Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο συμπλέκονται τα προσωπικά βιώματα με στοιχεία ιστορίας του Μοσχοποτάμου και της Κατερίνης, όπου ο συγγραφέας έζησε τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του τις κρίσιμες δεκαετίες του ΄40 και του ΄50. Η συμπλοκή των βιωμάτων με την τοπική ιστορία δίνει στην αφήγηση άλλοτε προσωπικό, εξομολογητικό και άλλοτε επιστημονικό χαρακτήρα. Πάντως σε κάθε περίπτωση, σε πρώτο ή τρίτο πρόσωπο, η αφήγηση αγωνιά για την ιστορική ακρίβεια.

Τούτη η αφήγηση-μαρτυρία του Βαγγέλη Σακκάτου είναι η αυθεντική εξιστόρηση της σφαγής των Ιταλών της Μεραρχίας Άκουι στην Κεφαλονιά. Συνάμα παρουσιάζει ανάγλυφα όλη τη φρίκη και τη θηριωδία του φασισμού. Η παρούσα δεύτερη έκδοση συμπληρώνεται με νέα πολύτιμα στοιχεία, ντοκουμέντα και κείμενα του Άμος Παμπαλόνι και άλλων, με τις κριτικές και πολεμικές του συγγραφέα και με άλλα σχετικά κείμενα για το θέμα Μπερνιέρ-Κορέλι· εμπλουτίζεται, τέλος, με νέα συγκλονιστικά στοιχεία από γερμανικές πηγές.

Η Λίζυ είναι σήμερα εννέα ετών. Γεννήθηκε με το σύνδρομο Ντάουν... Όταν ήταν δύο ετών η μητέρα της και συγγραφέας αυτού του βιβλίου περιγράφει σε ένα πρώτο βιβλίο της τον πόνο και τη χαρά του να έχει κανείς ένα μωρό με σύνδρομο Ντάουν. Το βιβλίο αυτό γίνεται επιτυχία. Στα εννέα χρόνια της κόρης της η Caroline Philps επανέρχεται για να φέρει κοντά μας την τωρινή Λίζυ με γνώση περισσή, αμεσότητα και ενάργεια: Η ιστορία που θα διαβάσετε είναι μια ιστορία ελπίδας και συνάμα πολύτιμη πηγή πληροφοριών για άμεσα ενδιαφερόμενους και μη... Ήδη η συγγραφέας έχει ξεκινήσει μια ακό...

[...] Σε απόσταση από τα μαύρα χρόνια, το βιβλίο της Νίτσας υποχρεώνει τον αναγνώστη -κι αυτόν που τα έζησε κι αυτόν που απλώς τα διαβάζει - να αναλογιστεί σε ποια άβυσσο είχε πέσει ο τόπος. Με ποια τρομαχτικά διλήμματα ήρθαν αντιμέτωποι πολλοί άνθρωποι εκείνη την εποχή και πώς βρήκαν το κουράγιο να τα υπερβούν. Ο αναγνώστης που δεν έχει ο ίδιος βιώματα, δεν μπορεί να δεχτεί πως υπήρξε τόση βαρβαρότητα σε βάρος ανυπεράσπιστων γυναικών και παιδιών. Και η πρώτη του κρίση θα είναι πιθανότητα πως η Νίτσα Λουλέ απλώς υπερβάλλει, αναπαράγοντας την πολιτική αντίθεση της εποχής. Κι...

Το βιβλίο "Οι μολυβένιοι Στρατιώτες" είναι ένα αποκαλυπτικό χρονικό του δεκαετούς πολέμου της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν, μέσα από τις φωνές των αφανών μαρτύρων του. Μιλούν: Στρατιώτες και αξιωματικοί που πολέμησαν εκεί και επέστρεψαν, ανάπηροι οι περισσότεροι, σε μια πατρίδα που τους υποσχέθηκε υποδοχή ηρώων και τους επιφύλαξε κατόπιν αντιμετώπιση αποσυνάγωγων και αποδιοπομπαίων. Μητέρες που έστειλαν τους γιους τους σ' αυτόν τον πόλεμο και παρέλαβαν ένα σφραγισμένο μεταλλικό φέρετρο, δίχως ποτέ να είναι σίγουρες αν περιείχε το πτώμα του παιδιού τους ή σακιά γεμάτα άμ...

