Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σπάνια, αδημοσίευτα ντοκουμέντα από την καθημερινότητα της ζωής στη Σμύρνη 100 χρόνια πριν. Προλογίζει ο Τάσος Σακελλαρόπουλος, υπεύθυνος Ιστορικών Αρχείων Μουσείου Μπενάκη. "Ονομάζομαι Γιώργος, γεννηθείς στην Φιλαδέλφεια της Μικράς Ασίας, από γονείς Χριστιανούς Ορθόδοξους, που ονομάζονταν ο μεν πατέρας μου Ασλάν ως καταγόμενος από την οικογένεια των Κακάρογλου, η δε μητέρα μου Άννα ως καταγομένη από την οικογένεια των Καντάρογλου, παλιών κατοίκων της Φιλαδέλφειας, το σωτήριον έτος... την...". Ο Γιώργος Κακάρογλου, σπουδαστής στην φημισμένη Ευαγγελική Σχολή της Σμύ...

55 προσωπικότητες από τον χώρο της πολιτικής, της επιστήμης και των επιχειρήσεων, έτσι όπως τις γνώρισε και τις αποτύπωσε στο χαρτί των αναμνήσεών του ο Ραφαήλ Μωυσής. 55 εκδοχές επιτυχίας και καταξίωσης προβάλλουν μέσα από τις αυτοβιογραφικές σελίδες του συγγραφέα, καθώς διασταυρώνονται με τη δική του κοινωνική και επαγγελματική ανέλιξη από τα χρόνια της Κατοχής ως τα χρόνια της Κρίσης. 55 αληθινά και ανέκδοτα αφηγήματα πίσω από ισάριθμα πορτραίτα, από τον Τζoν Κέννεντυ και τον Ταγίπ Ερντογάν, μέχρι τον Γιώργο Κατσιφάρα και τον... θυρωρό της πολυκατοικίας του. Ο Ρ...

ΟΙ ΔΕΚΕΜΒΡΙΣΤΕΣ Στις 13 Ιουλίου 1826 οι επικεφαλής στρατιωτικοί Δεκεμβριστές, Πέστελ Πάβελ, Ριλέγιεφ Κοντράτι, Μουραβιόφ-Απόστολ Σεργκέι, Μπεστούζεφ-Ριούμιν Μιχαήλ και Καχόφσκι Πιοτρ απαγχονίστηκαν στην αυλή του φρουρίου Πετροπαβλόφσκ, ενώ οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στην προσπάθεια εκδημοκρατισμού της Ρωσίας εξορίστηκαν. Πολλές γυναίκες που ασπάζονταν την ιδεολογία των ανδρών τους, πήραν και αυτές τον δρόμο της εξορίας, εγκαταλείποντας υποχρεωτικά εκτός απ' τα προνόμια και τα παιδιά τους. Μία από αυτές, η πολύ νεαρή τότε Μαρία Βαλκόνσκαγια, που ένωσε τη μοίρα της με το...

Σε αυτό το βιβλίο καταθέτω, μέσα από τις ιστορίες που ακολουθούν, τους δικούς μου αγώνες και απώλειες. Έφτασα στα όριά μου ξανά και ξανά στην προσπάθεια να κάνω την πρόθεσή μου πραγματικότητα, για μια καριέρα, μια επιχείρηση, μια σωστή σχέση - μια αξιοπρεπή και όμορφη ζωή. Όλες οι εμπειρίες μου τελικά συνέβαλαν στο να είμαι εδώ που είμαι σήμερα. Να λέω την ιστορία μου και να ευχαριστώ τον Θεό που είχα το "προνόμιο" της απελπισίας και μια ζωή να σχοινοβατώ χωρίς δίχτυ. Γιατί μόνο έτσι δεν αφήνεις τη δύναμή σου να φύγει από τα μάτια σου. Όταν δεν έχεις κάπου να πιαστείς.

