Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το σύγχρονο νορβηγικό ποιητικό δράμα, που πρωτομεταφράζεται και πρωτοεκδίδεται, καταπιάνεται με την ιστορική μορφή του Μαρτίνου Λούθηρου και την επίδραση του ακόμα και σήμερα στον ανθρώπινο βίο και τις σχέσεις των δύο φύλων.

Έναν χρόνο μελετούσε στον νου του ο Ίψεν το θέμα του "Κούκλας σπιτικό". Στο διάστημα αυτό, κατά το συνήθειό του, οικοδομούσε λίγο λίγο, ψηφί το ψηφί, τα πρόσωπα, τα φώτιζε από διάφορες γωνίες, αναζητούσε τις αντιδράσεις που τους ήταν οι περισσότερο ταιριαστές, τα λόγια που χαρακτηρίζουν με τρόπο έκτυπο, τελειωτικό. Όταν έρχεται η στιγμή να συνθέσει πια το υλικό του, θυμάται πως του είχανε μιλήσει για κάποιο παλαιό μοναστήρι, μετασκευασμένο σε ξενοδοχείο, κοντά στο Αμάλφι. Φεύγει από τη Ρώμη και αποσύρεται εκεί. Τέσσερις μήνες και κάτι θα του πάρει η συγγραφή τού Κούκλας σπι...

Η ιστορική τραγωδία εκδίδεται, μεταφρασμένη απ' τα Νορβηγικά, με την απαραίτητη υπομνημάτιση κι ανάλυση (προλογικά-υποσημειώσεις-επιλογικά-βιβλιογραφία-εργογραφικά-βιογραφικά).

Το οικογενειακό περιβάλλον είναι το πεδίο σύγκρουσης στον Ιωάννη Γαβριήλ Μπόρκμαν. Κ' ενώ βάλλεται πολλαπλά το αστικό όνειρο της υλικής ευμάρειας και της κοινωνικής ανέλιξης, στον πυρήνα του δράματος αναγνωρίζεται ο θεμελιακός ιψενικός προβληματισμός: η θέση του ατόμου -και μάλιστα του "εξαιρετικού"- μες στην κοινωνία. "Τα οσμίζομαι τα φυλακισμένα εκατομμύρια· νοιώθω τις μετάλλινες φλέβες, τα πλάνα χέρια τους που ξεδιπλώνονται, κλαδιά όμοια, κατά πάνω μου... Θέλω, όμως, τώρα, να σας ψιθυρίσω, μες στη νυχτερινή σιωπή. Σας αγαπάω! Εσάς!, που βρίσκεστε μισοπεθαμένα στα σκοτει...

Το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη συνιστά όχι μόνο το αντιπροσωπευτικότερο κομμάτι αλλά και συμπύκνωση ολόκληρου του ελληνικού μεταπολεμικού θεάτρου μας, τόσο σε επίπεδο θεματικής όσο και σε επίπεδο μορφής. Ξαναδιαβάζοντας το σύνολο του έργου του, τουλάχιστον αυτό που έχει εκδοθεί, συναντά κανείς όχι μόνο την αφομοίωση όλου του νεοελληνικού θεάτρου που προηγήθηκε του δικού του έργου αλλά και στοιχεία που επαναδιαπραγματεύθηκαν, με τον δικό τους δημιουργικό τρόπο, πολλοί νεότεροι συγγραφείς μας. Ο Καμπανέλλης, άλλωστε, εγκαθίδρυσε από πολύ νωρίς έναν γόνιμο διάλογο όχι μόνον με...

H νεραϊδοκωμωδία, τo τέταρτο έργο του Νορβηγού δραματουργού, πρωτομεταφραζόμενο στην Ελληνική, με την απαραίτητη υπομνημάτιση κι ανάλυση (προλογικά-υποσημειώσεις-επιλογικά).

Η ιστορική τραγωδία εκδίδεται, μεταφρασμένη απ' τα Νορβηγικά, με την απαραίτητη υπομνημάτιση κι ανάλυση (προλογικά-υποσημειώσεις-επιλογικά).

Το πιο μεταφυσικό έργο του Ίψεν. Η ιστορία μιας γυναίκας που καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην ήρεμη οικογενειακή ζωή και στο κυνήγι της περιπέτειας. Το ιψενικό τρίγωνο εδώ είναι πιο ευδιάκριτο απ' όσο σε άλλα έργα του μεγάλου Νορδηγού δραματουργού. Η Ελλίντα θα βρεθεί σε προσωπικό αδιέξοδο, όταν δύο άντρες τη διεκδικούν. Τη λύση θα δώσει η ίδια μόνον όταν θα νιώσει απόλυτα ελεύθερη να δείξει την προτίμηση της. Το έργο αυτό, μαζί με τη "Νόρα" και την "Έντα Γκάμπλερ" θεωρήθηκαν υπερβολικά τολμηρά για την εποχή τους, επειδή οι ηρωίδες διεκδικούν το δικαίωμα της ελεύθερης διαμ...

