Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Το κρυφό ημερολόγιο" της Σέι Σοναγκόν γράφτηκε τα πρώτα χρόνια της δεύτερης χιλιετίας μ.Χ., τότε που η λαμπρότητα του πολιτισμού του Χεϊάν βρισκόταν στο απόγειό της και το Κιότο αποκαλούνταν Χεϊάν-κιο, δηλαδή "Πρωτεύουσα της ειρήνης". Η συγγραφέας, η Σέι Σοναγκόν, κυρία της Τιμής, συνδεόταν στενά με την πριγκίπισσα Σάντακο, η οποία πέθανε το έτος 1000 μ.Χ. "Το κρυφό ημερολόγιο" ανήκει στο λογοτεχνικό είδος σόσι, δηλαδή "μύχια γραπτά". Όπως και οι "Ώρες σχόλης" του Ουράμπε Κενκό και οι "Σημειώσεις ενός μοναχού" του Κάμο Τσομέι, "Το κρυφό ημερολόγιο" της Σέι Σοναγκόν σκιαγρ...

Στο βιβλίο του τσαγιού προβάλλεται με ξεχωριστό τρόπο η λατρεία προς την Ιαπωνία. Μοιάζει να είναι ποτισμένο με το ελιξήριο της νεότητας, αφού έχει διατηρήσει τη δροσιά και τη ζωντάνια του για τόσα χρόνια. Μέσα από αυτό το απλό θέμα αποκαλύπτεται ένα ενιαίο όραμα τέχνης και ζωής, φύσης και τέχνης, συγκερασμένων στην αρμονία της καθημερινότητας. Όραμα που δεν μπορεί παρά ν' αγγιξει την ευαίσθητη χορδή ενός κόσμου που αγωνιά να βρει διέξοδο από το λαβύρινθο των περιπλοκών. Έτσι, το Βιβλίο του Τσαγιού, εξακολουθεί να περνάει από χέρι σε χέρι, με την θερμή πάντα διαβεβαίωση,...

Οι ημερολογιακές σημειώσεις ενός κοριτσιού της γιαπωνέζικης αυλής στο 10ο αιώνα, όπου καταγράφονται εντυπώσεις, περιστατικά, παρατηρήσεις, στιγμές ευαισθησίας και συγκίνησης, όλα αυτά αποτέλεσαν ένα βιβλίο που έμεινε στους αιώνες, ως σήμερα, ένα από τα σπουδαιότερα πεζά κείμενα της γιαπωνέζικης πεζογραφίας. Το κύριο προσόν του είναι ίσως η φρεσκάδα της παρθενικής εντύπωσης, χαρακτηριστικό που μπορεί να το έχει καθεμιά και καθένας, αν θελήσει να γράψει απλά ό,τι ζει με ευαισθησία.

Εκείνος που ήθελε να επισκεφτεί τις συνοικίες του πρόχειρου έρωτα, νοίκιαζε κουβαλητές με μεγαλοπρεπή δερματοστιξία. Οι γυναίκες στη Γιοσιβάρα και στο Τατσούμι ήταν ξετρελαμένες με τους καλαίσθητα δερματοστιγμένους άνδρες. Για να μην αναφερθώ μόνο στους τυχοδιώκτες και στους πυροσβέστες. Κατά αυτόν τον τρόπο δεν καλλωπίζονταν μόνο απλοί πολίτες, αλλά και μερικοί Σαμουράι. Στις συναντήσεις τατουάζ που διοργανώνονταν από καιρό σε καιρό έδειχναν οι συμμετέχοντες τα πολύχρωμα κορμιά τους, περηφανεύονταν για τις θαυμάσιες επινοήσεις τους, την πρωτοτυπία των σχεδίων και ασκούσαν...