Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το διαδίκτυο για μένα ήταν μια μορφή γενεθλίων για τα γραπτά μου, ένα είδος ημερολογίου και εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτό γέννησε ίντρικγκες και μερικά σφάλματα που δεν αποχωρίστηκα ακόμη. Με βοήθησε ωστόσο για λιγότερο από 2 έτη αυτό το blog με σχεδόν 25.000 αναγνώστες να κρίνω και να κριθώ ...ενίοτε, ως επίγονος του Οδυσσέα Ελύτη. Ο πρώτος τίτλος της εισαγωγής ήταν από ένα ποίημα του Ν. Λαπαθιώτη "Λίγο αέρα, παρακαλώ..." και ο τωρινός, από ένα ποίημα του "εραστή" μου, "Διψάς, αγάπη μου;", χωρίς να θέλω να αλλάξω το profile, το άλλαζα κάθε φορά που άλλαζα την κρεβατο...

"Ήταν θυμάμαι μια Κυριακή 20 Μαΐου, που "ανέβηκε" αυτό το ιστολόγιο... Έκτοτε λοιπόν μπορώ να υπολογίζω δικαίως το "πόσων Μαΐων είμαι"! Είμαι blogger λοιπόν! Παλιά νομίζω ήμουν και "κανονικός" άνθρωπος. Μπορεί να ξαναγίνω πάλι αργότερα. Δεν το 'χω σκεφτεί πολύ... Κι αν έκανα και λάθη, συγχώρησε με... Θα τα ξανακάνω οπωσδήποτε!

Ένα βιβλίο για την μεταξύ μας επικοινωνία στη ζωή αλλά και κυρίως μέσα στο ΦΒ όπου θίγονται και άλλα ζητήματα όπως οι σχέσεις, η απιστία, το χιούμορ, η φιλία, το ενδιαφέρον για τους άλλους. Αλλά κυρίως αυτό που ρωτάει είναι: Τι ή ποια είναι η μεστή, καλή και παραγωγική επικοινωνία. Άλλωστε καθετί σ’ αυτό τον κόσμο γίνεται με 2 τρόπους. Τον ΕΥΚΟΛΟ και τον ΔΥΣΚΟΛΟ. Απλώς με τον εύκολο... ΔΕΝ κερδίζεις τόσο πολλά.

Πωλείται - Ιράκ: Γόνιμη, πλούσια χώρα με 25 εκατομμύρια περίπου πληθυσμό... επίσης 150.000 περίπου ξένους στρατιώτες και μια χούφτα μαριονέτες. Όροι πώλησης: Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ επικοινωνήστε με κάποιο από τα μέλη του Συμβουλίου Διακυβέρνησης στη Βαγδάτη, Ιράκ. Με χιούμορ και δηκτικότητα μια εικοσιπεντάχρονη Ιρακινή που χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Ρίβερμπεντ, περιγράφει την καθημερινότητά της στο μεταπολεμικό Ιράκ, με συχνές καταχωρίσεις στο διαδικτυακό της ημερολόγιο (weblog ή blog). Η Ρίβερμπεντ ζει στην Βαγδάτη όπου πριν τον πόλεμο είχε μια κανονική ζω...

Τι παθαίνει μια γυναίκα την ημέρα των τεσσαρακοστών γενεθλίων της; Παράκρουση! Πώς την αντιμετωπίζει; Παίρνοντας σβάρνα ινστιτούτα καλλονής, κομμωτήρια και καταστήματα καλλυντικών. Συνήθως. Γιατί υπάρχει κι άλλος τρόπος. Να ξεκινήσει ένα blog, δηλαδή ημερολόγιο, στο Διαδίκτυο. Η Γιάννα Αναστοπούλου προτίμησε το δεύτερο κι έτσι γεννήθηκε η Κουρούνα, μια συλλογή μικρών ιστοριών καθημερινής τρέλας.

