Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μελέτη της δράσης των Ορθόδοξων Αδελφοτήτων από τα πολύ πρώιμα χριστιανικά χρόνια μέχρι την εποχή μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως ανέκαθεν στη ζωή της Εκκλησίας ομάδες συνειδητοποιημένων Χριστιανών ένιωσαν την ανάγκη να βοηθήσουν το ιεραποστολικό, κατηχητικό και κοινωνικό έργο της, προκειμένου αυτή να ανταποκριθεί πιο αποτελεσματικά στις παρουσιαζόμενες νέες καταστάσεις. Η δράση των Αδελφοτήτων επεκτεινόταν σ' όλη τη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Μετά τον 7ο αι. Παρουσιάστηκαν πολλές νέες Αδελφότητες, που δρούσαν κυρίως στα αστικά κέντρα. Στους μεταβυζαντινούς χρόνους οι Ορθόδοξ...

[...] Η συγγραφή αυτή δεν αποσκοπεί σε επίδειξι και αλαζονική αυτοπροβολή, αλλά εις το να ανταποκριθή στην επιθυμία πολλών ευλαβών προσκυνητών κάθε Ιερού Ναού ή προσκυνήματος, να γνωρίσουν καλύτερα, από πρώτο χέρι, το ιστορικό κάθε ιερού τόπου. Αυτό έχει επικρατήσει, να γνωρίζει ο κάθε επισκέπτης ή προσκυνητής το ιστορικό ή και την παράδοσι ενός ιερού ή αρχαιολογικού χώρου. Με την εργασία μας αυτή ευελπιστούμε ότι προσφέρομεν τη δυνατότητα να διατηρηθή στη μνήμη των ενοριτών, ώστε να οδηγούνται στην έκφραση της απονομής σεβασμού, ευλάβειας και τιμής σ' όλους εκείνους που...

Λίγα κτίρια στον κόσμο έχουν τόση δύναμη να εμπνέουν όσο ο Ναός της Ιερουσαλήμ. Και όμως ο ναός αυτός δεν υπάρχει εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Αυτό το εξαιρετικό βιβλίο αφηγείται την ιστορία του μνημείου αυτού και τη σπουδαιότητά του για τους Εβραίους, τους Χριστιανούς και τους Μουσουλμάνους. Ο Ναός ήταν ο κεντρικός θρησκευτικός χώρος των αρχαίων Εβραίων, ένα θαύμα του αρχαίου κόσμου. Καταστράφηκε τη δεκαετία του 70 μ.Χ. από το Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τίτο, στα πλαίσια της κατάπνιξης μιας εξέγερσης στην Ιουδαία. Έκτοτε, ο Ναός και η τοποθεσία του επέζησαν στη φαντασία μας - ένα...

Το θέμα των σχέσεων εκκλησίας και πολιτείας επανέρχεται τον τελευταίο καιρό στο επιστημονικό προσκήνιο, διότι συχνά παρατηρούνται τριβές και προβλήματα στην αρμονική συνύπαρξη και συνεργασία των δύο κορυφαίων αυτών θεσμών. Η ευθύνη για την δημιουργία των προβλημάτων στην νεοελληνική πραγματικότητα δεν είναι ισοβαρής και ισομερής· βαρύνει σχεδόν αποκλειστικά την πολιτεία, η οποία δεν παραμένει "είσω των οικείων όρων", δεν περιορίζεται στον δικό της ρόλο, που είναι διακριτός και συγκεκριμένος, δεν σέβεται τις αρμοδιότητες της εκκλησίας, όπως και όσο πρέπει. Γι' αυτό και η συ...

