Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το μουσικό χειρόγραφο αρ. 31 του κερκυραϊκού μοναστηριού της Πλατυτέρας περιέχει ελληνικούς και λατινικούς ύμνους καθώς και ευαγγελικά κείμενα που αναφέρονται στο Θείο Πάθος. Όλα τα κείμενα είναι γραμμένα στην ελληνική γλώσσα, αφού ακόμα και για τους λατινικούς ύμνους έχει χρησιμοποιηθεί το ελληνικό αλφάβητο. Τα μουσικά κομμάτια του χειρογράφου προορίζονταν για τετράφωνη χορωδία, της οποίας οι φωνές δηλώνονται ως "μπάσο, τενόρε, άλτο, σοβράνο". Στο χειρόγραφο καταγράφεται το μέλος της μίας φωνής, του "τενόρε". Επιπλέον, στην αρχή του χειρογράφου δίνεται η τονική βάση για τ...

Ο τόμος αυτός που αφορά τον Ήχο πλάγιο του Β΄, όπως και οι δύο προηγούμενοι τόμοι των Ήχων πλ. του Δ΄ και Βαρέως, περιέχει τα μαθήματα του Ήχου και τα κοινά μαθήματα του Εσπερινού, του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας της Κυριακής. Το "Μουσικόν Κυριακοδρόμιον, Ήχος πλάγιος του Β΄", περιέχει εκλεκτά κλασσικά μαθήματα, αλλά και ανέκδοτα μαθήματα του Γεωργίου Βινάκη και άλλων σημαντικών μελουργών.

[...] Τα λειτουργικά που είναι εδώ, προσπάθησα να είναι εμμελή με φαντασία αλλά μέσα στους κανόνες των ήχων και των δρόμων της Βυζαντινής Μουσικής. Η καλή της γνώση έχει ευρύτατα όρια για την καλαισθησία του ψάλτη χωρίς να ακούγεται ξένη στα ώτα των πιστών. Είναι ως επί το πλείστον γρήγορη μουσική, γιατί αν καταφέρουμε η λειτουργία χωρίς άγχος να γίνει σύντομη θα ξαναβρεθεί καιρός για τον όρθρο και ό,τι έχουμε περικόψει "λόγω έλλειψης χρόνου". Άλλωστε η αντίθεση της γρήγορης "αναφοράς" με το άνετο "καθιστικού τύπου" μελώδημα του κοινωνικού έχει την ομορφιά του Κυριακάτικ...

Η συναγωγή και συνέκδοση κειμένων ενός συγγραφέα, κειμένων που το καθένα τους έχει την αυτοτελή του (συγγραφική και εκδοτική) ιστορία, αποτελεί βέβαια παλαιό ακαδημαϊκό έθος· κι ενώ πάντοτε έλεγα, αναλογιζόμενος καθ' εαυτόν, ότι δεν θα "υπέκυπτα" σε παρόμοιο "πειρασμό", ιδού τώρα που (κατά επίσης παλαιότατη ιδεολογική αρχή) η "επίνοια ψεύδει την γνώμη". Συγκεντρώνω, λοιπόν, εδώ 33 κείμενά μου, γραμμένα κατά την 17ετία 1992-2009, κείμενα που κοινό συνεκτικό τους στοιχείο είναι η αναφορά σε ποικίλες παραμέτρους συγκεκριμένου γνωστικού αντικειμένου· της βυζαντινής μουσικολο...

[...] Ο Θεόδωρος Βασιλικός αποτελεί σήμερα σημείο αναφοράς στο χώρο της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής. Γι' αυτό και η όλη του δραστηριότητα χαρακτηρίζεται όντως "εξωπραγματική" αν λάβουμε υπόψιν τις 150 και πλέον συναυλίες που δόθηκαν υπό την διεύθυνσίν του σχεδόν σ' όλη την υφήλιο (Η.Π.Α., Αυστραλία, Ν. Αφρική, Ευρώπη). Στο Βατικανό μάλιστα προκάλεσε το θαυμασμό του τότε Πάπα Ιωάννη-Παύλου του Β΄ για το πρωτόγνωρο γι' αυτόν άκουσμα των Βυζαντινών ασμάτων. Όσο για το δισκογραφικό του έργο που υπερβαίνει απ' ότι γνωρίζω τα 465 έργα, είναι όντως τεράστιο και δε νομίζω άλ...

Από την ως τώρα έρευνα γύρω από τον πολυέλεο του ηγουμένου της μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Μεγάλου Μετεώρου, του ιερομόναχου Παρθενίου -μία σύνθεση επί του 134ου ψαλμού (Δούλοι, Κύριον), μελισμένη σε ήχο δεύτερο-, προκύπτουν πολύ ενδιαφέροντα δεδομένα, που διεγείρουν, προφανέστατα, το μουσικολογικό ενδιαφέρον για ειδικότερη εντρύφηση και διερεύνηση και σπουδή του πράγματος. [...] Η ανάπτυξη της ανά χείρας μελέτης δομείται κατά τη μεθοδολογία που παλαιότερα πρότεινα ["προς διεξοδική εξιχνίασι εκάστης συνθέσεως πολυελέου, αντιφώνου ή εκλογής"] ως επισφράγισμα εκτενούς περ...

Από τα κείμενα του παρόντος τόμου τα δύο πρώτα αφορούν στη βυζαντινή μουσική, τα 3-8 στη δημοτική και τα 9-10 στο ρεμπέτικο. Το τελευταίο πραγματεύεται τη λεπτή σχέση ηχογραφούντος-ηχογραφούμενου σε συνεντεύξεις που σκοπεύουν στην προσπόριση εθνομουσικολογικού υλικού. [...] (από το προλογικό κείμενο του τόμου)

Όπως είναι γνωστό, κατά τη φαναριώτικη ηγεμονία η Ουγγροβλαχία και η Μολδοβλαχία ήταν τα πιο "πιστά" λειτουργικά κέντρα της Πόλης, στα οποία η μουσική Πολίτικη παράδοση ακολουθεί το - σχεδόν πάντα - όχι μόνο στα ψαλτήρια των Μητροπολιτικών ναών του Βουκουρεστίου και του Ιασσίου, αλλά και σε άλλους ναούς των χωρών αυτών. Ο Φωτεινός έχει σπουδάσει στην Κωνσταντινούπολη αλλά και στην Αυθεντική Ακαδημία του Βουκουρεστίου. Αυτός φαίνεται να είναι ο πιο αγαπημένος και σεβαστός Έλληνας μουσικολόγος, που έδρασε στην πρωτεύουσα της Βλαχιάς κατά την ολόκληρη περίοδο της φαναριώτικης...

O Nίκος Mαλιάρας είχε ήδη δείξει με το πρώτο του βιβλίο, ("Tο Eλληνικό δημοτικό τραγούδι στη μουσική του Mανώλη Kαλομοίρη") τις αγαθές αλλά για τούτο όχι λιγότερο ανατρεπτικές προθέσεις του σε ό,τι αφορά τις κατεστημένες ιδέες, τόσο ανθεκτικότερες απέναντι στην επιστημονικά εδραιωμένη αναθεώρηση τους όσο περισσότερο συνδέονται με "εθνικά" ιδεολογήματα. Kαταθέτοντας τότε τεκμηριωμένες μουσικολογικά απόψεις, απέδειξε πως ο Kαλομοίρης δεν "αξιοποίησε" στη μουσική του το δημοτικό τραγούδι, (πράγμα που θα σήμαινε επιδερμικό φολκλορισμό), αλλά αξιοποίησε τις δυνατότητες του δ...