Ήταν γύρω μου όλες ακριβώς όπως τις θυμόμουν, όπως πραγματικά ήμασταν εμείς που μεγαλώσαμε μέσα σ' εκείνη την αντίξοη και πολυτάραχη εποχή: ικανές, δραστήριες, μαχητικές, ιδεαλίστριες, συναισθηματικές, συνετές, με "σεμνή" αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στο μέλλον, αλλά συγχρόνως και ταλαιπωρημένες, καταπιεσμένες, συνεσταλμένες, προστατευτικές και αφάνταστα μητρικές. Τις κοιτούσα και καταλάβαινα ότι τα λόγια δεν ήταν αρκετά για να εκφράσουν όσα αισθανόμουν. Ενόσω μιλούσα, ταυτόχρονα σκεπτόμουν. Κάτι άλλο έπρεπε να κάνω· κάτι που να εμφανίσει τη συμμετοχή και την προσφορά της...

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε από ανθρώπους αισιόδοξους και χαρούμενους εντούτοις κάπου-κάπου μέσα στις αναμνήσεις διακρίνεται ανάμεσα στις γραμμές μια αδιόρατη μελαγχολία. Δεν πειράζει. Χαρά και Στενοχώρια είναι δίδυμες κόρες της Ζωής, η μια πάντα δίπλα στην άλλη. Ένας "έντιμος συμβιβασμός" με κάποια πράγματα δίνει περιεχόμενο στην ύπαρξή μας και το απαραίτητο θάρρος για να ξεπεράσουμε τα δύσκολα της ζωής. Ζωή δεν γνωρίζουμε τι είναι, μας έλεγε ο αείμνηστος καθηγητής μας Δημήτριος Γιαννακόπουλος, τις εκδηλώσεις της μόνο γνωρίζουμε: ο άνθρωπος γεννιέται, τρέφεται, αναπτύσσεται,...

... Κι όπως ρίχνω τη ματιά μου αρπακτά πίσω μου, παίρνει το μάτι μου τη Βάσω μου. Το μεγαλύτερο κοριτσάκι μου να ικετεύει: "Πάρε με και μένα μαμά!" Κι εγώ η πικρή: "Περίμενε λίγο να βγάλω τη Μαίρη αντίπερα κι έρχομαι αμέσως να σε πάρω! Περίμενεεε!" Μα δεν μπορώ να ξέρω αν μέσα σε κείνη τη βουή και τον τάραχο, άκουσε τίποτα το παιδί! Και το βλέπω - μοίρα μου κακή - να ρίχνεται μέσα στην κατεβασιά, να σέρνεται σαν ξερό φύλλο, να στροβιλίζεται και να χάνεται 'πο τα μάτια μου. Κι εγώ η μαύρη να κρατιέμαι ακόμη από την κάννη τ' αντάρτικου ντουφεκιού και τα πόδια μου σουρτά-σουρτ...

Στα 42 της χρόνια η Γερμανίδα μητέρα μου, Λίζα Χόφμαϊερ, γνώρισε την περιπέτεια της ζωής της: δέχτηκε να γίνει η 33η σύζυγος ενός πλούσιου Αφρικανού -του πατέρα μου- και μέσα από την καινούρια της αυτή οικογένεια, άντλησε δύναμη για ζωή. Εγώ, η κόρη της, Κόγκα, γεννήθηκα στο χαρέμι, όπου και μεγάλωσα ευτυχισμένη, απολαμβάνοντας τις φροντίδες των πολυάριθμων (μητέρων μου) συζύγων του πατέρα μου. Στα δεκαέξι μου χρόνια, όμως, η ζωή μου μετατράπηκε σε εφιάλτη. Ο πατέρας μου με ανάγκασε να παντρευτώ έναν άντρα 30 χρόνια μεγαλύτερό μου, ο οποίος, προκειμένου να του προσφέρω το κ...