"Πώς να ξεχάσω τις βόλτες στο Νείλο, τις σπιτικές λεμονάδες, τη μυρωδιά των μπαχαρικών, το τραγούδι της ερήμου, τα ατελείωτα απογεύματα στις υπαίθριες αγορές, τις φυλές που συναντούσαμε! Τη μία και μοναδική φορά που έγιναν στο Σουδάν εκλογές!" Μέσα από είκοσι αυτοβιογραφικά σημειώματα, η Μαίρη Λίπκοβιτς ανακαλεί τις μνήμες της μαθήτριας που μεγαλώνει στην ελληνική παροικία του Χαρτούμ τις δεκαετίες '60-'70, αλλά και της δασκάλας που επιστρέφει στην αγαπημένη πόλη μετά τις σπουδές της για να διδάξει την επόμενη γενιά.

Ήταν, νομίζω, άνοιξη του 2007, λίγο πριν τελειώσει η τηλεοπτική σεζόν, όταν μου ζητήθηκε μια συνέντευξη από έναν τηλεοπτικό σταθμό, για να κάνω τον γνωστό απολογισμό της χρονιάς που πέρασε. Προς το τέλος της, η παρουσιάστρια άρχισε να πλέκει το εγκώμιό μου, καταλήγοντας: "Πρέπει να αισθάνεστε ευτυχισμένος". Η αυθόρμητη απάντησή μου μάλλον τη σόκαρε. "Όχι, αγαπητή μου, δεν αισθάνομαι ευτυχισμένος. Ποτέ δεν ήμουν! Μια ζωή οι φίλοι μου με ρωτούσαν τι έχω, γιατί με έβλεπαν λυπημένο. Όταν όλοι οι άνθρωποι νόμιζαν ότι απολάμβανα τη μεγάλη μου επιτυχία, εγώ πάλευα από το πρ...

Μια συγκινητική μαρτυρία του γιατρού Maurice Soustiel για τους Σεφαραδίτες της Θεσσαλονίκης. Ένα βιβλίο που έχει ήδη λαμπρή πορεία στη Γαλλία. "Χτυπώντας το κουδούνι, ο ταχυδρόµος σηµατοδοτεί το ξεκίνηµα αυτού του βιβλίου το παγωµένο ετούτο πρωινό του χειµώνα του 2003. Τα ελληνικά γραµµατόσηµα και οι σφραγίδες πιστοποιούν την προέλευση του δέµατος: Θεσσαλονίκη. Το παραλαµβάνω υπογράφοντας το δελτίο. Επιδόθηκε στον παραλήπτη, σύµφωνα µε την καθιερωµένη έκφραση. Ο αποστολέας είναι µια κάποια Πωλέτ Μ. η οποία συστήνεται, στο γράµµα που το συνοδεύει, ως φίλη της Ραχήλ Σουστι...

Απόγευμα, 8 Μαρτίου του 1952, στο λιμάνι του Πειραιά περπατούσα σκεπτικός προς το επιβατηγό πλοίο "ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ" που ετοιμαζόταν να σαλπάρει για το Χάλιφαξ του Καναδά. Οι φίλοι μου, Αντώνης Μαγουλάς και Μίμης Μασούρας, με είχαν συνοδεύσει στο πλοίο για να μου ευχηθούν "καλό ταξίδι και καλή τύχη". Τα εφόδιά μου ήταν τα είκοσι χρόνια μου, το απολυτήριο του Γυμνασίου, ένα διαβατήριο, ένα ναυτικό φυλλάδιο, 100 δολάρια και 50 λέξεις Αγγλικά. Έτσι ξεκίνησα... Αυτό το βιβλίο είναι μια κληρονομιά για τους νεότερους και για όλους αυτούς που θα ήθελαν να ταξιδέψουν ή να γνωρίσουν από...