"Μετά ο Πιτσιρίκος ανακάλυψε τη θελκτική όψη της εξουσίας. Ο υπέροχα αιρετικός μας μπλόγκερ ξεκίνησε όπως πολλά παιδάκια, κουβαλώντας τα μεγάλα όνειρα που σπεύσαμε να του φορτώσουμε, αλλά κατέληξε τραπεζικό στέλεχος με ιδιόκτητη μεζονέτα και θέα στο Διαδίκτυο" (Ναταλί Χατζηαντωνίου, "Ελευθεροτυπία") "Το βιβλίο του Πιτσιρίκου λυγίζει από το υπερτροφικό, εξαγριωμένο, ανώνυμο "εγώ"του. "Σατιρικός και προπάντων ασεβής" αυτοσυστήνεται, αλλά μετά βίας διακρίνεται στα κείμενα του η τιμητική προσαγόρευση" (Λίνα Πανταλέων, "Ελευθεροτυπία") "Ο πρώτος μπλόγκερ που διάβασα όταν...

Ένα διαδικτυακό ημερολόγιο, ένα blog που έκανε πάταγο (και κάνει ακόμα). Μια κοπέλα που γράφει μέσα από ένα ψιλικατζίδικο, μέρα μπαίνει - μέρα βγαίνει. Ιστορίες από την Νίκαια, παράξενοι πελάτες, μια Αθήνα που δεν την βλέπουμε στις ειδήσεις, μια Ελλάδα που αναγνωρίζουμε κάπως σφιγμένοι επειδή συνήθως προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει... Αυτό είναι το πρώτο επίπεδο. Το δεύτερο, είναι οι προσπάθειες της Ψιλικατζούς να κάνει παιδί. Τα κέντρα γονιμότητας, οι γυναικολόγοι, οι αίθουσες αναμονής, οι αγωνίες, οι εξωσωματικές και οι ιατρικές εξετάσεις, το ταξίδι από μήνα σε μήνα απ...

Από το 2003 ως το 2004, "Η Ωραία της ημέρας" κατέγραφε τις καθημερινές, επαγγελματικές και προσωπικές περιπέτειές της σε ένα ειλικρινές και αστείο δικτυακό ημερολόγιο, το οποίο τώρα κυκλοφορεί και σε βιβλίο -μετά την τεράστια επιτυχία που είχε ως blog. "Η Ωραία της ημέρας" πηγαίνει το ημερολόγιό της ένα βήμα παραπέρα, αποκαλύπτοντας (ανάμεσα σε άλλα) το πώς ακολούθησε το επάγγελμα, πώς είναι να κάνεις σεξ επ' αμοιβή και ποιες είναι οι καλύτερες κάλτσες γι' αυτή τη δουλειά. Από συζητήσεις με γυμνούς πελάτες σχετικά με τη λογοτεχνική αξία του Martin Amis μέχρι συμβουλές για ν...

Μια περίεργη κούκλα από αλάτι. Ένα κορίτσι με ξύλινα παπούτσια. Ο οδηγός μιας Πόρσε σε μια απρόοπτη συνάντηση. Ο άντρας που ήταν κάποτε γυναίκα. Μια διαφορετική "ντάμα" στο στρατό. Το παιδί που δεν φοβήθηκε το φόβο. Ο πατέρας που μιλούσε σ' ένα έλατο. Μια ζητιάνα που πουλούσε χαρτομάντιλα. Ένα κορίτσι που φώναζε βοήθεια. Το αγόρι που κρατούσε ένα κερί. Μια οικογένεια με παράξενο όνομα. Άνθρωποι που αναμετριούνται με το φόβο, την αγωνία και τη μοναξιά, αλλά βρίσκουν τα αντίδοτα. Ήρωες που ανακαλύπτουν την ευτυχία και την αγάπη σε απλά μαθήματα της καθημερινής ζωής. Παραμύ...

