Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το 98% ή αλλιώς "Ο καρκίνος της γυναίκας μου", γράφτηκε με αφορμή την περιπέτεια μιας γυναίκας, που διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Είναι καταγραφή καταστάσεων, σκέψεων και συναισθημάτων που βίωσε ο σύντροφός της ως σύζυγος, πατέρας και φίλος, βλέποντας τη βολή τους να ανατρέπεται μετά την πρώτη αλλά και τη δεύτερη... έφοδο της ασθένειας. Είναι μια πρωτότυπη μαρτυρία, όχι από έναν ασθενή, αλλά από ένα σύντροφο, ο οποίος καταγράφει την μάχη με τον καρκίνο από την σκοπιά του "άλλου", που επίσης πονάει, αλλά συνήθως βουβά.

Ο Νουρέγεφ κάποτε -αναφερόμενος στις μνήμες του από τη ζωή του στη Ρωσία, τους φίλους, την οικογένειά του- μου είπε: "Όποιος κοιτάζει πίσω του, πέφτει από τη σκάλα". Ήταν από τις φράσεις που με σημάδεψαν. Το ίδιο και ο πατέρας μου, που διάβαζε -και μ' έβαζε να του διαβάζω- τη Γραφή και τα Ευαγγέλια και που είχε υπογραμμίσει πολλά εδάφια που θυμάμαι ακόμα. Ανάμεσά τους το: "Άφετε τους νεκρούς θάψωσι τους εαυτών νεκρούς". Και σήμερα δεν κάθομαι να κλαίω τους τόσους νεκρούς που έχω "ζήσει" - και που λόγω μεγάλης ηλικίας είναι αναρρίθμητοι. Πιστεύω, πως αν κλαις, κλαις για τ...

Κριτικός κινηματογράφου και θεάτρου που επί 50 χρόνια γύρισε όλα τα φεστιβάλ του κόσμου και γνώρισε τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της τέχνης του 20ού αιώνα, η Ροζίτα Σώκου έγινε γνωστή στο πανελλήνιο από μια... τηλεοπτική εκπομπή. Παράλληλα, είναι ένας άνθρωπος που το μεγαλύτερό του ταλέντο ήταν στη φιλία. Μέσα απ' αυτήν την αφήγηση περνάει ένας αιώνας Ελλάδας, η ζωή στην Αθήνα που ελάχιστοι πια ζουν για να θυμούνται. Περνάει ο ελληνικός κινηματογράφος και οι πρωταγωνιστές του. Οι εγχώριοι και διεθνείς σταρ. Αλλά και όλοι οι ξεχωριστοί άνθρωποι, είτε διάσημοι είτε όχι, που...

Η αφήγηση των περιστατικών -μέσω των προσωπικών εμπειριών, αναμνήσεων και ακουσμάτων του Τριαντάφυλλου Γεροζήση- αναδεικνύει μεγάλα ιστορικά γεγονότα, που δημιουργό τους έχουν τις λαϊκές δυνάμεις και τον καθοδηγητή του δίκαιου αγώνα τους, το ΚΚΕ. Ο "μικρόκοσμος" των ιστορούμενων συμβάντων στο βιβλίο απεικονίζει ολοζώντανα και αυθεντικά το μεγαλείο και τον ηρωισμό απλών ανθρώπων που βγήκαν στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον, με τη σκληρότητα της ταξικής πάλης όμως να είναι παρούσα σε κάθε σελίδα. Επιπλέον, δίχως ο συγγραφέας να κάνει άμεση μ...

