Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Εκκλησία του Θεού που έγινε άνθρωπος και ως εκ τούτου συνείδηση των ανθρώπων, έχει τη διπλή αποστολή να ασκεί κριτική και να εμπνέει, να μάχεται τα είδωλα, να εμπνέει τη δημιουργία της ζωής, της δικαιοσύνης και της ομορφιάς. Λόγος γυμνός συχνά λοιδωρούμενος, χωρίς άλλη δύναμη εκτός από τη συνάντηση με τη μυστική προσδοκία του ανθρώπου, αφού "κάθε άνθρωπος" είναι πλασμένος κατ' εικόνα Θεού. Διότι "η Εκκλησία είναι η καρδιά του κόσμου, ακόμα κι αν ο κόσμος αγνοεί την καρδιά του".

Η μελέτη της δράσης των Ορθόδοξων Αδελφοτήτων από τα πολύ πρώιμα χριστιανικά χρόνια μέχρι την εποχή μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως ανέκαθεν στη ζωή της Εκκλησίας ομάδες συνειδητοποιημένων Χριστιανών ένιωσαν την ανάγκη να βοηθήσουν το ιεραποστολικό, κατηχητικό και κοινωνικό έργο της, προκειμένου αυτή να ανταποκριθεί πιο αποτελεσματικά στις παρουσιαζόμενες νέες καταστάσεις. Η δράση των Αδελφοτήτων επεκτεινόταν σ' όλη τη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Μετά τον 7ο αι. Παρουσιάστηκαν πολλές νέες Αδελφότητες, που δρούσαν κυρίως στα αστικά κέντρα. Στους μεταβυζαντινούς χρόνους οι Ορθόδοξ...

Με τούτη την εργασία δεν επιχειρείται η συνεξέταση δύο διαφορετικών πραγμάτων. Τα επιμέρους στοιχεία του τίτλου εκφράζουν τα κύρια χαρακτηριστικά της μίας και της αυτής πραγματικότητας, η οποία, έχοντας ως κυρίαρχο και θεμελιώδες στοιχείο της τον ναό, εκφράζεται ως προς τα πρόσωπα που την αποτελούν με τη μορφή της αδελφότητας. Στην εργασία επιχειρείται η συστηματική εξέταση του θεσμού των αδελφοτήτων - που αποτελεί την κύρια μορφή θρησκευτικής συσσωμάτωσης στον ξενοκρατούμενο επτανησιακό χώρο -στην κερκυραϊκή του εκδοχή και σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του, από τότε δηλαδ...

"Η αυθεντική άσκηση θεολογίας, που βέβαια δεν αρκείται σε εξωτερικό aggiornamento και σε αφελή inculturation οφείλει - να βιώνει τον Μυστηριακό ρεαλισμό - να εκφράζει το ήθος της Εκκλησίας - να υιοθετεί την καίρια παράδοση της Εκκλησίας, διότι είναι αποτέλεσμα φωτισμού του Αγίου Πνεύματος - να παρακολουθεί τα προβλήματα ζωής και σωτηρίας, που πιέζουν τους πλησίον - να θεολογεί προς αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών με κάθοδο στο βάθος του νου της Γραφής (Μ. Αθανάσιος), με είσοδο στο "απόθετον κάλλος" του βιβλικού γράμματος (Γρηγόριος ο Θεολόγος) και με φανέρωση της "κ...

Η ώρα του διασκελισμού έφτασε. Είτε μας αρέσει είτε όχι θα κάνουμε τον διασκελισμό, θα περάσουμε στην τρίτη χιλιετία. Εάν η πνευματική μας αθλητικότητα είναι ικανοποιητική, τόσο το καλύτερο για μας. Εάν, αντίθετα, η πνευματική μας ετοιμότητα δεν είναι ούτε καν ανεκτή, τότε γρήγορα θα ζήσουμε δραματικούς καιρούς. Ενώ το θέμα του μικρού τούτου βιβλίου είναι ο διασκελισμός, η πορεία της Εκκλησίας και της θεολογίας στην τρίτη χιλιετία, χρησιμοποιώ το "εμείς", το "εμάς". Όχι τυχαία. Διότι στους κόλπους της Εκκλησίας και της θεολογίας όλα είναι -πρέπει να είναι- προσωπικά. Ούτε...

Αρχικά ο θεσμός του Γέροντος ήταν συνδεδεμένος με τον μοναχικό βίο. Ο κάθε δόκιμος μοναχός, ως "υποτακτικός", είχε τον Γέροντά του, δηλαδή έναν έμπειρο και σοφό παλαιότερο μοναχό που τον καθοδηγούσε στον ασκητικό βίο. Σ' αυτόν όφειλε απόλυτη υπακοή. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες ο όρος Γέροντας χρησιμοποιείται και με διαφορετική από την παραπάνω έννοια. Διότι δόθηκε σε μοναχούς ή ιερομονάχους των οποίων η πνευματική επίδραση επεκτάθηκε σε χριστιανούς εκτός των Μονών ή Ησυχαστηρίων τους. Ακόμα και σε έγγαμους πρεσβύτερους, των οποίων ο ένθεος βίος, η δράση και τα χαρίσματα...

