Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Τζακ και η Ζίνα, δύο νέοι που ζουν σε μια πόλη του Γιορκσάιρ, γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν. Δεν ήταν κακό αυτό. Μόνο που η Ζίνα ήταν Πακιστανή, η οικογένειά της πιστοί Μουσουλμάνοι, και έπρεπε να παντρευτεί τον άντρα που της είχαν διαλέξει εκείνοι. Η Ζίνα, όμως, διάλεξε τον Τζακ, που είναι λευκός και δεν είναι Μουσουλμάνος. Ήξερε ότι η οικογένειά της θα θυμώσει, αλλά ούτε αυτή ούτε ο Τζακ μπορούσαν να διανοηθούν τον τρομερό κίνδυνο που θα αντιμετώπιζαν. Γιατί η οικογένεια της Ζίνας προσέλαβε έναν ντέτεκτιβ για να τους βρει, αλλά και έναν κυνηγό επικηρυγμένων με έναν σκο...

Όταν η Ναζίμα έγινε εννιά χρονών, ο πατέρας της την πήρε από τη Γερμανία και την οδήγησε στην πατρίδα του, το Πακιστάν, όπου και την κράτησε φυλακισμένη για δέκα περίπου χρόνια. Όλες οι προσπάθειες της Μαρίας Ναζάρ να απελευθερώσει την κόρη της από την εξουσία του πατέρα της απέβησαν άκαρπες. Και μόνο όταν η Ναζίμα έγινε δεκαοκτώ κατάφερε με δραματικό τρόπο να δραπετεύσει.

Στις 28 Φεβρουαρίου 2013, ο Ελληνοαμερικανός πράκτορας της CIA Τζον Κυριάκου άρχισε να εκτίει ποινή φυλάκισης τριάντα μηνών. Το έγκλημά του: είχε καταγγείλει δημόσια τη χρήση βασανιστηρίων από τη CIA σε κρατουμένους μέλη της Αλ Κάιντα, παραβιάζοντας τον νόμο σχετικά με την προστασία της ταυτότητας των υπαλλήλων των μυστικών υπηρεσιών. Ο "Φυλακισμένος πράκτορας" περιέχει τα απομνημονεύματα του Κυριάκου από τους είκοσι τρεις μήνες που παρέμεινε στη φυλακή. Χρησιμοποιώντας είκοσι βασικές δεξιότητες που διδάχθηκε στην επιχειρησιακή του εκπαίδευση από τη CIA, κατάφερε να παρα...

Τούτο το ημερολόγιο δεν το προόριζα για τη δημοσιότητα. Έγραφα και κάθε τόσο έρριχνα τα φύλλα του μέσα σ' ένα τενεκεδένιο κουτί, θαμμένο σε μια γωνιά του κήπου μας, για να το διαβάσουν κάποτε τα παιδιά μου. Πέρασαν περισσότερα από είκοσι χρόνια και βλέπω πως τα γεγονότα που συντάραξαν το Έθνος ολόκληρο λησμονήθηκαν. Το ψυχικό κλίμα της εποχής εκείνης έχει ολότελα εξαφανιστεί. Μυριάδες όμως τότε Ελληνίδες αισθάνθηκαν όπως εγώ και πράξανε όπως εγώ. Το βίωμα το δικό μου υπήρξε βίωμα σχεδόν καθολικό της Ελληνίδας γυναίκας. Πιστεύω πως η διατήρησή του στη μνήμη μας αποτελεί καθή...

[...] Δεν ήθελα να δημιουργήσω κάποιο λογοτέχνημα, διήγημα, νουβέλα ή μυθιστόρημα. Ήθελα απλά τις μνήμες μου να καταγράψω και να τις μεταφέρω στα αγαπημένα μέλη της οικογένειάς μου, στα παιδιά μου, στην Αθηνά και στον Πάνο και στην εγγονή μου. [...] Γιώργος Μουσικίδης Μάιος 2004

[...]Υπάρχουν όμως σπάνιες στιγμές στην καθημερινή ή στην επαγγελματική ζωή του ανθρώπου, που η ουράνια φωνή του τσέλλο του προαναγγέλει κάτι σημαντικό. Ο υπογράφων είχε ένα τέτοιο προαισθημα, όταν για πρώτη φορά ξεκίνησε να σκέπτεται την έκδοση του ανά χείρας βιβλίου. Οι λόγοι ήταν πολλοί. Ο βασικότερος όμως είναι, ότι ποτέ δεν υπήρξε ολοκληρωμένη ιστορική ανάλυση της Μικρασιατικής εκστρατείας, η οποία να αποδεικνύει ότι ο πόλεμος αυτός και οι συνέπειες του καθόρισαν και συνεχίζουν να επιδρούν καταλυτικά στην πορεία του Νέου Ελληνισμού. [...] Γρηγόρης Τρουφάκος 1η Δεκεμ...

