Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι "Εποπτείες" είναι μια πρώτη συναγωγή δοκιμίων μου, γραμμένων σε νεαρή ηλικία, εν βρασμώ προβληματισμού και γραφής θα έλεγα, μεταξύ των είκοσι πέντε και είκοσι εννέα μου χρόνων, που κυκλοφόρησε το 1954. Και τώρα, μετά από παρέλευση εξήντα και πλέον ετών, επιστρέφω νηφαλιότερος στην εποχή που τα ενέπνευσε και το στυλ που τα εξέφρασε και τα επανεκδίδω εν μέρει ανανεωμένα. [...]

Από φρικτής ανομίας σχολείον εξεπηδήσαμεν όλοι, μολυσμένοι όλοι, άλλος πολύ, άλλος ολίγον με της φιλαρχίας και της πλεονεξίας την παράνομον βαφήν. Ελευθερωθέντες από Τούρκους, εζήσαμεν έως της παρούσης ώρας ως Τούρκοι, ή μάλλον υπερέβημεν και αυτούς τους Τούρκους... Η παρούσα μας κατάστασις είναι τοιαύτη, ώστε και άγγελος εξ ουρανού αν καταβή να μας βασιλεύση, κινδυνεύομεν να τον μεταμορφώσωμεν εις διάβολον... Η αδικία λαμβάνει μορφήν και πρόσωπον αναίσχυντου προδοσίας... Αδαμάντιος Κοραής

Εδώ περιλαμβάνονται ποικίλου είδους κριτικά κείμενα, από καθαρά φιλολογικά, όπως "Το αρχαίο δίκαιο του πολέμου και η κλασική δραματουργία" (Ευριπίδης - Αριστοφάνης), "Αρχαία λογοτεχνία και σύγχρονη δημιουργία" (Γιώργος Σεφέρης) και "Στρατευμένη λογοτεχνία στην αρχαιότητα και σήμερα" (ελληνική και ξένη), μέχρι καθαρώς δοκιμιογραφικά, όπως "Ο Μαρξ και οι αρχαίοι Έλληνες", "Ο αντιήρωας", "Ο Σάμιουελ Μπέκετ", "Μαρσέλ Προυστ", "Φραντς Κάφκα", "Αλμπέρ Καμύ", "Αντικουλτούρα". Προστίθεται Επίμετρο με 28 "Τι είναι τι" από τα "Ευρωπάλια", την "ποπ-αρτ" και τον "ψυχεδελισμό" μέχρι τα...

Οι συγγραφείς έχουν τη (συγγνωστή) καλή πίστη ή την (ασύγγνωστη) ματαιοδοξία να νομίζουν ότι τα κείμενά τους πρέπει να σωθούν, γιατί μπορούν να διδάξουν, να παρηγορήσουν ή να διασκεδάσουν τον άνθρωπο στο δύσκολο δρόμο της ζωής. Αυτό ακριβώς το κίνητρο έκανε το συγγραφέα του βιβλίου τούτου να προβεί στην έκδοσή του. Όσο και αν τρέχει σήμερα με μεγάλο διασκελισμό και με γοργό ρυθμό ο χρόνος και μαζί του μεταβάλλονται οι διαθέσεις, οι αντιλήψεις, οι συνήθειές μας, το ανθρώπινο τοπίο (στην Ελλάδα τουλάχιστο) δεν έχει, ή δεν έχει ακόμη αλλάξει ριζικά. Και ένας καλός λόγος, αν ε...

Παραδίδω σε μορφή βιβλίου 28 δοκίμιά μου, δημοσιευμένα, πλην ενός ("Νεοελληνική κοινωνία"), προηγουμένως, κατά τα έτη 1992-2008, στο περιοδικόν "Ευθύνη", ειδικώτερα στα τεύχη Απριλίου και Δεκεμβρίου κάθε έτους, τα οποία αυτό αφιερώνει εις ένα συγκεκριμένο θέμα. Τα κατατάσσω, ανεξαρτήτως χρόνου δημοσιεύσεώς των, κατά θεματικές ενότητες, χωρίς βεβαίως να είναι αυτές στεγανές· υπάρχουν μοιραίως κάποιες επικαλύψεις. Ωρισμένα, γραμμένα προ 10ετίας και πλέον, ίσως να υστερούν εις επικαιρότητα, χωρίς όμως, ελπίζω, να υπολείπονται εις ουσία. Μνημονεύω, στο τέλος του βιβλίου, τον χρ...

Τα κείμενα του τόμου αυτού δημοσιεύθηκαν το έτος 1968 στην εφημερίδα "Το Βήμα", δύο την εβδομάδα συνήθως, με την υπογραφή "Ερανιστής" που είχε υιοθετήσει ο Άγγελος Τερζάκης, για ένα διάστημα της περιόδου της δικτατορίας. Χωρίστηκαν και πάλι, σύμφωνα με τη δομή που ο ίδιος είχε επιλέξει στους πρώτους τόμους των "Δοκιμίων" του σε τρείς ενότητες θεμάτων: Της εποχής, του ελληνισμού, του θεάτρου -αφού στην περίοδο αυτή τα θέματα της τέχνης τα χειρίστηκε σε άμεση αναφορά προς την εποχή μας. Τον τίτλο του τόμου αυτού, καθώς και των δύο προγενεστέρων ("Οδοιπόροι μιας εποχής", "...

