Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πριν πολλά χρόνια, τον Ιούλιο του 1927, γεννήθηκα εδώ στα Πετράλωνα. Και απ' ότι φαίνεται, επειδή πια δεν μετακινούμαι εύκολα, θα μένω στα Πετράλωνα. Ό,τι καλύτερο άνθρωπος μπορούσε να θέλει. Εδώ σε αυτή τη γειτονιά πήγα σχολείο κι απέκτησα πολλούς φίλους. Μπορώ να πω ότι γνώρισα τον κόσμο της Αθήνας πριν τον Πόλεμο και μετά τον Πόλεμο. Μεγάλο ορόσημο δυο πολύ διαφορετικών εποχών. Στο διάστημα της ζωής μου πολλές φορές έφυγα από τα Πετράλωνα. Πολλές φορές ηθελημένα για να γνωρίσω τον κόσμο και να δουλέψω σε άλλους τόπους. Άλλες φορές ηθελημένα για να γνωρίσω τον κόσμο και...

[...] Με την παρούσα έκδοση το corpus των καβαφικών πεζών κειμένων πλουτίζεται κατά ένδεκα άγνωστα είτε ανέκδοτα κείμενα. Το ποσοτικό αυτό στοιχείο αποκτά διαφορετικό νόημα, αν λάβουμε υπόψη ότι με βάση τα νέα αυτά κείμενα μετατοπίζεται η αφετηρία της πεζογραφικής παραγωγής του Καβάφη από το 1886 περίπου στα 1882· πλουτίζονται με νέα τεκμήρια ορισμένες κρίσιμες για τη συγγραφική διαμόρφωσή του περίοδοι (1882-1886, 1893-1897)· προστίθενται στις γνωστές καβαφικές μεταφράσεις από το χώρο της ευρωπαϊκής ποίησης άγνωστες μεταφράσεις από το ποιητικό έργο του Browning· τεκμηριώνετ...

Η Αντιγόνη Φωκά, το γένος Αποστόλου Μελισσαράτου, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρουμανία. Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στη Βραΐλα, μεγάλη εμπορική πόλη και μεγάλο λιμάνι στον Δούναβη. Μετά τα σχολικά της χρόνια έζησε στο Πλοέστι, πόλη βιομηχανική και κύριο πετρελαϊκό κέντρο της χώρας, όπου λειτούργησε ένα από τα πρώτα διυλιστήρια πετρελαίου στον κόσμο. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην πρωτεύουσα, το Βουκουρέστι. Μετανάστευσε στην Ελλάδα, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, και στην συνέχεια στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου ζει μέχρι σήμερα. Έχοντας ζήσει μια δύσκολη ζω...

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει παιδική ηλικία και δεν είναι λίγοι οι ηλικιωμένοι που αναγνωρίζουν πως ό,τι καλύτερο έζησαν είναι τα χρόνια της ηλικίας αυτής. Συχνά, μάλιστα, μπροστά σε θεαματικά ώριμες καλλιτεχνικές και πολιτικές καριέρες, αισθανόμαστε να τους δημιουργείται μια άλλη προοπτική ή ακόμα και να αθωώνονται οι δημιουργοί τους, μόλις πληροφορούμαστε τα παιδικά τους χρόνια. Με πλοηγό το στίχο του Γιώργου Σαραντάρη "Κατάγομαι από τα παιδικά μου χρόνια/ όπως από μια χώρα", σκεφτήκαμε πως μια έρευνα με θέμα αποκλειστικά τις αναμνήσεις από την παιδική ηλικία δημι...