Το ανέκδοτο ημερολόγιο του νεαρού Ρίλκε κατά τη διαμονή του στο Παρίσι του 1900, ως γραμματέως του Ροντέν, είναι ταυτόχρονα και ένα συναρπαστικό χρονικό της καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής ζωής στην Πόλη του Φωτός. Πλήθος γνωστών ονομάτων παρελαύνουν μέσα από τις σελίδες του όπου διαγράφονται οι νεανικές υπαρξιακές ανησυχίες του ποιητή.

Είμαι το είδωλο για το Σταρ Σύστεμ. Είμαι το θέμα που πουλάει για τα Media. Είμαι ο αδερφός που έκοψε τον πούτσο του για τα αδέρφια μου Είμαι μια γυναίκα κατά νόμο δικαίου για τους φιλελεύθερους. Είμαι το τραβεστόνι για τους αδαείς. Είμαι το παιδί για τη μάνα μου. Είμαι η Τζένη Χειλουδάκη για την ψυχή μου. Είμαι ένας αμνός για τον Θεό που πιστεύω "έστω μαύρος". Είμαι το αφορισμένο για την κοσμική εκκλησία. Είμαι ένα ανθρώπινο πλάσμα για τους βαθιά θρησκευόμενους.

Δεν προλάβαμε τίποτα και μας μπαουλάρανε οι Άγγλοι... Ήταν ένα πράγμα φοβερό, νομίζαμε, νομίζαν όλοι ότι θα σώσουν την Ελλάδα κι είδαμε τι καταστροφή έγινε. Πενήντα οχτώ χρόνια αργότερα ο Γεώργιος Χριστοδούλου ψάχνει ακόμα να βρει τους συντρόφους του της εξορίας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μπάρντια. Είναι εκείνοι οι δυο χιλιάδες πεντακόσιοι στρατευμένοι που συμμετείχαν στις ταραχές του Απριλίου του 1944 στη Μέση Ανατολή και θα μεταφερθούν το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου στην Ερυθραία. Περιγράφει τους φόβους, τις αγωνίες και τον ενθουσιασμό των συμπολεμιστών της νεότητάς...

Σχεδόν εξήντα χρόνια παρέμενε αγνοημένο από τη βιβλιογραφία μας το βιβλίο του Μπερτ Μπερτλς «Εξόριστοι στο Αιγαίο», ένα διεισδυτικό οδοιπορικό στην Ελλάδα του μεσοπολέμου και τους ανθρώπους της. Ο Μπερτλς βρέθηκε για μια δημοσιογραφική αποστολή και μια... ρομαντική συνάντηση από τη μακρινή Αυστραλία στην Ελλάδα και τελικά ενεπλάκη στην πολιτική ζωή του τόπου και στάθηκε με ευαισθησία απέναντι στους αγώνες του ελληνικού λαού λίγο πριν την δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Θα κουβεντιάσει με τον Δημήτρη Γληνό, τον Κώστα Βάρναλη, τον Γιώργο Σεφέρη, μα και με τον Σκλάβαινα και τον...

... Ο αξιωματικός, φανερά εκνευρισμένος, πλησίασε και στάθηκε μπροστά στη Μαριάνθη. Άρπαξε από την αγκαλιά της το παιδί και, σηκώνοντάς το ψηλά, ακούμπησε τη μύτη του σπαθιού του στην κοιλιά του μωρού: - Κάντο να σωπάσει, γιατί αλλιώς θα το κάνω εγώ, βρυχήθηκε. Τα γόνατα της Μαριάνθης λύγισαν και έπεσε στα γόνατα κλαίγοντας. - Έλεος, σκότωσε εμένα, λυπήσου το παιδί μου. - Το παιδί σου, ε; αγρίεψε ο Τούρκος. Το δικό μου το παιδί ποιος το λυπήθηκε όταν το έσφαξαν οι δικοί σας;... ... Για μια στιγμή ο Τούρκος δίστασε. Ύστερα, παρατώντας κάτω το παιδί, γύρισε κι έφυγε με με...

