Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Τέχνη ομιλεί, καταγγέλλει, ονειρεύεται, με χρώματα, με εικόνες και με την διακαή επιθυμία του ανθρώπου να ανέβει ψηλότερα καταθέτοντας εαυτόν! Οι εκδόσεις Όστρια λαμβάνοντας τα μηνύματα των καιρών θα εκδίδουν σε μηνιαία βάση Ανθολόγια που αφορούν στην Ποίηση, στο Θέατρο, στην λογοτεχνία και στις τέχνες, στην προσπάθειά τους να συνεισφέρουν στα πνευματικά δρώμενα του τόπου.

Μία πένα και τελεία. Μία επιστολή που μόλις έλαβε τέλος στο χαρτί. Ένα αγόρι που γράφει στο φως του κεριού. Η δύναμη του ανθρώπου για μάθηση είναι τόσο μεγάλη που αγνοεί όλες τις αντίξοες συνθήκες. Μία παρέα παιδιών που κάνει εργασία συλλογική. Το ένα στυλό έχει ολοκληρώσει το έργο του. Ο καφές που είναι μισοτελειωμένος στο ποτήρι, δείχνει πως είναι ώρα εκεί. Σκέψεις διαμορφώνονται. Σκέψεις περιμένουν να ολοκληρωθούν.

Το βιβλίο είναι διαφορετικό από κάθε άλλη πολυφωνική έκδοση που έχει κυκλοφορήσει, είναι δε το αποτέλεσμα τόσο της προσωπικής πορείας των συγγραφέων που συμμετέχουν στην έκδοση, όσο και συλλογικής. Επί του ουσιαστικού όμως και πλέον σημαντικού, είναι μια δημιουργία "Εκ του μη Όντος". Της γραφής, στο πλαίσιο της ομάδας του "Λογοτεχνικού Καφενείου", προηγήθηκαν πολλοί μήνες προσέγγισης και μελέτης σημαντικών και πραγματικών λογοτεχνών, οι οποίοι έχουν δώσει περίβλεπτα εξομολογητικά κείμενα από τον 17ο αιώνα μέχρι και σήμερα. Η ομάδα, όσοι θέλησαν να πάρουν ενεργό μέρος σε αυ...

Σταγόνα στον ωκεανό της ελληνικής ποίησης αποτελεί η συνοπτική αυτή ανθολογία, που περιλαμβάνει έργα πενήντα σημαντικών δημιουργών του αιώνα μας. Με ποικίλους εκφραστικούς τρόπους, διάφορες οπτικές και από διαφορετικές αφετηρίες, τόσο η δημοτική όσο και η λόγια ποίησή μας προσέγγισε και εξακολουθεί να προσεγγίζει τη θάλασσα, από τη βαθύτατη αρχαιότητα έως τις μέρες μας. Είτε ως άμεση προσλαμβάνουσα παράσταση είτε ως βίωμα προσωπικό, είτε ακόμη ως οικείο μέσον μεταφορικής και συμβολικής χρήσης, έχει σημαδέψει τον ελληνικό λόγο, χαρίζοντάς του κορυφαία επιτεύγματα.

Το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα χαρακτηρίζεται από καταιγισμό ταξιδιωτικών σελίδων. Οι ριψοκίνδυνοι, οι αρχαιολάτρες, οι οδοιπόροι, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και μερικές τολμηρές γυναίκες ταξιδεύουν στο εξωτερικό, περιηγούνται την Ελλάδα σε αναζήτηση της εθνικής ταυτότητας, καταγραφούν και δημοσιεύουν, ενώ οι λογοτέχνες χρησιμοποιούν συνειδητά το ταξίδι για να δώσουν τη διάσταση μιας νέας διεξόδου στις συγγραφικές τους αναζητήσεις. Ραγκαβής, Βικέλας, Πάλλης, Κονδυλάκης, Προβελέγγιος, Δροσίνης, Καρκαβίτσας, Νιρβάνας, Μωραϊτίδης μαζί με πολλούς άλλους, ιχνηλατούν τους δ...

Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου όλες οι συγκυρίες μαρτυρούν ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για την ανάδυση της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας. Κορυφαίοι συγγραφείς μας την απογειώνουν και δημιουργούν "σχολή", προηγούμενο για τους επερχόμενους και σημείο αναφοράς για μίμηση ή για προσπάθεια απόκλισης. Καζαντζάκης, Ουράνης, Παναγιωτόπουλος, Παπαντωνίου, Παπατσώνης, Κόντογλου, Βενέζης, Μυριβήλης, Θεοτοκάς ανθολογούνται εδώ. Μαζί τους και οι Χάρης, Καραντώνης, Μελάς. Λιγοστά λαμπερά ονόματα και πολυσέλιδα κείμενα αξιώσεων - μια αναγνωστική πανδαισία.

