Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δίπλα στον "Πόλεμο και Ειρήνη" και την "Άννα Καρένινα" στέκουν οι πέντε νουβέλες του Λέοντος Τολστόι, αντιπροσωπευτικές της μεγαλοφυΐας του και λαμπερά πετράδια της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Οι νουβέλες είναι τοποθετημένες κατά χρονολογική σειρά, ώστε ο αναγνώστης να αναγνωρίσει τις μεταβολές στη σκέψη του Τολστόι, στις έγνοιες και στα ενδιαφέροντά του. Από τα σαλόνια της ρωσικής αριστοκρατίας ο προβολέας στρέφεται στη σκληρή ζωή των μουζίκων και ύστερα εστιάζεται σε υπαρξιακές, θρησκευτικές και ηθικές αναζητήσεις. Πάντα, όμως, ο Τολστόι καταφέρνει να εισδύει στην καρδιά των...

Στα χρόνια της τσαρικής Ρωσίας, ένας νεαρός ιδεαλιστής επαναστάτης, νιώθοντας τον κλοιό των χαφιέδων και της αστυνομίας να σφίγγει γύρω του, βρίσκει καταφύγιο σε ένα πορνείο... ... και άξαφνα, με θλίψη, με φρίκη, με πόνο ανείπωτο, ένιωσε ότι η ζωή γι' αυτόν είχε τελειώσει μια για πάντα, ότι δεν μπορούσε πια να είναι καλός. Εκείνος ζούσε γι' αυτό και μόνο το πράγμα, για να είναι καλός, αυτό μονάχα τον έκανε να χαίρεται, αυτό μονάχα είχε να αντιπαραθέσει και στη ζωή και στο θάνατο, κι αυτό δεν υπάρχει, δεν υπάρχει τίποτα πια. Έρεβος.

Ο Γιεβγκένι αγαπά ειλικρινά τη γυναίκα του και το παιδί που εκείνη του χάρισε· μόνο που τούτη η αγάπη παραπέμπει περισσότερο σε μια κοινωνική σύμβαση, σε κάτι σαν καθήκον, εν τέλει στην πλήξη... Τον πόθο τον ενσαρκώνει η Στεπανίδα, με τη χωριάτικη απλότητα και τον ζωώδη αυθορμητισμό της... Αμφιλεγόμενος ο πόθος: αφενός πρόκειται για κάτι το φυσικό, άρα είναι θεμιτός, αφετέρου όμως διαταράσσει την οικογενειακή και κοινωνική τάξη, κι επομένως αθέμιτος. Η Στεπανίδα, η οποία στην αρχή περιγράφεται με συμπάθεια, σαν ένα λουλούδι στους αγρούς, σιγά σιγά, όσο εκτυλίσσεται το κε...

"Σε προειδοποιώ, καρδιά μου, συγχώρεσέ με, αλλά αν μ’ εγκαταλείψεις για μια άλλη, όποια και να ’ναι αυτή, εγώ, όσο ζω, δε θ’ αφήσω να μου ξεφύγεις". Ολόκληρο το ασυγκράτητο πάθος, ο ασυμβίβαστος έρωτας της κεντρικής ηρωίδας, συνοψίζεται σ’ ετούτη την απλή όσο και αδυσώπητη φράση της. Και η Κατερίνα Λβόβνα θα παραμείνει πιστή μέχρι κεραίας στο λόγο της, δίδοντας μια φρικιαστική τροπή κι ένα τραγικό τέλος στον μεγάλο της έρωτα. Η νουβέλα αυτή του Νικολάι Λεσκόφ αποτέλεσε τη βάση για την ομώνυμη όπερα του Ντμίτρι Σοστακόβιτς καθώς και για την ταινία "Η λαίδη Μάκβεθ από τ...

Η νουβέλα "Μια αδύναμη καρδιά" ανήκει στον λεγόμενο κύκλο των "Διηγημάτων της (Αγίας) Πετρούπολης", μιας σειράς από "μικρά" έργα (διηγήματα και νουβέλες) με βασικό θέμα την καθημερινή ζωή των καθημερινών ανθρώπων της - τότε - πρωτεύουσας της Ρωσίας. Γράφτηκε από τον Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογέφσκι το 1848, όταν ο συγγραφέας ήταν μόλις 27 ετών και εργαζόταν στο λογοτεχνικό και πολιτικό περιοδικό του μεγαλοεκδότη της εποχής Α.Α. Κραγέβσκι "Otechestvennye Zapiski" ("Σημειώσεις της Πατρίδας"), μαζί με μια σειρά από άλλους επιφανείς Ρώσους συγγραφείς και δοκιμιογράφους, όπως οι...

