Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Το καλύτερο βιβλίο για την Κωνσταντινούπολη το έγραψε ένας Ιταλός συγγραφέας του 19ου αιώνα, ο Εντμόντο ντε Αμίτσις." (Ορχάν Παμούκ) "Η πιο κινηματογραφική περιγραφή της Κωνσταντινούπολης... ένα πανέμορφο βιβλίο." (Ουμπέρτο Έκο) Σουλτάνοι, ευνούχοι, οδαλίσκες, το Μεγάλο Παζάρι, ο Κεράτιος Κόλπος, η Αγία Σοφία, τα χαμάμ, τα σκυλιά, η νύχτα, οι Ιταλοί, οι Έλληνες, οι Τουρκάλες, η χαμένη μαγεία της Πόλης: η Κωνσταντινούπολη που, όπως επισημαίνει ο Ουμπέρτο Έκο, όσο ήταν η πρωτεύουσα της χριστιανικής αυτοκρατορίας οι Δυτικοί την αντιμετώπιζαν ως κάτι ξένο, αλλά μετά...

Υπάρχουν κάποιοι τόποι ξέχωρα ευνοημένοι και ευλογημένοι από το Θεό, κάπως "μυστικά" τιμημένοι από τους ανθρώπους, τούτο το τελευταίο όχι χωρίς εξήγηση. Τόποι που αγαπήθηκαν και με το πέρασμα των χρόνων καθαγιάσθηκαν στη συνείδηση των ανθρώπων. Για μας τους Ορθοδόξους, δέκα επτά αιώνες τώρα, είναι η "Βασιλεύουσα", το ταμιείον του σεβασμού, του θαυμασμού, των ονείρων. Είναι η "Πόλη" που δικαιωματικά προέχει από όποια άλλη, το θησαύρισμα της Ιστορίας μας, η καρδιά της πίστης μας! Βεβαίως λίγοι από μας έμειναν να την κατοικούν στους χαλεπούς και ανατρεπτικούς καιρούς μας. Τ...

Το πρώτο μέρος αυτών των σελίδων έχει γραφτεί με μεγάλο κέφι, σχεδιάζοντας μια εκδρομή με όλη μου την οικογένεια στα λιμέρια όπου πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στην Πόλη: κάτι σαν οδηγός για τα παιδιά και τα εγγόνια μου, χωρίς καμία φιλοδοξία να κάνω λογοτεχνία. Το δεύτερο μέρος έχει γραφτεί μετά το ταξίδι, που έγινε άνοιξη του 2008, και αφορά πρόσωπα, τόπους και λέξεις που μου ήρθαν στο νου με το ταξίδι. Οι σελίδες αυτές επομένως δεν προορίζονταν αρχικά στο σύνηθες κοινό· έτσι, οι αναγνώστες, που είναι γεμάτοι απορίες ήδη όταν ανακαλύπτουν ποια ήταν η όψη των μεγάλων πό...

Η Πόλη ''αλλιώς''. Όπως την ένιωσα περπατώντας επίμονα στα σοκάκια της, στις καινούργιες λεωφόρους, στους μπαχτσέδες και στις όχθες του Κεράτιου και του Βοσπόρου. Ψελλίζοντας τα τούρκικα με λάθη, που με παρασέρνουν σε περιπέτειες, φανερώνοντας την ασέβεια της ευσεβούς φήμης της, την ανάγκη της σιωπής μες στο πολύχρωμο και πολύβουο παρόν της, τη νοσταλγία των αληθινών της φόβων που οργάνωσαν το μεγαλείο της. Σε αυτή τη νέα έκδοση-εκδοχή περιλαμβάνεται το αρχικό κείμενο της Κωνσταντινούπολης - Των ασεβών μου φόβων, αλλά και η συνέχειά του. Δηλαδή οι περιπλανήσεις και οι εμ...