Ο παπα-Φώτης Λαυριώτης αποτέλεσε αναμφισβήτητα μια εξέχουσα και ιδιάζουσα προσωπικότητα, όχι μόνον για το νησί του, την Λέσβο, αλλά και για όλον τον θρησκευτικό Ορθόδοξο και μη κόσμο. [...] Τα κείμενα του βιβλίου που ακολουθούν δεν αποτελούν εργασία που θέλει να εμφανίσει κάποιον νεοφανή άγιο. Ο σκοπός της παρούσης συγγραφής δεν είναι αυτός. Ούτε επίσης ο σκοπός μας είναι να προλάβουμε να αναδείξουμε έναν νέο σύγχρονο γέροντα. Ο κύριος σκοπός αυτού του βιβλίου μας είναι να προβάλει έναν γνήσιο και αληθινό άνθρωπο πέρα από σχήματα και τυποποιημένες συμπεριφορές. Τύποι ανθ...

Οι "Παπαροκάδες" μπήκαν στη ζωή μας και εξελίχθηκαν σε φαινόμενο της ελληνικής κοινωνίας με φήμη παγκόσμιας εμβέλειας κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Σε μια εποχή που η Εκκλησία μοιάζει να είναι ο μεγάλος απών από τη ζωή και τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου, κρατώντας «κρυμμένο» ένα θησαυρό που θα έπρεπε να μας επηρεάζει ευεργετικά, οι «Ελεύθεροι» μοναχοί από το Τρίκορφο της Φωκίδας τολμούν ένα άνοιγμα. Εμφανίζουν με αφοπλιστική ειλικρίνεια μια εικόνα της Εκκλησίας που όλοι αναζητάμε, σε μια προσπάθεια να γεφυρώσουν τη χαμένη μας επαφή με το Θεό και ξαφνικά μας θυμί...

Αρχικά ο θεσμός του Γέροντος ήταν συνδεδεμένος με τον μοναχικό βίο. Ο κάθε δόκιμος μοναχός, ως "υποτακτικός", είχε τον Γέροντά του, δηλαδή έναν έμπειρο και σοφό παλαιότερο μοναχό που τον καθοδηγούσε στον ασκητικό βίο. Σ' αυτόν όφειλε απόλυτη υπακοή. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες ο όρος Γέροντας χρησιμοποιείται και με διαφορετική από την παραπάνω έννοια. Διότι δόθηκε σε μοναχούς ή ιερομονάχους των οποίων η πνευματική επίδραση επεκτάθηκε σε χριστιανούς εκτός των Μονών ή Ησυχαστηρίων τους. Ακόμα και σε έγγαμους πρεσβύτερους, των οποίων ο ένθεος βίος, η δράση και τα χαρίσματα...

[...] Με το παρόν, δεν υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες, και αναλύσεις με την "Ολυμπιάδα" των ημερών μας αλλά κυρίως και αποκλειστικώς στα της "Πνευματικής Ολυμπιάδος", στην οποίαν όλοι καλούμεθα και μεταφέρω συχνά, τον αθλητισμό σε μια "πιο πνευματική μορφή". Μια άλλη αιτία για την "ευαισθησία" μου αυτή σχετικά με την "Ολυμπιάδα" και την Πνευματική, αντιστοίχως, Ολυμπιάδα, είναι το γεγονός, ότι στα πρώτα μου βήματα, προ της εις τον Χριστόν μας αφιερώσεως, ασχολήθηκα και είχα "πάθος" με τον αθλητισμό. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Η ελληνική εκδοχή του χριστιανισμού, η ορθοδοξία, αναπαράγει ευρέως το ελληνικό ανθρωποκεντρικό κεκτημένο της δημοκρατικής πόλης, δίδοντας έμφαση στην εκκλησία του «κοινού», σε έναν «τρόπο βίου» και όχι στην Εκκλησία ως σύστημα κοσμικής, αναφοράς με πρόσημο τη θρησκεία. Η ανάρρηση στον αρχιεπισκοπικό θρόνο του Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη μπορεί να χαρακτηρισθεί ως η αφετηρία της τελευταίας πράξης, στη διαδιακασία μετάβασης της ελληνικής Εκκλησίας από ένα ολοκληρωμένο μετα-κρατοκεντρικό ή οικουμενικό στάδιο ανθρωποκεντρικό ή οικουμενικό στάδιο ανθρωποκεντρικού τύπου -στο οποί...

Η Εκκλησία καθ' όλη την ιστορική της πορεία αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει συνθήκες, οι οποίες δυσχεραίνουν ως επί το πλείστον το έργο και την αποστολή της, που είναι η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Υπάρχουν όμως ενίοτε συνθήκες, οι οποίες την διευκολύνουν, όπως είναι οι συνθήκες της συγχρόνου εποχής, κατά την οποία τα όρια των κρατών έχουν σχεδόν καταργηθεί και χάρις εις την εξέλιξη της τεχνολογίας πολιτισμοί, φυλές, γλώσσες και θρησκεύματα γίνονται αντικείμενα αμέσου γνώσεως. Το σπουδαιότερο όμως, ίσως, είναι η μετακίνηση και εγκατάσταση μικρών ή μεγάλων ομάδων ανθρώπω...

[...] Το Υπόμνημα υποβλήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1998 στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλο, για να τον ενημερώσει σχετικά με τον προβληματισμό πολλών κληρικών, μοναχών και λαϊκών γύρω από το επίκαιρο θέμα του Οικουμενισμού. Οι υπογράφοντες διατυπώνουν με αίσθηση ευθύνης τους λόγους, για τους οποίους βλέπουν με πολύ περίσκεψη, και μερικές φορές με φανερή ανησυχία, την εξέλιξη του Οικουμενισμού. Μιλούν από πόνο για την Εκκλησία, από αγάπη για το Χριστό και για τις ψυχές που με τον ένα ή άλλο τρόπο ποιμαίνουν ή παιδαγωγούν. [...]