Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ανά χείρας πραγματεία απέβλεψεν ιδία εις την ανίχνευσιν των πηγών, αφ' ων ήντλησεν ο αγιογράφος Θεόδωρος Πουλάκης. Η μέχρι τούδε έρευνα έχει, ως γνωστον, επισημάνει, περιστασιακά, την επίδρασιν της φλαμανδικής τέχνης τόσον επί τον Πουλάκην, όσον και επί άλλους μεταβυζαντινούς ζωγράφους του 16ου και 17ου αι. Η προσπάθειά μας επηύξησε τα παραδείγματα. Επισκεφθείς βιβλιοθήκας και μουσεία της Ευρώπης διεξήλθον μελετών τα χαρακτικά του Jean Sadeler. Παραλλήλως η έρευνα επεξετάσθη και εις την σπουδήν των έργων και άλλων φλαμανδών καλλιτεχνών - χαρακτών (των Raphael, Egidius, κ...

Επειδή θέλησα η εργασία μου - σ' αυτή τη φάση τουλάχιστον - να είναι ένα εγχειρίδιο ιδιαίτερα εύχρηστο και προσιτό σε όλους, της έδωσα τη μορφή ενός λεξικού όπου παρέχονται οι εντελώς στοιειώδεις πληροφορίες για έναν αρκετά σημαντικό αριθμό αγιογράφων, από τότε που υπάρχει χριστιανική ζωγραφική έως το 1821. Άλλωστε, η παροχή περισσότερων πληροφοριών για τους αγιογράφους θ' απαιτούσε άλλης κλίμακας έργο, που ευελπιστώ κάποια μέρα να καταφέρω να ολοκληρώσω. Ως αγιογράφο θεωρώ κάθε είδους "ζωγράφο αγίων εικόνων", όποια μορφή κι αν έχουν αυτές. Έτσι, στη μελέτη μου περιλαμβάν...

Για το θέμα της όχι πενιχρής, αλλά και αξιόλογης κοσμικής και θρησκευτικής ζωγραφικής της Πόλης, κατά τον δέκατο ένατο και εικοστό αιώνα, το προσφυές προς αυτό των Πολιτών ζωγράφων της περιόδου αυτής, όπως άλλωστε και των αποδήμων Ελλήνων, μέχρι σήμερα δυστυχώς λίγες μόνον έχουν γίνει εργασίες. Έτσι οι περισσότεροι από τους καλλιτέχνες αυτούς μένουν άγνωστοι, κυρίως στην Ελλάδα, παρά το ευχάριστο γεγονός, ότι κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχουν δημοσιευθεί ευάριθμες και αξιόλογες μελέτες τόσο πάνω στην ιστορία της νεοελληνικής ζωγραφικής και κυρίως του δέκατου ένατου αιώνα,...

Είναι πηγή μεγάλης χαράς η εκδοτική ολοκλήρωση ενός έργου πολύμοχθης και μακροχρόνιας προετοιμασίας όπως οι "Έλληνες ζωγράφοι μετά την Άλωση" το Μανόλη Χατζηδάκη. Με τον παρόντα δεύτερο τόμο το έργο αυτό παίρνει μια ξεχωριστή θέση όχι μόνο στον ερευνητικό εξοπλισμό του μελετητή του νεώτερου ελληνισμού, αλλά και στην ίδια τη συγκρότηση του επιστημονικού πεδίου της πολιτιστικής ιστορίας της νεώτερης και σύγχρονης Ελλάδας. [...] (από τον πρόλογο, Βασίλης Παναγιωτόπουλος)

It is with particular pleasure that we deliver the present volume to the public. This volume constitutes the first publication of the collection of icons of the Holy Monastery of Pantokrator - some of the most important and noteworthly treasures which our Monastery has in its possession today. We would like to ask our readers not to regard the icons in this book merely as a creation of art and not to scrutinise them only with the interest reserved for a museum piece which speaks to us of the realities of some other age. This would be less than just only to the spirit of the...

Ερμηνευτικά σχόλια στις ορθόδοξες εικόνες.

