Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Μάλλον αυθαίρετα, μάλλον αυταρχικά, και με κάποια ανησυχία, γοητευμένος ίσως από το παράξενο και ωραίο όνομα -ο τόνος που πέφτει στην προπαραλήγουσα κάνει τη λέξη "Ρούμελη" ένα δακτυλικό μέτρο- επέστρεψα, για να δώσω τίτλο σ' αυτές τις περιηγήσεις, στην παλαιότερη και πιο χαλαρή χρήση του ονόματος. Αυτή η παλιοκαιρίτικη και ελαστική μορφή σε βοηθάει να ξεφύγεις από την περιορισμένη έννοια που έχει πάρει στην εποχή μας, και συγχρόνως δίνει μια ψευδεπίφαση ενότητας σε τούτα τα απρογραμμάτιστα ταξίδια. Και προπάντων, η ίδια η τρισύλλαβη λέξη είναι γεμάτη απόηχους και νύξεις κ...

Η Ρούμελη δεν βρίσκεται σε κανέναν σύγχρονο χάρτη. Είναι η ονομασία που είχε δοθεί κάποτε στη Βόρεια Ελλάδα -εκτεινόταν από τον Βόσπορο στην Αδριατική και από τη Μακεδονία ως τον Κορινθιακό κόλπο- μια ονομασία που φέρνει στον νου έναν κόσμο όπου το παρόν είναι άρρηκτα δεμένο με το παρελθόν. Ο τόμος Ρούμελη περιλαμβάνει τις περιπλανήσεις του Πάτρικ Λη Φέρμορ μέσα και γύρω από αυτήν τη μυστηριώδη και ταυτόχρονα πολύ αληθινή περιοχή. Μας παίρνει μαζί του στις συναναστροφές του με τους Σαρακατσάνους βοσκούς, στα μοναστήρια των Μετεώρων και τα χωριά της περιοχής των Κραβάρων,...

Το "Ρωσικό ημερολόγιο", η περιγραφή του σαρανταήμερου ταξιδιού του συγγραφέα Τζον Στάινμπεκ και του φωτογράφου Ρόμπερτ Κάπα στη Σοβιετική Ένωση από τις 31 Ιουλίου ως τα μέσα Σεπτεμβρίου του 1947, ως απεσταλμένοι της εφημερίδας "New York Herald Tribune", πρωτοεκδόθηκε το 1948 και αποτελεί μέχρι σήμερα ένα κλασικό δείγμα ταξιδιωτικής μαρτυρίας, αλλά και ένα σπάνιο ιστορικό ντοκουμέντο. Ο Στάινμπεκ και ο Κάπα περιγράφουν με ειλικρίνεια και ρεαλισμό το ταξίδι τους, σε μια περιπλάνηση από τη Μόσχα και το Στάλινγκραντ μέχρι τις αγροτικές περιοχές της Ουκρανίας και τις απομακρυ...

Το κείμενο που ακολουθεί εντάσσεται οπωσδήποτε σε προσωπικές καταγραφές που ξεκίνησα γύρω στο 1980, σκόρπια κι ασυστηματοποίητα. Βέβαια, όπως τονίζω, οι σελίδες του κειμένου αυτού γράφτηκαν από πρόθεση και τελείως ανεξάρτητα από τις άλλες σημειώσεις. Ήταν ένα δεκαπενθήμερο στα τέλη του 1983 που κράτησα, στη μοναδική μέχρι τώρα περίοδο της ζωής μου, τακτικά, καθημερινά, ημερολόγιο. [...] (από το εισαγωγικό κείμενο του συγγραφέα)

Ο Έντουαρντ Έβερετ είναι ο πρώτος γνωστός Αμερικανός που συνδύαζε το λόγιο ενδιαφέρον για την αρχαιότητα και συγχρόνως διέθετε εκείνη την παιδεία που τον κατηύθυνε στη μελέτη της μεσαιωνικής και νεότερης Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γερμανία, συναναστράφηκε Έλληνες, ενώ επεδίωξε να γνωρίσει επιφανείς προσωπικότητες, μεταξύ άλλων και τον Κοραή. Αμέσως μόλις έφτασε στην Ευρώπη συναντήθηκε με τον Βύρωνα, το έργο του οποίου γνώριζε ήδη, ασχολήθηκε με την εκμάθηση της νεοελληνικής γλώσσας, περιηγήθηκε την Ελλάδα και κατέγραψε τις εντυπώσεις του σε ημερολόγιο. Επ...