"Οι Κούρδοι, όπως τους έζησα" δεν είναι ένα βιβλίο ιστορίας! Ο αναγνώστης έχει την ευχέρεια να βρει πληροφορίες για την ιστορία και τη γεωπολιτική θέση του Ιρακινού Κουρδιστάν στο διαδίκτυο! Το παρόν βιβλίο αφορά την κουλτούρα του λαού των Κούρδων όπως τη βίωσε ο συγγραφέας τα τελευταία χρόνια με την ιδιότητα του εκπαιδευτή και εκπαιδευτικού στο μεγαλύτερο ιδιωτικό πανεπιστήμιο του Ερμπίλ, της πρωτεύουσας του βόρειου Κουρδιστάν. Όσα αναφέρονται στη διήγηση του συγγραφέα δεν βρίσκονται στα περιεχόμενα του διαδικτύου! Οι περιγραφές όπως και το άφθονο φωτογραφικό υλικό επικο...

Έχει σημασία πού γεννιέται κανείς, έχει σημασία με ποιους μεγαλώνει, έχουν σημασία τα ταξίδια του και οι πολιτικές επιλογές του. Σε αυτά επιμένει και αυτά αφηγείται η Λαοκρατία Λάκκα νοσταλγώντας τα όμορφα αλλά και δύσκολα νεανικά της χρόνια και δημιουργεί ολοζώντανες εικόνες της φοιτητικής ζωής στην Αθήνα τη δεκαετία του '60, στο Λονδίνο, στο Παρίσι! Θυμάται όμως και την Πράγα του 1968, και την κηδεία του Λαμπράκη και τη συναυλία των Μπητλς και τα βαφτίσια με νονούς τους αντάρτες και παρέχει μια άμεση συναισθηματική μαρτυρία που θα θυμίσει σε πολλούς πολλά...

[...] Μπήκα στον πειρασμό να γράψω, με βάση αυτό το ερωτηματολόγιο ως οδηγό [του δημοσιογράφου Τάσου Μπρεκουλάκη, εκ των συνεργατών της Lifo] ένα κείμενο που να σκιαγραφεί την επαγγελματική μου ζωή παράλληλα με την εξελικτική πορεία της ελληνικής οινοπαραγωγής. Από αυτό το κείμενο, που γέμισε πολλές σελίδες, αν και μικρό μόνο μέρος των αναμνήσεων μου, δημοσιεύθηκε ένα απόσπασμα στη Lifo (φ. 604, 9.5.2019) σε ένα τετρασέλιδο αφιέρωμα με φωτογραφίες μου από παλαιότερο τιμητικό έντυπο, και ανέβηκε στο διαδίκτυο. Τα συγχαρητήρια τηλεφωνήματα, τα θερμά emails, καθώς και τα σχόλι...

Μια αληθινή ιστορία που εµπνέει και συγκινεί· το επικίνδυνο ταξίδι µιας έφηβης προσφυγοπούλας προς τη σωτηρία· ο αγώνας ενός κοριτσιού να διεκδικήσει το δικαίωµά του στο όνειρο. Βουτάω στα νερά που λαµπυρίζουν. "Γιουσρά! Μα τι κάνεις εκεί;" Βουτάω µέσα στα κύµατα, χωρίς να δώσω σηµασία στην αδερφή µου. Το πέλαγος µουγκρίζει πάνω από το σταθερό χτύπηµα του σφυγµού µου. Νιώθω το σωσίβιο να ανεβαίνει προς τα πάνω στο στήθος µου και βγαίνω στην επιφάνεια. Από τη βάρκα φτάνουν στα αυτιά µου προσευχές απόγνωσης. Το κύµα κυλάει και ξαναφουσκώνει. Οι ριπές του νερού κοπ...

"Ονόμασα την αφήγησή μου μυθιστορία γιατί γράφοντας κατάλαβα ότι η ανάπλαση των περασμένων δεν στηρίζεται μόνο στη μνήμη, μα και στη φαντασία, μια φαντασία ενεργή, που μπορεί να ανασκαλεύει τα συναισθήματα χωρίς όμως να ψεύδεται για τα γεγονότα". Ο Απόστολος Δοξιάδης εξιστορεί τη ζωή του από τα πρώτα παιδικά χρόνια μέχρι την ενηλικίωση. Στο επίκεντρο της αφήγησης βάζει την πολιτική, την παρατήρηση, το βίωμα και αργότερα την πράξη. Σε ένα περιβάλλον που συνεχώς αλλάζει προς το χειρότερο, ένα παιδί προσπαθεί να καταλάβει αυτό που οι μεγάλοι γύρω του βιώνουν ως μια άστατη...