Εκείνη την καλοκαιρινή μέρα του 1937, ο νεαρός κομισάριος Μπορίς Μπίμπικοφ αποχαιρέτησε τη γυναίκα και τις κόρες του και μπήκε στο μαύρο υπηρεσιακό αυτοκίνητο που τον περίμενε έξω από το σπίτι. Ήταν η τελευταία φορά που τον είδε η οικογένειά του. Ο ανερχόμενος κομματικός αξιωματούχος συνελήφθη από τη μυστική αστυνομία του Στάλιν και εκτελέστηκε για μια σειρά από εγκλήματα εναντίον της Επανάστασης. Η γυναίκα του Μάρφα κατέληξε σε γκουλάγκ ως "εχθρός του λαού", αφήνοντας πίσω της τη Λένινα και τη Λιουντμίλα, τα νέα "ορφανά" θύματα των εκκαθαρίσεων του Στάλιν. Τα δύο κορίτσια...

Σε ποιά εποχή του χρόνου είμαστε; Σε ποιούς χρόνους; Όλα μοιάζουν να βρίσκονται έξω από τον κόσμο. Από τα βάθη του ερέβους, πρέπει να βουτήξουμε στο βάραθρο... Ο Μοχάμεντ Αλ-Άσααντ είναι μόλις τεσσάρων ετών, το 1948, όταν η Νάκμπα ξεριζώνει χιλιάδες Παλαιστίνιους από τη γη τους. Θα περάσουν σαράντα χρόνια για να εκδοθούν Τα παιδιά της πάχνης, μια αφήγηση που αναμειγνύει παιδικές μνήμες, μαρτυρίες και αλληγορικούς μύθους για να μιλήσει για την ιστορία ενός λαού που βρέθηκε διαδοχικά κάτω από την οθωμανική, τη βρετανική και σήμερα την ισραηλινή κυριαρχία. Το πρόβλημα που θίγ...

Ο Γιάννης Κακουλίδης, πρόσφυγας της Μικρασιατικής καταστροφής, χαρακτηριστικός αγωνιστής της γενιάς του, πριν περάσει στην αφήγηση των περιπετειών του, αφιερώνει αρκετές σελίδες στον αγώνα των πρώτων προσφύγων να επιζήσουν. Περιγράφει ζωντανά τα ήθη και τα έθιμα που κουβάλησαν μαζί τους τα θύματα εκείνης της τραγωδίας, την καθημερινή τους ζωή, την πρόγευση της πολιτικής συμμετοχής με την υποχρεωτική ένταξη στην ΕΟΝ. Ύστερα έρχεται η Κατοχή, η φυσιολογική ανάπτυξη αντιστασιακού πνεύματος, η συμμετοχή στο ΕΑΜ και αργότερα στην ΕΠΟΝ. Τότε αρχίζει η μυθιστορηματική περιπέτεια τ...

H πρώτη έκρηξη του ελληνικού μπάσκετ βρήκε τον Νίκο Παπαδογιάννη ακροβολισμένο στα μετόπισθεν, αλλά με τη σφεντόνα στο χέρι. Αμούστακο μειράκιο ακόμη, παρακολούθησε τον θρίαμβο του 1987 χαμένος κάπου ανάμεσα στις κερκίδες του ΣΕΦ και στα γραφεία της Απογευματινής, που του εμπιστεύτηκε την πρώτη γραφομηχανή. Διέπρεψε ωστόσο στους πανηγυρισμούς, στο σιντριβάνι της Ομόνοιας. Στις τρεις και σχεδόν μισή δεκαετίες που ακολούθησαν, ο Νίκος... τα είδε όλα. Ολυμπιάδες, φάιναλ-φορ, Μουντομπάσκετ, Ευρωμπάσκετ, πράγματα, θαύματα και τραύματα. Στα 29+2 κεφάλαια του βιβλίου που κρατάτ...