Η γλωσσική κατανόηση των ομιλητικών και των λειτουργικών κειμένων της ελληνόφωνης Ορθόδοξης Εκκλησίας αποτέλεσε το αντικείμενο απορίας στα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια στο Τμήμα Γλωσσολογίας του ΑΠΘ και προσανατόλισε τις σπουδές στη Θεολογία και στη συνέχεια τις μεταπτυχιακές μου σπουδές, το θέμα της διδακτορικής μου διατριβής και μια σειρά σχετικών μελετημάτων. Ο κοινός γλωσσικός κώδικας ανάμεσα στον πομπό και το δέκτη που εξασφαλίζει την αποκωδικοποίηση ενός μηνύματος παραμένει πάντοτε μία βασική προϋπόθεση της ανθρώπινης επικοινωνίας. Η ελληνόφωνη Ορθόδοξη Εκκλησία δ...

"Μοιάζει η Εκκλησία με γυναίκα που ξέπεσε από την παλιά της μεγαλοπρέπεια και διατηρεί μόνο τα σύμβολα. Έχει και τις θήκες και τα κιβώτιά της γεμάτα από κοσμήματα, αλλά έχασε τον πλούτο, όχι από αμέλεια Εκείνου που τη στόλισε από την αρχή, αλλά από την κακία και την αδιαφορία αυτών (των Ιερωμένων) που μεταχειρίζονται τις υποθέσεις της όχι όπως πρέπει". (Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, επιστολή ΥΗ΄)

Η Εκκλησία είναι άθροισμα λογικών προβάτων. Συνηθίζει όμως να μην τους δίνει το λόγο. Ο π. Βασίλειος Θερμός επιμελήθηκε τη συλλογή εμπειριών, γνωμών και προτάσεων από πολλούς κληρικούς και λαϊκούς, πάνω στην ατμόσφαιρα που βιώνουν μέσα στην Εκκλησία, στον τρόπο λειτουργίας της, στις ιδέες τους για αλλαγή συμπεριλαμβανομένου του γλωσσικού προβλήματος της λατρείας. Άμεση κατάθεση ψυχής και αγωνίας, με ζωντανό λόγο. Μετά από τα τελευταία κατακλυσμιαία γεγονότα που μεσολάβησαν το βιβλίο αυτό γίνεται επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε.

Έπειτα από το χορό των σκανδάλων που αποκαλύφθηκαν γύρω από πλήθος ιεράρχες, εύλογα ερωτήματα έχουν αναδυθεί: άραγε το πρόβλημα είναι κάποιοι διεφθαρμένοι ή μήπως ο ίδιος ο θεσμός της εκκλησίας; Αποτελεί λύση η "κάθαρση" ή χρειάζεται επιπλέον χωρισμός εκκλησίας-κράτους; Ο ασφαλέστερος δρόμος για να βρεθούν οι απαντήσεις είναι η σε βάθος έρευνα της ιστορίας. Ο συγγραφέας Δημήτρης Κάππας προχωράει πέρα από τις διαστρεβλώσεις της επίσημης ιστοριογραφίας για να φέρει στο φως καυτές αλήθειες: - Από την αρχή της επικράτησής του ο Χριστιανισμός στάθηκε εχθρός της Ελλάδας, καταστ...

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της μετανεωτερικότητας, οι δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες θέτουν σε προτεραιότητα το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και ωθούν τη θρησκεία προς τον ιδωτικό χώρο. Απεναντίας η εκκλησία εξακολουθεί να διεκδικεί μερίδιο στην άσκηση δημόσιας εξουσίας και να διακατέχεται από έντονο πνεύμα εθνοκεντρισμού. Για να μπορέσει όμως η εκκλησία να εκπληρώσει την αποστολή της στο σύγχρονο κόσμο απαιτείται ριζική αλλαγή νοοτροπίας στη διοίκηση, στις δομές, στους θεσμούς και στα πρόσωπα που τους στελεχώνουν. Παράλληλα ο νομικός μας πολιτισμός δέχεται ισχυρές...