"Ονόμασα την αφήγησή μου μυθιστορία γιατί γράφοντας κατάλαβα ότι η ανάπλαση των περασμένων δεν στηρίζεται μόνο στη μνήμη, μα και στη φαντασία, μια φαντασία ενεργή, που μπορεί να ανασκαλεύει τα συναισθήματα χωρίς όμως να ψεύδεται για τα γεγονότα". Ο Απόστολος Δοξιάδης εξιστορεί τη ζωή του από τα πρώτα παιδικά χρόνια μέχρι την ενηλικίωση. Στο επίκεντρο της αφήγησης βάζει την πολιτική, την παρατήρηση, το βίωμα και αργότερα την πράξη. Σε ένα περιβάλλον που συνεχώς αλλάζει προς το χειρότερο, ένα παιδί προσπαθεί να καταλάβει αυτό που οι μεγάλοι γύρω του βιώνουν ως μια άστατη...

"Κάποιοι νομίζουν πως αν είσαι από το Ιράκ και ζεις ακόμη, τότε δεν έχεις πια προβλήματα. Δεν μπορούν να διακρίνουν άλλου είδους δυσκολίες. Για παράδειγμα, ολόκληρο αυτό το κτίριο είναι γεμάτο Ιρακινούς, αλλά δεν μιλάμε μεταξύ μας. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Ο πόλεμος την κατέστρεψε και αυτήν". Χίμπα, 16 χρόνων. "Έγιναν πολλές εκρήξεις αυτοκινήτων στην περιοχή μας. Κάθε πρωί σηκωνόμασταν και μαθαίναμε ότι και ακόμα ένας είχε σκοτωθεί με άγριο τρόπο. Οι φίλοι μου κι εγώ μιλούσαμε γι' αυτό. Θεωρούσαμε ότι ολόκληρος ο κόσμος είχε τρελαθεί". Γιαμάν, 13 χρόνων. "Μείναμε στ...

Στη ζωή σου, παιδί μου, να κάνεις καλοσύνες. Ό,τι καλό σου περνάει από το χέρι να το κάνεις. Ανάγκες έχουμε όλοι. Είδες, όταν σε εξυπηρετεί κάποιος, πως ξεκουράζεσαι. Έτσι κι εσύ να προσεύχεσαι και να βοηθάς όλο τον κόσμο. Να βοηθάς περισσότερο τους φτωχούς, τους ανήμπορους, τους βασανισμένους, εκείνους που δεν θα μπορέσουν να σου ανταποδώσουν ποτέ το καλό που τους έκαμες και να είσαι σίγουρη ότι θα σου το ξεπληρώσει ο μεγαλοδύναμος Θεός.

Το Μουντιάλ της Ρωσίας ανήκει πια στην Ιστορία και παίζει μαζί της το δικό του παιχνίδι. Της διηγείται τις δικές του αταίριαστες ιστορίες. Αυτό είναι, άλλωστε, το παιχνίδι του ποδοσφαίρου. Να ταιριάζει τις αταίριαστες ιστορίες του κόσμου. Κι αυτές, με τη σειρά τους, δεν χάνουν την ευκαιρία να διηγούνται οι ίδιες τις αταίριαστες ιστορίες του ποδοσφαίρου, αυτού του κατά Κριστιάν Μπρομπερζέ πιο "σημαντικού ασήμαντου πράγματος του κόσμου". Ένα παιχνίδι που παίζεται απ’ όλους και παντού χωρίς σταματημό: στα γήπεδα και στις πλατείες, στα τραπέζια και στις οθόνες, στα κοινοβούλια...