Είμαι εναντίον κάθε τιμητικής διάκρισης, απ' όπου κι αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία απ' το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε -αυτό το απαίσιο "υπείροχον έμμεναι άλλων" που μας άφησαν οι αρχαίοι. Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατωτέρου μου και κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από τη συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά και κάποτε θα πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από τη ζωή μας.

Μια είδηση στην εφημερίδα για την ύπαρξη ενός νεαρού άντρα με 30 προσωπικότητες, που εναλλάσσονταν σαν "βιβλία που έπεφταν από το ράφι", με έκανε να σκεφτώ τα πολλαπλά πρόσωπα που κρύβει καθένας μας μέσα του, αφήνοντάς τα να πουν τα λόγια "τα ωραία και τ' απαγορευμένα".

Πεζά κείμενα του ποιητή των ετών 1972-1992.

"Ο άνθρωπος εκτυπώνει απάνω στην ψυχή του τα διαπιστευτήρια του ατομικού του πολιτισμού. Αν το γενικεύσουμε, τότε όλοι μαζί συγκροτούμε και εκπέμπουμε προς κάθε κατεύθυνση την πολιτισμική μας περιουσία, και σε τούτο η ευθύνη μας είναι μεγαλύτερη, γιατί επιμεριζόμαστε την πατρίδα μας [...] Μας δόθηκε η χάρις να ανήκουμε σε όλον τον κόσμο και σε όλη την κλίμακα της ευαισθησίας, γιατί η ποίηση δεν είναι άλλο από αυτό. Κι αν ακόμα εμφανίζει στοιχεία εθνικής εντοπιότητας, δεν παύει να μετριέται κατά το ήθος και την ποιότητά της, από την οποία απορρέει η ουσιαστική της οικουμενικ...

Το βιβλίο συγκεντρώνει μια σειρά από άρθρα του Περικλή Κοροβέση που δημοσιεύτηκαν σε διάφορα περιοδικά κατά την περίοδο 1978-1990. Τα κείμενα αυτά είναι αυθόρμητες αντιδράσεις του συγγραφέα σε διάφορα συμβάντα της πολιτικής, κοινωνικής και καλλιτεχνικής επικαιρότητας. Στόχος τους, να αποκαλύψουν κάποιους λίγο πολύ σταθερούς μηχανισμούς που δρουν στο νεοελληνικό μεταπολιτευτικό έθνος -όπως την έντυπη τρομοκρατία, τον αυθόρμητο ρατσισμό, τις διακρίσεις εκείνες που θεωρούνται φυσιολογικές, τον homo combinadoricus-politicanticus που διαμορφώνει την οικονομική και πολιτική ζωή μ...

Παραλλάσοντάς τον, δανείζομαι τον τίτλο από το κείμενο του Ph. Lacoue-Labarthe "Ο Χέλντερλιν και οι Έλληνες", ένα κείμενο που, με την συγγενική του θεματογραφία, διατρέχει υπόγεια το δικό μου, όπως το διατρέχει και το κείμενο του Dominique Grandmont "Η Ελλάδα του Καβάφη", το οποίο υπήρξε καθοριστικής σημασίας για την οργάνωση και διατύπωση των παρακάτω σκέψεών μου. Από το κείμενο του Lacoue-Labarthe κρατώ επίσης την προμετωπίδα του Heiner Muller στην οποία θα επανέλθω αργότερα. Ο κληρονόμος αναλογίζεται την κληρονομιά του από την στιγμή που απειλείται με την απώλειά της. Ο...

Το "Ελεύθερο Πνεύμα" ερχόταν στην ώρα του για να εκφράσει την διάθεση μιας καινούργιας γενεάς η οποία διαμορφωνόταν τότε, με ορθολογικό και πνευματικά διεθνιστικό προσανατολισμό. Για τούτο, μόλις βγήκε, χαρακτηρίστηκε ως το μανιφέστο της γενεάς εκείνης.

"[...] Οι συνέπειες του Μεγάλου Πολέμου και του κραχ του 1929 οδηγούν στην ανάδυση ενός νέου φιλελευθερισμού της ευημερίας (welfarism), που μοιάζει συμβατός για κάποιον που στη νεότητά του πέρασε από τη σαγήνη της Μόσχας στην "αντίληψη της κοινωνικής αλληλεγγύης"· εξού και τα επόμενα χρόνια θα έχει ως σταθερή αναφορά του το Νιου Ντηλ" (Κατερίνα Λαμπρινού - Γιάννης Μπαλαμπανίδης, 2019) "[...] Είταν η προσωπική εκδήλωση και αντίδραση ενός νέου ο οποίος αισθανόταν την ανάγκη να ξεφύγει από τον κλοιό που περιέβαλλε την ελληνική πνευματική ζωή στην τρίτη δεκαετία του αιώνα. Ε...