Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια μέρα, μπήκε στην κάμαρά της, ενώ μια από τις νέες και ωραίες καμαριέρες της καθόταν και διόρθωνε τα πλούσια και βαριά μαλλιά της. Σταμάτησε δειλιασμένος στο κατώφλι, μα η Κόμισσα τον κάλεσε να ‘μπει και τόνε δέχτηκε με τόση αφέλεια, σαν να ‘ταν καμιά από τις φιλενάδες της. Καθώς γελούσε και, με το γέλιο της, το κεφάλι της έγερνε πίσω, τα μαλλιά της μπλέχτηκαν στο χτένι το χρυσό, που κρατούσε στο χέρι της η κόρη, και τραβήχτηκαν με δύναμη. [...]

Οι ιστορίες δύο γυναικών, της Κλαουντίνε και της Βερονίκης, μέσα από τις εξπρεσσιονιστικές γραμμές του Ρόμπερτ Μούζιλ, συνθέτουν την Ιστορία της Γυναίκας που "παλεύει" να σπάσει τα δεσμά των δεσμών, ακόμα κι όταν οι τελευταίοι έχουν ιδρυθεί επάνω στο θεμέλιο της αγάπης. Μέγας γνώστης της ψυχολογίας της γυναίκας, ο συγγραφέας μπαίνει στην καρδιά και της πιο μικρής λεπτομέρειας και αναδεικνύει το επουσιώδες σε ουσιώδες, για να δείξει ότι μέσα στην "τυχαιότητα" των πάντων τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όντας μάλιστα στυλίστας της γλώσσας μεταφέρει τον αναγνώστη σε χώρες και ηπείρους...

Ο Τράγκυ βλέπει τον εαυτό του σαν έναν που τον ξέχασαν, κι αρχίζει, χωρίς να το θέλει, να κινείται, να φωνάζει, για να τον προσέξουν γράφει γράμματα: στο σπίτι του, στον κύριο φον Κραντς, σ' όλους αυτούς που τυχαία γνώρισε, στέλνει μάλιστα κάνα-δυο συστημένα γράμματα, που τα είχε φέρει από το σπίτι, χωρίς να τα χρησιμοποιήσει ως τώρα, και περιμένει, να δει που θα του απαντήσουν με προσκλήσεις. Του κάκου. Τον ξέχασαν, θέλει να φωνάξει και να δώσει σημεία ζωής. Η φωνή του δεν φτάνει πουθενά...

Γιατί κατάλοιπα; Και γιατί από ζωντανό συγγραφέα; Υπάρχουν μεταθανάτιες εκδόσεις που αποτελούν πολύτιμες προσφορές· αλλά κατά κανόνα τα συγγραφικά κατάλοιπα έχουν μια ύποπτη ομοιότητα με το τελικό ξεπούλημα ενός καταστήματος ή με τις εκπτώσεις. Ωστόσο η δημοτικότητα της οποίας χαίρουν ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι το αναγνωστικό κοινό αισθάνεται μια φυσιολογική συμπάθεια για έναν συγγραφέα που επικαλείται για στερνή φορά την προσοχή του. Όπως και να 'χει το πράγμα, όποια και να είναι τα κριτήρια με τα οποία θα ξεχωρίσουμε τα αξιόλογα κατάλοιπα απ' τα απλά ρετάλια, εγώ ε...

[...] Δείξε δυσπιστία σ' έναν άντρα, και πιο ξεκάθαρες αποδείξεις πίστεως θα γίνουνε στο άψε σβήσε σημάδια απιστίας - εμπιστέψου τον, και οι πιο χειροπιαστές αποδείξεις απιστίας γίνονται σημάδια παραγνωρισμένης πίστεως που κλαίει σαν μικρό παιδί δαρμένο. Τίποτα δεν ερμηνευόταν καθαυτό, το ένα πράγμα εξαρτάτο από τ' άλλο, έπρεπε ή να εμπιστεύεται το Όλον, να το αγαπά ή να το θεωρεί απάτη [...] Τρεις γυναίκες αντιμέτωπες με άντρες, οι οποίοι θα γίνουν υπαίτιοι για την προσωπική τραγωδία της καθεμιάς. Τρεις αριστουργηματικές ιστορίες του Μούζιλ με θέμα την αέναη πάλη ανάμεσ...