Η περίοδος της πολιτικής προσφυγιάς αποτέλεσε ξεχωριστό κεφάλαιο στη ζωή των εκπατρισμένων μαχητών του ΔΣΕ. Οι χιλιάδες πολιτικοί πρόσφυγες έτυχαν οργανωμένης υποδοχής και στήριξης για σπουδές, εργασία και κατοικία. Έζησαν μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, αφού η προσφυγιά αποτέλεσε αναγκαστική επιλογή. Βασικό πρόβλημα ήταν ο αποχωρισμός από τους οικείους τους. Η προσαρμογή στις νέες συνθήκες υπήρξε ένας άθλος. Αγροτόπαιδα ή εργατικής προέλευσης, νέοι και νέες στην πλειοψηφία τους, κλήθηκαν να ζήσουν και να δημιουργήσουν σε ένα ριζικά διαφορετικό περιβάλλον, να μάθουν γλώσσα,...

Αυτός ο τύπος, σχεδόν τριάντα χρόνια εθελούσια αποκλεισμένος σε δυο δωμάτια, ένα στην Κάτω Κηφισιά και ένα στην Πάργα, μου είχε ανοίξει παράθυρα σ' όλο τον κόσμο. Με είχε πάει στη Γη των Βησιγότθων, στο Μεξικό, στο Κατμαντού, στο Μετς, στο Πόρτο Ρίκο, μαζί είχαμε στήσει οδοφράγματα στο Παρίσι το Μάη του '68, είχαμε ανέβει στο κάρο μαζί με τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, σαλπάραμε στο τσούρμο του Σεβάχ, από το Ταζ Μαχάλ ως το Ντεπό κι από την Πάργα ως την πλατεία Χόρχε ντ' Αλβαράδο.

Πώς φτάνει κάποιος, σε εποχές κρίσης, να εγκαταλείψει χρόνια σπουδών και εργασίας; Πώς φτάνει να θεωρήσει ότι το όραμά του να συνεισφέρει στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση όλων των παιδιών - ανεξαρτήτως αναπηρίας, καταγωγής, θρησκείας κ.λπ. - έχει ναυαγήσει; Οι σελίδες των ημερολογίων δυο εκπαιδευτικών με αντίστοιχη πορεία συνδυάζονται σ’ έναν μονόλογο και αποκαλύπτουν καταστάσεις και στιγμιότυπα που σκιαγραφούν τις συνθήκες, τα προβλήματα, τις συγκινήσεις και τις απογοητεύσεις που ένιωσαν ως εργαζόμενοι στον χώρο της Ειδικής Αγωγής και τους οδήγησαν να απομακρυνθούν οικ...

Οι διηγήσεις, από την καινούρια γειτονιά του συγγραφέα, την οδό Πανδώρας στην Εκάλη, ανακαλούν στη μνήμη τα καθημερινά γεγονότα της χρονικής πε-ριόδου 1956-1967, ώστε να ξαναθυμηθούν οι παλαιότεροι και να πληροφορη-θούν οι νεότεροι. Αυτή η χρονική περίοδος ήταν σημαντική σε πολιτικά γεγονότα που μας σημάδεψαν. Φανερώνονται ή συμπεραίνονται συμπεριφορές και νοοτροπίες ώστε να καταδειχθεί ποιοι πραγματικά είμαστε. Αυτοί είμαστε, εσύ, εγώ και οι άλλοι. Έμμεσα καλείται ο αναγνώστης θα ξαναθυμηθεί από πού ξεκινήσαμε το 1834, και την επακολουθήσασα πρόοδό μας, ενώ στην πραγματικό...

Η αίσθηση όταν πέρασα την πρώτη πύλη ήταν αυτή της πιο απόκοσμης εγκατάλειψης. Μια τόσο βαθιά και αληθινή θλίψη. Η ανυπομονησία να φύγω από τα χέρια των μπάτσων έδωσε τη θέση της σ' ένα σχεδόν σαρκοβόρο αίσθημα κατάθλιψης που κατέτρωγε τα σωθικά μου. Δε βρήκα άλλους πρόχειρους παρά μόνο προσβλητικούς χαρακτηρισμούς που μου κληροδότησε η πατριαρχία και τους εξαπέλυα βουβά ως μομφές, χωρίς κόμμα και χωρίς τελεία, σ' αυτούς και τις μανούλες τους. Ήταν ένα γκρι ίδρυμα σε έναν έρημο τόπο. Εκείνο το πρωτόφαντο συναίσθημα θα με συνοδεύει σε μικρότερη ένταση τα επόμενα χρόνια. Τό...

