Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο δεύτερος τόμος περιλαμβάνει τις δοκιμές - Γράμμα σ' έναν ξένο φίλο - Δεύτερος πρόλογος [στην "Έρημη χώρα"] - Μια σκηνοθεσία για την "Κίχλη" - Τρεις μέρες στα πετροκομμένα μοναστήρια της Καππαδοκίας - Άγγελος Σικελιανός - Ένας Έλληνας στην Αγγλία του 1545 - Κάλβος, 1960 - Δελφοί - Για τον Ι.Α. Σαρεγιάννη - Ομιλία στην Στοκχόλμη - Η γλώσσα στην ποίησή μας - Παραλλαγές πάνω στο βιβλίο - Θ.Σ.Ε. Σελίδες από ένα ημερολόγιο - Ξεστρατίσματα από τους Ομηρικούς Ύμνους - Στα 700 χρόνια του Δάντη - Προλόγισμα [στη μεταγραφή της "Αποκάλυψης"] - Η συνομιλία με τον Φαβρ...

Οι μελέτες που δημοσιεύουνται σ' αυτό τον τόμο γράφτηκαν από τα 1936 ως τα 1943 σε περιστάσεις δυσμενείς. Γιατί ο συγγραφέας είτε δεν είχε στη διάθεσή του τα απαραίτητα βιβλία· είτε τις έγραψε μακριά από συντρόφους που θα τον βοηθούσαν, κρίνοντας ή επικρίνοντας, να σκεφτεί καλύτερα· είτε γιατί δημοσιεύτηκαν σε καιρούς (1936-1940) όπου η λογοκρισία εμπόδιζε τη συζήτηση χωρίς ορισμένα αποσιωπητικά. Ο "Διάλογος πάνω στην ποίηση" λ.χ. που έγινε με τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, τέλειωσε όταν ο Τσάτσος ήταν πολιτικός εξόριστος σ 'ένα νησί και από εκεί έστειλε την τελευταία του απάντηση...

Ερώτηση: Τι είναι το μήνυμα του συγγραφέα; Θα μπορούσαμε να δώσουμε έναν ορισμό; Απάντηση: Η τέχνη δεν αγαπάει τους ορισμούς. Οι ορισμοί είναι της λογικής, για τα πράγματα που μετριούνται και ζυγίζονται. Η τέχνη σ' αγγίζει με το αίσθημα, όχι με τη λογική. (απόσπασμα από το δοκίμιο: "Το μήνυμα του συγγραφέα")

"Το βιβλίο γράφτηκε σε μια δύσκολη περίοδο για τον τόπο και παρόλο που μεσολάβησε ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, πιστεύω ότι δεν παύει να είναι επίκαιρο και χρήσιμο -από ιστορικής πλευράς- για τον καθένα." Κυριάκος Διακογιάννης. Το βιβλίο είναι ανατύπωση της πρώτης έκδοσης και παραδίδεται ακέραιο, αυτούσιο, χωρίς προσθαφαιρέσεις, χωρίς την παραμικρή αλλοίωση.

Η εικόνα μιας αλυσίδας, γεμάτη σφιχτοδεμένους κρίκους, με κυνηγάει πολλά χρόνια. Άλλοτε σαν μια αλυσίδα ποδηλάτου που έδινε κίνηση και ζωή στα παιδικά μου όνειρα κι άλλοτε σαν "γρανάζια" μιας αόρατης μηχανής που έτρωγε τα σωθικά μου. Τα τελευταία χρόνια πια συνειδητοποίησα ότι αυτή η αλυσίδα κυκλώνει την ίδια μας τη ζωή. Χωρίς να το καταλάβουμε γινόμαστε οι αμέτρητοι κρίκοι μιας τεράστιας αλυσίδας που όχι μόνο δημιουργεί αλλά και, το κυριότερο, διαιωνίζει τα μεγάλα προβλήματα του κόσμου. Οι πλανητάρχες που μας κυβερνάνε από τη μια μεριά κι εμείς, οι υπήκοοι, που τους νομι...

