Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Το περιεχόμενο του βιβλίου προέρχεται από το αρχείο σημειώσεων και μαγνητοφωνήσεων δύο πνευματικών του τέκνων, σημερινών αδελφών της Μονής μας, των μοναχών Θεολήπτης και Θεοφρόνης, οι οποίες έζησαν κοντά στον Γέροντα επί τρεις δεκαετίες. Οι δύο αδελφές, ήδη από την αρχή της πνευματικής επικοινωνίας μαζί του και έχοντας συνειδητοποιήσει την αγιότητα του προσώπου του και τη μοναδικότητα της διδασκαλίας του, διέσωσαν με μεγάλη επιμέλεια και με τη δική του ευλογία τα λόγια του. Δημιουργήθηκε έτσι ένα ανεκτίμητο αρχείο με αυθεντικό και πρωτότυπο υλικό, που δίνει πιστή την...

Η Βιέρα Γκραν, η εκπληκτικής ομορφιάς τραγουδίστρια στο γκέτο της Βαρσοβίας στα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, είναι το "κρυμμένο" πρόσωπο στην ιστορία του Βλαντίσλαφ Σπίλμαν, του περίφημου πιανίστα που η ζωή του έγινε έργο από τον Roman Polanski. Ο Σπίλμαν έπαιζε πιάνο σ’ ένα καφέ στο κέντρο του εβραϊκού γκέτο, όπου η Βιέρα Γκραν τραγουδούσε από τον Απρίλιο του 1941 έως την άνοιξη του 1942. Το 1942 η Βιέρα Γκραν κατόρθωσε να διαφύγει από το γκέτο, αφήνοντας πίσω τους δικούς της ανθρώπους. Ο Σπίλμαν έγινε ήρωας κινηματογραφικής ταινίας και θαυμάστηκε για το θάρρος, την...

"Δεν είναι τίποτα σοβαρό ο θάνατος. Είναι λυπηρό, αλλά δεν είναι σοβαρό". (Γκασπάρ) Η ιστορία αρχίζει σε μια παραλία, όταν η Αν-Ντοφίν παρατηρεί ότι η κορούλα της περπατάει με διστακτικό βήμα, καθώς το ποδαράκι της στρίβει προς τα έξω. Ύστερα από μια σειρά εξετάσεων, οι γιατροί ανακαλύπτουν ότι η Ταΐς πάσχει από μια γενετική ασθένεια. Μόλις έχει κλείσει τα δύο χρόνια της και δεν της απομένουν παρά μόνο μερικοί μήνες ζωής. Και τότε η μαμά της της δίνει μια υπόσχεση: "Στο υπόσχομαι, μωρό μου: θα ζήσεις μια ωραία ζωή. Όχι σαν όλα τα κοριτσάκια, αλλά μια ζωή για την οποία...

"Δεν είναι τίποτα σοβαρό ο θάνατος. Είναι λυπηρό, αλλά δεν είναι σοβαρό". (Γκασπάρ) Η ιστορία αρχίζει σε μια παραλία, όταν η Αν-Ντοφίν παρατηρεί ότι η κορούλα της περπατάει με διστακτικό βήμα, καθώς το ποδαράκι της στρίβει προς τα έξω. Ύστερα από μια σειρά εξετάσεων, οι γιατροί ανακαλύπτουν ότι η Ταΐς πάσχει από μια γενετική ασθένεια. Μόλις έχει κλείσει τα δύο χρόνια της και δεν της απομένουν παρά μόνο μερικοί μήνες ζωής. Και τότε η μαμά της της δίνει μια υπόσχεση: "Στο υπόσχομαι, μωρό μου: θα ζήσεις μια ωραία ζωή. Όχι σαν όλα τα κοριτσάκια, αλλά μια ζωή για την οποία...

"Άσε την φαντασία να πλανιέται σαν να 'ναι αλήθεια". (Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος) Να η ψυχή της προσφυγούλας σου μητέρας! Να και το δακρυσμένο βαθυγάλαζο στα μάτια του ξεριζωμένου σου πατέρα! Ποιός θα μπορέσει αλήθεια να φέρει πίσω την καρδιά σου, που απόμεινε και βολοδέρνει στα σοκάκια της πατρίδας;

Μετά από μια μακρά και απαιτητική πορεία σε Ελλάδα και εξωτερικό, όπου εκπαιδεύτηκε και εργάστηκε ως γενικός χειρουργός (στρατιωτικός και εν συνεχεία πολίτης), ο Σπύρος Παπουτσάκης καταγράφει εμπειρίες και αναμνήσεις, για να τις μοιραστεί με παλιούς και νέους συναδέλφους. Στο νέο του βιβλίο κάνει μια περιήγηση σε τόπους, νοσοκομεία, κλινικές και ανθρώπους που συνέβαλαν στην επαγγελματική του εξέλιξη. Στις σελίδες του βιβλίου σκιαγραφείται η πρόοδος της Χειρουργικής κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ οι προβληματισμοί, οι απογοητεύσεις, αλλά και η χαρά της προσφοράς και της...

