Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ν όπως Νέγκρι... Μερικές φορές σκέφτομαι ότι το όνομά σας θα πρέπει να λειτούργησε σαν κοινό ουσιαστικό. "Κάποιες φορές προσπάθησα να βρω τη διαφορά ανάμεσα στον Τόνι Νέγκρι, αντικείμενο, κοινό ουσιαστικό, και τον Αντόνιο Νέγκρι, συγγραφέα φιλοσοφικών έργων. Από τις αρχές της δεκαετίας του '60 μέχρι τη σύλληψή μου, το 1979, χρησιμοποίησα αυτήν τη διαφορά. Τα φιλοσοφικά, "επαγγελματικά" βιβλία, τα υπέγραφα ως Αντόνιο Νέγκρι, τα άλλα βιβλία, τα πολιτικά, ως Τόνι Νέγκρι. Κάθε βράδυ το δελτίο ειδήσεων των οκτώ άρχιζε με μια φωτογραφία μου - μεγάλη μύτη, φουντωτά μαλλιά: ήταν...

Ο συγγραφεύς αυτού του βιβλίου κινήθηκε επί μακρά χρόνια ανάμεσα σε υψηλούς πολιτικούς και πνευματικούς κύκλους του εσωτερικού και του εξωτερικού. Έχει σήμερα μια πλατειά και καταξιωμένη παρουσία στην ελληνική κοινωνία. Υπήρξε επίλεκτο μέλος των Ενόπλων Δυνάμεων. Ένας στενός δεσμός με τον Βασιλέα Παύλο του έδωσε την ευκαιρία να δει το βάθος πολλών από τα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της χώρας μας κατά την περίοδο 1936-1974. Βρέθηκε συχνά σε υπεύθυνες θέσεις και είχε εκ των πραγμάτων την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά σημαίνουσες ελληνικές και ξένες προσωπικότητες του...

Ο Νίκος και η Αργυρώ ζωντανεύουν σ' αυτό το βιβλίο την περιπετειώδη ζωή τους. Μέσα από τα προσωπικά τους βιώματα αναδεικνύονται οι βασικές πτυχές της ζωής στη χώρα μας, και ιδιαίτερα στην Κρήτη, σε μια περίοδο η οποία καλύπτει περίπου ογδόντα χρόνια. Πολλές φορές τα γεγονότα είναι τόσο απίστευτα που φαίνονται μυθιστορηματικά: Μέσα στις συνθήκες του φοβερού ψυχρού πολέμου με περιπλανήσεις σε φουρτουνιασμένες θάλασσες και σε χώρες άγνωστες, καταφέρνουν να φθάσουν στη χώρα των ονείρων τους, την πρώην Σοβιετική Ένωση. Που κι εκεί θα ποτιστούν με πίκρες, όταν θα διαπιστώσουν ότι...

Το βιβλίο αυτό δεν είναι μία αυτοβιογραφία. Είναι οι συναντήσεις της ζωής στους διάφορους τόπους και χώρες, εκεί όπου έφθασαν οι αναζητήσεις μου. Είναι ακριβώς η απόρροια αυτών των γεγονότων και το αποτέλεσμα μιας ζωής. Η περιπλάνησή μου μέχρι να καταλήξω ακριβώς εκεί όπου άρχισα, στη γωνία του σπιτιού μου, στον μύθο της γειτονιάς μου.

Ο θρυλικός ρεπόρτερ Ρίσαρντ Καπισίνσκι μάς ξεναγεί στην Άκρα της Νιγηρίας, όπου αντάρτες τον λήστεψαν, τον χτύπησαν και λίγο έλειψε να τον σφάξουν. Πηγαίνει στην Γκάνα του Νκρούμα, στην Αλγερία του Μπεν Μπέλα και στο Κονγκό του Λουμούμπα, όπου τον συνέλαβαν άτακτες μονάδες και παραλίγο να τον εκτελέσουν. Περνάει τον Ατλαντικό και πηγαίνει στη Λατινική Αμερική για να περιγράψει μία απίθανη ιστορία. Πώς μία ποδοσφαιρική συνάντηση ανάμεσα στην Ονδούρα και το Σαλβαδόρ κατέληξε σε πραγματικό πόλεμο. Αν ο Καπισίνσκι έχει διακινδυνεύσει τη ζωή του τόσο συχνά, κίνητρό του δεν είνα...

