Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο κοινός λόγος αίσθημα και μετάδοση άμεση, πράξη συνηθισμένη, τέλεια: γεμίζεις ένα ποτήρι νερό, πίνεις ή προσφέρεις, περνά το λεωφορείο, σταματά, μπαίνεις. Έτσι απλά, τέλεια, θυμάσαι ιστορίες, περιστατικά, μεγάλα, μικρά και παραμικρά, με λόγια κοινά μια ζωή, πολλές ζωές, εποχές ολόκληρες ζωντανεύουνε, βρίσκουνε θέση κοντά στη δική μας για λίγο διάστημα, κάποτε για πάντα. Η Έλλη Παπαδημητρίου (Σμύρνη 1906 - Αθήνα 1993), είχε αρχίσει να συγκεντρώνει μουσικά ακούσματα, λαϊκές αφηγήσεις, προφορικές μαρτυρίες και προσωπικές καταγραφές γεγονότων πριν από το 1930. Πρωτοδημοσιεύει...

Ο κοινός λόγος αίσθημα και μετάδοση άμεση, πράξη συνηθισμένη, τέλεια: γεμίζεις ένα ποτήρι νερό, πίνεις ή προσφέρεις, περνά το λεωφορείο, σταματά, μπαίνεις. Έτσι απλά, τέλεια, θυμάσαι ιστορίες, περιστατικά, μεγάλα, μικρά και παραμικρά, με λόγια κοινά μια ζωή, πολλές ζωές, εποχές ολόκληρες ζωντανεύουνε, βρίσκουνε θέση κοντά στη δική μας για λίγο διάστημα, κάποτε για πάντα. Η Έλλη Παπαδημητρίου (Σμύρνη 1906 - Αθήνα 1993), είχε αρχίσει να συγκεντρώνει μουσικά ακούσματα, λαϊκές αφηγήσεις, προφορικές μαρτυρίες και προσωπικές καταγραφές γεγονότων πριν από το 1930. Πρωτοδημοσιεύει...

Ο κοινός λόγος αίσθημα και μετάδοση άμεση, πράξη συνηθισμένη, τέλεια: γεμίζεις ένα ποτήρι νερό, πίνεις ή προσφέρεις, περνά το λεωφορείο, σταματά, μπαίνεις. Έτσι απλά, τέλεια, θυμάσαι ιστορίες, περιστατικά, μεγάλα, μικρά και παραμικρά, με λόγια κοινά μια ζωή, πολλές ζωές, εποχές ολόκληρες ζωντανεύουνε, βρίσκουνε θέση κοντά στη δική μας για λίγο διάστημα, κάποτε για πάντα. Η Έλλη Παπαδημητρίου (Σμύρνη 1906 - Αθήνα 1993), είχε αρχίσει να συγκεντρώνει μουσικά ακούσματα, λαϊκές αφηγήσεις, προφορικές μαρτυρίες και προσωπικές καταγραφές γεγονότων πριν από το 1930. Πρωτοδημοσιεύει...

Το "Διπλό βιβλίο" είναι ένα καινοτόμο βιβλίο. Η αφήγηση της Σταματίας Μπαρμπατσή περιλαμβάνει τη γραπτή και, ένθετα, την προφορική μαρτυρία της. Η ιστορική ανάγνωση γίνεται με βάση την αφήγηση της Σταματίας, μιας γυναίκας που ακολούθησε το ρυθμό της εποχής της, του χωριού της, της οικογένειά της, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι που μέχρι τώρα η ιστορία τούς παρέλειπε. Αποτελείται από τέσσερα μέρη. Το πρώτο αναφέρεται στη ζωή της στο προπολεμικό Περιβόλι, στην ΕΠΟΝ και στον Δημοκρατικό Στρατό. Το δεύτερο, για τις φυλακές, είναι πιο εκτεταμένο, γιατί η ανάγνωσή του έθεσε πολλά...

Ίσως οι νεώτεροι να διαφωνούν με την αναμόχλευση παλαιών παθών και να μη θέλουν να έρχονται στην επιφάνεια. Για τα πάθη συμφωνούμε και εμείς. Τα γεγονότα όμως είναι ιερά και η ιστορία δεν μπορεί να διαγραφεί και να ταφεί. Είναι μια πραγματικότητα που απαιτεί σεβασμό. Είναι βέβαια τυχεροί όσοι δεν έζησαν τη φρίκη των ιδεολογικών και πολιτικών συγκρούσεων στην Κατοχή και στον ανταρτοπόλεμο. Αυτό όμως δεν τους απαλλάσσει από το χρέος να μελετήσουν την Ιστορία και τη συμπεριφορά των Ελλήνων κομμουνιστών της περιόδου εκείνης και να διδαχθούν. Γιατί θα ισχύει πάντοτε η σοφή ρήση:...