Η εκκλησία ήρθε τρίτη στη σειρά των στόχων. Αλλά εδώ μαίνεται η τρικυμία. Όπως όμως λέει ο ιερός Χρυσόστομος "μαινέσθω η θάλασσα, πέτραν διαλύσαι ου δύναται"! Σήμερα υπάρχουν πραγματικά γεγονότα που υποχρεώνουν την ηγεσία της εκκλησίας να σπεύσει αμελλητί σε μιαν εγγυημένη διαδικασία κάθαρσης σε βάθος και έκταση. Δεν έλειψαν εκείνοι που εζήλωσαν δόξαν Μεγάλου Ιεροεξεταστή που διαπρέπει ειδεχθή εγκλήματα στο όνομα του Χριστού και βαυκαλίζεται ότι "διορθώνει" το έργο του. Δεν μας διαφεύγει ότι το έθνος και η χώρα είναι στόχος πολλαπλών απειλών. Η νέα τάξη σχεδιάζει ανακατάξ...

Η Εκκλησία του Θεού που έγινε άνθρωπος και ως εκ τούτου συνείδηση των ανθρώπων, έχει τη διπλή αποστολή να ασκεί κριτική και να εμπνέει, να μάχεται τα είδωλα, να εμπνέει τη δημιουργία της ζωής, της δικαιοσύνης και της ομορφιάς. Λόγος γυμνός συχνά λοιδωρούμενος, χωρίς άλλη δύναμη εκτός από τη συνάντηση με τη μυστική προσδοκία του ανθρώπου, αφού "κάθε άνθρωπος" είναι πλασμένος κατ' εικόνα Θεού. Διότι "η Εκκλησία είναι η καρδιά του κόσμου, ακόμα κι αν ο κόσμος αγνοεί την καρδιά του".

Με τούτη την εργασία δεν επιχειρείται η συνεξέταση δύο διαφορετικών πραγμάτων. Τα επιμέρους στοιχεία του τίτλου εκφράζουν τα κύρια χαρακτηριστικά της μίας και της αυτής πραγματικότητας, η οποία, έχοντας ως κυρίαρχο και θεμελιώδες στοιχείο της τον ναό, εκφράζεται ως προς τα πρόσωπα που την αποτελούν με τη μορφή της αδελφότητας. Στην εργασία επιχειρείται η συστηματική εξέταση του θεσμού των αδελφοτήτων - που αποτελεί την κύρια μορφή θρησκευτικής συσσωμάτωσης στον ξενοκρατούμενο επτανησιακό χώρο -στην κερκυραϊκή του εκδοχή και σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του, από τότε δηλαδ...

Ο τόμος, αυτός, ελάχιστη αναγνώριση της αγάπης, του μόχθου και των θυσιών του Καθηγητή Γεωργίου Ι. Μαντζαρίδη για την Εκκλησία και τη Θεολογία της, αποτελεί μια συμβολική σύναξη προσωπικοτήτων, φίλων, συνεργατών και μαθητών του. Είναι το "αντίδωρο αγάπης" στον Καθηγητή που έδωσε πολλά στη θεολογική επιστήμη και στήριξε ποικιλοτρόπως τη διακονία της Εκκλησίας στο σύγχρονο κόσμο.

[...] Με το παρόν, δεν υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες, και αναλύσεις με την "Ολυμπιάδα" των ημερών μας αλλά κυρίως και αποκλειστικώς στα της "Πνευματικής Ολυμπιάδος", στην οποίαν όλοι καλούμεθα και μεταφέρω συχνά, τον αθλητισμό σε μια "πιο πνευματική μορφή". Μια άλλη αιτία για την "ευαισθησία" μου αυτή σχετικά με την "Ολυμπιάδα" και την Πνευματική, αντιστοίχως, Ολυμπιάδα, είναι το γεγονός, ότι στα πρώτα μου βήματα, προ της εις τον Χριστόν μας αφιερώσεως, ασχολήθηκα και είχα "πάθος" με τον αθλητισμό. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

[...] Το Υπόμνημα υποβλήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1998 στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλο, για να τον ενημερώσει σχετικά με τον προβληματισμό πολλών κληρικών, μοναχών και λαϊκών γύρω από το επίκαιρο θέμα του Οικουμενισμού. Οι υπογράφοντες διατυπώνουν με αίσθηση ευθύνης τους λόγους, για τους οποίους βλέπουν με πολύ περίσκεψη, και μερικές φορές με φανερή ανησυχία, την εξέλιξη του Οικουμενισμού. Μιλούν από πόνο για την Εκκλησία, από αγάπη για το Χριστό και για τις ψυχές που με τον ένα ή άλλο τρόπο ποιμαίνουν ή παιδαγωγούν. [...]