Δεν είχα ποτέ φιλοφοξίες συγγραφέα. Είχα όμως φιλοδοξίες... χρονικογράφου. Κι από πολύ παλιά κρατούσα ημερολόγιο για τα σημαντικά αλλά και τα ασήμαντα γεγονότα της ζωής μου. Έτσι, όταν αργότερα στη Νέα Υόρκη άρχισα να γράφω, υπό μορφή σημειώσεων, για τη ζωή μου, και κυρίως για τα χρόνια της Αθήνας στις δεκαετίες '50 και '60, είχα, κατά κάποιο τρόπο, ένα έτοιμο υλικό. Όταν εξομολογήθηκα σε φίλους ότι γράφω για τη ζωή μου με παρότρυναν να κάνω ένα βιβλίο. Και να, το βιβλίο είναι έτοιμο, με κέντρο βάρους τις δεκαετίες '50 και '60 που από πολλούς θεωρούνται οι ωραιότερες των Αθ...

... Επηρεασμένος από τη ρούσικη επανάσταση, με τα φλογερά συνθήματα για την εργατιά και την αγροτιά, οραματίζεται την ίδια συνεργασία και για τον τόπο του. Με τις ιδέες του, ενώ θα μπορούσε να ενταχθεί αμέσως στο κομμουνιστικό κόμμα, πιστεύει πως η θέση του, μια και γεννημένος αγρότης, είναι να παλέψει για τη δημιουργία ενός Αγροτικού Κόμματος, ενός κόμματος που θα αγωνίζεται για τα συμφέροντα της αγροτικής τάξης. Φοβάται πως χωρίς το κόμμα αυτό οι κοτσαμπάσηδες και η κεφαλαιοκρατία θα παρασύρουν τη μάζα αυτή με τ' απατηλά τους συνθήματα, κι αυτό θα ήταν ένα ασυγχώρητο λάθο...

Έχοντας πλέον ολοκληρώσει το ιστορικό του έργο, με την έκδοση και του ενδέκατου τόμου της «Σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας της Ελλάδος» το 1994, ο πατέρας μου σκεπτόταν να γράψει τα «Απομνημονεύματά» του. Σκέψεις, μνήμες και κρίσεις από το παρελθόν. «Κατά το πρότυπο του Μάρκου Αυρηλίου, "Τα εις Εαυτόν"» έλεγε, αν και βεβαίως δεν έβλεπε τις προσωπικές του αναμνήσεις ως φιλοσοφικό έργο, αλλά ως αναπόληση μιας εποχής που έφυγε. Όπως λοιπόν εκείνος δεν μπορούσε πια να γράφει, τις σκέψεις του αυτές, τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής του, τις υπαγόρευε στον πιστό φίλο και συνεργάτη τ...

Ζητώ από τις Τέσσερις Εγγυήτριες Δυνάμεις να ελευθερώσουν τον πατέρα μου αμέσως. Ακόμη και μόνον για να μπορέσει να εκφράσει μια γνώμη, για τις μαρτυρίες που δίδονται στο βιβλίο αυτό. Αν οι Τέσσερις Εγγυήτριες Δυνάμεις εξακολουθήσουν να κρατούν τον πατέρα μου δεσμώτη, τις κατηγορώ ενώπιον της παγκοσμίου κοινής γνώμης, για την υποβολή του Ρούντολφ Έςς σε αργό και αγωνιώδη θάνατο, ενάντια στη δικαιοσύνη και την ανθρωπιά, με σκοπό την απόκρυψη της ιστορικής Αλήθειας. Βολφ Ρούντιγκερ Έςς

