Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Νίκος Κούνδουρος καταθέτει τις μνήμες του από την Κατοχή, τα Δεκεμβριανά, την τρίχρονη περιπέτεια στη Μακρόνησο, τη φιλία του με τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Ελύτη, τον Μίκη Θεοδωράκη κι άλλες προσωπικότητες με τις οποίες συνδέθηκε στη ζωή του, για καθεμιά από τις ταινίες που γύρισε -τον "Δράκο", τη "Μαγική πόλη", τους "Παράνομους", τις "Μικρές Αφροδίτες", το "Μπορντέλο", τον "Μπάυρον" και τις άλλες. Επίσης, γράφει σε μια ζωηρή αφήγηση για τα χρόνια της εξορίας στο Παρίσι και τις περιπλανήσεις του στην Ευρώπη στα χρόνια της δικτατορίας, για τα αγαπημένα πρόσωπα της οικογένειάς...

Στις "Μυστικές συναντήσεις" ο Δημήτρης Αθανίτης μιλά για τις κινηματογραφικές συναντήσεις του, με μια σειρά από πρόσωπα που ανήκουν σε μια ανθολογία του άκρως ιδιαίτερη. Σ' αυτή την εκπληκτική πινακοθήκη προσώπων που η γκάμα τους ξαφνιάζει, παρελαύνουν σταρ, διάσημοι συγγραφείς και σκηνοθέτες μαζί με πρόσωπα σχεδόν περιθωριακά, όλοι τους αναπόσπαστα κομμάτια μιας προσωπικής μυθολογίας. Από τον Κλωντ Σαμπρόλ, τον Μπεν Γκαζάρα και τη Νίκο των Βέλβετ Αντεργκράουντ, μέχρι τον Σίμο τον Υπαρξιστή, τον Θανάση Βέγγο ή ακόμη τη Μαργαρίτα Καραπάνου και τον Μιχάλη Κακογιάννη, μ...

Το βιβλίο αυτό εκδίδεται με την ευκαιρία της αναδρομής στον Ναγκίσα Όσιμα που οργανώθηκε από το 35ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (11-20 Νοεμβρίου 1994), το συντονισμό της οποίας είχε ο Θρασύβουλος Γιάτσιος. Περιέχονται τα κείμενα: - Ναγκίσα Όσιμα, "Εκατό χρόνια κινηματογράφος" - Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, "Τελετές των αισθήσεων" - Γιώργος Μπράμος, "Το σημείο τομής" Γραπτά του Όσιμα - Ναγκίσα Όσιμα, "Με αφετηρία την αδιάκοπη άρνηση του εαυτού" - Ναγκίσα Όσιμα, "Τι είναι ένα shot;" - Ναγκίσα Όσιμα, "Η άρνηση του εαυτού" - Ναγκίσα Όσιμα, "Κατάσταση και θεμ...

Πώς μπορεί μια χώρα πεντέμισι εκατομμυρίων κατοίκων να κατακτήσει τον ευρωπαϊκό κινηματογραφικό χάρτη; Να παρουσιάζει μια γκάμα ταινιών πλούσια, ευρεία και ποικίλη; Να προβάλλει, προπαντός, ένα επίπεδο ποιότητας πραγματικά αξιοθαύμαστο; Ο δανέζικος κινηματογράφος σήμερα περιγράφει ιδανικά τον όρο εθνική κινηματογραφία σε έκρηξη. Γιατί, πέρα από τους άκρως ενδιαφέροντες αριθμούς που αποδεικνύουν ότι οι Δανοί χαίρουν πράγματι μιας υγιούς κινηματογραφίας (λ.χ. το 25% του εγχώριου box office αντιστοιχεί στις δανέζικες ταινίες, ποσοστό μοναδικό στην Ευρώπη), οι ταινίες τους ταξι...

