Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με την "Αρχή του Μεσαίωνα" ο Karlheinz Deschner παρακολουθεί την "Εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού" από τη βάφτιση του βασιλιά Χλοδοβίκου (Κλόβη) Α΄ σε καθολικό περί το 500 μέχρι τον θάνατο του Κάρολου "του Μεγάλου" το 814. Αυτοί οι τρεις αιώνες της αρχής του Μεσαίωνα υπήρξαν μια εποχή ταραχώδους ανακατάταξης και αναμόρφωσης αλλά και συνέχισης της παράδοσης, μια εποχή σκληρή και αιματοβαμμένη όσο καμιά άλλη, εντούτοις και αγιοποιημένη, κατά την οποία διαμαορφώθηκε η γηραιά ήπειρος, η Ευρώπη.

"Για τους χριστιανούς, ακόμη και τα μαθηματικά ήταν ύποπτα. Τον 4ο αιώνα στην Έμεσα δεν ήθελαν τον Ευσέβιο ως επίσκοπο, επειδή έκανε μαθηματικές μελέτες. Η γεωμετρία και οι άλλες επιστήμες θεωρούνται κυριολεκτικά άθεες δραστηριότητες. Ο εκκλησιαστικός ιστοριογράφος Ευσέβιος επιτίθεται σε "αιρετικούς", λέγοντας ότι "περιφρονώντας τα ιερά κείμενα του Θεού ασχολούνται με τη γεωμετρία· διότι είναι άνθρωποι της γης, μιλούν γήινη γλώσσα και δεν γνωρίζουν Εκείνον ο οποίος έρχεται από τον ουρανό. Με ζήλο μελετούν τη γεωμετρία του Ευκλείδη. Θαυμάζουν τον Αριστοτέλη και τον Θεόφραστο...

"Στη Ρώμη, "εξαιτίας της λανθασμένης συμπεριφοράς πολλών παπών", αναφέρουν το 824 τα επίσημα χρονικά της αυτοκρατορίας, οι συνθήκες έχουν περιέλθει "σε μεγάλη σύγχυση". Μετά τον θάνατο του Καρόλου Α΄ ο άγιος πάπας Λέων Γ΄, το 815, ένα χρόνο προτού και ο ίδιος πεθάνει, καταδίκασε ανηλεώς εκατοντάδες ανθρώπους σε θάνατο. Ο διάδοχός του Στέφανος Δ΄ εμφανίστηκε τον επόμενο χρόνο με ένα πλαστό "στέμμα του Κωνσταντίνου" στη Ρενς. Κατά τον θάνατο του διαδόχου του, Πασχάλη Α΄, ενός μισητού, σκληρού πάπα, δημιουργήθηκαν το 824 τέτοιες ταραχές, που η προγραμματισμένη κηδεία του στον...

Ένα πανόραμα της ιστορίας του ευρωπαϊκού Μεσαίωνα, της πιο σκοτεινής, σκληρής και άγριας περιόδου που γνώρισε ποτέ η παγκόσμια ιστορία, δοσμένο με το απολαυστικό ύφος ενός μεγάλου Ευρωπαίου διανοητή. Χριστιανοί ηγεμόνες εκμεταλλεύονται, σφάζουν και ακρωτηριάζουν ομόπιστούς τους, σε σημείο που να τους λυπούνται ακόμα και αλλόθρησκοι ηγεμόνες. Ιερείς και αρχιερείς ζουν μέσα στην πολυτέλεια, συναναστρέφονται με εταίρες, τη στιγμή που οι απλοί πολίτες ζουν στην πείνα και στην εξαθλίωση, πολλές φορές λόγω των πολέμων και της οικονομικής αφαίμαξής τους από τους χριστιανούς ηγεμόν...

Ή μετά χείρας διδακτορική διατριβή έχει ως ερευνητικόν αυτής αντικείμενον την διοικητικήν οργάνωσιν του Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων. Η γεραρά και αγιοτόκος Εκκλησία των Ιεροσολύμων, προσωνυμουμένη τιμητικώς και ως «Σιωνίτις Εκκλησία» η «Μήτηρ Αγία των Εκκλησιών», φέρει το μοναδικόν προνόμιον όπως αποτελεί την υπό αυτού τούτου του Ιδρυτού της πίστεώς μας Κυρίου Ιησού Χριστού θεμελιωθείσα εν τω αγίω αυτού αίματι πρώτην Χριστιανικήν Εκκλησίαν. Εις τα εδάφη της παλαιοφάτου Εκκλησίας των Ιεροσολύμων εξετυλίχθη και διεδραματίσθη ο επίγειος ιστορικός βίος του Κυρίου. Εις τα Άγια...