Πες! Έχεις περπατήσει ποτέ σε κάποιον επαρχιακό δρόμο της κεντρικής Βοημίας ένα σεπτεμβριάτικο πρωινό; Ο χαμηλός, ομιχλώδης, αποπνικτικός ουρανός μοιάζει με βρόμικη γκρίζα τέντα τρυπημένη από τις μαραμένες, ωχρές καστανιές, που πλαισιώνουν τον βαθιά ρυτιδιασμένο από τροχούς καφέ δρόμο. Ο κόκκινος ήλιος έχει σκεπάσει το πνιγμένο στην καταχνιά πρόσωπο του με πυκνά πέπλα· μερικές τρελές αχτίδες γλιστρούν πάνω από τον συννεφένιο τοίχο και ρίχνουν κίτρινες, λεπτές γραμμές στα περιττώματα στο δρόμο. Ένας δύσθυμος άνεμος στριφογυρίζει τα κίτρινα φύλλα πέρα δώθε και διαλύει τον αρα...

Στον παρόντα τόμο περιλαμβάνονται δεκαοκτώ πρώιμα διηγήματα του Ράινερ Μαρία Ρίλκε, τα περισσότερα από τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά στον Έλληνα αναγνώστη. Ιστορίες έρωτα και αυτοκαταστροφής, μοναξιάς και θανάτου, απιστίας και απογοήτευσης μαρτυρούν την ευαισθησία του μεγάλου ποιητή καθώς σκιαγραφεί τις διάφορες εκφάνσεις του ανθρώπινου πόνου. Τον θλίβει το άδικο της φτώχειας και της αρρώστιας, τον βασανίζει η αβεβαιότητα του καλλιτέχνη, λαχταρά να κατανοήσει αυτό το κάτι που σχεδόν το αδράχνεις, μα σου ξεφεύγει και πάλι, ενώ για άλλη μια φορά επιστρέφει στην παιδι...

"Έχω μεγάλες δουλειές για σένα φίλε μου", ξεκίνησε ο κ. Γουίνθροπ. "Πολύ ευχάριστο αυτό σενιόρ." Ο κύριος Γουίνθροπ σκέφτηκε: Μόλις μάθει τι του ετοιμάζω θα τιναχτεί όρθιος και θα τρελαθεί. Είπε λοιπόν φωναχτά στον ινδιάνο: "Μπορείς να κάνεις χίλια τέτοια καλαθάκια;" "Γιατί όχι πατρονσίτο; Αν μπορώ να κάνω δεκαέξι, μπορώ και χίλια." "Σωστά καλέ μου άνθρωπε. Μπορείς να κάνεις και πέντε χιλιάδες;" "Φυσικά, σενιόρ. Μπορώ και πέντε χιλιάδες αν μπορώ χίλια." "Ωραία. Τι θα έλεγες τώρα αν σου ζητούσα να μου κάνεις δέκα χιλιάδες; Και ποιά θα ήταν η τιμή του καθενός; Μ...

[...] Δείξε δυσπιστία σ' έναν άντρα, και πιο ξεκάθαρες αποδείξεις πίστεως θα γίνουνε στο άψε σβήσε σημάδια απιστίας - εμπιστέψου τον, και οι πιο χειροπιαστές αποδείξεις απιστίας γίνονται σημάδια παραγνωρισμένης πίστεως που κλαίει σαν μικρό παιδί δαρμένο. Τίποτα δεν ερμηνευόταν καθαυτό, το ένα πράγμα εξαρτάτο από τ' άλλο, έπρεπε ή να εμπιστεύεται το Όλον, να το αγαπά ή να το θεωρεί απάτη [...] Τρεις γυναίκες αντιμέτωπες με άντρες, οι οποίοι θα γίνουν υπαίτιοι για την προσωπική τραγωδία της καθεμιάς. Τρεις αριστουργηματικές ιστορίες του Μούζιλ με θέμα την αέναη πάλη ανάμεσ...

"Οι άνθρωποι είναι τόσο τρομερά μακριά ο ένας απ' τον άλλον· και πιο απομακρυσμένοι απ' όλους είναι συχνά όσοι αγαπιούνται. Πετούν ο ένας στον άλλον όλο τους τον εαυτό όμως κανείς τους δεν τον πιάνει κιόλας, κι έτσι απομένει πεσμένος κάπου ανάμεσα και πυργώνεται και στο τέλος τους εμποδίζει κι από πάνω να δουν και να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον." Σύντομες αφηγήσεις για τα πάθη και τα άνθη του έρωτα, ιστορίες γραμμένες στην καμπή του 19ου προς τον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας τους, ο μετέπειτα οικουμενικός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε, έγραψε την πρώτη στα δεκαεννιά και τ...

