Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το 2013 πλησιάζει απειλητικά και αυτό δεν μπόρεσε να περάσει απαρατήρητο από την πένα του Γιάννη Σερβετά. Το ημερολόγιο - ανεκδοτολόγιο του για άλλη μια χρονιά θα συντροφεύει τις ημέρες μας, χαρίζοντας στιγμές άφθονου γέλιου, υπενθυμίζοντας τις ονομαστικές εορτές, κρατώντας τις απαραίτητες σημειώσεις & πολλά ακόμη. Φέτος θα ανακαλύψουμε μια διαφορετική όψη των γραμματοσήμων. Χρήσιμο και απαραίτητο για όσους αναγνώστες το επέλεξαν στο παρελθόν & ενδιαφέρουσα επιλογή για όλους τους υπόλοιπους, συγκεντρώνει στις σελίδες του όλες τις στιγμές του έτους, τις καλές & τις άσχημες,...

Στο φετινό Ημερολόγιο συμμετέχουν μάγοι, φακίρηδες, τσαρλατάνοι, που εξαφανίζουν τους μισθούς και τις ζωές μας. Κλόουν σε θέσεις-"κλειδιά", που μας κάνουν να γελάμε και να κλαίμε με τις αποφάσεις τους. Ακροβάτες που βάζουν σε κίνδυνο τις ζωές τους για το μεροκάματο και στο ρόλο του θηριοδαμαστή το ΔΝΤ, που μας απειλεί με την καρέκλα και το μαστίγιό του. Τσίρκο, λοιπόν, το θέμα του 8ου Ημερολογίου, που πέρασε από πολλά κύματα μέχρι να τυπωθεί. Ήρθε για να δώσει χαρά και φέτος και ελπίζω να τα καταφέρει. Γιάννης Σερβετάς.

Ο σλοβένος στοχαστής Σλάβοϊ Ζίζεκ, συχνά αποκαλούμενος "Έλβις της πολιτισμικής θεωρίας", είναι εξαιρετικά αγαπητός στο κοινό λόγω της χαρισματικής του ιδιοσυγκρασίας που ταιριάζει τόσο στους ψυχρούς ακαδημαϊκούς όσο και στους άγριους διαδηλωτές. Το κωμικό στοιχείο βρίσκεται στο επίκεντρο του στοχασμού του και είναι γνωστός για τα περίφημα ανέκδοτά του με τα οποία καταφέρνει να συνοψίσει με λακωνικό τρόπο τη δομή μιας γενικότερης κατάστασης σε ένα ανέκδοτο. Το ανά χείρας βιβλίο είναι μια απολαυστική συλλογή των ανεκδότων που ο Σλάβοϊ Ζίζεκ χρησιμοποιεί στα κείμενά του, διαφ...

(Η εφορία με "βάφτισε" συγγραφέα... εντάξει… δε θα κοροϊδεύετε...) Κατ' αρχάς, τα θερμά μου συγχαρητήρια για την επιλογή και αγορά (ελπίζω) αυτού του εξαιρετικού βιβλίου. Έχετε θαυμάσιο γούστο. Μπράβο σας, φτου-φτου-φτου, να μη σας αβασκάνω... (φτάνει το γλείψιμο). Κρατάτε στα χέρια σας το Ημερολόγιο του 2015, του οποίου το εξώφυλλο φιλοτέχνησαν οι καλύτεροι (όλοι τους κάτοχοι master και PhD) παιδαγωγοί του πλανήτη. Θα μου επιτρέψετε να σας εξηγήσω τι είναι αυτό που κάνει το εξώφυλλο εξαιρετικά παιδαγωγικό. Όταν το παιδί ή το ανίψι σας ή ο κολλητός ή ο ενοχλητικός που σα...

Δυο φίλοι στην επαρχία μπαίνουν στ’ αμάξι και πάνε μια βόλτα. Στο δρόμο συναντούν ένα κοπάδι και λέει ο συνοδηγός: - Να σου πω πόσα πρόβατα είναι; - Ναι, του λέει ο οδηγός - Εκατόν πενήντα εφτά (157). Σταματά ο οδηγός και ρωτά τον τσοπάνη. Πράγματι είναι τόσα. - Στην τύχη τα βρήκες, λέει στον συνοδηγό. - Όχι, του λέει εκείνος, μπορώ να σου βρω πόσα έχει οποιοδήποτε κοπάδι. Λίγο πιο κάτω συναντούν άλλο κοπάδι. - Για πες μου, του λέει ο οδηγός, πόσα πρόβατα έχει. - Διακόσια δέκα οχτώ (218), του απαντά αμέσως ο άλλος. Σταματά ο οδηγός και ρωτά τον τσοπάνη. Πράγματι...

"...Ήταν 2007 όταν κυκλοφόρησε το πρώτο µου Ημερολόγιο. Ήταν καταπράσινο και στο εξώφυλλό του έγραφα: 1687+19% ΦΠΑ = 2007. Το είδα πρόσφατα, συγκινήθηκα και ένα δάκρυ κύλησε... Και κύλησε όχι γιατί είδα το πρώτο µου Ημερολόγιο αλλά γιατί θυµήθηκα ότι πριν 10 χρόνια είχαµε ΦΠΑ µόνο 19%. Αυτό που κρατάτε στα χέρια σας και σκέφτεστε αν θα το αγοράσετε ή όχι, είναι το 10ο Ημερολόγιο που γράφω. Πάρτε το, είναι πολύ καλό. Και σας το λέω όχι επειδή είναι δικό µου, αλλά επειδή είναι δικό µας. Γιατί όλοι µαζί το γράφουµε στιγµή την στιγµή, λεπτό το λεπτό. Εγώ ακούω τις ιστορίες σ...

Τα αντικαθεστωτικά ανέκδοτα στην ΕΣΣΔ και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης υπήρξαν ένα φαινόμενο με τεράστια έκταση, διάρκεια και ποικιλία, παρά τις συνέπειες που υφίσταντο όσοι τα αναπαρήγαν. Στο ανά χείρας βιβλίο ανθολογούνται περί τα 160 αντιπροσωπευτικά (αντι)σοβιετικά ανέκδοτα, που προέρχονται από ρωσικές ή μεταφρασμένες στα αγγλικά πηγές και καλύπτουν την περίοδο από τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια μέχρι την κατάρρευση των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Το εισαγωγικό κείμενο επιχειρεί να ερμηνεύσει τα ανέκδοτα ως ιστορικό φαινόμενο αλλά και ως δημιούργημα του προφορικο...

Άρχισα να μαζεύω παραλειπόμενα και παράδοξα της λογοτεχνικής οικογένειας από τα φοιτητικά μου χρόνια στην Αγγλία, πατρίδα της ειρωνείας, του σαρκασμού και ενός ιοβόλου χιούμορ που εξακοντίζεται ευθύβολο, αλλά με μεγάλη χάρη και κομψότητα, ιδίως μεταξύ ομοτέχνων. Αργότερα, τα ευρήματά μου πλουτίστηκαν με ανάλογα στιγμιότυπα από την πολιτική και τις άλλες τέχνες. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, αυτή η συνήθεια, καλό αντίδοτο στις πικρίες που μπορεί να γεννήσει ο εγχώριος λογοτεχνικός μικρόκοσμος (αφού η κακολογία δεν έχει πατρίδα), δεν με εγκατέλειψε... (από την Εισαγωγή)