Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Αλέξανδρος Παπαχριστόπουλος, συγγραφέας, κινηματογραφιστής και δρομέας, άνθρωπος πολύπλευρος και σκεπτόμενος, στα σαράντα δύο κεφάλαια του βιβλίου, όσα και τα χιλιόμετρα του Αυθεντικού Μαραθωνίου που διήνυσε, αφηγείται εμπειρίες από την προσωπική και επαγγελματική του πορεία, ζωντανεύει μνήμες και συναισθήματα από τη διαδρομή του στον αγώνα και ξεδιπλώνει τα πιστεύω του. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας, μέσα από το οποίο, όπως λέει και ο ίδιος, "καλούμαστε να ξαναθυμηθούμε τα ουσιώδη που καθορίζουν την ανθρώπινη ζωή". Το έργο αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα και η έντυ...

Σκληρό, ειλικρινές και διασκεδαστικό το βιβλίο "Hoolifan" αποτελεί απαραίτητο ανάγνωσμα: ένα κλασσικό έργο για την κουλτούρα της κερκίδας". " Τζον Κινγκ, συγγραφέας του βιβλίου "Εργοστάσιο Ποδοσφαίρου" "Μετά από εκείνο το παιχνίδι της Τότεναμ εναντίον της Τσέλσι, το μακρινό 1968 -μολονότι δεν ήταν ή πρώτη φορά που ξέσπαγαν σοβαρά επεισόδια σ' έναν ποδοσφαιρικό αγώνα- ακολούθησε ένα τεράστιο κύμα κατακραυγής, αλλά στην πραγματικότητα δεν λήφθηκε κανένα μέτρο. Μερικά πρόστιμα και άλλες τόσες απαγορεύσεις εισόδου στα γήπεδα. Όπως έλεγε και ο πατέρας μου, όσο πιο γρήγορα σβ...

Δύο πατρίδες. Δύο γενιές. Δύο εποχές... Στο πρώτο της βιβλίο σε ελληνική έκδοση, η λιθουανή συγγραφέας Νταλιά Σταπονκούτε μιλά για τη ζωή της ανάμεσα στη Λιθουανία, τη χώρα όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, και την Κύπρο, τη χώρα όπου δημιούργησε την οικογένειά της και τη ζωή της, στο μεταίχμιο του 20ού και του 21ου αιώνα, όπου σημαντικές αλλαγές σημάδεψαν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Η σκοπιά της είναι η σκοπιά του σύγχρονου ανθρώπου, που καταλήγει να ζήσει σε μια ξένη χώρα, μέσα σε έναν κόσμο όπου παντοδύναμα κράτη διαλύονται και νέα γεννιούνται. Σε μια εποχή ιλιγγιώδους ταχύ...

Ένα προσφυγοχώρι, εκεί γύρω στο 1932. Άνθρωποι παλεύουν να σταθούν στα πόδια τους με τη δουλειά, τις αρχές και τα πιστεύω τους. Τα πρώτα παιδιά που γεννήθηκαν στη νέα πατρίδα, οκτάχρονα πλέον, γεμάτα ζωή, ανυπόταχτα, ανδρώνονται πρώιμα μέσα από το σχολείο, το παιχνίδι, την καθημερινότητα. Βιώνουν την κάθε στιγμή που φέρνει την εξέλιξη στη μικρή κοινωνία. Αναγκάζονται να οργανωθούν, να θέσουν τους δικούς τους κανόνες λειτουργίας, πολλές φορές αντίθετους με τους κανόνες των μεγάλων, να χαράξουν τους δικούς τους δρόμους. Πού θα τους οδηγήσει αυτή τους η στάση; Θα βγουν σ...

Η συγγραφέας Σταυρούλα Κατσιλομήτη, παραθέτει την προσωπική της μαρτυρία και ό, τι ακριβώς βίωσε κατά τα έτη 1917 - 1919 - 1922, όπως αναγράφεται στον υπότιτλο του βιβλίου της. Η μαρτυρία της είναι αυθόρμητη αλλά και συγκρατημένη. Καταγράφει τα γεγονότα με απλότητα, χωρίς υπερβολές, συναισθηματική φόρτιση, φανατισμό. Φανερώνει την προσωπική και οικογενειακή της συμπάθεια προς τους "άσπρους" όπως αναγραφεί τον τσαρικό στρατό, και δεν κρύβει την ελπίδα της για σύντομη ανατροπή των Μπολσεβίκων. Παρά το γεγονός ότι προτιμούσε το προηγούμενο καθεστώς, καθώς δεν είχε πολιτικές γν...