Ο Γιάννης γέλασε καθησυχαστικά. - Έλα ρε, μη φοβάσαι. Είναι πολύ απλό. Θα γεμίσουμε τους πλαϊνούς τοίχους με δυο-τρεις γιγαντογραφίες απ' την εποποιία της Αλβανίας. Τους Έλληνες στρατιώτες να ορμούν μέσα στα χιόνια "εφ όπλου λόγχη" φωνάζοντας "αέρα". Μουλάρια να ανεβαίνουν τα χιονισμένα βουνά φορτωμένα εφόδια και πυρομαχικά και ένα μεγάλο "ΟΧΙ" στο νεφοσκεπή ουρανό. Μερικά δάφνινα στεφάνια, κανένας μαίανδρος και άλλα παρόμοια. Κι απέναντι, πίσω απ' τους ομιλητές, μια μεγάλη παράσταση με το κοτόπουλο που ψήνεται και τον φαντάρο μπροστά με τ' όπλο στον ώμο. Άμα βλέπουν τέτοι...

"... Στις 11 του Νοέμβρη, μέρα Σάββατο, απ' τα χαράματα ξεκίνησε πάλι, για δεύτερη φορά μέσα σε οκτώ χρόνια, το ανθρώπινο κοπάδι από γέρους και γριές, άνδρες και γυναίκες, αγόρια και κορίτσια να φύγει από τον τόπο του. Τώρα ξέρανε ότι ο ξεριζωμός ήταν οριστικός. Ο Παπαγιάννης χτύπησε πρωί-πρωί την καμπάνα πένθιμα, έπειτα την ξεκρέμασε από το καμπαναριό και την έθαψε. Πριν να φύγουν οι Γαλατιανοί κι εγκαταλείψουν για πάντα τα σπίτια τους, άνοιξαν τις κάνουλες από τις βαρέλες κι άφησαν τα κρασιά και τα ούζα να τρέξουν. Ένα κόκκινο ποτάμι άρχισε να κυλάει στους δρόμους, κόκκιν...

Ένα βιβλίο πολύτιμο, αφιερωμένο στη μνήμη μιας γυναίκας δυνατής. Ένα κείμενο οδηγός για όποιον σηκώνει τις ανατροπές της ζωής έχοντας το βλέμμα στραμμένο στη μοναδική, αληθινή Ελπίδα...

Πόσο αντέχει μια χάρτινη βαρκούλα στη θάλασσα; Έριχναν τις βαρκούλες τους στον νερό και παράβγαιναν ποιανού θ' άντεχαν περισσότερο. Και το ερώτημα αποχτούσε πιο πολύ ενδιαφέρον όσο η ζωή τους στο ερημονήσι, εκείνον τον καιρό, γινόταν πιο σκληρή. Ταυτιζόταν κάπως με τις βαρκούλες τους: πόσο θ' άντεχαν αυτοί στη δοκιμασία τους; Κι αβέβαιο, άγνωστο, το αύριο. Μα αυτοί βέβαια δεν ήταν χάρτινες βαρκούλες, που τις πάει όπου θέλει το κύμα, που μουλιάζουν στο δρόμο ή βουλιάζουν με το παραμικρό. Δεν ήταν κάτι άψυχο, ένα τίποτα. Στο δεύτερο αυτό ερώτημα, σιωπηρό, μετέωρο, δουλεμένη...

[...] Οι σελίδες του βιβλίου είναι κατά κάποιο τρόπο ένα χρονικό της δεκαετίας του 1950. Το βιβλίο είναι μια απλή καταγραφή στοιχείων και γεγονότων όπως τα έζησα εκείνη την εποχή. Γράφτηκε χωρίς αξιώσεις, αλλά με πολλή αγάπη για την Χίο και την επιθυμία να τονισθή το ήθος και η εργατικότητα των ανθρώπων της ελληνικής επαρχίας κατά την δεκαετία του 1950, να βοηθήση να θυμηθούν οι παλιοί την ζωή εκείνης της εποχής και τον τρόπο λειτουργίας των μονοθεσίων σχολείων της επαρχίας στα οποία εφοίτησαν, καθώς και να γνωρίσουν οι νέοι την βόρειο Χίο των γονέων και κυρίως των παππούδω...

Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το αφιέρωσα στην αναζήτηση της αγάπης και της αλήθειας... Πέρασα από την Ινδία,το Θιβέτ και την Ταϊλάνδη, καθώς και από μουσουλμανικές χώρες όπως το Ιράν, το Αφγανιστάν, το Μαρόκο και τη Μαλαισία. Ταξίδεψα στην Αλάσκα, στο Μεξικό και στη Βραζιλία για να δοκιμάσω άλλα συστήματα, όπως τον κομμουνισμό, τον αθεϊσμό και τη χίπικη κουλτούρα. Επί αρκετά χρόνια μελέτησα ενδελεχώς τις ανατολικές θρησκείες: τον ινδουισμό, τον βουδισμό, τον ισλαμισμό· καθώς και την πνευματικότητα των Αμερικανών αυτοχθόνων. Άλλες φορές πάλι, έμπλεξα με τον υπόκοσμο των...

