Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Με την παρούσα έκδοση το corpus των καβαφικών πεζών κειμένων πλουτίζεται κατά ένδεκα άγνωστα είτε ανέκδοτα κείμενα. Το ποσοτικό αυτό στοιχείο αποκτά διαφορετικό νόημα, αν λάβουμε υπόψη ότι με βάση τα νέα αυτά κείμενα μετατοπίζεται η αφετηρία της πεζογραφικής παραγωγής του Καβάφη από το 1886 περίπου στα 1882· πλουτίζονται με νέα τεκμήρια ορισμένες κρίσιμες για τη συγγραφική διαμόρφωσή του περίοδοι (1882-1886, 1893-1897)· προστίθενται στις γνωστές καβαφικές μεταφράσεις από το χώρο της ευρωπαϊκής ποίησης άγνωστες μεταφράσεις από το ποιητικό έργο του Browning· τεκμηριώνετ...

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του συγγραφέα Παντελή Γιαννουλάκη, με τον παράξενο τίτλο "Τα ψάρια δεν ξέρουν ότι βρέχει". Πρόκειται για μια εμπνευσμένη σύνθεση 52 πολύ ιδιαίτερων κειμένων-κεφαλαίων, γραμμένων τις νύχτες, «όταν δεν υπάρχουν πολλά παράσιτα στη συχνότητα, όταν όλοι οι άλλοι κοιμούνται, όταν τα μυστήρια κινούνται στο ημίφως, και όταν η πραγματικότητα του κόσμου χαρακτηρίζεται από μία παρηγορητική αοριστία...» Ο παράξενος τίτλος αυτού του βιβλίου, σε συνδυασμό με τα αφυπνιστικά περιεχόμενά του, θέλει να καταδείξει ορισμένα σημαντικά πράγματα για τη φύση της πρα...

Εκείνος που δεν περιορίζεται να χαίρεται τ' αγαθά -τα πάμπολλα- του πολιτισμού μας, αλλά που έχει την τάση και να τον κρίνει, στέκεται κάτι περισσότερο από ξαφνιασμένος, καθαυτό τρομαγμένος μπροστά στις αντιφάσεις του. Την περασμένη Τετάρτη πήραμε κάποια μικροπεριστατικά της καθημερινής ζωής για πράδειγμα και αφετηρία, όχι τόσο με σκοπό να τα υπογραμμίσουμε όσο για να γίνει αισθητό το πόσο τα συνηθίζουμε, πως πολιτογραφούνται στον κόσμο των συνυθειών μας, περνάνε σ' ένα είδος καθεστώτος, ας πούμε σε μιαν άγραφη νομιμότητα. Το θέμα τώρα είναι τι βαθύτερο φανερώνουν και ποιε...

Το ανά χείρας είναι το πρώτο, αριθμημένο τεύχος της σειράς demo, στόχος της οποίας είναι να παρουσιάζει σε ευρύτερο κοινό τις εργασίες ενός κύκλου συζητήσεων που με τον ανεπίσημο τίτλο "σεμινάριο της Παρασκευής" λειτουργεί από το φθινόπωρο του 2012 στο κεντρικό κτίριο του ΜΙΕΤ στην οδό Θουκυδίδου 13. Οι συναντήσεις αυτές κινήθηκαν ανάμεσα στις όμορες μαθήσεις της φιλοσοφίας, της φιλολογίας, της ιστορίας, της ιστορίας των ιδεών, της θεωρίας και ιστορίας της τέχνης. Θέλησαν και μάλλον κατόρθωσαν να διατηρήσουν τον φιλικό, ανεπίσημο και κάπως πειραματικό χαρακτήρα τους, επιτ...

Θεωρώ τα κείμενα του τόμου αυτού ως αυθεντικές καταγραφές ενός μονολόγου. Προεκτείνουν και βαθαίνουν μέσα στην μυστηριώδη νόηση της γλώσσας την μοναξιά που ένιωσα από παιδί, μια παράδοξη σιγή που ανέδιδε υποβλητικά ο κόσμος. Δεν έχουμε τα κείμενά μου, το υπογραμμίζω, καμιάν οργανική σχέση με τη Φιλοσοφία (βλ. και "Λόγος περί παθών - Τα όρια"). Αποτελούν καρπίσματα μιας πολλών ετών, ολόκληρης θα έλεγα της ζωής μου, επίμονης ενδοσκόπησης. Τα θεωρώ, για να επαναλάβω τον λόγο του Kant, ως "ίχνη της εμπειρικής γνώσης". Εμπειρίες προσωπικές, παρατηρήσεις του περίγυρου και διαστοχ...