Πιστεύω πως τώρα πια, 15 χρόνια μετά, και ύστερα από όλους αυτούς που μίλησαν, με ή χωρίς αυτά τα παρατσούκλια για μένα -και τους ευχαριστώ- ήρθε η ώρα να μιλήσω, να γράψω και εγώ κάποια πράγματα για όλα όσα συνέβησαν τότε. Να παραθέσω τα γεγονότα όπως έγιναν τότε, και όχι όπως τα παρουσίασε ο παραμορφωτικός φακός των ΜΜΕ - ή μάλλον όπως τα αντέστρεψε. Για εκείνο το καλοκαίρι που αποτέλεσε τομή -όπως και να το δει ο καθένας- για την ιστορία αυτής της χώρας, ανατρέποντας ισορροπίες και δημιουργώντας νέα δεδομένα και που μαζί του άλλαζε κι εμένα για πάντα. Ένα καλοκαίρι που κ...

Μόλις είχαν τελειώσει επτά χρόνια ανελευθερίας, λογοκρισίας, πνευματικού ελέγχου και πολιτιστικής κακογουστιάς. Επτά χρόνια στρατιωτικής χούντας. Οι νέοι ανασαίνουν αέρα νεογέννητης δημοκρατίας, γεμάτο από σταγονίδια. Στην μικρή πλατεία των Εξαρχείων, σαν άλλο γαλατικό χωριό, μαζεύονται άτομα που μάχονται για την ελευθερία στο πνεύμα, στην γνώση, στις τέχνες, στον έρωτα, γεμάτα ελπίδες για ισότητα, δικαιοσύνη και πάθος. Και όπως το γαλατικό χωριό είχε τον τροβαδούρο του, έτσι και η μικρή πλατεία είχε τους δικού της. Εδώ λοιπόν είναι καταγεγραμμένα τα νεανικά χρό...

Τι να πρωτοθυμηθώ... οι εικόνες περνούν από τα μάτια μου τόσο έντονες και με το πέρασμα του χρόνου, όσο μεγαλώνω, τόσο γυρίζω πίσω στα περασμένα παιδικά μου χρόνια στο χωριό. Ίσως γιατί ποτέ δεν έκοψα τον ομφάλιο λώρο από το χωριό, αντίθετα δίνω το παρόν εκεί με την πρώτη ευκαιρία και όποτε μπορώ. Παππούς, γιαγιά, θείοι, πλέον δεν υπάρχουν, όλοι έχουν πεθάνει. Αυτά θυμάμαι από τα καλοκαίρια στο χωριό. Για μένα όλα αυτά είναι μια πολύ καλή ανάμνηση. Μια σύνδεση με το παρελθόν, με τους συγγενείς μου που δεν υπάρχουν πια και με την οικογένειά μου που και αυτή δεν υπάρχει πια...

Ονομάζομαι Μαρία Κακολύρη και γεννήθηκα το 1983 στην Αθήνα. Τον Φεβρουάριο του 2014 έφερα στον κόσμο τον γιο μας, Γιώργο. Μετά τη γέννησή του, παραιτήθηκα από τη δουλειά μου έχοντας ένα έντονο, ανεξήγητο συναίσθημα ότι πρέπει να βρίσκομαι κοντά στο παιδί μου και να το μεγαλώσω αποκλειστικά εγώ. Στον Γιώργο με προβλημάτιζε από πολύ νωρίς η συμπεριφορά του. Ένιωθα πως κάτι δεν κυλάει ομαλά αλλά ταυτόχρονα αναιρούσα το ένστικτό μου. Έκανα υπομονή ελπίζοντας πως ο Γιώργος απλά θέλει παραπάνω χρόνο από τα υπόλοιπα παιδιά... Το παρόν βιβλίο γεννήθηκε ως δημιουργική διέξο...