Συνεπώς η πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία της Ρωσσίας ήθελαν ο Μάξιμος ο Γραικός να μην επιστρέψει στο Άγιο Όρος και γίνουν εκεί γνωστά τα όσα άνομα συνέβαιναν στη Ρωσσία. Επίσης, δεν ήθελαν να είναι ελεύθερος στη Μόσχα και να καυτηριάζει με εμπνευσμένα και πειστικά άρθρα τις άδικες κοινωνικές συμπεριφορές και τον αμαρτωλό βίο των κληρικών, των μοναχών και του ιδίου του Μεγάλου Δούκα. 'Ηθελαν να εφεύρουν ένα σκοτεινό σχέδιο εξαφανίσεως του λίαν επικινδύνου γι' αυτούς κριτή, αποφεύγοντας να τον δολοφονήσουν για να μην καταστεί Οσιομάρτυρας και επαναστατήσουν οι αγνοί και...

Η παρούσα μελέτη αποτελεί την πρώτη μιας σειράς τριών μελετών, τις οποίες ελπίζουμε συν Θεώ να ολοκληρώσουμε στο άμεσο μέλλον για τη διερεύνηση των συνθηκών εισαγωγής και θεσμικής επιβολής του συστήματος της Πολιτειοκρατείας στις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας στη νεώτερη Ελλάδα κατά την περίοδο 1821-1852. Η περίοδος αυτή, όπως είναι γνωστό, αποτελεί την κρισιμότερη καμπή στη σύγχρονη Ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Στην πρώτη αυτή μελέτη εξετάζονται τα κύρια εξελικτικά στάδια της διαμορφώσεως των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας κατά την μεταβατική, όσο και καθοριστική...

Με το βιβλίο αυτό δίδεται η οριστική απάντηση στο μεγάλο φιλολογικό και θεολογικό πρόβλημα, σχετικά με την γνησιότητα των συγγραμμάτων που φέρουν το όνομα του Διονυσίου Αρεοπαγίτη. Ο Διονύσιος προσήλθε στον Χριστιανισμό μετά την ομιλία του Αποστόλου Παύλου στον Άρειο Πάγο. Τα έργα του εμφανίστηκαν δημόσια κατά το έτος 532, σε μια διάσκεψη μεταξύ Ορθοδόξων και Μονοφυσιτών. (Πρόκειται για τα έργα: Περί Θείων Ονομάτων, Περί Ουρανίας Ιεραρχίας, Περί Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας, Περί Μυστικής Θεολογίας, και 10 Επιστολές). Από τότε κυκλοφόρησαν ευρύτερα και απετέλεσαν τις βά...

Καμιά μορφή διακυβέρνησης δεν μπορεί να επιζήσει χωρίς τη γενική επιδοκιμασία του κοινού. Πέρα από τους μοναχούς, οι συνηθισμένοι άνθρωποι στο Βυζάντιο, άνδρες και γυναίκες, πίστευαν ότι η Αυτοκρατορία τους είναι η επίγεια αγία Αυτοκρατορία του Θεού, με τον Ιερό Αυτοκράτορα ως αντιπρόσωπο του Θεού πρό του λαού και αντιπρόσωπο του λαού προ του Θεού. Για ένδεκα αιώνες, από την εποχή του πρώτου Κωνσταντίνου μέχρι τις μέρες του ενδέκατου, ο θεοκρατικός θεσμός της Χριστιανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητος. Κανένας άλλος θεσμός σε όλη την ιστορία της Χρ...

Η αρχιεπισκοπή Αχριδών αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα συμβίωσης και πολιτισμικής ώσμωσης ανάμεσα στους Βυζαντινούς και τους Σλάβους των Βαλκανίων κατά τη μακρά περίοδο της ύπαρξής της. Στον αρχιερατικό θρόνο της αναδείχτηκαν εξέχουσες προσωπικότητες του Βυζαντίου, λόγιοι και δυναμικοί ιεράρχες που υπερασπίστηκαν σθεναρά τα δίκαια και τα προνόμια της εκκλησιαστικής επαρχίας τους. Ανεξάρτητα από τις κατά καιρούς μεγάλες ή μικρές μεταβολές της δικαιοδοσίας της, οι προκαθήμενοι της αρχιεπισκοπής παρέμειναν πιστοί στο όραμα του ιδρυτή της αυτοκράτορα Βασίλειου Β' Βουλγαροκτό...

