Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τον Ιανουάριο του 1988 ο Μάρτιν Πιστόριους, δώδεκα χρόνων, αρρώστησε. Πρώτα σταµάτησε να µιλά και στη συνέχεια έπαψε να τρώει. Έπειτα άρχισε να χάνει τις αισθήσεις του και την επαφή του µε το περιβάλλον. Οι γιατροί δεν γνώριζαν τι συνέβαινε. Μέσα σε δεκαοχτώ µήνες είχε καθηλωθεί σε αναπηρικό καροτσάκι, αδυνατώντας να µιλήσει. Οι γονείς του Μάρτιν πληροφορήθηκαν πως, εξαιτίας µιας άγνωστης ασθένειας, ο γιος τους είχε πια το µυαλό ενός βρέφους και λιγότερο από δύο χρόνια ζωής. Ο Μάρτιν άρχισε να µένει σε ιδρύµατα για παιδιά µε αναπηρίες βαριάς µορφής. Το άγχος και ο πόνος συ...

Ο Τζέικομπ έχει δείκτη ευφυΐας υψηλότερο του Αϊνστάιν. Διαθέτει φωτογραφική μνήμη. Έμαθε να λύνει μαθηματικές εξισώσεις μέσα σε δυο εβδομάδες, μόνος του. Σε ηλικία εννέα χρόνων άρχισε να αναπτύσσει μια πρωτότυπη θεωρία στον τομέα της αστροφυσικής η οποία λειτουργεί ως προέκταση της Θεωρίας της Σχετικότητας και η οποία, σύμφωνα με τους ειδικούς, θα του εξασφαλίσει πολύ σύντομα μια υποψηφιότητα για το βραβείο Νομπέλ. Σήμερα, σε ηλικία δεκατριών χρόνων εργάζεται κανονικά, ως ερευνητής, στον τομέα της κβαντικής φυσικής. Όλα αυτά είναι αξιοθαύμαστα από μόνα τους αλλά παίρνου...

Ο Τζέικομπ έχει δείκτη ευφυΐας υψηλότερο του Αϊνστάιν. Διαθέτει φωτογραφική μνήμη. Έμαθε να λύνει μαθηματικές εξισώσεις μέσα σε δυο εβδομάδες, μόνος του. Σε ηλικία εννέα χρόνων άρχισε να αναπτύσσει μια πρωτότυπη θεωρία στον τομέα της αστροφυσικής η οποία λειτουργεί ως προέκταση της Θεωρίας της Σχετικότητας και η οποία, σύμφωνα με τους ειδικούς, θα του εξασφαλίσει πολύ σύντομα μια υποψηφιότητα για το βραβείο Νομπέλ. Σήμερα, σε ηλικία δεκατριών χρόνων εργάζεται κανονικά, ως ερευνητής, στον τομέα της κβαντικής φυσικής. Όλα αυτά είναι αξιοθαύμαστα από μόνα τους αλλά παίρνου...

"Σε λίγο θα σταματήσω να γράφω. Θ’ αφήσω το χέρι σου και θα προχωρήσω, χωρίς να κοιτάξω ξανά πίσω. Δε χρειάζεται. Έτσι κι αλλιώς, πάντα μπροστά μου θα σε βλέπω. Πάντα θα βαδίζω στους άγιους τόπους όσων ζήσαμε και μοιραστήκαμε. Πάντα εσύ θα είσαι το μέτρο των πραγμάτων μου, ο καθρέφτης που θα με δείχνει στις αληθινές μου διαστάσεις, που θα αποκαλύπτει τις χάρες και τα κουσούρια μου. Και πάντα θ’ ακούω τη φωνή σου. Δε γίνεται διαφορετικά. Ήσουν, είσαι και θα είσαι ο άνθρωπός μου". H αγάπη δύο ανθρώπων, η κοινή πορεία τους επί δύο και πλέον δεκαετίες, η απώλεια, η δυσκο...

... Αφού ξεμπέρδεψαν με τους Αρμενίους ήρθε η σειρά των Ελλήνων... Εδώ εφαρμόστηκε άλλο σχέδιο, έμπνευση Γερμανών με εκτελεστές τους Τούρκους... Με τη δικαιολογία ότι χρειάζονταν τις περιοχές, όπου κατοικούσαν οι Έλληνες, για στρατιωτικούς λόγους, άρχισαν ομαδικά να εξορίζουν τον πληθυσμό από τις περιοχές του στα βάθη της Ασίας. Τους άνδρες τους είχαν συγκεντρώσει στα "αμελέ ταμπουρού", δηλ. τάγματα εργασίας, που στην πραγματικότητα ήτανε τάγματα θανάτου, όπου κάτω από χιόνι και βροχή ή κάτω από λιοπύρι, χωρίς νερό και φαγητό έπρεπε να σπάνε πέτρες, για να φτιάξoυν δρόμους....