Η σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων ιδρύθηκε το 1958 με πλήρη περιφρόνηση των βασικών αρχών της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας, με πρόταξη εθνοφυλετικών σκοπιμοτήτων και παρά την αντίδραση της σερβικής Εκκλησίας και σύνολης της Ορθοδοξίας. Περιλαμβάνει στους κόλπους της το μεγαλύτερο μέρος του σημερινού πληθυσμού της χώρας. Σε σύνολο 2.200.000 κατοίκων, οι Ορθόδοξοι (Σκοπιανοί, Βούλγαροι, Σέρβοι, Έλληνες -Βλαχόφωνοι-Σαρακατσαναίοι-) ανέρχονται σε 1.600.000. Οι υπόλοιποι, ανερχόμενοι σε 600.000, είναι Μουσουλμάνοι (Αλβανοί, Τούρκοι, Ρώμοι). Υπάρχουν ακόμη 10.000 Καθολικοί-Ουνίτες,...

Ταυτίζοντας την παράδοση με τη συντήρηση και όχι με τη ζωογόνο και ανανεωτική αύρα του πνεύματος, εμποτισμένοι από ένα αντιφατικό κράμα αρχαιολατρίας και βυζαντινολαγνείας, αδυνατούμε συνήθως να αρθρώσουμε σοβαρό θεολογικό λόγο και να μετάσχουμε ισότιμα και δημιουργικά στον σύγχρονο κόσμο. Γι' αυτό και ο συνήθης εκκλησιαστικός λόγος ενδιαφέρεται περισσότερο για τη διατήρηση της ιδιοπροσωπίας του Νέου Ελληνισμού παρά για τη χριστιανική καθολικότητα και οικουμενικότητα, ενώ το όραμα της ερχόμενης Βασιλείας του Θεού, του αναμενόμενου νέου κόσμου, υποκαθίσταται από την ιδεολογι...

[...] Το παράδοξο και συνάμα ελπιδοφόρο είναι ότι, παρά το πλήγμα που κατάφερε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία με το κείμενο "Dominus Iesus" στον Οικουμενικό διάλογο, για πρώτη φορά ίσως μετά τη Β΄ Βατικανή Σύνοδο ένα κείμενο της Ρώμης έδωσε, εκούσια ή ακούσια, τέτοια θετική ώθηση, για να ξεκινήσει εκ νέου και με άλλους όρους ένας αγώνας για την αλήθεια που ανάγκασε ακόμα και ρωμαιοκαθολικούς θεολόγους και εκκλησιαστικούς ηγέτες να εκφράσουν με σαφήνεια και αποφασιστικότητα την άποψη ότι: "Η οικουμενική πορεία είναι μη ανατρέψιμη και η οικουμενική δέσμευση αμετάκλητη". Τις νεώτε...

Η Εκκλησία καθ' όλη την ιστορική της πορεία αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει συνθήκες, οι οποίες δυσχεραίνουν ως επί το πλείστον το έργο και την αποστολή της, που είναι η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Υπάρχουν όμως ενίοτε συνθήκες, οι οποίες την διευκολύνουν, όπως είναι οι συνθήκες της συγχρόνου εποχής, κατά την οποία τα όρια των κρατών έχουν σχεδόν καταργηθεί και χάρις εις την εξέλιξη της τεχνολογίας πολιτισμοί, φυλές, γλώσσες και θρησκεύματα γίνονται αντικείμενα αμέσου γνώσεως. Το σπουδαιότερο όμως, ίσως, είναι η μετακίνηση και εγκατάσταση μικρών ή μεγάλων ομάδων ανθρώπω...