Παρότι πέρασε μισός αιώνας, προσπαθώ όσο γίνεται να θυμηθώ με ακρίβεια πρόσωπα, γεγονότα και τοποθεσίες που πέρασα σε αυτά τα δύσκολα χρόνια, προσπαθώ να βρω απαντήσεις για τις δικές μου απορίες, το δικό μου "γιατί", να βρω τους υπεύθυνους αυτής της αιματοχυσίας του ελληνικού λαού. Γράφοντας τα όσα έζησα και είδα με τα μάτια μου, αναφέρω παντού για θύματα και τραυματίες, όμως ποτέ στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου, στο πεδίο της μάχης, δεν συνάντησα ούτε έναν Εγγλέζο, Αμερικανό ή Ρώσο στρατιώτη νεκρό, βρήκα μόνο Ελληνόπαιδα νεκρά και τραυματίες από τις δύο πλευρές. ... Η Ελλ...

[...] Ο παρών δεύτερος τόμος κυρίως καλύπτει την ιστορία του χωριού κατά την σκληρή για όλους τους Έλληνες δεκαετία 1940-195. Η συγκέντρωση του υλικού και η συγγραφή και των δύο τόμων του έργου κράτησε 45 χρόνια· άρχισε το 1957 και συμπληρώθηκε το 2002. Για τη συγγραφή μου τούτη συμβουλεύτηκα τα αυτοβιογραφικά χρονικά των συγχωριανών μου Γιώργου Περ. Θανασούλη (κατοίκου Καναδά), Νικολάου Γεωργ. Μανιάτη (εμπόρου στο Αίγιο και ένθερμου πρωτοστάτη αντιστασιακού) και Νικολάου Αθαν. Βαλαώρα (κατοίκου Ρωσίας). Το δεύτερο από αυτά είναι ανέκδοτη ακόμη, ενώ τα άλλα δύο δημοσιεύτηκ...

Το παρόν βιβλίο αποτελεί ίσως το μοναδικό στο είδος του που περιγράφει με ειλικρίνια, αμεροληψία, χωρίς καμία σκοπιμότητα την σκληρή καθημερινότητα της κατοχής και του εμφυλίου μέσα από προσωπικές εμπειρίες του συγγραφέα. Επεισόδια έντονης δράσης, περιπέτειας και συναρπαστικών ερωτικών σκηνών που εκτυλίσσονται μέσα στις αντίξοες συνθήκες της γεμάτης από φοβερές δοκιμασίες ζωής τού αντάρτικου, διανθισμένα συχνά με άφθονο και σαρκαστικό χιούμορ, καθηλώνουν και κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα. Το βιβλίο κλείνει με μια πρωτότυπη, ριζοσπασ...

Η αυλαία του Εμφυλίου Πολέμου μπορεί να έπεσε για πάντα. Τα ερωτήματα όμως παραμένουν. Ποια ήταν τα κίνητρα που οδήγησαν τους Έλληνες στον αλληλοσπαραγμό; Γιατί ο αδελφός σκότωνε τον αδελφό του; Υπάρχουν δρόμοι που μας οδηγούν στα άδυτα του Εμφυλίου; Οι απόψεις διχάζονται. Η επίσημη ιστορία αρνείται να πάρει θέση. Ποιο ρόλο έπαιξαν τα στρατόπεδα Ρουμπίκ, Μπούλκες στην όλη υπόθεση; Πού βρίσκονται τα αρχεία τους; Υπήρξαν τόποι σωτηρίας ή τόποι κολαστηρίων; Η έκδοση συνοδεύεται από αναλυτικό ευρετήριο 250 ονομάτων. Το βιβλίο αυτό δίνει ευκαιρίες στον αναγνώστη να βγάλει τα...