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1996, την ημέρα της εισόδου των Ταλιμπάν στην Καμπούλ, η Λατίφα ήταν δεκαέξι χρονών και γεμάτη όνειρα. Βιαζόταν να μεγαλώσει για να γίνει δημοσιογράφος. Παρά τον πόλεμο που λυσσομανούσε στο Αφγανιστάν εδώ και δεκαεφτά χρόνια, εκείνη ήταν μάλλον ανέμελη κι ευτυχισμένη. Από εκείνη την ημέρα, τα σχολεία έκλεισαν και, όπως όλες οι γυναίκες, η Λατίφα ταπεινώθηκε, προσβλήθηκε, υποχρεώθηκε να ζει έγκλειστη στο σπίτι της και να φορά τσαντρί. Αποκλεισμένη από μια τερατώδη εξουσία, είδε την ύπαρξή της να δημεύεται. Η Λατίφα διέφυγε από τη χώρα μαζί με κάποια μέλη...

Ο Νέλσον Μαντέλα, κύριος κατηγορούμενος στις δύο γνωστές δίκες κατά των νοτιοαφρικανών πατριωτών ηγετών (το 1962 και το 1964), υπερασπίστηκε ο ίδιος τον εαυτό του. Στις δύο αυτές αγορεύσεις του παρουσιάζει την ιστορία του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC) από το ξεκίνημά του και αποκαλύπτει τη διαδικασία μέσα από την οποία οι ηγέτες του πέρασαν διαδοχικά από τη νομιμόφρονα αντιπολίτευση στην απεργία και από την απεργία στο σαμποτάζ.

Εκείνο που με ώθησε να γράψω αυτό το βιβλίο, ήταν η ανάγκη να εκπληρώσω ένα ΧΡΕΟΣ, που βάραινε από καιρό καταλυτικά στη συνείδηση μου. Χρέος ζωής απέναντι στον τόπο μας και στους βασανισμένους ανθρώπους του, τους «πάντοτε ευκολόπιστους και πάντα προδομένους». Κι όταν ένιωσα βαθιά μέσα μου πως σήμανε η ώρα για το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ, πήρα την απόφαση να φέρω στο φως την προσωπική αυτή μαρτυρία μου. Δεν είχα άλλο δρόμο απ' αυτό το γράψιμο, που ήταν αναπόφευκτο, γιατί είναι η απόδειξη μιας αποψευδαίσθησης για τον εαυτό μου. Στις σελίδες που ακολουθούν του ημερολογίου...

Ο δημιουργός δεν γεννιέται σε κενό αέρος. Γεννιέται σε ένα περιβάλλον, από ένα περιβάλλον, σαν χημικός τύπος. Γι' αυτό ψάχνουμε τη ζωή των μεγάλων δημιουργών. Αναζητούμε στις βιογραφίες τους, στα γραπτά τους, στους έρωτές τους, στο νερό που πίνουν, δίχως αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές, το χημικό περιβάλλον που τους δημιούργησε. Δεν θα μάθουμε ποτέ τον χατζιδάκειο χημικό τύπο. Δεν θα μάθουμε ποτέ ποιος συνδυασμός χρωμάτων και ήχων τον διαμόρφωσε. Μόνον εικασίες κάνουμε καθώς πλαταίνουμε όσο περισσότερο μπορούμε το πεδίο της αναζήτησης. Αναζητούμε το αόρατο μαγικό ραβδί πο...

"Αγωνίστηκα να σου γράψω 'το τελευταίο μου' γράμμα. Τα λόγια χάνονταν. Σβήνανε σαν διάττων. Βγήκανε κάποιοι στοίχοι. Μ’αυτούς, λησμόνησέ με. ...Το άστρο της χαράς, μην το καρτεράς, μην το καρτεράς..." Στις 28-4-1948 ο δικηγόρος Bαγγέλης Λέκκας καταδικάστηκε 12 φορές σε θάνατο για φόνους που δεν είχε διαπράξει. Από τη φυλακή της Ακροναυπλίας στέλνει ένα πονεμένο ποίημα στην αγαπημένη του με επωδό την παραπάνω φράση. Η Αγγελική Παπαλεονάρδου, μέσα από γράμματα, αρχεία κ.λπ., διηγείται τη ζωή της, την οργάνωσή της στο ΕΑΜ, τη μεταμόρφωσή της από κοσμική δεσποινίδα σε...

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο Σταύρος Ντούσιας εξωτερικεύει τις σκέψεις και τις απόψεις του, επιδιώκοντας να προβληματίσει τον αναγνώστη. Το βιβλίο είναι ένας δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ του συγγραφέα και του αναγνώστη. Πρόκειται για μια προσέγγιση σε ζητήματα όπως η Ζωή, η Θρησκεία, το Σύμπαν, αλλά και στην προσωπική ζωή του συγγραφέα, ειδικότερα στο ατύχημα που του στιγμάτισε τη ζωή. Αναλύει καίρια θέματα, όπως η οικονομική κρίση, περιγράφει τις πιο σημαντικές στιγμές από τη ζωή του, τις σωματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις που είχε το ατύχημα στην καθημερινότητά του...