Πρόκειται για μια ανθρώπινη εξομολόγηση που έγραψε η Βάσω Σακελλάρη για τη μάχη της με τη Συναισθηματική Διπολική Διαταραχή. Μια λιτή αλλά συγκλονιστική περιγραφή της περιπέτειας που έδωσε επί αρκετά χρόνια η συγγραφέας με τη διπολική διαταραχή, περιγράφοντας όχι μόνο τις εμπειρίες της από την ασθένεια, αλλά και τις κοινωνικές προεκτάσεις της. "Αν αποφάσισα να γράψω την προσωπική μου ιστορία, δεν το έκανα για μένα μόνο, αλλά περισσότερο για όλους τους ψυχικά ασθενείς, τους οποίους πιθανόν σε κάτι να μπορώ να βοηθήσω...", γράφει μεταξύ άλλων στην εισαγωγή του βιβλίου η Βά...

Η Γενοκτονία όλων των Ελλήνων της Ανατολής είναι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα εναντίον της Ανθρωπότητας του 20ου αιώνα και μένει ακόμη ατιμώρητο. Οι Έλληνες που χάθηκαν τότε στην Ανατολή με πολλούς τρόπους από τους Τούρκους, έγιναν πρόσφυγες όσοι σώθηκαν και σκόρπισαν σε όλον τον πλανήτη σαν τα τρομαγμένα πουλιά... και η αροθυμία εβρούλιζεν τα καρδίας ατουν... Λένε πως η Τουρκία διαστρεβλώνει την ιστορία του παρελθόντος της και την γράφει ακόμη και στα σχολικά της βιβλία? έτσι εξαπατεί και φανατίζει ακόμη και τα παιδιά της. Ακόμη και σήμερα ο μεγάλος σουλτάνος...

Το 98% ή αλλιώς "Ο καρκίνος της γυναίκας μου", γράφτηκε με αφορμή την περιπέτεια μιας γυναίκας, που διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Είναι καταγραφή καταστάσεων, σκέψεων και συναισθημάτων που βίωσε ο σύντροφός της ως σύζυγος, πατέρας και φίλος, βλέποντας τη βολή τους να ανατρέπεται μετά την πρώτη αλλά και τη δεύτερη... έφοδο της ασθένειας. Είναι μια πρωτότυπη μαρτυρία, όχι από έναν ασθενή, αλλά από ένα σύντροφο, ο οποίος καταγράφει την μάχη με τον καρκίνο από την σκοπιά του "άλλου", που επίσης πονάει, αλλά συνήθως βουβά.

Ο Νουρέγεφ κάποτε -αναφερόμενος στις μνήμες του από τη ζωή του στη Ρωσία, τους φίλους, την οικογένειά του- μου είπε: "Όποιος κοιτάζει πίσω του, πέφτει από τη σκάλα". Ήταν από τις φράσεις που με σημάδεψαν. Το ίδιο και ο πατέρας μου, που διάβαζε -και μ' έβαζε να του διαβάζω- τη Γραφή και τα Ευαγγέλια και που είχε υπογραμμίσει πολλά εδάφια που θυμάμαι ακόμα. Ανάμεσά τους το: "Άφετε τους νεκρούς θάψωσι τους εαυτών νεκρούς". Και σήμερα δεν κάθομαι να κλαίω τους τόσους νεκρούς που έχω "ζήσει" - και που λόγω μεγάλης ηλικίας είναι αναρρίθμητοι. Πιστεύω, πως αν κλαις, κλαις για τ...

Κριτικός κινηματογράφου και θεάτρου που επί 50 χρόνια γύρισε όλα τα φεστιβάλ του κόσμου και γνώρισε τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της τέχνης του 20ού αιώνα, η Ροζίτα Σώκου έγινε γνωστή στο πανελλήνιο από μια... τηλεοπτική εκπομπή. Παράλληλα, είναι ένας άνθρωπος που το μεγαλύτερό του ταλέντο ήταν στη φιλία. Μέσα απ' αυτήν την αφήγηση περνάει ένας αιώνας Ελλάδας, η ζωή στην Αθήνα που ελάχιστοι πια ζουν για να θυμούνται. Περνάει ο ελληνικός κινηματογράφος και οι πρωταγωνιστές του. Οι εγχώριοι και διεθνείς σταρ. Αλλά και όλοι οι ξεχωριστοί άνθρωποι, είτε διάσημοι είτε όχι, που...