Πέρασα τα πρώτα είκοσι χρόνια της ζωής μου (1935-1955) στην Ελληνική ενδοχώρα, σ' ένα χωριό της Πίνδου, και σε μια πόλη του Θεσσαλικού κάμπου. Στο χωριό όπου γεννήθηκα, στο Μαλακάσι Καλαμπάκας, έζησα τον Πόλεμο του '40, την Κατοχή και τον Εμφύλιο Σπαραγμό που ακολούθησε. Τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια τα πέρασα στα Τρίκαλα. Με εξαίρεση τα δύο τελευταία χρόνια του Γυμνασίου, μεγάλωσα παίζοντας με τον πόλεμο και με τα συντρίμμια που άφησε. Σ' αυτό το βιβλίο περιγράφω τη ζωή σ' αυτές τις περιοχές του βουνού και του κάμπου της πατρίδας μας, κατά την ταραγμένη εκείνη εικοσαετία....

"Οι εχθρικές δυνάμεις των XV και ΙΧ μεραρχιών συνεχίζουν μεθοδικά και με σχέδιο το άγριο κυνηγητό των δυνάμεων που είχε στη διάθεσή του το ΚΓΑΝΕ, το οποίο κινείται συνέχεια χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς καμιά επιμελητειακή βοήθεια μέσα στον ορεινό χώρο του Κόζιακα και Τζουμέρκων. Σε κανένα δεν είναι γνωστή η πρόθεση της διοίκησης και μόνο από την κατεύθυνση κίνησης μπορεί κανείς να υποθέσει ποιος είναι ο σκοπός της. Επειδή δεν υπάρχει καμιά λογική σε όλο αυτό το άσκοπο κυνηγητό το πέρασμα των τμημάτων βόρεια, προς την κατεύθυνση του Γράμμου, υπολογίζεται από μας που ακολουθούμ...

[...] Εγώ, όστις ηθέλησα ως καθηγητής του Πανεπιστημίου να αποτρέψω τους πλανηθέντας φοιτητάς από την οδόν της απωλείας και έκρουσα τον κώδωνα του κινδύνου προς τον λαόν διά του ραδιοφώνου, υπέστην τόσον ισχυράν την επίθεσιν, ώστε εγκατελείφθην εις το έλεος του Θεού και διά των προπηλακισμών και συκοφαντιών διεσύρθη το όνομά μου κατά τοιούτον τρόπον, ώστε εκλίνισαν και πολλούς εκλεκτούς φίλους μου. [...] Τι βιβλίον είναι κυρίως περιγραφή της ομηρικής τραγωδίας. Εν τούτοις παρεμπιπτόντως επιλαμβάνεται και όλων σχεδόν των προβλημάτων των σχετιζομένων προς την ιδεολογίαν και...

Δεκέμβρης του 1944. Λίγο μετά την αποχώρηση των Γερμανών, η εαμική Αθήνα βρίσκεται σε ένοπλη εξέγερση με αφορμή την απρόκλητη δολοφονική επίθεση, στις 3 Δεκεμβρίου του 1944, κατά του άοπλου πλήθους που διαδήλωνε ειρηνικά στην Πλατεία Συντάγματος. Ο λόχος σπουδαστών Λόρδος Μπάυρον μάχεται στους δρόμους των Εξαρχείων ενάντια στην εθνοφυλακή, στους χίτες και στα αγγλικά θωρακισμένα. Τα κτήρια που υπερασπίζεται κατεδαφίζονται από τις βολές των τανκς. Την τελική μάχη ο λόχος σπουδαστών τη δίνει στις 2 Ιανουαρίου του 1945 μέσα από τη μισογκρεμισμένη από τις οβίδες πολυκατοικία τη...

Οδήγησαν τη μάνα μου σε ένα πρόχειρο οίκημα που έπαιζε το ρόλο στρατιωτικού νοσοκομείου ή κάτι τέτοιο. Και εκεί σε κάποιο κρεβάτι κείτονταν ένα ανθρώπινο ον που κάποτε ήταν ο άνθρωπος που αγάπησε. Στα τριάντα δύο του χρόνια. Χωρίς δόντια, κατάμαυρος, μελανιασμένος, με τα κρέατα σχεδόν να κρέμονται σε μια άμορφη μάζα, ανακατεμένα με ξεραμένα μαύρα υπολείμματα από σάρκες και αίμα. Η μάνα μου έμεινε άφωνη να κοιτάζει το θέαμα, χωρίς να μπορεί να αναγνωρίσει την ανθρώπινη μορφή. Δεν ξέρω αν δεν αναγνώριζε ή δεν ήθελε να αναγνωρίσει αυτό που έβλεπε. Ο μικρός δίπλα της την έβγαλε...