Το ποιητικό, πεζογραφικό και δοκιμιακό έργο του Κώστα Ε. Τσιρόπουλου, διευθυντή του περιοδικού "Ευθύνη" (1961-1966, και από το 1972 ως σήμερα) εκτείνεται σε δεκάδες τόμους. Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται τα έργα: "Σημειώσεις γενικής δοκιμής", "Η ετερότητα", "Η καθημερινή αιωνιότητα", "Η μόνωση ως συνομιλία", "Για την αβεβαιότητα του ανθρώπου", "Ανάγνωση", και το ανέκδοτο "Οι καιροί του ελέους".

Περιέχονται οι λίβελοι: "Πός τα κατάφερε ο Ξενόπουλος να γίνι Ακαδιμαϊκός" "Μια σιμορία κακοπιί με αρχιγό τον Κουτσουμάρι. Μιστική Αστυνομία τις Αθήνας." "Αν ο άλοτε ιπουργός δικεοσίνης πλακόνετε. Δολοφονικά δίκασαν τον Μαρμαρέλι." "Άλκις Θρίλος, Χάρις Ζεβγάς κε Σία. Για όσους τους πέρνουνε στα σοβαρά." Γιατί ο Γιώργης Ζάρκος έσπασε και ξανάσπασε τα τζάμια του βιβλιοπωλείου "Πυρσός" μέρα μεσημέρι; Γιατί πήγε να χτυπήσει τον Παλαμά και όλους τους ακαδημαϊκούς της εποχής του; Πως ο Ξενόπουλος κατάφερε να γίνει ακαδημαϊκός; Ποια σχέση έχει η δικαιοσύνη με την φασολάδ...

"...συλλέγοντας σε διάστημα πολλών χρόνων φωτογραφικά ντοκουμέντα από διάφορες πηγές, συνειδητοποίησα κάποια στιγμή ότι τα έβλεπα ως ψηφίδες ενός άλλου "μυθιστορήματος", μιας αφήγησης με πολλές παραλλαγές, που θα φώτιζαν καθεμιά και μια διαφορετική πλευρά του ίδιου θέματος. Το θέμα αυτό είναι ο εικοστός αιώνας". Είκοσι μία κρυφές ιστορίες ιχνηλατημένες με τον φωτογραφικό φακό -αυτό το μάτι του εικοστού αιώνα- που κατέγραψε για πρώτη φορά χωρίς λόγια την ανθρώπινη μοίρα. Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ αφουγκράζεται την Ιστορία, τον πόλεμο, τους ανθρώπους, τον έρωτα, τον θάνατο, μέ...

Μέσα στον αχανή χώρο της κάθε διερευνητικής του εξόρμησης, το πνεύμα ενός συνθέτη ζητά με τη μουσική του ιδιοσυστασία να επιλέξει τους κατάλληλους ήχους και ρυθμούς, για να δώσει μορφή και πνοή στο έργο που ετοιμάζει. Στην αναζήτησή του αυτή, είναι φυσικό η ανησυχία του -χωρίς την οποία δεν νοείται ούτε καν έφεση προς δημιουργία- να αγγίζει και κάθε άλλο τομέα, πνευματικό, καλλιτεχνικό, αισθητικό, ιστορικό κ.ά. Φαινομενικά, ο τομέας αυτός μπορεί να μη θεωρείται σχετικός με την ειδικότητα του συνθέτη, στην πραγματικότητα όμως ανήκει σε ένα από τους πολλούς εκείνους τομείς,...

Τίποτα δεν χαρίζεται: Ανάμεσα στην ημερολογιακή καταγραφή, την εξομολόγηση, τη δοκιμή, την κατάθεση, το χρονογράφημα, το σχεδίασμα, την επιφυλλίδα, το μελέτημα. Κείμενα αγάπης: Από τον Μανόλη Αναγνωστάκη έως τον Γεώργιο Μ. Βιζυηνό. Για τον Γιάννη Ρίτσο, τον Αλέξανδρο Κοτζιά, τον Στρατή Τσίρκα, τον Βασίλη Βασιλικό, τον Τάσο Λειβαδίτη. Μιλώντας στα παιδιά: Γιατί διαβάζουμε λογοτεχνία; Για τον Γιάννη Τσαρούχη, τον Διονύσιο Σολωμό, τον Κώστα Ταχτσή, τον Στρατή Τσίρκα πάλι, τη Διδώ Σωτηρίου, τον Παύλο Ζάννα, τον Μ. Καραγάτση, τον Γιάννη Κοντό, τον Αντρέα Φραγκιά, τον Μάνο Χατζ...

