Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο αναγνώστης του βιβλίου εντυπωσιάζεται από την ειλικρίνεια με την οποία η συγγραφέας περιγράφει τους φόβους που βίωνε. Ο λόγος της είναι απλός και σαφής. Περιγράφει τις προσπάθειές της να «νικήσει» το φόβο, που επί τρία χρόνια είχε γίνει καθημερινό πρόβλημα της ζωής της. Βήμα-βήμα αναφέρεται στους τρόπους με τους οποίους μάθαινε να ξεπερνά όσα την μπλοκάριζαν και στα αποτελέσματα που είχε, εμπειρία που της έδωσε τη δύναμη να συνεχίζει μέχρι και σήμερα να πορεύεται στη ζωή άφοβα. Η εργασία της συγγραφέως είναι ένα παράδειγμα που μπορεί να βοηθήσει όσους βιώνουν παρόμοιες...

Αυτοβιογραφικό αφήγημα του αγωνιστή της ΕΠΟΝ στα βουνά της Γκιώνας Γιώργου Μοσχολιού.

... Σε λίγο είδαμε πολλούς Τούρκους καβαλάρηδες, να φθάνουν στο χωριό μας και να μας περικυκλώνουν. Ήταν Τούρκοι στρατιώτες και χωροφύλακες και, όπως μάθαμε αργότερα, μαζί τους ήταν και Γερμανοί αξιωματικοί. Ένας τελάλης φώναζε το άσχημο μήνυμα. Όλοι οι άνδρες από 15 ως 60 ετών, θα έπρεπε την άλλη ημέρα πολύ πρωί να μαζευτούν στην μέση του χωριού. Ο καθένας μπορούσε να έχει μαζί του και ένα μικρό μπογαλάκι, διότι δήθεν θα πήγαιναν για μερικές ημέρες να βοηθήσουν τους Τούρκους σε διάφορα έργα. ... Στην πραγματικότητα στο χωριό μας μέχρι εκείνο τον καιρό δεν γνωρίζαμε τι εί...

Δεν είχα σκοπό να γράψω βιβλίο για τον Ποντιακό ελληνισμό, αφού γνώριζα πως γι ' αυτόν έχουν ειπωθεί και γραφεί πολλά. Άλλωστε δεν είμαι ούτε ιστορικός, ούτε συγγραφέας. Μόνη και πολυαγαπημένη μου ασχολία είναι η προσπάθεια δημιουργίας ποίησης. Κάποιοι που διάβασαν ποιήματα που έγραψα, μου εξέφρασαν την απορία τους, γιατί δεν γράφω ποιήματα στα ποντιακά. Άρχισα να σκέφτομαι και να υπολογίζω πόσα ποντιακά ξέρω. Αν άρχιζα να γράφω, θα μου έφταναν οι λέξεις; Οι γνώσεις μου στα Ποντιακά θα με βοηθούσαν σε τέτοιο πόνημα; Άλλωστε, στην οικογένειά μας μιλούσαμε ένα ιδίωμα από Ελλη...

«Με θεωρούσαν εξτρεμιστή γιατί επαναλάμβανα χωρίς σταματημό πως οι Ρώσοι έπρεπε να φτύσουν αίμα σε περίπτωση εισβολής. Δεν ήξερα αν αυτό θα συνέβαινε, αλλά πίστευα πως χρειαζόταν να εκφράζουμε τα πράγματα έτσι. Κι όμως δεν ήμουν εξτρεμιστής, αλλά μάλλον μετριοπαθής. Και σε αντίθεση με τον Βαλέσα, πίστευα πως η πρόταση μιας μετριοπαθούς πολιτικής δεν σήμαινε μυστική διαπραγμάτευση με τους κομμουνιστές. Ήμουν της άποψης πως μια πολιτική συμβιβασμού όφειλε να είναι αντιληπτή και αποδεκτή απ' όλη την Αλληλεγγύη. Αυτός ο συμβιβασμός δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί παρά μόνο αν ό...

Σχόλια στο Βιβλίο "Πόλεμος και Αίμα" της Κυρίας Μαργαρίτας Λαζαρίδου: Η καλλιέπεια του λόγου και η επιμέλεια της διατυπώσεως των νοημάτων είναι το χαρακτηριστικό του βιβλίου "Πόλεμος και Αίμα" της Κας Μαργαρίτας Λαζαρίδου. Η συγγραφέας διηγείται την ιστορία όμορφα και με πάθος και μας κάνει θεατές εκ των έσω. Είναι ιστορία από τα μέσα στη οποία δεν βλέπεις "μου είπαν, άκουσα," αλλά αποτελεί η ίδια ενεργό στοιχείο των γεγονότων. Ανεξάρτητα από τις πολιτικές πεποιθήσεις του καθενός, το βιβλίο είναι ειλικρινές στις προθέσεις του. Διηγείται τον πόλεμο, την κατοχή, την αντ...

Τον Οκτώβριο του 1917 ξέσπασε στη Ρωσία η μπολσεβικική επανάσταση. Oι χώρες της ΑΝΤΑΝΤ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, έστειλαν δυνάμεις προς βοήθεια του τσαρικού καθεστώτος. Στις αρχές του 1919 δύο ελληνικές μεραρχίες (η ΙΙα Αθηνών και η ΧΙΙΙη Στερεάς Ελλάδας) αναχώρησαν από το λιμάνι των Ελευθερών Καβάλας για τη Μεσημβρινή Ρωσία. Η αποστολή απέτυχε και μετά από άνισο αγώνα με τους μπολσεβίκους οι ελληνικές δυνάμεις υποχώρησαν στη Ρουμανία. Τον Ιούνιο του 1919 μεταφέρθηκαν στη Σμύρνη, όπου ένα μήνα πριν αποβιβάστηκε η 1η Μεραρχία Θεσσαλίας. Άρχισε έτσι η μικρασιατική εκστ...