[...] Το 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το αφιέρωμα στο Νέο Ιρλανδικό Κινηματογράφο σίγουρα δεν αποπειράται να δώσει απάντηση σε θέματα όπως η ταυτότητα του ιρλανδικού κινηματογράφου. Τέτοιες απαντήσεις ανήκουν στους ιστορικούς και τους θεωρητικούς του χώρου. Το αφιέρωμα αυτό, ωστόσο, είναι σε θέση να παρουσιάσει μια επιλογή έξι ταινιών που εκπροσωπούν τη σύγχρονη Ιρλανδία, μια χώρα που με προσεκτικά βήματα έχει καταφέρει ν' αξιοποιήσει την εγγύτητα με την αγγλόφωνη κινηματογραφική παραγωγή, να προσελκύσει το ενδιαφέρον ξένων παραγωγών και να καρπωθεί τα οφέλη,...

Είναι πάντα δύσκολο να αποχαιρετάς σπουδαίους ανθρώπους, είναι, όμως, ακόμη πιο δύσκολο να λες οριστικά αντίο σε συνεργάτες και φίλους. Ο Νίκος Κολοβός υπήρξε και τα δύο: ένας εξέχοντας θεωρητικός του σινεμά, αλλά κι ένας σημαντικός συνεργάτης του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, έχοντας στο παρελθόν συνεισφέρει διεισδυτικά, ώριμα και στιβαρά κείμενα, σε μια σειρά από εκδόσεις και μονογραφίες του. Η απώλειά του είναι πλήγμα για την κριτική στην Ελλάδα, καθώς υπήρξε μια από τις πιο φωτεινές προσωπικότητές της, ένας θεωρητικός του σινεμά που όρισε με τον καλύτερο τρόπο την έννοια τη...

Η αίσθηση της έκπληξης μοιάζει να ήταν ανέκαθεν συνυφασμένη με τον Νίκο Νικολαΐδη, από τη ζωοφόρο αναταραχή που έφερε με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του "Ευρυδίκη ΒΑ 2037" στο τοπίο του ελληνικού κινηματογράφου τη δεκαετία του 1970 μέχρι τον άκαιρο, σοκαριστικό θάνατό του σε ηλικία 68 χρονών τον περασμένο Σεπτέμβρη. Η αναπάντεχη αναχώρησή του για το drive in του ουρανού μοιάζει να άφησε πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό πολύ απλά, γιατί οι ταινίες του δεν θα μπορούσαν να έχουν γεννηθεί παρά μόνο από τη δική του σκέψη και την ξεχωριστή, ιδιαίτερη ματιά του. Η άποψή του...

Προς τα μέσα της δεκαετίας του '70, ο ελληνικός κινηματογράφος ευτύχησε να έχει τρεις σκηνοθέτες, όχι μόνο διεθνούς βεληνεκούς, αλλά και με αυτόνομη, νεωτερική και ξεχωριστή γραφή. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Παντελής Βούλγαρης και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος δεν συνδέονται ως προς την ομοιογένεια και την επικοινωνία των αισθητικών επιλογών, ενώ ξεχωρίζουν από την διαφορετικότητα των δημιουργικών κινηματογραφικών τους προτάσεων. Το μόνο κοινό, ενοποιητικό στοιχείο τους είναι η γενναία, ρηξικέλευθη και αποτελεσματική αναθεώρηση των θεματικών και αισθητικών επιλογών του παλιού εμπο...

To 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με την Eλληνοαμερικανική Ένωση και με την ευκαιρία της πρώτης παγκοσμίως πλήρους αναδρομής στο έργο του Nίκου Παπατάκη εκδίδει την πρωτότυπη μονογραφία του Γιάννη Κονταξόπουλου, η οποία περιλαμβάνει: -Xαιρετισμοί από τους: Nίκο Παπατάκη, Δέσποινα Mουζάκη, Kρις Σπύρου, Λεωνίδα-Φοίβο Kόσκο. -Πρόλογος από τον Jack Lang, πρώην Υπουργό Πολιτισμού της Γαλλίας, και τον συγγραφέα Bασίλη Bασιλικό. -Διεξοδική ανάλυση του έργου του σκηνοθέτη, με παράλληλη παρουσίαση των γεγονότων της ζωής του, τα οποία διαμόρφωσαν την κινη...

