζωή η κάθε μια Τα μυστικά του σινεμά Δεν είναι στο νόημα μα στην αλήθεια που έχουν Τα ορατά...

Τα φώτα ανάβουν και πάλι· τα μάτια ανοιγοκλείνουν. Το τέλος της ταινίας που διακόπτει απότομα την προβολή δημιουργεί στο θεατή μια έλλειψη, ένα κενό το οποίο προσπαθεί να καλύψει με τη συζήτηση ή με την προσφυγή σε σχόλια, σε κινηματογραφική κριτική. Πώς μπορούμε όμως να διαβάσουμε μια ταινία; O Pierre Sorlin, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα τον μεταπολεμικό ιταλικό κινηματογράφο -ο οποίος επιτρέπει την αναμέτρηση με τα κοινωνικά προβλήματα καλύτερα από κάθε άλλον στην Ευρώπη-, προτείνει μια μέθοδο "ανάγνωσης" που λαμβάνει υπόψη την ιδιαιτερότητα του φιλμικού φαινομένου. Δ...

Η "Εισαγωγή στην τέχνη του κινηματογράφου" είναι μια από τις πιο σημαντικές και αναγνωρισμένες εισηγητικές μελέτες στην ανάλυση του κινηματογραφικού μέσου, ένα διδακτικό εγχειρίδιο χρήσιμο στα πανεπιστημιακά τμήματα του κλάδου. Στο βιβλίο εξετάζεται ο τρόπος δημιουργίας, λειτουργίας και πρόσληψης της κινηματογραφικής ταινίας ή του ντοκιμαντέρ με σκοπό την ευαισθητοποίηση των αναλυτικών και ερμηνευτικών ικανοτήτων και εν γένει της προσοχής του θεατή. Οι συγγραφείς αναλύουν τα κινηματογραφικά είδη, την παραγωγή, την αφηγηματική μορφή, την τεχνική (μιζανσέν, μοντάζ, φωτογραφία...

H μεγάλη περιπέτεια του παγκόσμιου κινηματογράφου, από την ταινία δράσης ως το γουέστερν, εξιστορείται μέσα από τις 90 και πλέον ενότητες του βιβλίου αυτού, οι οποίες συνοδεύονται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό. O τόμος χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται 14 κατηγορίες εντός των οποίων κατανέμονται τα γνωστά είδη και υποείδη του κινηματογράφου. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζονται με χρονολογική σειρά οι σπουδαιότερες κινηματογραφικές σχολές, τα κινήματα, τα ρεύματα, οι στιλιστικοί χειρισμοί και οι αισθητικές τάσεις του κινηματογράφου από την εμφάνισή του μέ...

"Τι περισσότερο μπορώ να κάνω; 'Εχω στραβώσει το κάτω χείλος μου, και μιλήσει μέσα απ' τα δόντια, και σηκώσει το γιακά του αδιάβροχού μου , και φορέσει το καπέλο μου πάνω απ' τα μάτια μου, και βάλει το δεξί χέρι στην τσέπη του πιστολιού και παραμονέψει απ' τις γωνιές, και σκαρφαλώσει σε στέγες, μέχρι που έχω στερέψει πια από κακές πράξεις" . Αυτά λέγεται ότι είπε κάποτε, στα τέλη της δεκαετίας του '30, ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, έχοντας βαρεθεί τους τυποποιημένους γκανγκστερικούς ρόλους στους οποί- ους τον έβαζε συνέχεια η Ουόρνερ. Και όσο διαμαρτυρόταν τόσο τον "τιμωρούσαν", ρί...

Η "Εισαγωγή στη θεωρία του κινηματογράφου" παρουσιάζει την εξέλιξη της κινηματογραφικής θεωρίας καθ' όλη τη διάρκεια του "αιώνα του κινηματογράφου", από τις αρχές της θεωρίας του βωβού κινηματογράφου (με αναφορά στο έργοθεωρητικών όπως οι Vachel Lindsay και Hugo Munsterberg) έως τις πιο πρόσφατες εξελίξεις στο χώρο αυτόν και στις πολιτισμικές σπουδές γενικότερα (γνωσιακή θεωρία, Deleuze, Quee, μετά-αποικιοκρατική, ψηφιακή θεωρία). Ο Robert Stam περιγράφει τις εξελίξεις της θεωρίας σε διεθνές επίπεδο, δίνοντας έμφαση στις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε διάφορες χώρες. λ.χ. τη Γα...

Ο πόλεμος ήταν πάντοτε η κατάρα του πολιτισμού. Θα μπορούσε μάλιστα με μεγάλη ευκολία να είναι το τέλος του. Την ίδια στιγμή που οι άνθρωποι όλο και συχνότερα νιώθουν την καταστρεπτική απειλή του πολέμου, την ίδια στιγμή αισθάνονται αδύναμοι να τη σταματήσουν. Πώς θα ήταν άραγε ένας κόσμος χωρίς πόλεμο; Στην ερώτηση αυτή ο συγκεκριμένος τόμος μπορεί μόνο έμμεσα να απαντήσει και αυτό όταν πρόκειται, μιλώντας για πόλεμο, να εκθειάσει το αγαθό της ειρήνης. Κάνοντας χρήση ενός παράγωγου του πολιτισμού, που είναι ο κινηματογράφος, ειδικοί επιστήμονες, ιστορικοί, διεθνολόγοι, ισ...