Σε λίγο έρχεται ο λοχαγός μου, Τάκης Παπαγεωργίου από τους Δομιανούς, που με αγαπούσε πολύ και με ρωτάει: "τι έκανες, ρε Καρτέρη;" Του είπα την ιστορία, δε μου είπε τίποτε, μόνο μαύρισε από στεναχώρια γιατί ήξερε ότι ο Φλωράκης δεν αστειεύεται. Έπειτα από αρκετή ώρα ξαναπαρουσιάζεται ο καπετάν Γιώτης, ο ταγματάρχης Πυθαγόρας και ο λοχαγός μας. Μας κοίταζε με ένα άγριο και περιφρονητικό βλέμμα κι έφυγε. Τον πήγαν πιο πέρα οι δικοί μας καπεταναίοι και γυρίσανε. Σταματάνε μπροστά μας και μας λέει ο Πυθαγόρας: "ακούσατε την εντολή του αρχηγού. 'Ηταν να σας εκτελέσουμε ενώπιον...

"Συγγραφέας δεν είναι. Ούτε και πολλά γράμματα κατέχει. Έκτης δημοτικού. Δεν θέλει να παρουσιάσει μόρφωση, πνεύμα, ούτε γραφική ικανότητα. Δεν έχει τέτοιο σκοπό. Σκοπός του είναι να γράψει όλα αυτά που έχει ζήσει και θυμάται, να τα δώσει στη δημοσιότητα, να γνωρίσει ο κόσμος την πραγματικότητα. Που για ατομικά συμφέροντα πολλοί έχουν διαστεβλώσει...." γράφει ο Μιχάλης Μητσός στον επίλογο του βιβλίου του, μιλώντας σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του. Το " Ένας αντάρτης θυμάται..." είναι το μόνο απομνημόνευμα για τον εμφύλιο στη Σάμο που γράφτηκε πριν το 1967, στο διάστημα...

- Τούτες τις μαρτυρίες, που έζησες φιλαράκο, δε μπορείς πια να τις κρατήσεις για σένα. Δεν έχεις το δικαίωμα. Γέμισε η καρδιά μου απ' την ευθύνη... Γέμισε η σκέψη μου απ' το χρέος. Το Παιδί της Κατοχής είχε πάρει το δρόμο του. Τώρα ήταν η σειρά του Παιδιού του εφιαλτικού εμφυλίου. Κι ας μη το χωρούσαν οι λέξεις. Κι ας θυμόνταν ακατάπαυστα τα λόγια του Πρίγκιπα Μίσκιν από τον "Ηλίθιο" του δαιμονισμένου - Αγίου Ντοστογιέφσκι: "Η γλώσσα μου δε μπορεί ν' ανταποκριθεί και να εκφράσει τις σκέψεις μου. Αυτό με μαραίνει". Η σκέψη μας μένει πάντα προδομένη, όσο κι αν αγωνιζόμαστε...

Με την επίθεση των Ιταλών και Γερμανών κατακτητών κατά των κρατών και των λαών της Ευρώπης αρχίζει και η αντίσταση των λαών κατά του φασισμού, κατά των κατακτητών. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, η Αντίσταση υπήρξε σθεναρή και μαζική. Ιδρύθηκε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ που ήταν η ψυχή της Αντίσταση του Ελληνικού λαού. Το ΕΑΜ οργάνωσε και καθοδήγησε τον αγώνα του Ελληνικού λαού στις πόλεις και στα χωριά, στα βουνά και στους κάμπους, και γέννησε στις καρδιές του λαού μας καινούργιες ιδέες και ελπίδες, ότι μετά την απελευθέρωση θα μπορεί να γίνει αφέντης στον τόπο του. Δεν ήταν όμως γραμμένο...

Έμελλε της πατρίδας μας να πονέσει και να κλάψει πάλι... Η μοίρα δεν άφησε να στεγνώσει το δάκρυ και ν' απαλύνει ο πόνος των χιλιάδων θυμάτων της κατοχής των Γερμανών, των Ιταλών και των Βουλγάρων. Δεν είχαμε γνωρίσει ακόμη το χειρότερο... τον πόνο της αδελφοκτονίας... Ο συγγραφέας χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως αντιήρωα, καθώς αφήνει να ξετυλιχθεί το κουβάρι των αναμνήσεων από τα "πέτρινα χρόνια" 1947-1950, που πέρασε η γενιά του. Η έκδοση αυτή έχει τη σκοπιμότητα της καταγραφής μιας αυθεντικής μαρτυρίας των γεγονότων, όπως τα έζησε ένα από τα θύματα, καθώς θύματα και...