Οι ταινίες: "Λα Στράντα", "Οι νύχτες της Καμπίρια", "Πικρό ρύζι", "Πόλεμος και Ειρήνη", "Η Βίβλος", "Σέρπικο", "Τρεις μέρες του Κόνδορα", "Κινγκ Κονγκ", "Χάνιμπαλ" και δεκάδες άλλες. Τα πρόσωπα: Η Σιλβάνα Μάνγκανο, ο Φεντερίκο Φελίνι, ο Λουκίνο Βισκόντι, ο Αλμπέρτο Σόρντι, ο Τζον Χιούστον, η Σοράγια, ο Κάρλο Πόντι, η Τζέσικα Λανγκ, ο Σβαρτσενέγκερ, ο Ντέιβιντ Λιντς, ο Άντονι Χόπκινς και εκατοντάδες άλλα γνωστά και λιγότερο γνωστά ονόματα, από αυτά που έγραψαν ή γράφουν ιστορία. Και ο πρωταγωνιστής: Γιος ενός κατασκευαστή μακαρονιών, ταλαντούχος πλασιέ αλλά και ηθοποιός χω...

Δεν ήταν εύκολος άνθρωπος ο Γιάννης Δαλιανίδης. Αλλά είχε μια βαθιά καλοσύνη στην ψυχή του, δεν μιλούσε άσχημα για τους άλλους, ήταν πολύ μορφωμένος αλλά δεν το επεδείκνυε, ήταν καλός φίλος, αξιοπρεπής, είχε πολύ χιούμορ και ήταν γεμάτος ζωή μέχρι την τελευταία στιγμή, σε βαθμό που σε έκανε δίπλα του να αισθάνεσαι εσύ ηλικιωμένος. Συνήθιζε να λέει μέχρι το φινάλε του πως όταν η ώρα πάει 6μμ και δεν έχει κανονίσει ακόμη με ποιους θα βγει το βράδυ, πάθαινε πανικό στη σκεψη ότι θα μείνει στο σπίτι και δεν θα βγει.

Με περισσότερα από τριάντα πέντε χρόνια κινηματογραφίας στην πλάτη του, ο Γουντι Άλεν είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους αμερικανούς σκηνοθέτες, παρότι ο ίδιος παραπονιέται συχνά πως τον αγαπούμε πολύ περισσότερο εμείς οι Ευρωπαίοι παρά οι ίδιοι οι Αμερικανοί: "Για κάποιο λόγο με εκτιμούν πιο πολύ στην Ευρώπη, ας πούμε για παράδειγμα στη Γαλλία, απ' ό,τι στην πατρίδα μου. Φαίνεται πως οι μεταφράσεις και οι υπότιτλοι εκεί πρέπει να είναι εξαιρετικοί!". Η ανά χείρας έκδοση αποτελεί ένα πανόραμα της κινηματογραφικής πορείας του. Ο Γουντι Άλεν μιλάει για όλες του τις τα...

Ο κινηματογράφος, σαν γραπτή γλώσσα της πραγματικότητας, έχει ενδεχομένως (κι αυτό θα φανεί καλύτερα στο μέλλον) την ίδια επαναστατική σημασία που είχε στο παρελθόν η "ανακάλυψη της γραφής". Η γραφή έδειξε πάνω απ' όλα στον άνθρωπο, τι ήταν η προφορική του γλώσσα. Αυτό ήταν σίγουρα το πρώτο βήμα της νέας πολιτισμικής συνείδησης του ανθρώπου που γεννήθηκε από την ανακάλυψη του αλφάβητου: η συνείδηση της προφορικής γλώσσας, ή με δυο λόγια, η συνείδηση της γλώσσας. Τις ίδιες επαναστατικές διαδικασίες που η γραπτή γλώσσα επέφερε σε σχέση με την προφορική, θα επιφέρει κι ο κινημ...

Τα κείμενα που συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο αυτό είναι η αυθόρμητη ματιά ενός διακεκριμένου Αμερικάνου θεωρητικού σε δυο ελληνικές ταινίες που θα μπορούσε κανείς να πει ότι φλερτάρουν με τον αμερικανικό ανεξάρτητο κινηματογράφο. Η προσέγγιση όμως του Horton τις απαλλάσει από οποιεσδήποτε κατατάξεις και συγγένειες, χαρακτηρίζοντας τες σαν μια αυτόνομη κινηματογραφική γιορτή. Αυτή η προσέγγιση είναι που δίνει νόημα στην ύπαρξη του βιβλίου.