Μετά τον θάνατο του Ούγο Τσάβες, η Βενεζουέλα άρχισε να βυθίζεται σε μια βαθιά πολιτική, οικονομική και κοινωνική κρίση. Στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις του 2017, στις οποίες η αντιπολίτευση πολλές φορές δυναμίτισε το κλίμα, περισσότεροι από εκατόν πενήντα άνθρωποι δολοφονήθηκαν, κυρίως από στρατιωτικούς και παρακρατικούς. Ο δημοσιογράφος Ιάσων Πιπίνης ταξίδεψε δύο φορές στη Βενεζουέλα, όπου συνάντησε τον πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο αλλά και τους επικεφαλής της αντιπολίτευσης, ενώ κατέγραψε και τις τεράστιες ελλείψεις σε τρόφιμα και φάρμακα. Επιπλέον, συνομίλησε με αρκε...

Ένα κορίτσι έντεκα χρονών κακοποιείται σεξουαλικά από τον πατριό του, έναν άνθρωπο που αγαπά και εμπιστεύεται. Έναν άνθρωπο που όλοι θεωρούν άξιο εμπιστοσύνης, υπεύθυνο και σωστό πατέρα. Μόνο όταν έρχεται το τέλος της εφηβείας και ο πατριός έχει καταστρέψει την οικογένεια οικονομικά, καταδικάζοντας τις θετές του κόρες σε αιώνια χρέη, η Μίμη βρίσκει το κουράγιο να μιλήσει στη μητέρα της για την κακοποίηση. Δυστυχώς, δεν βρίσκει την κατανόηση και τη στήριξη που περιμένει. Όπως τονίζει και η συγγραφέας: "θέλω να ουρλιάξω! Θέλω να βγάλω την οργή που με πνίγει - τη δική μου κ...

Από τότε που υπάρχουν ψυχοφάρμακα, πολλοί νοσηλευόμενοι κόβουν από μόνοι τους τα φάρμακά τους. Μπορούμε να υποθέσουμε σε πόσους απ’ αυτούς εμφανίζεται, μόνο και μόνο γι’ αυτό, μια "υποτροπή", που τους οδηγεί φυσικά σε μια νέα αναγκαστική λήψη ψυχοφαρμάκων. Είμαι σίγουρος ότι πολλές τέτοιες προσπάθειες θα στέφονταν με επιτυχία, αν οι ενδιαφερόμενοι και οι οικογένειές τους γνώριζαν τα πιθανά προβλήματα και είχαν μια εικόνα για το τι πρέπει να κάνουν, ώστε να μην οδηγηθούν στην υποτροπή. Οι επαγγελματίες του χώρου της ψυχικής υγείας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν σκέφτονται σχε...

Το βιβλίο αυτό περιγράφει τη ζωή πίσω από το "Σιδηρούν Παραπέτασμα" την εποχή πριν από την πτώση του κομμουνισμού, στην "Μυστική Εκκλησία" όπως λειτουργούσε την εποχή των διωγμών των χριστιανών.

Εκατόν εξήντα χιλιάδες (160.000) ηλικιωμένα άτομα υπολογίζεται ότι πάσχουν στην Ελλάδα από τη νόσο Αλτσχάιμερ, αριθμός που αυξάνει ανησυχητικά κάθε χρόνο. Η νόσος αυτή δεν είναι επώδυνη για τους ασθενείς, ίσως μάλιστα να είναι και λυτρωτική για τους ίδιους, μπορεί όμως να γίνει εξοντωτική για τους οικείους τους, που έχουν αναλάβει την περίθαλψη και τη φροντίδα τους. Επομένως, οι πραγματικοί πάσχοντες δεν είναι μόνο εκατόν εξήντα χιλιάδες, αλλά τουλάχιστον τριπλάσιοι. Το βιβλίο αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με την ιατρική πλευρά της νόσου, αλλά κυρίως, με τις κοινωνικές...