Ο νεαρός τότε υπάλληλος του ξενοδοχείου KASTRI, Φώτης Δ. Ζαραβέλης, θυμάται και αποκαλύπτει με ανθρώπινη ευαισθησία το "Απόκρυφο Μυστικό" της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Πέρα όμως από το γεγονός αυτό, είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι σελίδες αυτού του βιβλίου ξαναζωντανεύουν μια ολόκληρη αξέχαστη εποχή.

[...] Τόσο κοντά στις Θερμοπούλες και την Αλαμάνα βρίσκεται ο Γοργοπόταμος, αλλά ποιο χάσμα χωρίζει το Διαμαντή από το Λεωνίδα και το Διάκο; Όταν αναλογίζεται κανείς τους καθημερινούς χαρακτηρισμούς: ληστοσυμμορίτες, αναρχικοί, προδότες, απάτριδες που δόθηκαν στους πολλούς Διαμαντήδες, Μπελογιάννηδες, Λοκρούς, θλίβεται και μοναδική παρηγοριά τού μένει η σκέψη ότι η ιστορία βραδύνει, αλλά δεν κάνει λάθη στην τελική της ετυμηγορία... [...] η δράση του ΕΛΑΣ δεν υστερεί σε έξαρση και μεγαλείο, γιατί δεν υπολείπεται σε θυσίες. Οι Ελασίτες είχαν αντίπαλο πολύ ισχυρότερο από εκεί...

Είναι δύσκολο να γράφεις πράγματα για τον εαυτό σου, όταν μάλιστα το κάνεις για πρώτη φορά και αποφασίζεις να εκθέσεις τη μεγαλύτερη δυσκολία της ζωής σου, προκειμένου να περάσεις ένα πολύ σημαντικό μήνυμα: πως, είτε είσαι άτομο με ειδικές ανάγκες είτε όχι, οι δυνατότητες να εκπληρώσεις όνειρα ζωής είναι απεριόριστες όταν παλεύεις με όλες σου τις δυνάμεις για να ζήσεις. Το δικό μου όνειρο ήταν το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Θαρρώ πως γίνεται πραγματικότητα, γιατί ο σεβασμός που νιώθω για το δώρο που ονομάζεται ζωή μου έδωσε τη θέληση, το κουράγιο και την αυτοπεποίθησ...

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε στην Αλεξάνδρεια, τις σκληρές εκείνες μέρες που ο συγγραφέας αποχαιρετούσε την αγαπημένη του πολιτεία. Τριγυρίζει στους δρόμους, συνομιλεί με την Ιστορία, με κάθε πέτρα που άφησε πίσω της το πέρασμα των Ελλήνων. Αναζητά το νήμα που δένει τα χτεσινά με τα τωρινά. Ένα χρονικό μέσα από το οποίο ανασταίνεται η Αλεξάνδρεια, εκείνη η ζωντανή πόλη, τότε που "στις γειτονιές παίζανε τα ρωμιόπουλα μέσα στους δρόμους, τα μπαλκόνια ήταν κατάφορτα γλάστρες, βγαίνανε οι νοικοκυρές και μιλούσανε η μια της άλλης φωναχτά, νόμιζες πως ζούσες στην Ελλάδα".

Το 1957 ο Ρίσαρντ Καπισίνσκι έφτασε στην Αφρική για να καταγράψει το τέλος της αποικιοκρατίας. Από τις πρώτες μέρες της ανεξαρτησίας της Γκάνα ως τη γενοκτονία στη Ρουάντα, ο Καπισίνσκι κάλυψε τεράστιες αποστάσεις προσπαθώντας να παρακολουθήσει τις άμεσες, συχνά βίαιες, εξελίξεις που ακολούθησαν την απελευθέρωση. Το αποτέλεσμα: μια καταπληκτική απεικόνιση της Αφρικής. Δεν πρόκειται για μια άνευρη αναφορά γεγονότων και γεωγραφικών θέσεων, αλλά για εντυπώσεις από συναντήσεις με ανθρώπους και πολιτισμούς που ξετυλίγονται διαδοχικά μέσα από την ανορθόδοξη ματιά και τον βαθύ σε...