Η αφήγηση των περιστατικών -μέσω των προσωπικών εμπειριών, αναμνήσεων και ακουσμάτων του Τριαντάφυλλου Γεροζήση- αναδεικνύει μεγάλα ιστορικά γεγονότα, που δημιουργό τους έχουν τις λαϊκές δυνάμεις και τον καθοδηγητή του δίκαιου αγώνα τους, το ΚΚΕ. Ο "μικρόκοσμος" των ιστορούμενων συμβάντων στο βιβλίο απεικονίζει ολοζώντανα και αυθεντικά το μεγαλείο και τον ηρωισμό απλών ανθρώπων που βγήκαν στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον, με τη σκληρότητα της ταξικής πάλης όμως να είναι παρούσα σε κάθε σελίδα. Επιπλέον, δίχως ο συγγραφέας να κάνει άμεση μ...

Η περίοδος της πολιτικής προσφυγιάς αποτέλεσε ξεχωριστό κεφάλαιο στη ζωή των εκπατρισμένων μαχητών του ΔΣΕ. Οι χιλιάδες πολιτικοί πρόσφυγες έτυχαν οργανωμένης υποδοχής και στήριξης για σπουδές, εργασία και κατοικία. Έζησαν μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, αφού η προσφυγιά αποτέλεσε αναγκαστική επιλογή. Βασικό πρόβλημα ήταν ο αποχωρισμός από τους οικείους τους. Η προσαρμογή στις νέες συνθήκες υπήρξε ένας άθλος. Αγροτόπαιδα ή εργατικής προέλευσης, νέοι και νέες στην πλειοψηφία τους, κλήθηκαν να ζήσουν και να δημιουργήσουν σε ένα ριζικά διαφορετικό περιβάλλον, να μάθουν γλώσσα,...

Αυτός ο τύπος, σχεδόν τριάντα χρόνια εθελούσια αποκλεισμένος σε δυο δωμάτια, ένα στην Κάτω Κηφισιά και ένα στην Πάργα, μου είχε ανοίξει παράθυρα σ' όλο τον κόσμο. Με είχε πάει στη Γη των Βησιγότθων, στο Μεξικό, στο Κατμαντού, στο Μετς, στο Πόρτο Ρίκο, μαζί είχαμε στήσει οδοφράγματα στο Παρίσι το Μάη του '68, είχαμε ανέβει στο κάρο μαζί με τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, σαλπάραμε στο τσούρμο του Σεβάχ, από το Ταζ Μαχάλ ως το Ντεπό κι από την Πάργα ως την πλατεία Χόρχε ντ' Αλβαράδο.

Πώς φτάνει κάποιος, σε εποχές κρίσης, να εγκαταλείψει χρόνια σπουδών και εργασίας; Πώς φτάνει να θεωρήσει ότι το όραμά του να συνεισφέρει στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση όλων των παιδιών - ανεξαρτήτως αναπηρίας, καταγωγής, θρησκείας κ.λπ. - έχει ναυαγήσει; Οι σελίδες των ημερολογίων δυο εκπαιδευτικών με αντίστοιχη πορεία συνδυάζονται σ’ έναν μονόλογο και αποκαλύπτουν καταστάσεις και στιγμιότυπα που σκιαγραφούν τις συνθήκες, τα προβλήματα, τις συγκινήσεις και τις απογοητεύσεις που ένιωσαν ως εργαζόμενοι στον χώρο της Ειδικής Αγωγής και τους οδήγησαν να απομακρυνθούν οικ...

Οι διηγήσεις, από την καινούρια γειτονιά του συγγραφέα, την οδό Πανδώρας στην Εκάλη, ανακαλούν στη μνήμη τα καθημερινά γεγονότα της χρονικής πε-ριόδου 1956-1967, ώστε να ξαναθυμηθούν οι παλαιότεροι και να πληροφορη-θούν οι νεότεροι. Αυτή η χρονική περίοδος ήταν σημαντική σε πολιτικά γεγονότα που μας σημάδεψαν. Φανερώνονται ή συμπεραίνονται συμπεριφορές και νοοτροπίες ώστε να καταδειχθεί ποιοι πραγματικά είμαστε. Αυτοί είμαστε, εσύ, εγώ και οι άλλοι. Έμμεσα καλείται ο αναγνώστης θα ξαναθυμηθεί από πού ξεκινήσαμε το 1834, και την επακολουθήσασα πρόοδό μας, ενώ στην πραγματικό...