Για συντροφιά και ώρες επιστροφής στο παρελθόν, δια μέσου της ιδικής μου οπτικής και των προσωπικών μου βιωμάτων, θα ταξιδεύσετε σε μονοπάτια πεπερασμένων εποχών. Καθώς δε πρεσβεύει ο διακεκριμένος Γάλλος συγγραφέας - μυθιστοριογράφος Ονορέ ντε Μπαλζάκ, "Το πνεύμα που διέπει την ιδιωτική ζωή, είναι η ιστορία των Εθνών". Προς τούτο ηθέλησα να δημοσιοποιήσω μνήμες ημερών, προτού εξαφανίσει αυτές το ρολόι το χρόνου, ο αμείλικτος τούτος μετρητής της ανθρώπινης ζωής.

[...] Έφθασε πια ο καιρός και χωρίς καθόλου να το καταλάβω κλείνω φέτος τα εβδομήντα ένα χρόνια μου. Κοιτάζοντας πίσω όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν τι άλλο μπορώ να πω, πέρα από το να αναφέρω όλα όσα συνέβησαν; Πολλοί μου έχουν προτείνει να γράψω την αυτοβιογραφία μου, ποτέ μου όμως δε με τράβηξε ιδιαίτερα η ιδέα αυτή. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι πιστεύω πως αυτά που με αφορούν δεν παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρον, ώστε να καταγραφούν και να τα αφήσω πίσω μου. Επιπλέον, πιστεύω απόλυτα πως αν τελικά αποφασίσω να γράψω κάτι, η κουβέντα μου θα περιστρέφεται συνεχώς...

"... ομολόγησαν ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επάνω στη γη. Δεδομένου ότι, αυτοί που λένε αυτού του είδους τα πράγματα, δείχνουν ότι ζητούν πατρίδα. Και αν θυμόνταν εκείνη από την οποία βγήκαν, θα έβρισκαν καιρό να επιστρέφουν. Τώρα, όμως, επιθυμούν μια καλύτερη, δηλαδή, επουράνια· γι' αυτό, ο Θεός δεν ντρέπεται γι' αυτούς, να λέγεται Θεός τους, επειδή, ετοίμασε γι' αυτούς πόλη".

Κόρη του καθηγητή, συγγραφέα και ερασιτέχνη ζωγράφου Ferdinand Vivier (που έζησε, εργάστηκε και πέθανε στην Ελλάδα), η Gisele Vivier (1915-1999) δίδαξε για πενήντα χρόνια τη γαλλική γλώσσα, λογοτεχνία και φιλοσοφία στη χώρα μας. Στο Μαράσλειο γυμνάσιο, στο Γαλλικό Ινστιτούτο αλλά και σε αναρίθμητα ιδιωτικά "Cours de preparation au Baccalaureat" η G.V. διέπλασε τρεις γενιές γαλλόφωνων και γαλλόφιλων. Ανάμεσα στους μαθητές της συγκαταλέγονται σημερινοί ακαδημαϊκοί, καθηγητές ΑΕΙ, διανοούμενοι, συγγραφείς, καλλιτέχνες, και δεκάδες καθηγητών και καθηγητριών της Γαλλικής. Η ζωή...

"Με μία λίρα εξασφάλιζε τότε κανείς τρόφιμα, με περισσότερες εξαγόραζε την ίδια τη ζωή του". "Μόνον ένα βαρύ Πωγωνήσιο μοιρολόι, με θρηνητικό ήχο, θα μπορούσε να αποτυπώσει την θλίψη και την βαθιά μελαγχολική εικόνα που εμφάνιζε τη συγκεκριμένη εκείνη στιγμή η Όλγα." "Η νύχτα παγερή με πυκνό σκοτάδι, που την έκανε πιο άγρια και σκληρή ο φόβος μήπως πήγαινε κάτι στραβά. Το μόνο που ακουγόταν μέσα στην απόλυτη ησυχία ήταν η βαριά ανάσα τους." "Ποια άραγε κακιά μοίρα εμποδίζει τους ανθρώπους να πορεύονται ομαλά; Γιατί το παράλογο να γίνεται πραγματικότητα και η λογική απλό...