Το βράδυ της 16ης Δεκεμβρίου 1916, λίγους μήνες προτού ξεσπάσει η Ρωσική Επανάσταση, ο Ρασπούτιν δολοφονείται. Πέντε δυσαρεστημένοι αριστοκράτες τον δηλητηριάζουν, στη συνέχεια τον πυροβολούν και στο τέλος τον πνίγουν στον ποταμό Νέβα. Κίνητρο των συνομωτών, η ανησυχία τους για τη σκανδαλώδη επιρροή που ο κάποτε ταπεινός μουζίκος ασκεί στον θρόνο. Οι ιστορικοί, ωστόσο, αμφισβητούν εδώ και χρόνια την υπόθεση αυτή. Άλλωστε οι έρευνες για το θάνατο του Ρασπούτιν δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Σε κανέναν δεν αποδόθηκαν κατηγορίες, ενώ η υπόθεση δεν έφτασε ποτέ στη δικαστική αίθουσα....

Κείνοι που έζησαν την ποιμενική ζωή φεύγουν ένας-ένας και η ζωντανή μαρτυρία τους χάνεται. Στις μνήμες των ζωντανών έσκυψα. Ακούμπησα με αγάπη και πόνο το αφτί μου στις καρδιές τους, εκεί που κρατούν τις θύμησες, όπως στο εικονοστάσι τα βάγια και τα στέφανα. Από τέτοιους αυτόπτες μάρτυρες πήρα το υλικό που χρειαζόμουν για να γράψω τούτο το "μυθιστόρημα", με μοναδική έγνοια να συμβάλω στην εικόνα ενός κόσμου που χάνεται για πάντα. Να μην ξεχνούν οι παλαιοί, να βγάλουν σωστή κρίση οι νέοι.

[...] Στο βιβλίο αυτό συγκέντρωσα όσα στοιχεία, σχετικά με τα Πιτσίδια, καθώς και για τα Μάταλα και τον Κομμό, μπόρεσα να βρω σε διάφορες πηγές, καθώς κι όσες πληροφορίες μπόρεσα να συλλέξω από συγχωριανούς μου, κι ιδίως παλαιότερου ς, αλλά κι όσα ο ίδιος θυμάμαι από τη ζωή μου κατά τα χρόνια της συνεχούς ή κατά συχνά διαστήματα παρoυσίας μου (1928-1968) στο χωριό μου. Καθώς, όπως είναι φυσικό, η ιστορία των Πιτσιδίων είναι συναρθρωμένη με την ιστορία της Μεσσαράς και όλης της Κρήτης, γι αυτό γίνεται σχεδόν συνεχώς αναφορά και στην ιστορία των ευρύτερων αυτών περιφερειών,...

Στα 42 της χρόνια η Γερμανίδα μητέρα μου, Λίζα Χόφμαϊερ, γνώρισε την περιπέτεια της ζωής της: δέχτηκε να γίνει η 33η σύζυγος ενός πλούσιου Αφρικανού -του πατέρα μου- και μέσα από την καινούρια της αυτή οικογένεια, άντλησε δύναμη για ζωή. Εγώ, η κόρη της, Κόγκα, γεννήθηκα στο χαρέμι, όπου και μεγάλωσα ευτυχισμένη, απολαμβάνοντας τις φροντίδες των πολυάριθμων (μητέρων μου) συζύγων του πατέρα μου. Στα δεκαέξι μου χρόνια, όμως, η ζωή μου μετατράπηκε σε εφιάλτη. Ο πατέρας μου με ανάγκασε να παντρευτώ έναν άντρα 30 χρόνια μεγαλύτερό μου, ο οποίος, προκειμένου να του προσφέρω το κ...

"Από τη στιγμή που απέκτησα τον Τζόσουα, το μόνο που ήθελα ήταν να τον προστατέψω. Ο γιος μου είχε πάθει πνευμονία ήδη σε ηλικία ενός έτους και αυτό μου είχε δείξει καθαρά κι αμείλικτα ποιά θα ήταν η μοίρα του. Σύντομα διαπίστωσα ότι πάσχαμε και οι δυο από την ίδια ασθένεια. Αλλά εκείνος δεν έπρεπε να το μάθει. Δεν του είχα πει ότι έπασχε από Aids, όπως δεν του είχα πει και για μένα. Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να νιώσει τόσο κοντινή την ανάσα του θανάτου". Η Κόγκα Ρεγκίνα Έκμπεμε έχει αναλάβει ένα δύσκολο έργο. Με τη βοήθεια της Γερμανίδας ετεροθαλούς αδερφής της οργανών...

Ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ θυμάται τις τετρακόσιες ημέρες που πέρασε στην απομόνωση της παλαιότερης φυλακής της Αυστρίας όταν, βάσει ενός σταλινικού νόμου του 1945, καταδικάστηκε το 2005 σε φυλάκιση για μια ιστορική διάλεξη που είχε δώσει πριν από δεκαέξι χρόνια. "Το μόνο που παρατήρησα, εκτός από οδοφράγματα και ελικόπτερα που πετούσαν πάνω από το κεφάλι μου, ήταν πως μετά την καταδίκη μου ήμουν περικυκλωμένος από οκτώ αστυνομικούς των ειδικών δυνάμεων με περιβολή μάχης και με αυτόματα Glock, οι οποίοι με οδήγησαν βιαστικά στο κελί μου μέσα από έναν λαβύρινθο μυστικών περασμάτω...