Μιλώντας για την παρακμή και την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ως και "τον κοινωνικό θρίαμβο της αρχαίας εκκλησίας" βλέπουμε τα γεγονότα που σχετίζονται με αυτή την "αξιομνημόνευτη επανάσταση" (σύμφωνα με την αξιομνημόνευτη φράση του Γίββωνα) από την πλευρά των νικητών. [...] Στον νικητή ανήκουν τα λάφυρα -και η ιστορία. Και όταν ένας μεταγενέστερος ιστορικός, ακόμα και ένας από τους πιο φημισμένους, αναλαμβάνει να αναδιατυπώσει το αφήγημα περί "του κοινωνικού θριάμβου της αρχαίας εκκλησίας", κοιτάζοντάς το από την οπτική των ηττημένων και όχι του νικητή και συνεπώς περι...

Ως υπεγραμμίσθη εις τον πρόλογον του Α΄μέρους του παρόντος έργου, εις εκ των δύο μεγάλων σταθμών της εκκλησιαστικής ιστορίας του Δ΄μ.Χ. αιώνος είναι το έτος 325 κατά το οποίον συνεκλήθη η Α΄έν Νικαία Οικουμενική Σύνοδος. Η σημασία της Συνόδου ταύτης, ψυχή της οποίας υπήρξεν, ως γνωστόν, ο Μ. Αθανάσιος έστω και αν δεν έλαβε μέρος εις αυτήν ως μη σεισέτι επίσκοπος, είναι τεράστια. Αυτή επεκύρωσε την ορθήν πίστιν και επεσφράγισε το ορθόδοξον δόγμα, το οποίον υπερήσπισαν κατά του Αρειανισμού κυρίως οι δύο μεγάλοι επίσκοποι Αλεξανδρείας Αλέξανδρος και Αθανάσιος. [...] (από το...

[...] Ένα μέρος της σημασίας της παρούσας μελέτης έγκειται στο γεγονός, ότι εξετάζει μια περίοδο στην ιστορία της Εκκλησίας της Παλαιστίνης, όταν ο θρόνος της Ιερουσαλήμ δραστηριοποιείται ενεργά, για να κερδίσει τη θέση ενός του ισχυρού ηγέτη στη χριστιανική οικουμένη. Τοποθετημένη μέσα στο μεγαλύτερο πλαίσιο των χριστολογικών διενέξεων, κατά τον 5ο μ.Χ. αιώνα, στην Παλαιστίνη, αυτή η μελέτη προσανατολίζεται κυρίως στην εποχή του αρχιεπισκόπου Ιουδεναλίου. Ο αρχιεπίσκοπος Ιουδενάλιος αποτελεί δασική μορφή στις χριστολογικές διαμάχες του 5ου αιώνα, ως ένας από τους εκκλησιασ...

Η ανάγκη πληρεστέρας γνώσεως και κατανοήσεως των αφορώντων εις την εν έτει 1850 ανακήρυξιν του αυτοκεφάλου της εν Ελλάδι Εκκλησίας υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου ωδήγησεν ημάς εις την εκ νέου έκδοσιν ουχί μόνον του Συνοδικού Τόμου, αλλά και των Πρακτικών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της συγκροτηθείσης εν Κωνσταντινουπόλει επί πατριάρχου Ανθίμου Δ΄ του Βυζαντίου κατά μήνα Ιούνιον του 1850 (16-29 Ιουνίου). Εκ των Πρακτικών κυρίως της Συνόδου ταύτης, εις ην παρέστησαν 5 πρώην πατριάρχαι Κωνσταντινουπόλεως και ο Ιεροσολύμων Κύριλλος (πλην των μελών της Συνόδου), καταδεικνύ...

Αν αφεθείς με ταπεινή υπακοή στο αμείλικτα προσωπικό πλησίασμα της Αγια-Σοφιάς, θα σου αποκαλυφθεί το φως που μετουσιώνει το οικοδόμημα και μετουσιώνεται σε οικοδόμημα. Πρόσεξε πως στέκεται μπροστά στην Αγια-Σοφιά, πως περπατά μέσα στις χρυσοφώτιστες γωνιές της, πως ψηλαφά τις ουρανοστάλαχτες δομές της και πως διαλέγεται με την ιστορία της, τους θρύλους της, τις ερμηνείες των αρχιτεκτόνων και των θεολόγων. Έτσι θα κατανοήσεις τον Ναό, ο οποίος είναι μεν απλός στο βίωμα που υποβάλλει, όχι όμως και στη δομή του και στις δομικές λύσεις του.