Όταν η ιστορική μνήμη συναντά το αίσθημα του χρέους προς τους δικούς μας ανθρώπους, γεννιέται η ανάγκη της γραπτής κατάθεσης. Έτσι η καρδιά ξαλαφρώνει και το βάρος της απώλειας δίνει τη θέση του στη δημιουργική συνέχεια και στον αγώνα για την εκπλήρωση των πανανθρώπινων ιδανικών. Παρακινημένος από την αλήθεια αυτή ο Παναγιώτης Μπούχρας εξιστορεί τις μνήμες του πατέρα του Γιώργου από τη συμμετοχή του στην Εθνική μας Αντίσταση και στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας για να τις ανυψώσει σε ντοκουμέντα, για να γίνουν φάρος φωτεινός για τις γενιές που έρχονται. Οι μάχες του ΕΛΑΣ,...

Τα γραπτά τεκμήρια, αποτελούσαν έως πρόσφατα τη βασική πηγή συγγραφής της ιστορίας. Τα τελευταία όμως χρόνια έχουν αρχίσει και αποκτούν ιδιαίτερη αξία οι προφορικές μαρτυρίες. Η προφορική ιστορία έρχεται να φωτίσει πρόσωπα, γεγονότα και εποχές μ' ένα τελείως διαφορετικό τρόπο απ' αυτόν που γνωρίζαμε έως σήμερα. Το κέρδος αναμφισβήτητα μεγάλο. Αφ' ενός μεν τα πρόσωπα των ιστοριογραφικών αναφορών αφήνουν τον κόσμο της σιωπής κα της λήθης τους και αποκτούν ζωή, δηλαδή ανθρώπινες διαστάσεις και αφ' ετέρου τα γεγονότα επιδέχονται και άλλες ερμηνείες. Η μαρτυρία του Χρήστου Πα...

Γεννήθηκα χωρίς να έχω τίποτα μαζί μου. Δεν ήταν επιλογή μου, ήταν Θείο δώρο, ήταν θαύμα. Θα πεθάνω όμως προσπαθώντας να γεμίσω την ψυχή μου με όσο περισσότερο Χριστό μπορώ. Αυτή θα είναι η μοναδική αποσκευή μου όταν θα αναχωρήσω από τα εγκόσμια. Λένε πως αν βρεις το Χριστό εδώ, σε τούτο τον φθαρτό κόσμο, έχεις πολλές πιθανότητες να τον συναντήσεις και στον Επόμενο, τον Αιώνιο... Αυτό το βιβλίο λοιπόν δεν είμαι εγώ μα Εκείνος. Είναι ακόμα ένα θαύμα Του Κυρίου μας. Ένα θαύμα ζωής που χάρισε σε μένα , και εγώ με τη σειρά μου το χαρίζω σε σας. Στη μέχρι τώρα πορεία στην πνευμ...

Δεν ξέρεις τι θα πει να σε τραβολογάνε άκακο, αγαθούλικο, μικρό παιδάκι κι απάνωθε τα στούκας να βογγάνε και να σκορπούν φωτιά, θανατικό, φαρμάκι. Για πολλά χρόνια -από τότε που ήμουνα ακόμα έφηβος - ήταν για μένα μια ανάγκη εσωτερική, μια απαίτηση ψυχική, να βγάλω προς τα έξω αυτά που έζησα μεταξύ παιδικής φαντασίας και πραγματικότητας στα πρώτα χρόνια της ζωής μου, χρόνια σκληρά για όλους, μα πιο πολύ για τα μικρά παιδιά. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για "διηγήσεις" από την παιδική μου ζωή, από τότε που ήμουνα τεσσάρων-πέντε χρονών μέχρι τα δώδεκα-δεκα...

Το "Χρονικό Γιάννη Ελισσαβίτη" στηρίζεται σε πραγματικά στοιχεία, όσα μπόρεσε ν' αποκαλύψει η έρευνα. Τίποτα το μυθιστορηματικό, καμιά υπόθεση... Το "Χρονικό" αφορμήθηκε συγκινησιακά, αλλά στηρίχθηκε αντικειμενικά από σειρά γραμμάτων του Γιάννη Ελισσαβίτη και εμπλουτίστηκε από προσωπικές μαρτυρίες δικών του, ομοϊδεατών του, καθώς και πολιτικών αντιπάλων του. Έγινε, επίσης, προσπάθεια να συμπληρωθεί η έρευνα με βιβλιογραφικές αναζητήσεις σε έντυπα και βιβλία. Για την περίοδο της τραγικής δίκης, η τελική τεκμηρίωση στηρίχθηκε στα πρακτικά του Έκτακτου Στρατοδικείου Αθηνών.