Μια περίεργη κούκλα από αλάτι. Ένα κορίτσι με ξύλινα παπούτσια. Ο οδηγός μιας Πόρσε σε μια απρόοπτη συνάντηση. Ο άντρας που ήταν κάποτε γυναίκα. Μια διαφορετική "ντάμα" στο στρατό. Το παιδί που δεν φοβήθηκε το φόβο. Ο πατέρας που μιλούσε σ' ένα έλατο. Μια ζητιάνα που πουλούσε χαρτομάντιλα. Ένα κορίτσι που φώναζε βοήθεια. Το αγόρι που κρατούσε ένα κερί. Μια οικογένεια με παράξενο όνομα. Άνθρωποι που αναμετριούνται με το φόβο, την αγωνία και τη μοναξιά, αλλά βρίσκουν τα αντίδοτα. Ήρωες που ανακαλύπτουν την ευτυχία και την αγάπη σε απλά μαθήματα της καθημερινής ζωής. Παραμύ...

Ανθρώπινοι χαρακτήρες που σκιαγραφούνται μέσα από την κοινωνική τους δράση, τις εμπειρίες και τα βιώματα. Προσωπικότητες και ψυχολογικές εκφάνσεις που αναδύονται καθημερινά στις σελίδες του Facebook. Αναστήσεις που θα μπορούσαν να λησμονηθούν από τη ροή του χρόνου, αν δεν αποτελούσαν μια ψηφιακή μαρτυρία της ύπαρξης και της μοναχικής πορείας της προς την αυτογνωσία

Όλα ξεκίνησαν από έναν άντρα. Τον Πέτρο. Στις 17 του περασμένου Δεκέμβρη. Έγραψε μια τρυφερή ιστορία, βαθύτατα συναισθηματική, χωρίς όμως τέλος. Ένα μικρό διήγημα που άφηνε τη φαντασία μας ελεύθερη κατά πώς ήθελε ο καθένας. Πού να ήξερε ο άνθρωπος που έμπλεκε όταν έδινε το πράσινο φως να συνεχιστεί η ιστορία του! 15 γυναίκες μπλόγκερ συγκεντρωθήκαμε σαν μελίσσι τριγύρω του και συνεχίσαμε την ιστορία.

Συγκεντρωτικός τόμος με κείμενα του πιο επιδραστικού blogger. Όχι εμένα, αλλά το λόγο, όπως έλεγε ο Ηράκλειτος. Ο λόγος των ιστολογίων που πολύ θορύβησε τη συντεχνία των γραφιάδων, είναι ίσως ο μόνος ελεύθερος λόγος που αρθρώθηκε δημόσια τα τελευταία χρόνια. Χωρίς να στρέφει την υπεραξία της δημοσιότητας που δημιουργούσε σε ένα πρόσωπο αλλά σε ένα κείμενο, υπήρξε διπλά αποκαλυπτικός. Από τη μια επέδειξε αναγνώστες που ξεπερνούν δια λόγου το μεγάλο ποσοστό των δημοσιογραφούντων επί χρήμασι και από την άλλη απέδειξε τον αισχρό μηχανισμό του δημοσίου λόγου εν Ελλάδι να ακ...

Tα κείμενα που παρουσιάζονται εδώ, έχουν όλα ανεξαιρέτως δημοσιευτεί κατά καιρούς στο προφίλ μου στο Facebook, συνοδευόμενα μερικές φορές από ζωγραφιές και φωτογραφίες δικές μου ή άλλων δημιουργών. Μ' αυτό τον τρόπο, μετέτρεψα τα τελευταία 3 χρόνια το προφίλ μου σε ζωντανό φιλολογικό περιοδικό και αρχείο, με πολλούς φανατικούς υποστηρικτές αλλά και μπόλικους διαμαρτυρόμενους. Σε κάποια από τα κείμενα η διαδικτυακή τους καταγωγή είναι φανερή, σε άλλα όχι. Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία της δημιουργίας και της δημοσίευσής τους τα έχει μοιραία εμποτίσει όλα. Πολύ συχνά, ένα κ...