Σπάνια εμφανίζεται ένα βιβλίο τόσο εξαιρετικό, ώστε το πεπρωμένο του να μην είναι μόνο να διαβαστεί, αλλά να λατρευτεί, να περάσει από τον έναν αναγνώστη στον άλλον σαν πολύτιμο δώρο. Γεμάτο από σοφία και ομορφιά, "Τα κόκκινα παπούτσια" είναι ένα τέτοιο βιβλίο. Μέσα σε αυτές τις σελίδες η συγγραφέας μοιράζεται τα μαθήματα ζωής που έλαβε από την τρίχρονη κόρη της, τη Χάνα, η οποία πάλεψε με κουράγιο, ειλικρίνεια, ακόμα και γέλιο στη μάχη της με τον καρκίνο. Η αληθινή ιστορία της Χάνα, μας βεβαιώνει ότι η αγάπη όχι μόνο μας περιβάλλει, αλλά συνεχίζεται και μετά το θάνατο.

Τα "Καλύτερά μας Χρόνια", είναι κατά κάποιον τρόπο, η συνέχεια του πρώτου μου βιβλίου "Η Αρμύρα", μετά από 30 χρόνια! Και τα δυο βιβλία, μιλούν για την Ιστορία της χώρας μας και για την μεγάλη της ζωής μας περιπέτεια, ξεκινώντας από την 10ετία του '60, τότε, που κάτι ωραίο πήγε να γίνει στην Ελλάδα και δεν έγινε. Λέμε ότι εκείνα ήταν τα "Καλύτερά μας Χρόνια", όχι γιατί τότε, τα περνούσαμε καλύτερα, αλλά γιατί εκείνη την εποχή, οι ποιητές, οι λόγιοι, οι δημοσιογράφοι και οι καλλιτέχνες, μάχονταν για ιδέες, για ιδανικά και για την διαρκή Επανάσταση, που ήταν ακόμα ζωντανή...

"... Διεπιστώθη μετ' ασφαλείας ότι οι κάτοικοι της εν λόγω περιοχής όχι μόνον εγνώριζον την ύπαρξιν των συμμοριών, αλλά και παρείχον εις αυτάς τρόφιμα, καταφύγιον και εν γένει πάσαν υποστήριξιν. Εναντίον του τμήματος τούτου της νήσου ελήφθησαν αυστηρότατα μέτρα και αριθμός τις κοινοτήτων έπαυσε να υπάρχη..." Το παραπάνω απόσπασμα της ανακοίνωσης του διοικητή του φρουρίου Κρήτης Bruno Brauer στις 13 Σεπτεμβρίου 1943, δίνει το περίγραμμα της φρίκης που εξαπέλυσε η ναζιστική μηχανή στα χωριά της Βιάννου και της δυτικής Ιεράπετρας με 400 εκτελεσθέντες (από 14 έως 16 Σεπτεμβρίο...

Ο Καραγκιοζοπαίχτης Το τσουβάλι με τα λεφτά και οι μεταξοσκώληκες Οι παιδικοί μου φίλοι Η κουραμάνα Επικίνδυνος για την Πατρίδα! Άνθρωποι Με το κύμα της καταστροφής Ημερολόγιο Τον έκλεψαν τον άνθρωπο, ρε! Διάλογοι Παλιοί νιόπαντροι Ιstiklal Caddesi Διατριβές και...διατριβές! Hotel Kleopatra Eden Beach Hotel

""Και η ζωή συνεχίζεται", θα μπορούσε να ονομάσει κανείς ένα έργο σαν κι αυτό, με τόσα συγκλονιστικά και αστεία επεισόδια, που ούτε η πένα θεατρικού συγγραφέα ούτε το πνεύμα σατιρικού θα μπορούσαν να γράψουν. Αυτά έγιναν μόνα τους. Παίχτηκαν στη ζωή -που λένε οι θεατρίνοι- και όχι στη σκηνή. Παίχτηκαν πρώτα και μετά γράφτηκαν. Ανάποδα απ' τη συνηθισμένη συγγραφική δουλειά. Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ένα έργο, χωρίς κείμενο. Ένας διαρκής αυτοσχεδιασμός. Άλλοτε πετυχαίνει κι άλλοτε -όπως λένε- πάει "άπατος". Η πολυτάραχη ζωή του Ζάχου Χατζηφωτίου, από το Τομπρούκ και το...