Χαρά στονε, που το ρυάκι της ζωής του θα διαβεί γαληνεμένα με τα πλάτια του γάργαρα και κρουσταλλένια. Που ίσαμε το τέλος, σαν με τα σπλάχνα της γαλανής κυράς θα σμίξει, και της απεραντοσύνης το χάος σαν διαβεί, η ηρεμία θα 'ναι στη στράτα του. Στα πλακόστρωτα υγρά του χαλιά βαρκούλες από πλατανόφυλλα θ' αρμενίζουν, κι αυτός να σιγοτραγουδά της χαράς και του γέλιου τις εύθυμες νότες. Χαρά στονε, που οι μπόρες κι οι καταιγίδες δε θα του ανακατέψουνε τα σωθικά και δε θα θολώσουν τις κρουσταλλοπηγές του. Που δε θα ματώσει η καρδιά του με τ' αγκύλια των κακών κυράδων. Που...

Το μεγάλο όνειρο: να βρεθεί μόνη της στη Βαβυλώνα, εκεί που θριάμβευσε και πέθανε ο Αλέξανδρος της Μακεδονίας, την ίδια μέρα του θανάτου του, στις 13 Ιουνίου. Ο δρόμος της υλοποίησής του: να ταξιδέψει Μόνη της στο Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν. Στο Ιράκ των βομβαρδισμών, των ανταρτών και του εμπάργκο, όπου οι ελάχιστοι ξένοι είτε είναι διπλωμάτες είτε ανήκουν σε αποστολές του ΟΗΕ και των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων. Ένα βιβλίο που καθηλώνει από την πρώτη στιγμή. Απρόβλεπτα συμβάντα και απίστευτες μαρτυρίες σε μια αριστουργηματική αφήγηση εκτός ορίων, γεμάτη αγωνία, οξυδέρ...

Ως έθνος, οι Γερμανοί είναι αναξιόπιστοι, μαλθακοί, χωρίς πυρήνα. Ο Μάρτιος του 1933 το απέδειξε. Τη στιγμή της πρόκλησης, που θα οδηγούσε άλλους πιο θερμόαιμους λαούς σε καθολική αυθόρμητη αντίδραση, η Γερμανία οδηγήθηκε σε καθολική αδράνεια και αποχαύνωση, παράδοση και συνθηκολόγηση - με δυο λόγια, σε νευρικό κλονισμό. Έτσι μιλάει ένας Γερμανός στο τέλος του Μεσοπολέμου, και μάλιστα ένας σωστός "άριος", όπως θα ήθελαν οι ναζί, που γνώρισε όμως από πρώτο χέρι την εισβολή του ναζισμού στην καθημερινή ζωή. Σε μια εντυπωσιακή προσωπική μαρτυρία της εποχής, ο μετέπειτα διάσημ...

[...] Το βιβλίο αυτό περιέχει διηγήματα που έχουν το χαρακτηρισμό της γνώσης, του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης του αλτρουισμού, της μαχητικότητας, μέσα από έναν τρόπο αφήγησης περιγραφικό με συγκινησιακή φόρτιση, που την μεταδίδει στον αναγνώστη. Επίσης σ' αυτό το έργο, εμπεριέχονται φιλοσοφικά γνωμικά του συγγραφέα επιτυχημένα, όπως λαϊκές παροιμίες, αλλά και γνωμικά πολλών μεγάλων συγγραφέων, φιλοσόφων, όπως του Τζων Φ. Κέννεντυ, Λακορνταίρ, Έμερσον, Μπαλζάκ, Καμπούρογλου, Ντιφόρ, Φώτη Φωτεινέα, Αριστοτέλη, Σίλλερ, Α. Άνταμς. Όμως το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο μέρο...

Aν έπρεπε κάποιος να μιλήσει για το κύριο θέμα σχετικά με τα ναρκωτικά, θα έγραφε ένα βιβλίο για το θάνατο. Eγώ που κουβαλώ αρκετό θάνατο, μπορώ να μιλήσω για τη δυστυχία. Tη δυστυχία που ξετυλίγεται σαν περιπέτεια της εξάρτησής μου. Όχι μόνο αυτό. Mιλώ και για τη μοναξιά. Aυτή που με οδήγησε να αποφασίσω και να επιδιώξω το θάνατο. Kι αν βρίσκομαι τώρα σε θέση να γράψω αυτές τις γραμμές, είναι γιατί εκτός από το θάνατο, τη μοναξιά και την εξάρτηση, υπάρχουν αντίπαλες δυνάμεις: η αγάπη και η εσωτερική ομορφιά. Έτσι τίθεται το θέμα: η αγάπη αντιτίθεται στο θάνατο. (K.B.K.)