Τα μωρά, που έρχονται στη ζωή νωρίτερα από τους εννέα μήνες είναι σαν να γεννιούνται δύο φορές. Μία τη μέρα που έρχονται στον κόσμο και μία την ημέρα που ξεπερνούν τις δυσκολίες. Στο σπίτι τους. Και οι μαμάδες των παιδιών αυτών είναι λίγο πιο φοβισμένες. Αν παρατηρήσετε, θα τις δείτε να είναι πιο προστατευτικές κάποιες φορές χωρίς ιδιαίτερα εμφανή λόγο. Ειδικά όταν το σπλάχνο τους ξεφεύγει από το οπτικό τους πεδίο, παίζοντας ανέμελα, βρισκόμενα στον δικό τους αθώο κόσμο. Κι όμως υπάρχει εξήγηση και σ' αυτό. Είναι επειδή έχουν περάσει αρκετές στιγμές αγωνίας και κάποιες φορέ...

Το βιβλίο αυτό περιέχει πληροφορίες και περιγραφές γεγονότων από τη ζωή του συγγραφέα που καλύπτουν μια περίοδο 74 ετών.

Από τα προσφυγικά σπίτια στον Βύρωνα, όπου εξακολουθεί να μένει, και τα βουνά της Στερεάς, ως Επονιτάκι, στο κέντρο του Παρισιού, Πρύτανης όλων των Πανεπιστημίων του Παρισιού, η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ είχε μια ταραχώδη όσο και ενδιαφέρουσα ζωή. Η ίδια την τιτλοφορεί "χωρίς άλλοθι" γιατί πολλές φορές κινήθηκε στα όρια των εποχών με ρίσκο και θράσος. Μέσα από την αφήγησή της διακρίνουμε μια αγωνίστρια της ζωής αλλά και της επιστήμης. Είτε ως γραμματέας της ΕΠΟΝ Βύρωνα είτε ως καθηγήτρια στη Σορβόννη στη διάρκεια των γεγονότων του Μάη του ’68 , αυτή η μικρόσωμη γυναίκα είχε...

Σαράντα τρία χρόνια είμαι στο Βήμα. Μπήκα τον Σεπτέμβριο του 1974 και παραμένω μέχρι και σήμερα, με όλα τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν σε αυτό το ιστορικό φύλλο. Προσελήφθην ως ρεπόρτερ και θα αποχωρήσω ως ρεπόρτερ. Τα τελευταία χρόνια, που είχα αναλάβει τη στήλη του "ΒΗΜΑτοδότη", στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας, είχα συνεχείς παρενοχλήσεις αλλά και μεγάλες επιτυχίες. Τη θεωρούσαν ως τη δημοφιλέστερη στήλη σε όλο τον αθηναϊκό Τύπο, με βάση τις μετρήσεις. Όλοι, κυρίως οι πολιτικοί, θέλανε μια αναφορά του ονόματός τους, έστω και αρνητική, όπως κάποιοι μου έλεγαν....

Ένας πρώην μηχανόβιος, πανύψηλος κοκκινομάλλης Δανός, δεν είναι η αναμενόμενη εικόνα του τζιχαντιστή. Ο Μόρτεν Στορμ, που ασπάστηκε το Ισλάμ και βρέθηκε να πολεμάει για χρόνια υπό την Αλ Κάιντα για να καταλήξει διπλός πράκτορας για λογαριασμό των αμερικανικών, βρετανικών και δανέζικων μυστικών υπηρεσιών, αφηγείται την πολυτάραχη πορεία του αποκαλύπτοντας και τις δύο πλευρές του καθρέφτη. Από τους ελάχιστους ανθρώπους που τολμούν να πουν τόσο πολλά, παρουσιάζει με λεπτομέρειες την εσωτερική οργάνωση και λειτουργία τόσο των τρομοκρατικών οργανώσεων όσο και των μυστικών υπηρεσ...