Με τη συγγραφή αυτού του βιβλίου μου, "Το βέλος του χρόνου. Από την Ιατρική... στην Πρυτανεία", θέλησα να σκιαγραφήσω, απλά και τεκμηριωμένα, ορισμένες στιγμές από τις διαδοχικές περιόδους της επιστημονικής και επαγγελματικής μου διαδρομής. Μέσα στις σελίδες του αναφέρομαι σε επιλογές μου που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της σταδιοδρομίας μου και σε χαρακτηριστικές στιγμές και γεγονότα που μου έκαναν εντύπωση, καθώς και στο πλαίσιο της εποχής μέσα στο οποίο όλα αυτά διαδραματίζονταν. Πρόκειται για τη συνέχεια του προηγούμενου βιβλίου μου, "Μια γυναίκα θυμάται... Αναδ...

Οι ημερολογιακές σημειώσεις ενός κοριτσιού της γιαπωνέζικης αυλής στο 10ο αιώνα, όπου καταγράφονται εντυπώσεις, περιστατικά, παρατηρήσεις, στιγμές ευαισθησίας και συγκίνησης, όλα αυτά αποτέλεσαν ένα βιβλίο που έμεινε στους αιώνες, ως σήμερα, ένα από τα σπουδαιότερα πεζά κείμενα της γιαπωνέζικης πεζογραφίας. Το κύριο προσόν του είναι ίσως η φρεσκάδα της παρθενικής εντύπωσης, χαρακτηριστικό που μπορεί να το έχει καθεμιά και καθένας, αν θελήσει να γράψει απλά ό,τι ζει με ευαισθησία.

Είμαι ένας παναθηναϊκός που δεν του φτάνει να είναι παναθηναϊκός - θέλει να είναι με πολιτικά ορθό τρόπο. Είμαι ένας βάζελος που δεν του φτάνει να μισεί τον Ολυμπιακό - απαιτεί από τον εαυτό του να τον μισεί για τους σωστούς ιδεολογικά λόγους. Είμαι ένας τρελαμένος οπαδός που ελπίζει στη νίκη μέχρι να ακουστεί το σφύριγμα της λήξης ή να ηχήσει η σειρήνα της γραμματείας. Είμαι ένας παναθηναϊκός που δεν τον πειράζει η ομάδα να χάνει πού και πού, αρκεί να παίζει ωραία μπάλα μέσα στο γήπεδο· που δεν τον νοιάζει να φάει και δύο και τρία γκολάκια, αρκεί να βάλει και μερικά - κι α...

Είμαι ένας παναθηναϊκός που δεν του φτάνει να είναι παναθηναϊκός - θέλει να είναι με πολιτικά ορθό τρόπο. Είμαι ένας βάζελος που δεν του φτάνει να μισεί τον Ολυμπιακό - απαιτεί από τον εαυτό του να τον μισεί για τους σωστούς ιδεολογικά λόγους. Είμαι ένας τρελαμένος οπαδός που ελπίζει στη νίκη μέχρι να ακουστεί το σφύριγμα της λήξης ή να ηχήσει η σειρήνα της γραμματείας. Είμαι ένας παναθηναϊκός που δεν τον πειράζει η ομάδα να χάνει πού και πού, αρκεί να παίζει ωραία μπάλα μέσα στο γήπεδο· που δεν τον νοιάζει να φάει και δύο και τρία γκολάκια, αρκεί να βάλει και μερικά - κι α...

Ο Νταν Γεωργακάς δεν είναι απλώς ένας Ελληνοαμερικανός. Το "Δικό μου Ντιτρόιτ" δεν είναι ένα συνηθισμένο βιβλίο με τις αναμνήσεις ενός μετανάστη δεύτερης γενιάς. Ο Νταν Γεωργακάς είναι ένας "επαναστάτης της διασποράς" και το βιβλίο του είναι η οπτική του για την πόλη (και για τη χώρα) που γεννήθηκε και μεγάλωσε, αλλά και για τους ανθρώπους της: γηγενείς και μετανάστες, λευκούς και μαύρους, ανθρώπους της διπλανής πόρτας, ανθρώπους του μόχθου. Διαβάζοντας "Το δικό μου Ντιτρόιτ" ζούμε κι εμείς μέσα σε μια πόλη-σύμβολο των ΗΠΑ, η οποία από κέντρο της αυτοκινητοβιομηχανίας γ...

Είκοσι κείμενα συγκροτούν το βιβλίο "Το δύσκολο ανάμεσα" του σκηνοθέτη, ηθοποιού και πνευματικού ανθρώπου Βασίλη Παπαβασιλείου. Είκοσι κείμενα, γραμμένα τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα, που αποπνέουν το ήθος και το ύφος της εποχής μας, μιας εποχής με ρίζες σ' ένα μακρινό παρελθόν και με προοπτική σ' ένα απώτατο μέλλον. Μια εποχή όπου όσοι κατεργάστηκαν τη διαπλοκή στην καλλιτεχνική ζωή τους επιφυλάχθηκε και ο ρόλος να διατυπώσουν την τελική κρίση και την οριστική ετυμηγορία για την ίδια αυτή εποχή. Είκοσι κείμενα-απόσταγμα "Το δύσκολο ανάμεσα", κείμενα μιας συνείδησης όπως α...