[...] Η συγγραφέας κατορθώνει να μας δώσει μια ξεχωριστή καταγραφή πραγμάτων και καταστάσεων που για άλλους θα περνούσαν απαρατήρητα, και προσδίδοντάς τους διαχρονική σημασία και διάρκεια, ενώ παράλληλα δεν υπάρχουν ή είναι εντελώς σπάνιες αυτές οι ταξιδιωτικές εμπειρίες από τα μέρη αυτά λόγω κυρίως της αποστάσεως που μας χωρίζει. Ένα βιβλίο που θα διαβαστεί με αδιάπτωτο ενδιαφέρον και προσοχή και για τον λόγο ότι πρόκειται για προσπάθεια που "σπουδάζει τον άνθρωπο" αφού σ' ένα ταξίδι μπορείς να διεισδύσεις εύκολα στον χαρακτήρα του συνταξιδιώτη σου και ν' αποκαλύψεις κα...

Το παρόν πόνημα αναφέρεται στη θέασή μου σε Αιγαιοπελαγίτικα νησιά και Τυνησία και ολοκληρώνεται με θρύλους της πλούσιας ελληνικής παράδοσης. Στην περιπλάνησή μου, προσπάθησα να μην προσθέσω άλλο ένα ταξιδιάρικο βιβλίο στα τόσα που κυκλοφορούν, αλλά να προσφέρω την προσωπική μου πνευματική εμπειρία από τις επισκέψεις μου. Έχοντας υπ’ όψη ότι "Το ταξίδι είναι αφιλόκερδη χαρά του ματιού, σεργιάνι του κορμιού" γιατί με την πρόσθετη πείρα δίδει στον ταξιδιώτη και τη χαρά της δημιουργίας, δεν στάθμευσα στην απλή οδοιπορία αλλά θέλησα να σας κάνω κοινωνούς εντυπώσεων -σκέψεων...

Το Σίδνεϊ μέσα από την οξυδερκή ματιά του πολυβραβευμένου Πίτερ Κάρεϊ, ο οποίος επιστρέφει στην πατρίδα του ύστερα από πολύχρονη απουσία και μας αποκαλύπτει τι κρύβεται πίσω από τη γυαλιστερή και ξένοιαστη όψη της πόλης που φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο συγγραφέας και οι φίλοι του αφηγούνται με τον πιο απολαυστικό τρόπο τις ιστορίες τους και μας παρασύρουν σε μια εμπειρία δυνατή όπως ο νοτιάς που σαρώνει τις όμορφες παραλίες της αλλοτινής «αποικίας των καταδίκων».

Να ταξιδέψω... Έτσι ξεκινά το ταξίδι. Με μια επιθυμία που γίνεται πράξη. Με μια πράξη που γίνεται συνήθεια. Με μια συνήθεια που γίνεται ανάγκη. Με μια ανάγκη που πολλές φορές γίνεται σκάλα σωτηρίας για να ξεφύγει κανείς από τους φόβους του, τα προσωπικά αδιέξοδα, την κακοδαιμονία των καιρών. Αρκεί ο καθένας να βρει το δικό του σκαλοπάτι... Να ταξιδέψω... Καινούργιες πατρίδες που ζητούν ασυλία στο μυαλό και στην ψυχή του ταξιδιώτη. Μεξικό. Θιβέτ. Σρι Λάνκα. Νεπάλ. Συρία. Αίγυπτος. Ρωσία. Γαλλία. Ελλάδα. Μερικοί μόνο από τους σταθμούς στο ταξίδι της Γκάγκα Ρόσιτς. Χώρες με...

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι γραμμένο από έναν παλαίμαχο ορειβάτη, τον Νίκο Παπαδόπουλο, και έχει τον τίτλο "Σκέψεις και παρατηρήσεις", που συνοδεύεται με τον υπότιτλο "Ένα ταξίδι στο όνειρο και στην αλήθεια". Τόσο ο τίτλος όσο και ο υπότιτλος δεν μου αρέσουν· μου φαίνονται κάπως γενικοί και ασαφείς και επιπλέον ποιητικοί και αφηρημένοι. Όταν όμως διαβάσει κανείς το βιβλίο ενδέχεται να τους βρει σωστούς και ακριβοδίκαιους. Όπως το πάρει κανείς. Ο Νίκος Παπαδόπουλος δεν είναι κανένας τυχαίος. Επί πολλές δεκαετίες υπήρξε πρόεδρος και εμψυχωτής του "Συλλόγου Ελ...

Ο Βούδας χωρίς να απορρίψει τις κάστες, τις κατάργησε. "Ο νόμος μου είναι για όλους", είπε. "Με τις πράξεις του γίνεται κανείς Παρίας ή Βραχμάνος. Δε γεννιέται. Έτσι όπως η τεράστια θάλασσα του κόσμου έχει μόνο μια γεύση της αρμύρας, έτσι και η γνώση έχει μόνο ένα σκοπό, τη λύτρωση". Όλη η διδαχή του Βούδα βασίζεται πάνω σε τέσσερις ευγενείς αλήθειες: 1η αλήθεια: Όλα όσα υπάρχουν είναι υποχείρια του θανάτου και του πόνου. 2η αλήθεια: Ο πόνος έχει τις ρίζες του στις ανθρώπινες επιθυμίες και πάθη. 3η αλήθεια: Η λύτρωση από τα πάθη , λυτρώνει και από τον πόνο. 4η αλήθε...