Ξεκίνησα να τρέχω, όπως οι περισσότεροι, για λόγους υγείας και για να ελέγξω το βάρος μου. Για πολλά χρόνια ήταν μόνο αυτό. Έτρεχα συστηματικά κι ένιωθα καλά με το σώμα μου. Σιγά-σιγά, όμως, το τρέξιμο άρχισε να σημαίνει πολλά περισσότερα. Ήταν η απαντοχή μου σε δύσκολες στιγμές, ήταν μια συνεχής πρόκληση να ξεπερνώ τα όριά μου κι ήταν ένα ταξίδι με πολλούς φίλους πάνω στο οποίο ο καθένας από εμάς μπορούσε να επενδύει προσδοκίες και όνειρα. Ένα καινούργιο κεφάλαιο στη ζωή μου, από αυτά που σε ανανεώνουν και σου ανοίγουν νέους ορίζοντες. Κάποια στιγμή το συνδύασα με την άλλη...

Με ορμητήριο το πατρικό του σπίτι της Πανεπιστημίου 10 και σκηνικό ζωής τους δρόμους και τα κτίρια, τα καφενεία, τα θέατρα, τα κοσμικά σαλόνια, τους χορούς και τα καμπαρέ της πόλης, ο Μίλτος Λιδωρίκης συνομίλησε με τους γραφικούς καθημερινούς τύπους, τον απλό κόσμο αλλά και τους συγγραφείς και τους καλλιτέχνες, γνώρισε τους βασιλιάδες, πρίγκιπες και αυλικούς, τους αριστοκράτες, τους συγγενείς αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, τους διαπρεπείς πολιτικούς, ποιητές, συγγραφείς, τους ηθοποιούς και τους επιστήμονες, τις κομψές Αθηναίες καλλονές και τις φανταχτερές κοκότες. Ο αξ...

Ο Αλέξανδρος Παπαχριστόπουλος, συγγραφέας, κινηματογραφιστής και δρομέας, άνθρωπος πολύπλευρος και σκεπτόμενος, στα σαράντα δύο κεφάλαια του βιβλίου, όσα και τα χιλιόμετρα του Αυθεντικού Μαραθωνίου που διήνυσε, αφηγείται εμπειρίες από την προσωπική και επαγγελματική του πορεία, ζωντανεύει μνήμες και συναισθήματα από τη διαδρομή του στον αγώνα και ξεδιπλώνει τα πιστεύω του. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας, μέσα από το οποίο, όπως λέει και ο ίδιος, "καλούμαστε να ξαναθυμηθούμε τα ουσιώδη που καθορίζουν την ανθρώπινη ζωή". Το έργο αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα και η έντυ...

Σκληρό, ειλικρινές και διασκεδαστικό το βιβλίο "Hoolifan" αποτελεί απαραίτητο ανάγνωσμα: ένα κλασσικό έργο για την κουλτούρα της κερκίδας". " Τζον Κινγκ, συγγραφέας του βιβλίου "Εργοστάσιο Ποδοσφαίρου" "Μετά από εκείνο το παιχνίδι της Τότεναμ εναντίον της Τσέλσι, το μακρινό 1968 -μολονότι δεν ήταν ή πρώτη φορά που ξέσπαγαν σοβαρά επεισόδια σ' έναν ποδοσφαιρικό αγώνα- ακολούθησε ένα τεράστιο κύμα κατακραυγής, αλλά στην πραγματικότητα δεν λήφθηκε κανένα μέτρο. Μερικά πρόστιμα και άλλες τόσες απαγορεύσεις εισόδου στα γήπεδα. Όπως έλεγε και ο πατέρας μου, όσο πιο γρήγορα σβ...