Η παιδική ταξιδιωτική λογοτεχνία, η καστρολογία, οι γραφές για τις ιδιαίτερες ή για τις νέες πατρίδες, το ταξιδιωτικό ρεπορτάζ, το ταξίδι στο μέτωπο σε καιρό πολέμου, τα φυσιολατρικά περιοδικά, αποτελούν μερικές άλλες εκφάνσεις της ταξιδιωτικής γραφής. Πολυάριθμοι συγγραφείς με ελάχιστα κοινά στοιχεία λογοτεχνικού προσανατολισμού μεταξύ τους, όπως οι Αντιγόνη Μεταξά, Κόντογλου, Παπαδιαμάντης, Πρεβελάκης, Πεντζίκης, Ιωάννου, Γαβριηλίδης, Λιδωρίκης, Καραντώνης, Βρεττάκος, συναντώνται στον τόμο αυτό, μέσα από κείμενα που συγκλίνουν στην ίδια θεματική με διαφορετικό τρόπο και α...

Η πεντάτομη αυτή σειρά παρακολουθεί τη ματιά με την οποία είδαν οι Έλληνες τον κόσμο, κατά το πολύ μακρύ διάστημα από τον Όμηρο ως τις μέρες μας. Ο πρώτος τόμος της ανιχνεύει σε μια εκτενή εισαγωγή την πορεία της ελληνικής ταξιδιωτικής γραφής, ως την τελική της μεταμόρφωση σε γνήσια ταξιδιωτική λογοτεχνία, με πρώτο διδάξαντα τον Νίκο Καζαντζάκη. Εδώ ο αναγνώστης θα έχει επίσης την ευκαιρία να γνωρίσει αντιπροσωπευτικά κείμενα, αρχαία, βυζαντινά και νεότερα ως τον 19ο αιώνα, σελίδες ετερόκλητες, με την υπογραφή προσώπων όπως οι Ηρόδοτος, Ξενοφών, Νέαρχος, Παυσανίας, Θεόδωρος...

Από τη δεκαετία του 1960 και μετά, μια καινούργια γενιά ταξιδιωτικών συγγραφέων συνεχίζει το δρόμο των παλαιότερων κορυφαίων ταξιδιογράφων επάξια, αλλά και χωρίς να ξεφεύγει από την πεπατημένη. Και ενώ οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ταξιδιωτική λογοτεχνία τείνει στον μαρασμό, μερικοί μεμονωμένοι συγγραφείς την κατευθύνουν σταθερά σε νέους, συναρπαστικούς δρόμους. Τα πολυάριθμα κείμενα του τόμου αυτού -ας αναφερθούν, ενδεικτικά μόνο, οι συγγραφείς Λουντέμης, Ψαθάς, Κάσδαγλης, Αλαβέρας, Αλεξανδρόπουλος, Λορεντζάτος, Βασιλικός, Τσάτσου, Αντωνοπούλου, Λάγκε- αντανακλ...

[...] Αυτή τη Χαλκίδα φιλοδοξεί να σκιαγραφήσει τούτο το λεύκωμα. Τη Χαλκίδα κοιταγμένη μέσα από νεοελληνικά λογοτεχνικά κείμενα, παλιότερα και σύγχρονα, που παρακολουθούν την πόλη στο αμετακίνητο ταξίδι της μέσα στο χρόνο. Είναι δηλαδή μια ανθολογία κειμένων για τη Χαλκίδα. Ο υπότιτλός της ακριβολογεί: "Η Χαλκίδα στη λογοτεχνία". Όχι "Η λογοτεχνία στη Χαλκίδα". Άλλο κεφάλαιο ετούτο, μεγάλο και σημαντικό, όμως άλλο. "Η Χαλκίδα στη λογοτεχνία" είναι από μόνο του ένα τεράστιο θέμα. Θα ήταν αδιανόητη η εξάντλησή του σε ένα λεύκωμα. Αναζητήσαμε λοιπόν κείμενα που να μπορούν να...