Συλλογή κειμένων που πρωτοδημοσιεύθηκαν στο ιστολόγιο του συγγραφέα. Αναφέρονται σε περιστατικά της παιδικής, εφηβικής, αλλά και ωριμότερης ηλικίας και διαδραματίζονται κυρίως στη Λάρισα της δεκαετίας του 80 και 90. Πρόκειται για περιστατικά που έζησε ο ίδιος ο συγγραφέας, λιγότερο ή περισσότερο αλλαγμένα από το άγγιγμα της φαντασίας, με γλυκόπικρη και έντονα νοσταλγική διάθεση. Διατίθεται δωρεάν σε μορφή pdf, epub και mobi.

3 Φεβρουραίου 2008- 3 Φεβρουαρίου 2018 10 χρόνια με τους Πολεμιστές της Λάϊον. Τι είναι οι Πολεμιστές της Λάϊον; Ποιοι είναι και τι κάνουν; "Οι Πολεμιστές της Λάϊον" είναι ένα μπλογκ, ιστολόγιον, Ελληνιστί , ελεύθερο, πρότυπο, πρωτότυπο και ανεξάρτητο. Ξεκίνησε στις 3 Φεβρουαρίου του 2008 με την πρώτη του ανάρτηση "Ο Καιρός του Τόξου". Όπως υπογραμμίστηκε σε αυτό το πρώτο λιτό και λακωνικό άρθρο, η Πηνελόπη ανεβαίνει την ομηρική σκάλα και κατεβάζει το ομηρικό τόξο "ευχείν Οδυσσεί", με την αγγελία : "Ζητείται Οδυσσέας" , πολυμήχανος νους, να το χειριστεί....

Το παρόν βιβλίο παρουσιάστηκε στο διαδίκτυο από το ιστολόγιο," Οι Πολεμιστές της Λάϊον" για πρώτη φορά το 2008 σε αρθρογραφία υπερρεαλιστικής ενορατικής μυθιστορίας, συνδέοντας και απαντώντας σε κρίσιμα, ίσως και ασυνήθιστα ερωτήματα που απασχολούν τους σύγχρονους εξερευνητές της γνώσης, όπως ποιοι είναι οι Έλληνες, πόσα είναι τα χρώματα των Ονειρευτών, ποιο είναι το Τόξο των Ομηρικών Επών, τι είναι ο Έρωτας και πώς κινείται το Ενεργειακό σώμα.

Το παρόν βιβλίο, είναι μία ανθολογία άρθρων και κειμένων που έγραψα μετά το 2008 και την παρουσίαση της διαδικτυακής βιωματικής όπερας : "Ο Καιρός του Τόξου", από το μπλογκ "ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ", μέχρι σήμερα. Είναι μια ερμηνεία που διαπραγματεύεται τη σύγχρονη αλληγορία των Ομηρικών Επών, συνδέοντας τους Άθλους του Ηρακλή με τους Σταθμούς του Οδυσσέα, των χαρακτήρων και των ονομάτων τους σε συλλογικό επίπεδο και προσωπικό, στηρίζοντας το έργο σε θεμέλιους κίονες, την φιλοσοφία, την αυτογνωσία και τη πολιτική σκέψη, ως ενεργός και σκεπτόμενος πολίτης αυτής της χώρας...

Από την blogger Μάγισσα Κίρκη στο χαρτί... Αύθονο γέλιο, σύγχρονη πραγματικότητα, νεανική ματιά. Αν πιστεύεις στα παραμύθια, κακώς κρατάς αυτό το βιβλίο. Εδώ μέσα η σύγχρονη Μάγισσα Κίρκη είναι άνεργη με ωροσκόπο blogger, Αφροδίτη στους πρώην και Ήλιο στο ΠΑΣΟΚ που της κόβει 14-να' ναι-οι-ώρες-τους-μισθούς. Τα δε γουρούνια έγιναν εργοδότες, ο Οδυσσέας στέλνει friend requests στους Λαιστρυγόνες και το νησί του έχει γεμίσει πακιστανούς μικροπωλητές με υπηκοότητα ελληνική και ιθαγένεια χασαποσέρβικη. Σαν βγεις λοιπόν στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να 'ναι άδειος ο...