Φεβρουάριος 1924. Για πρώτη φορά μια ξένη γυναίκα, μια Ευρωπαία, καταφέρνει να εισχωρήσει στη Λάσα, την απαγορευμένη πρωτεύουσα του Θιβέτ. Η Αλεξάνδρα Νταβίντ-Νελ χρειάστηκε πέντε περίπου μήνες για να κερδίσει το πιο παράτολμο στοίχημα. Πέντε μήνες μοναξιάς και περιπλάνησης στα απέραντα υψίπεδα της "Χώρας των Χιονιών". Πενήντα πέντε χρόνων εκείνη την εποχή η Νελ, μεταμφιεσμένη σε ζητιάνα, διασχίζει πεζή μια απόσταση χιλιάδων μιλίων σε τρομακτικές συνθήκες, αντιμετωπίζοντας όχι μόνον τα πιο ακραία καιρικά φαινόμενα αλλά και τις επιθέσεις αδίστακτων ληστών, στις αχανείς χιονι...

Προκλητική του αγνώστου η γοητεία. Εμείς οι ταξιδιώτες στους ωκεανούς του χρόνου κρεμαστήκαμε στη γενειάδα του Ποσειδώνα. Στα αυτιά μας βουίζουν ταξίδια, φουρτούνες, ναυάγια της θάλασσας και της ζωής. Αντισταθήκαμε στους πειρασμούς, μείναμε καθαροί, δεν πουλήσαμε την ψυχή μας. Στην πάλη με την απρόβλεπτη οργή της θάλασσας, γιγαντώνεται το πάθος για τη νίκη της ζωής, η πίκρα του αποχωρισμού και η μεθυστική έκρηξη του νόστου. Στην πάλη με την απρόβλεπτη οργή της θάλασσας, γιγαντώνεται το πάθος για τη νίκη της ζωής, η πίκρα του αποχωρισμού και η μεθυστική έκρηξη του νότου.

Η γέφυρα διασκελίζει έναν στενό κόλπο [...] που χωρίζει τις δύο παλιότερες γειτονιές και ταυτόχρονα και τα δύο πνεύματα μέσα σε τούτη την πόλη: η νότια πλευρά είναι συντηρητική και στραμμένη προς ανατολάς, η βόρεια πλευρά, με τις αιωνόβιες πρεσβείες της και τα παλάτια των εμπόρων, είναι διαποτισμένη από τη νοοτροπία της Δύσης και την ελαφρότητα της σύγχρονης ζωής. Ένας δημοφιλής χρονογράφος της πόλης [...] συνέκρινε κάποτε τις μάζες των σπιτιών των δύο τμημάτων της πόλης με τα "απλωμένα φτερά ενός μικρού πουλιού με ισχνό κορμί". Αυτή η εικόνα συνεχίζει να είναι σωστή. Η...

Ο Δρόμος του Μεταξιού είναι ένα αχανές δίκτυο αρτηριών που διακλαδίζονται, συγκλίνουν και αποκλίνουν σε όλο το πλάτος της Ασίας. "Στη σκιά του Δρόμου του Μεταξιού" ο Κόλιν Θέμπρον καταγράφει ένα ταξίδι κατά μήκος της μεγαλύτερης διά ξηράς διαδρομής στον κόσμο. Ξεκινώντας από την καρδιά της Κίνας και διασχίζοντας τις οροσειρές της Κεντρικής Ασίας, το βόρειο Αφγανιστάν, τα υψίπεδα του Ιράν και το Κουρδιστάν, ο συγγραφέας ταξιδεύει από τον Τάφο του Κίτρινου Αυτοκράτορα μέχρι την Αντιόχεια, χρησιμοποιώντας τοπικά λεωφορεία, φορτηγά, αυτοκίνητα και, όταν οι ανάγκες το απαιτού...

Ο συγγραφέας του Οδοιπορικού περιγράφει απρόσμενες καταστάσεις από το ταξίδι του στη γειτονική Τουρκία και καταγράφει τις εντυπώσεις του απ’ αυτήν. Διατρέχοντας τις αχανείς εκτάσεις της Μεσοτουρκίας με βλέμμα δεκτικό στα ερεθίσματα και με την επικίνδυνη περιέργεια ενός πλάνητα, σχολιάζει πολλές φορές με χιούμορ τις ιδεοληψίες του, τους εμπεδωμένους φόβους ή τις χρόνιες προκαταλήψεις του. Αναμοχλεύει, μοιραία, τις δικαιολογημένες αντιθέσεις του και διαπιστώνει τις μεγάλες διαφορές (πολιτιστικές, κοινωνικές, αισθητικές) ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα εκφράζοντας, ωστόσο,...