Η Μέριλ Στριπ εiναι από τις ηθοποιούς που δεν γνωρίζουν όρια. Σε επίπεδο ρεπερτορίου και μέσα από λαμπρές ερμηνείες και επαγγελματική τεχνική που αποτελούν σχολή για νέους επίδοξους ηθοποιούς, έχει υποδυθεί υπαρκτά πρόσωπα, γυναίκες καθημερινές, άλλοτε απλές και άλλοτε μοιραίες. Η παράξενη ομορφιά της σε συνδυασμό με την αυστηρή προφορά της, της έδωσαν τη δυνατότητα να πλάσει αινιγματικές ηρωίδες στην οθόνη αντλώντας απ' αυτές ανεξάντλητες πηγές έμπνευσης. Την αποκάλεσαν σαν τη σπουδαιότερη ηθοποιό του αιώνα μας (Κλιντ Ίστγουντ) ή απλά εξαίρετη. Και θα κερδίζει ακόμα περι...

Από τη δεκαετία του '70, που ο Marc Ferro έθεσε πρώτος το θέμα των σχέσεων του κινηματογράφου με την Ιστορία, οι θεωρητικές αναλύσεις, όπως και οι απόψεις γύρω από αυτές τις σχέσεις, έχουν λάβει μεγάλες διαστάσεις. Οι κύριες κατευθύνσεις όλης αυτής της ζύμωσης μπορούν να προσδιοριστούν χωρίζοντας το κινηματογραφικό υλικό (επίκαιρα, ντοκιμαντέρ και ταινίες μυθοπλασίας) σε δύο μεγάλες κατηγορίες: - Ο κινηματογράφος ως ιστορικό τεκμήριο, ή καλύτερα ως "οπτική γωνία", αναφορικά με τους τρόπους που μία κοινωνία, σε μία συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, "σκέπτεται το παρόν της". -...

Το βιβλίο του Κ. Σουέρεφ "Κινηματογράφος πριν από το 2000" περιλαμβάνει κείμενα θεωρίας, σχόλια και προσεγγίσεις για θέματα, ταινίες και σκηνοθέτες που αντιπροσωπεύουν τον 20ό αιώνα. Στα εκατό και πλέον χρόνια ζωής του, ο κινηματογράφος απέκτησε ένα δικό του "πνεύμα" και αποτελεί ένα ιδιαίτερο "είδος" ανάμεσα στις τέχνες. Έκανε δικά του όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας. Ο κινηματογράφος κρίνεται από τον συγγραφέα ως φορέας ανθρωπολογίας. Από την άποψη αυτή διερευνώνται στις ταινίες, ανάμεσα σε άλλα, ζητήματα αισθητικής, κοινωνιολογίας και φιλοσοφίας.

Τι έχουν να μας πουν οι ευρωπαϊκές ταινίες για τους πολιτισμούς των χωρών που τις παράγουν; Με ποιους τρόπους οι ευρωπαϊκές ταινίες προκάλεσαν κοινωνική αλλαγή; Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και των συνεπειών του, από την οικονομική ως τη βιομηχανική παρακμή, οι Ευρωπαίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με παρόμοιες αλλαγές τόσο στην πολιτική όσο και στις απόψεις για τη ζωή· ωστόσο ακόμα και λίγο πριν τη δημιουργία μιας ενιαίας Ευρωπαϊκής Κοινότητας, το υπόβαθρο των πολιτισμών τους είναι κάθε άλλο παρά ενοποιημένο. Στο βιβλίο του "Ευρωπαϊκός κινηματογράφος, ευρωπαϊκές...

Η "Εισαγωγή στην τέχνη του κινηματογράφου" είναι μια από τις πιο σημαντικές και αναγνωρισμένες εισηγητικές μελέτες στην ανάλυση του κινηματογραφικού μέσου, ένα διδακτικό εγχειρίδιο χρήσιμο στα πανεπιστημιακά τμήματα του κλάδου. Στο βιβλίο εξετάζεται ο τρόπος δημιουργίας, λειτουργίας και πρόσληψης της κινηματογραφικής ταινίας ή του ντοκιμαντέρ με σκοπό την ευαισθητοποίηση των αναλυτικών και ερμηνευτικών ικανοτήτων και εν γένει της προσοχής του θεατή. Οι συγγραφείς αναλύουν τα κινηματογραφικά είδη, την παραγωγή, την αφηγηματική μορφή, την τεχνική (μιζανσέν, μοντάζ, φωτογραφία...