Είκοσι εναλλασσόμενες επιστολές που αναφέρονται σε όλα τα θέματα που αφορούν την Τουρκία και την Ελλάδα, ιδιαίτερα όμως τη μοίρα της ομογένειας της Πόλης. ... Όταν στο σύμπαν συνομιλούν τα πάντα. Τα βουνά με τη θάλασσα, ο άνεμος με τα βράχια, τα δάση με τα ρυάκια. Ακόμη και τα δέντρα με τους καρπούς τους, δικαιολογημένα γεννάται το ερώτημα γιατί συχνά, συχνότατα, να μην επικοινωνούν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Επηρεασμένος από τη σκέψη αυτή ο Ιμπραχήμ Ντιζμάν συγγραφεύς και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας, γράφει ένα γράμμα χωρίς συγκεκριμένο παραλήπτη, σαν ένα μήνυ...

"Κατ' αρχάς το να είσαι από την Πόλη θεωρείται προνόµιο και από τους ελλαδικούς Έλληνες και από τους Πολίτες. Διότι εδώ µιλάµε για την πόλη των πόλεων, έτσι; Μιλάµε για το να ανήκεις σε µια κοινότητα µε πολύ παλιές και πολύ µεγάλες παραδόσεις, που πάνε βαθιά πίσω στον χρόνο. Όπως και να 'χει, νιώθεις δεµένος µε κάποιο τρόπο µε όλα εκείνα τα έργα που δηµιούργησε αυτή η κοινότητα τόσο στην πρόσφατη ιστορία όσο και στα αρχαία και µεσαιωνικά χρόνια. Γιατί έχεις βρεθεί µέσα σ' αυτές τις εκκλησίες, έχεις ζήσει πράγµατα, έχεις µνήµες. [...] Η Πόλη είναι ένας όµορφος τόπος. Πέρα απ...

Ένα βιβλίο-αφιέρωμα στην Ελληνοαμερικανίδα συγγραφέα Θεανώ Παπάζογλου-Μάργαρη, φάρο της ρωμιοσύνης στη μεγάλη υπερατλαντική χώρα των Η.Π.Α. Με γενέθλιο τόπο τα Βάτικα της Μ. Ασίας και ρίζες στην Αλώνη ή Πασαλιμάνι της Προποντίδας, δισάρφανη ακολούθησε τον δρόμο της προσφυγιάς το 1915, έζησε στην Πόλη για λίγα χρόνια, ενώ ο άνεμος της δεύτερης προσφυγιάς, το 1923, την "έριξε" μετανάστρια στην Αμερική. Εκεί γνώρισε, από πρώτο χέρι, τον ανελέητο καημό του ξεριζωμού, καθώς και τον αγώνα και την αγωνία των πρώτων Ελλήνων μεταναστών μέχρι να ενσωματωθούν στη νέα τους "πατρίδα"...

"Δεν µπορεί να είναι τόσο χάλια η ζωή" σκέφτοµαι καµιά φορά. "Ό,τι και να γίνει, ο άνθρωπος στο τέλος µπορεί να πάει να περπατήσει στον Βόσπορο". Ο Ορχάν Παµούκ αφηγείται τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Η αφήγηση ξεκινά από τη στιγµή που ο συγγραφέας αντιλαµβάνεται τον εαυτό του ως "εγώ", µιλά για την οικογένειά του, αναζητά την πηγή της ευτυχίας και της δυστυχίας στα στενά της Ιστανµπούλ και στα υπέροχα νερά του Βοσπόρου, στρέφεται στους συγγραφείς και τους ζωγράφους -Τούρκους και µη, της Δύσης και της Ανατολής- που συνέβαλαν στην αυτογνωσία τη δική του και της πόλη...

Το 1901, η Δήμητρα Βακά-Brown πραγματοποίησε ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, κατά τη διάρκεια του οποίου είχε την ευκαιρία να συναντηθεί με παλιούς φίλους και φίλες, αλλά και να διαπιστώσει τις σημαντικές κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις που λάμβαναν χώρα εκείνη την περίοδο στο οθωμανικό κράτος. Την εμπειρία της από αυτό το ταξίδι την κατέγραψε στο βιβλίο της "Haremlik". (1909). Η συγγραφέας καταγράφει με μεγάλη γλαφυρότητα τα πιο σημαντικά περιστατικά που έλαβαν χώρα στην οθωμανική αυτοκρατορία από τη στιγμή που το πλοίο της προσέγγιζε στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι και...