Με ιδιαίτερη χαρά παραδίδουμε στη δημοσιότητα τον παρόντα τόμο στον οποίο εκδίδεται για πρώτη φορά μέρος της συλλογής εικόνων της Ιεράς Μονής του Παντοκράτορος, από τα σημαντικότερα κειμήλια που διαθέτει η Μονή μας σήμερα. Θα θέλαμε να παρακαλέσουμε τον αγαπητό αναγνώστη να μην θεωρήσει τις εικόνες του βιβλίου τούτου ως μία απλή καλλιτεχνική δημιουργία και να μην τις περιεργασθεί με ένα μουσειακό ενδιαφέρον μιας πραγματικότητας κάποιας άλλης εποχής. Έτσι θα αδικήσει όχι μόνο το πνεύμα της εικόνας και του αγιογράφου της, αλλά θα στερήσει και τον εαυτό του από τη χαρά της ζω...

Στις πολύτιμες για μας σήμερα μελέτες και άρθρα του Λ. Ουσπένσκυ αναλύονται θέματα, όπως: - Το τέμπλο - Οι Πασχαλινές εικόνες - Η εικονογραφία της Πεντηκοστής - Η εικόνα της Μεταστάσεως της Θεοτόκου - Ο συμβολισμός του ναού - Τα τεχνικά υλικά της εικονογραφίας, κ.ά.

Το παρόν δοκίμιο επιχειρεί να προβληματίσει τον ενδιαφερόμενο σχετικά με την βαθύτερη ουσία των δύο αυτών επαγγελμάτων. Ποιος είναι ο αγιογράφος ή ο συντηρητής; Αρκεί μια διετής ή τετραετής κατάρτιση για τον τίτλο αυτό; Ο συγγραφέας μέσα από την προσωπική του εμπειρία με τους δύο αυτούς χώρους προσπαθεί να ορίσει την ταυτότητα αυτών των επαγγελμάτων έχοντας την συνείδηση, ότι τελικός ορισμός δεν μπορεί ποτέ να δοθεί, όσο υπάρχει ο άνθρωπος.

Ο Πέτρος Γεωργιάδης δεν ανήκει στους μεγάλους της μεταβυζαντινής ζωγραφικής. Είναι υποδεέστερος τόσο των ζωγράφων της Κρητικής σχολής του 17ου αιώνα, των ζωγράφων της Σχολής της Βορειοδυτικής Ελλάδος, όσο και των Επτανησίων του δευτέρου μισού του 18ου και των πρώτων δεκαετιών του 19ου αιώνα. Με τους τελευταίους άλλωστε δεν θα μπορούσε να έχει και καμιά σχέση τεχνοτροπίας, μια που αυτοί είναι πλήρως ευθυγραμμισμένοι με τη δυτική τέχνη. Εντούτοις, αν και δεν είναι άριστος, είναι πολύ καλύτερος από τους περισσότερους Ηπειρώτες αγιογράφους του 18ου και του πρώτου μισού του 19ου...

Περιέχονται οι εισηγήσεις: Α΄ Οι Μονές και Nαοί της Υπαίθρου. Τοιχογραφίες - Αγγελική Σταυροπούλου, "Ιάκωβος, ο χορηγός του Ναού της Οδηγήτριας στην Απόλπενα Λευκάδας" - Πολυξένη Δημητρακοπούλου, "Η Μεταβυζαντινή εντοίχια ζωγραφική στη Λευκάδα" Β' Οι Μονές της Λευκάδας ως Ιδρύματα - Μάρω Φίλιππα - Αποστόλου, Παναγιώτης Αργυρός, "Τα Μοναστήρια της Λευκάδας, η σχέση τους με το γεωγραφικό χώρο και η αρχιτεκτονική τους" - Άγγελος Χόρτης, "Οι Μονές Λευκάδας: Αγροτικές και δημογραφικές όψεις" - Κώστας Κατηφόρης, "Το νομικό καθεστώς Εκκλησιών και Μοναστηριών στη Λ...