Το βιβλίο τούτο περιέχει μια επιλογή από μελετήματα που ασχολούνται με πτυχές της λογοτεχνίας μας ή με επίκαιρα καυτά προβλήματα που απασχολούν κάθε πνευματικό άνθρωπο. Είναι κυρίως κείμενα που ο συγγραφέας τα έγραψε ύστερα από κάποιο ερέθισμα ή κάποιο ξύπνημα της συνείδησής του. Απευθύνονται περισσότερο στους νεότερους και φιλοδοξούν να βάλουνε ένα λιθαράκι στην προετοιμασία των πνευματικών, αλλά και των απλών ανθρώπων για όσα πρόκειται να μας συμβούν τον 21ο αιώνα. Τα περισσότερα από τα κείμενα του βιβλίου ξεκίνησαν με τη μορφή των ομιλιών σε διάφορες εκδηλώσεις. Ο αναγν...

[...] Με γλώσσα ευλύγιστη και χυμώδη ο Λαγκουβάρδος ανακοινώνει σε διακριτική χρονική πυκνότητα όσα στοχάστηκε στην "μοναξιά της νυχτερινής σκοπιάς" του. Δηλώνει με τα ευπροσήγορα αυτά κείμενα του την υπαρκτική του μοναξιά και διατυπώνει το ιερό δικαίωμα να εκφράζει όσα αυτή η μοναξιά του εμπνέει καθώς θεωρεί και κρίνει τον κόσμο όπου ως μόνος ζει. Ζει και αγρυπνεί, γιατί ο στοχασμός του ανθρώπου που υψώνεται από τα έγκατα του είναι συνεχής, παλμός ευεργετικός του βίου που αναδείχνει την αυθεντικότητα του ως όντος με θεϊκή καταγωγή [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Να μιλήσεις για ποίηση είναι ένας τρόπος να αγγίξεις κάτι που δεν υπόκειται στην αφή, αφού μόλις πας να το πιάσεις εκείνο χάνεται ή σκορπίζει. Η αναλυμένη ποίηση δεν είναι πλέον ποίηση, έχει μετακινηθεί πέραν του τόπου όπου οφείλει να μένει και να παραμένει. Οι παραβολές και οι αλληγορίες μιλούν για την ποίηση χωρίς να την εκτοπίζουν από τον φυσικό της χώρο, από το ιδιάζον πεδίο όπου ανήκει. Αφομοιώνουν τον τρόπο της και μιλούν εντέλει ποιητικά χωρίς να μιμούνται. Αγκαλιάζουν τον τόπο της, θα πει μιλούν από εκεί όπου μόνον ίσως η ποίηση θα μπορούσε να μιλήσει για τον εαυτό...

Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει κριτικές και δοκίμια για την ελληνική πεζογραφία που δημοσιεύτηκαν τη δεκαετία 1992-2002 κατά κύριο λόγο στην εφημερίδα Τα Νέα. "Μια δεκαετία είναι μεγάλο διάστημα και το υλικό που συσσωρεύτηκε στη διάρκειά της ήταν υπερβολικά ογκώδες για μια έκδοση που την ήθελα κατά το δυνατόν ευσύνοπτη, εύχρηστη και, ως προς το περιεχόμενο, ουσιώδη. Έπρεπε λοιπόν να επιλέξω. Για λόγους ομοιογένειας, περιορίστηκα σε κριτικές που αναφέρονταν στην ελληνική πεζογραφία, κυρίως το μυθιστόρημα. Και για λόγους οικονομίας, κράτησα από αυτές μόνον όσες μου φαινόταν πω...

Αναπηρικές συντάξεις: Τις έχει πάρει μόνο το 30% των Ελλήνων. Αδικούνται οι υπόλοιποι, οι οποίοι έχουν ακριβώς το ίδιο ποσοστό αναπηρίας. Να ληφθεί υπόψη στο νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Βαλκάνιοι: Όλοι οι άλλοι κάτοικοι της Βαλκανικής χερσονήσου, εκτός από μας. Βουλή (των Εφήβων): Συνάθροιση όπου οι καλοί μαθητές διαβάζουν τις καλύτερες εκθέσεις τους στον Αντώνη Σαμαράκη. Οι κακοί μαθητές δεν εκλέγονται στη Βουλή των Εφήβων, αλλά αργότερα, στην κανονική. Hellas: Να επιβάλλουμε στους ξένους να μην αποκαλούν την χώρα μας Greece, Grece ή Griechenland, αλλά μόνον Hellas. Αφο...