Ιστορίες του συγγραφέα που εξερεύνησε μια απαγορευμένη περιοχή της σεξουαλικότητας· του συγγραφέα που θαύμαζαν ο Ζολά, ο Ίψεν και ο Ουγκό, και του οποίου η υπόληψη σπιλώθηκε όταν το 1886 ο ψυχίατρος Κραφτ-Έμπινγκ επινόησε τον όρο "μαζοχισμός"... Η συλλογή "Σκληροί Έρωτες" περιέχει εκτεταμένα διηγήματα που ο Λεοπόλδος Μαζόχ έγραψε καθ' όλη τη διάρκεια της συγγραφικής του ζωής. Στις ιστορίες του πρωταγωνιστούν άντρες αλλοτινών εποχών, αριστοκράτες και πληβείοι διαφόρων ιστορικών περιόδων της Γηραιάς Ηπείρου, οι οποίοι ρίχνονται -τις περισσότερες φορές με τη θέληση τους- σ...

Μια έκδοση που περιλαμβάνει μια επιλογή από διηγήματα και νουβέλες ενός από τους σημαντικότερους γερμανόφωνους συγγραφείς όλων των εποχών και προσφέρει στον σύγχρονο αναγνώστη μια αναπάντεχη θεώρηση του πολυποίκιλου πεζογραφικού έργου του Στέφαν Τσβάιχ. Συγκεκριμένα περιλαμβάνονται έργα που έχουν ήδη μεταφραστεί στα ελληνικά, αλλά που η λογοτεχνική τους αξία είναι τόσο μεγάλη, ώστε η ιδέα μιας νέας προσέγγισης είναι εξαιρετικά προκλητική, και αφετέρου κείμενα που μεταφράζονται για πρώτη φορά και που αποκαλύπτουν εκ νέου την αριστοτεχνική του γραφή.

Καθώς για μια ακόμα φορά, αν και πολύ πιο συνετά αυτή τη φορά, έγινα έρμαιο της ασθένειας και της παθογένειάς μου, σκέφτηκα, τι κάνουμε τώρα; Και στρώθηκα κάτω και άρχισα να γράφω. Και το μόνο που σκεφτόμουν όλη την ώρα που έγραφα, ήταν ότι, μόλις ξεμπερδέψω με δαύτα, θα μαγειρέψω κάτι, θα φάω κάτι, επιτέλους θα φάω πάλι κάτι ζεστό, και αιφνιδίως, καθώς όσην ώρα έγραφα είχα ξεπαγιάσει, φόρεσα την τραγιάσκα. Όλοι φοράνε μια τέτοια τραγιάσκα, σκέφτηκα, όλοι, καθώς έγραφα και έγραφα και έγραφα... Με όπλο τον μονόλογο, έντονα παραληρηματικό και αντισυμβατικό, ο Thomas Bern...

Καθώς για μια ακόμα φορά, αν και πολύ πιο συνετά αυτή τη φορά, έγινα έρμαιο της ασθένειας και της παθογένειάς μου, σκέφτηκα, τι κάνουμε τώρα; Και στρώθηκα κάτω και άρχισα να γράφω. Και το μόνο που σκεφτόμουν όλη την ώρα που έγραφα, ήταν ότι, μόλις ξεμπερδέψω με δαύτα, θα μαγειρέψω κάτι, θα φάω κάτι, επιτέλους θα φάω πάλι κάτι ζεστό, και αιφνιδίως, καθώς όσην ώρα έγραφα είχα ξεπαγιάσει, φόρεσα την τραγιάσκα. Όλοι φοράνε μια τέτοια τραγιάσκα, σκέφτηκα, όλοι, καθώς έγραφα και έγραφα και έγραφα... Με όπλο τον μονόλογο, έντονα παραληρηματικό και αντισυμβατικό, ο Thomas Bern...

"Μπορούμε βεβαίως να φανταστούμε ότι υπάρχουν πίνακες μέσα στη σάλα: πίνακες βαθείς, ονειρικοί, μέσα σε ήρεμα κάδρα. Ένας Τζορτζόνε ίσως, ή κάποιο βαθυπόρφυρο πορτρέτο ζωγραφισμένο κατά το πρότυπο του Τιτσιάνο, ίσως του Πάρις Μπορντόνε. Επίσης γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και λουλούδια. Μεγάλα, έκπληκτα λουλούδια που περνούν όλη την ημέρα μέσα σε βαθιά, δροσερά, χάλκινα βάζα και τραγουδούν αρώματα: αργόσχολα λουλούδια. Και αργόσχολοι άνθρωποι. Δυό, τρεις ή πέντε. Χωρίς σταματημό τεντώνεται το φως από την τεράστια εστία και αρχίζει να τους μετρά. Όμως κάνει πάντα λάθος". Το σ...