Στην "Κυρά", η θάλασσα σηματοδοτεί την ελευθερία, τη φυγή, το μυστήριο, το ανικανοποίητο, αλλά, συγχρόνως, και κάτι εντελώς αντίθετο, την επιστροφή στο περιβάλλον της αθωότητας (αφού το υγρό στοιχείο είναι ο γενέθλιος τόπος μας). Κοντά στις ακτές, στα χρόνια της νιότης της, η ηρωίδα συναντά τον έρωτα-στοιχειό. "Ο άνθρωπος μοιάζει τόσο πολύ με την θάλασσα" Ελίντα Βάνγκελ

[...] Η Ελίντα, η ηρωίδα του έργου, όπως η μικρή σειρήνα -αναζητώντας την αληθινή ζωή την ευτυχία που δεν απολαμβάνει στο γάμο της με τον γιατρό Βάνγκελ- στρέφει το βλέμμα της έξω από τα στενά όρια του περιβάλλοντός της, στην ανοιχτή θάλασσα. "Η κυρά της θάλασσας", αν και στηρίζεται σε μύθο, είναι ένα ψυχολογικό δράμα και αφορά τη σχέση δύο ανθρώπων που ζουν χωρίς έρωτα, εγκλωβισμένοι στο πλαίσιο μιας κοινωνικής σύμβασης. Η Ελίντα, κόρη φαροφύλακα, αγάπησε κάποτε έναν θαλασσινό, που της υποσχέθηκε μια ελεύθερη ζωή. Ο θαλασσινός αυτός, ένας ξένος, αποτελεί περισσότερο σύμβ...

Το δράμα εκδίδεται, μεταφρασμένο απ' τα Νορβηγικά, με την απαραίτητη υπομνημάτιση κι ανάλυση (προλογικά-υποσημειώσεις-επιλογικά-βιβλιογραφία-εργογραφικά-βιογραφικά).

Η "Αγριόπαπια" είναι η τραγωδία και η απόδειξη του μικροαστικού ψεύδους. Οι ήρωες του Ίψεν εδώ συντρίβονται λόγω της ωμής ειλικρίνειας τους, που οφείλεται στην έλλειψη ηθικών αρχών και στην αντικατάσταση των αρχών αυτών από κίβδηλες ψευδαισθήσεις. Θέμα του έργου είναι η φαινομενικά απλή ζωή μιας οικογένειας που εθελοτυφλεί για να μην παραδεχτεί τις ανήθικες κατά τα προτεσταντικά δεδομένα συμβάσεις που τη διέπουν. Το τραυματισμένο πουλί που φιλοξενούν, η αγριόπαπια, είναι το τραγικότερο σύμβολο της εξέλιξης των ιψενικών ηρώων που, βυθισμένοι στις ιδεοληψίες τους, οδηγούνται...

Το δράμα εκδίδεται, μεταφρασμένο απ' τα Νορβηγικά, με την απαραίτητη υπομνημάτιση κι ανάλυση (προλογικά-υποσημειώσεις-επιλογικά-βιβλιογραφία-εργογραφικά-βιογραφικά).

Αν πιάσουμε να αναλύσουμε την υπόθεση της "Αγριόπαπιας" δεν θα βγει τίποτα. Το θέμα, το τι λέει κανείς, δεν έχει μεγάλη σημασία στο θέατρο, όπως και σε όλη την τέχνη. Τη σημασία την έχει το πώς το λέει. Και μπορεί ένα ασήμαντο πραγματάκι να γίνει αιώνιο αριστούργημα όταν του εμφυσήσει την πνοή της μια μεγάλη δημιουργική ψυχή, όπως μπορεί και να μείνουμε ασυγκίνητοι και νυσταγμένοι από το τραγικότερο θέμα, όταν μας το παρουσιάζουν μετριότητες. Ειδικά για την "Αγριόπαπια" αξίζει να αναφέρω το εξής περιστατικό: Ο σκηνοθέτης ενός θεάτρου, που επρόκειτο να την ανεβάσει, ήταν υπο...

ΓΚΡΕΓΚΕΡΣ: Πατέρα,.. μήν είμαστε και τόσο "εκλεκτικοί" με τις λέξεις... Έπρεπε να στηθεί ολόκληρο σκηνικό: η οικογενειακή ζωή,.. η συμφιλίωση μεταξύ πατέρα και γιού! ΒΕΡΛΕ: Πώς τολμάς να μου απευθύνεσαι σ’ αυτόν τον τόνο! ΓΚΡΕΓΚΕΡΣ: Πότε ζήσαμε δωμέσα σαν ο ι κ ο γ έ ν ε ι α;! Ποτέ όσο θυμάμαι... ΒΕΡΛΕ: Θαρρώ πως κανέναν άλλον στον κόσμο δε μισείς όσο εμένα.