Οι συγγραφείς έχουν τη (συγγνωστή) καλή πίστη ή την (ασύγγνωστη) ματαιοδοξία να νομίζουν ότι τα κείμενά τους πρέπει να σωθούν, γιατί μπορούν να διδάξουν, να παρηγορήσουν ή να διασκεδάσουν τον άνθρωπο στο δύσκολο δρόμο της ζωής. Αυτό ακριβώς το κίνητρο έκανε το συγγραφέα του βιβλίου τούτου να προβεί στην έκδοσή του. Όσο και αν τρέχει σήμερα με μεγάλο διασκελισμό και με γοργό ρυθμό ο χρόνος και μαζί του μεταβάλλονται οι διαθέσεις, οι αντιλήψεις, οι συνήθειές μας, το ανθρώπινο τοπίο (στην Ελλάδα τουλάχιστο) δεν έχει, ή δεν έχει ακόμη αλλάξει ριζικά. Και ένας καλός λόγος, αν ε...

Όπως γράφει στον πρόλογό του ο αείμνηστος Ε.Π.Παπανούτσος, ο απλός και ταπεινός αυτός πνευματικός εργάτης και διακεκριμένος φιλόσοφος: "ένας καλός λόγος, αν είναι τίμιος και θαρραλέος, πάντα μπορεί να ωφελήσει εκείνους που αισθάνονται την ανάγκη βοήθειας από κάποιον που τον δίδαξε πολλά η ζωή με τις εμπειρίες και τις δοκιμασίες της" Είναι βέβαιο, ότι όποιος διαβάσει τα Εφήμερα θα ωφεληθεί πνευματικά και ψυχικά. Τέτοια διαχρονικά κείμενα σπανίζουν στην εποχή μας και οφείλουμε να αποδίδουμε τα δέοντα σε πνευματικούς ανθρώπους του αναμετρήματος του μεγάλου Δασκάλου μας.

Εκατόν τριάντα πέντε κείμενα και τεκμήρια, από τον πρόλογο του Δημήτρη Ιατρόπουλου στο βιβλίο της πρωτοεμφανιζόμενης ποιήτριας Αννίτας Πάνια (Φεβρουάριος 1994) έως την ελεγεία του Μένη Κουμανταρέα για τη Γιώτα του "Μπαρ" (Ιούνιος 2002), όλα δημοσιευμένα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, επιλεγμένα με κόπο και υπομονή μέσα από την πληθώρα των πληροφοριών που μας κατακλύζει καθημερινά, συνθέτουν ένα συναρπαστικό αφήγημα από μια Ελλάδα στο γύρισμα του αιώνα, συμπληρώνουν την εικόνα μιας Ελλάδας που έφυγε -και πιθανώς να σας διέφυγε... Ανθολογούνται μεταξύ άλλων, οι: Δημήτριος Αβ...

Όταν αρχίζω να πελαγώνω μες στις ιδέες μου ή όταν αρχίζει να στερεύει το μυαλό μου, πιάνω μια πέτρα, ένα δέντρο, το χώμα για να βεβαιωθώ πως δεν παραστρατίζω ή πως παραστρατίζω. Γι' αυτό καταπιάνομαι και σ' ενέργειες μέσα στους ανθρώπους. Η ενέργεια είναι ανάγκη για να χάνομαι, είναι ανάγκη και για να μη στερεύει η σκέψη μου. Το μυαλό μου κουνιέται όπως πρέπει, όταν ενεργώ, και τότε η σκέψη φωτίζει την ενέργειά μου και αυτή πάλε κανονίζει τη σκέψη μου... [...] "Σαμοθράκη"