Η θεµατική αυτή ανθολογία συγκεντρώνει µια πλειάδα λογοτεχνικών στη µεγάλη πλειονότητά τους κειµένων µε θέµα την Αθήνα και µε ιστορικό, πολιτισµικό και κοινωνιολογικό ενδιαφέρον για την πόλη, από το 1834 έως τη σηµερινή εποχή. Μέσα από αυτές τις αντιπροσωπευτικές, αυτοτελείς και εµβόλιµες λογοτεχνικές εικόνες της πόλης, αντιδιαστέλλονται η διαχρονική τοπιογραφία και αισθητική της µε τις κυρίαρχες αντιθέσεις της ανάµεσα στην παλιά και τη νέα εποχή. Ξεκινώντας µε την εικόνα του κεντρικού ήρωα στο µυθιστόρηµα "Ο Ζωγράφος" (1842) του Γρηγόριου Παλαιολόγου, του Φιλάρετου, ο οποί...

Όσο κι αν αυτό το λογοτεχνικό κείμενο ιδρύει την εξουσία του μέσα από τη μυθοπλασία, τη φαντασία και την πλεκτάνη του συγγραφέα, διεκδικώντας με τα ζωτικά αυτά ψεύδη τη δύναμη της αλήθειας, κάτω από τις λέξεις ανιχνεύονται ψήγματα ζωής μεταμορφωμένα από την αφηγηματική δολιότητα. Τα βιώματα, και ειδικά όσα συνδέονται με τη γενέθλια γη, τροφοδοτούν με πρώτες ύλες τη λογοτεχνία. Ο "βιωμένος χώρος" και οι εικόνες του γίνονται η κατοικία της μνήμης και των συναισθημάτων, το καταφύγιο όπου αναζητείται ο χαμένος χρόνος. Ο τόπος διεκδικεί έντονη παρουσία σε πολλά λογοτεχνικά έργ...

[...] Η αναφορά στο ελαιόδεντρο είναι αρκετά σύνηθες γεγονός στην ευρωπαϊκή γραμματεία του 19ου και του 20ού αιώνα. Το δέντρο αυτό μάλιστα θα αποτελέσει το έμβλημα της έλξης που ασκεί στους βόρειους λαούς η Μεσόγειος, θα σημάνει τον πόθο για φως και ζέστη, θα γίνει σύμβολο μιας φύσης καλλιεργημένης και προσιτής, συνώνυμο της εγκράτειας και της διαλλακτικότητας, ακόμα και έναυσμα στοχασμού σχετικά με τη χρονική διάρκεια του βίου μας, η οποία είναι πάντα ένα μικρό απόσπασμα του ευρύτερου ιστορικού χρόνου. Σε αντίθεση προς τα προαναφερθέντα, τα κείμενα της ελληνικής λογοτεχνί...

Ας γονατίσουμε κλείνοντας τα μάτια κι ας κάνουμε ταυτόχρονα μία ευχή, να σταματήσει η φτώχεια σ' όλο τον κόσμο. Κι αν σιγήσει η φτώχεια, τότε θα ακυρωθεί η μοναξιά. Κι ο άνθρωπος θα ξαναγίνει Άνθρωπος. Ας ρίξουμε τον οβολό μας στα ιδρύματα της πόλης μας, στα παιδιά της Αφρικής, στα παιδιά που πεθαίνουν από ελονοσία, από χολέρα ή γιατί δεν έχουν ένα εμβόλιο. Ας κοιτάξουμε τους άστεγους με συμπόνια, σ' ολόκληρη την υφήλιο ο αριθμός τους πολλαπλασιάζεται δραματικά. Ας γίνουμε εθελοντές, οι εθελοντές ζούνε δύο ζωές σαν τους συγγραφείς.

Το 1928, στα δεκαπέντε του χρόνια, ο Νίκος Χατζηευαγγέλου νοσηλεύθηκε στο σανατόριο «Σωτηρία». Η γνωριμία του εκεί με την Μαρία Πολυδούρη και τους σημαντικούς φίλους της που την επισκέπτονταν -όπως τον Άγγελο Σικελιανό ή τον Κώστα Καρυωτάκη- μαζί με την πρωτόγνωρη και καταλυτική για τον μικρό Νίκο "γνωριμία" με την ιδέα του θανάτου, έγιναν αφορμή να ανάψει μέσα του η σπίθα της αναζήτησης. Αυτό τον οδήγησε να επιδιώξει την επαφή με τον πνευματικό κόσμο της εποχής του για να αντλήσει απαντήσεις στα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα της ζωής. Από τότε ένα βιβλίο έγινε ο σκοπός της ζ...