Όταν αρχίζω να πελαγώνω μες στις ιδέες μου ή όταν αρχίζει να στερεύει το μυαλό μου, πιάνω μια πέτρα, ένα δέντρο, το χώμα για να βεβαιωθώ πως δεν παραστρατίζω ή πως παραστρατίζω. Γι' αυτό καταπιάνομαι και σ' ενέργειες μέσα στους ανθρώπους. Η ενέργεια είναι ανάγκη για να χάνομαι, είναι ανάγκη και για να μη στερεύει η σκέψη μου. Το μυαλό μου κουνιέται όπως πρέπει, όταν ενεργώ, και τότε η σκέψη φωτίζει την ενέργειά μου και αυτή πάλε κανονίζει τη σκέψη μου... [...] "Σαμοθράκη"

"Το απρόσβατο", δοκιμιακό κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη γραμμένο το 2011, αποτελεί αφετηρία διερώτησης για την έως τώρα ανείπωτη, άθικτη, και κατά τούτο απρόσβατη, περιοχή του ανθρώπου. Η αντιμετώπιση της φύσης του ανθρώπου στην ολότητά της, τίθεται από τον Δημητριάδη ως προϋπόθεση για τη διερεύνηση των ζητημάτων που έθεσε ο Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ στο δοκίμιό του "Φύση, ανθρωπισμός, τραγωδία" πριν από πενήντα πέντε χρόνια, στο πλαίσιο της εποχής του και των συγκυριών της. Μια κίνηση συνεχούς αντίδρασης και αναψηλάφησης σε ό,τι λέγεται στο "Απρόσβατο", μια διάθεση ανασκαφής...

Ένας συγγραφέας παρατηρεί το θέαμα του κόσμου. Βρισκόμαστε στα χρόνια της ευημερίας. Όμως εκείνος βλέπει τη φύση να ρημάζει, τον άνθρωπο να αποξενώνεται από τον άλλον άνθρωπο, το κυνήγι του χρήματος να διαβρώνει το νόημα της κοινής ζωής, έχοντας καταντήσει αυτοσκοπός. Και αποζητά τόν διάλογο μ' εσένα, αναγνώστη: αυτόν ξεκινά το βιβλίο που κρατάς. Τα χρόνια περνούν και μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση τσακίζει την Ελλάδα, ενώ εκείνος γράφει ακόμα το βιβλίο του. Άραγε όσα συλλογιόταν έχουν γίνει ανεπίκαιρα; Η πιό επίκαιρα από ποτέ; Μήπως, για να καταλάβουμε τί μας συμβαίνει...

Ένας συγγραφέας παρατηρεί το θέαμα του κόσμου. Βρισκόμαστε στα χρόνια της ευημερίας. Όμως εκείνος βλέπει τη φύση να ρημάζει, τον άνθρωπο να αποξενώνεται από τον άλλον άνθρωπο, το κυνήγι του χρήματος να διαβρώνει το νόημα της κοινής ζωής, έχοντας καταντήσει αυτοσκοπός. Και αποζητά τόν διάλογο μ' εσένα, αναγνώστη: αυτόν ξεκινά το βιβλίο που κρατάς. Τα χρόνια περνούν και μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση τσακίζει την Ελλάδα, ενώ εκείνος γράφει ακόμα το βιβλίο του. Άραγε όσα συλλογιόταν έχουν γίνει ανεπίκαιρα; Η πιό επίκαιρα από ποτέ; Μήπως, για να καταλάβουμε τί μας συμβαίνει...

Τι πάει να πει "έχω ήσυχη τη συνείδησή µου"; Δε φτάνει µια ζωή για να διυλίσει κανείς το νόηµα αυτής της γαλήνης. Από τα χρόνια που έχω ζήσει συνάγω λίγο λίγο τα στοιχεία για ένα τελικό συµπέρασµα, αντικαθιστώ µερικά, ψάχνω άλλα, πιο κατάλληλα. Σου προτείνω µια προσωρινή φόρµουλα. Ήσυχη συνείδηση έχει αυτός που µπορεί να πει: "Παίρνω όσα µου αναλογούν". "Αναλαµβάνω την ευθύνη για όσες τυχόν βλάβες έχω προκαλέσει". "Ό,τι αποκτώ για την ευτυχία µου δεν το αφαιρώ από την ευτυχία των άλλων".