"Νάτος - ιδού ο Μολώχ, και διψάει για ζεστό, ανθρώπινο αίμα!", τσίριξε, τεντώνοντας το λεπτό του χέρι έξω απ' το παράθυρο. "Ω βέβαια, αυτή είναι η πρόοδος, το έργο των μηχανών, η επιτυχία του πολιτισμού... Αλλά για όνομα του Θεού σκεφτείτε το - είκοσι χρόνια! Είκοσι χρόνια ζωής του ανθρώπου χάνονται σε μια μέρα! Σας τ' ορκίζομαι, είναι φορές που αισθάνομαι σαν δολοφόνος!". Στην αυγή της εκβιομηχάνισης της τσαρικής Ρωσίας, ο Αντρέι Ίλιτς Μπαμπρόφ, εξέχων μηχανικός σ' ένα απομακρυσμένο γιγαντιαίο εργοστάσιο, απορρίπτει μετά βδελυγμίας την πρόοδο που καταπίνει στο πέρασμά τ...

Η "Γυναίκα του Αριθμού 4237" είναι μια απλή μελοδραματική ιστορία με αρκετά στοιχεία "ελευθεριακού ρεαλισμού", που εν πολλοίς ακολουθεί τη θεματολογική, ιδεολογική και αισθητική πεπατημένη του ύστερου ρομαντισμού, στηριγμένη σε αλγεινές προσωπικές αναμνήσεις και εντυπώσεις της Σοφίας Κροπότκινα -συντρόφου του μεγάλου Ρώσου αναρχικού- από τους αθέατους κόσμους των μεταλλωρύχων και των φυλακών.

Μια μυστηριώδης ασθένεια φέρνει τον Ιβάν Ιλίτς κοντά στο θάνατο. Καθώς το τέλος μοιάζει σιγά σιγά να πλησιάζει, ο επιφανής δικαστικός δεν μπορεί πια να κρύβεται πίσω απ’ τις ψευδαισθήσεις που όριζαν τη ζωή του κι αναγκάζεται να τη δει κατάματα, με νηφαλιότητα και ειλικρίνεια. Αυτό που σταδιακά ανακαλύπτει είναι οδυνηρό - υπάρχει άραγε ακόμα χρόνος να το αλλάξει; Με το "Θάνατο του Ιβάν Ιλίτς" ο μεγάλος Ρώσος κλασικός αποδεικνύει ότι είναι τεχνίτης και της μικρής φόρμας. Η νουβέλα, που αποτελεί το αδιαμφισβήτητο αριστούργημα της ύστερης δημιουργίας του, συγκινεί μέχρι σήμε...

Η νουβέλα "Μια αδύναμη καρδιά" ανήκει στον λεγόμενο κύκλο των "Διηγημάτων της (Αγίας) Πετρούπολης", μιας σειράς από "μικρά" έργα (διηγήματα και νουβέλες) με βασικό θέμα την καθημερινή ζωή των καθημερινών ανθρώπων της -τότε- πρωτεύουσας της Ρωσίας. Γράφτηκε από τον Φ. Μ. Ντοστογέφσκι το 1848, όταν ο συγγραφέας ήταν μόλις 27 ετών. Βασικό θέμα της νουβέλας είναι η σχέση εξάρτησης του υφιστάμενου από το προϊστάμενο, του "αδύναμου ανθρώπου" από τον "ισχυρό". Ουσιαστικά δεν μιλάμε, δηλαδή, για μια "αδύναμη καρδιά", αλλά για την καρδιά του "αδύναμου ανθρώπου", ο οποίος επιδεικνύει...

Στον "Πατέρα Σέργιο" καθρεφτίζεται η ψυχή του Τολστόι με περισσότερη καθαρότητα απ' ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο έργο του. Στις αδυναμίες, τις φιλοδοξίες, τις απογοητεύσεις και τους θριάμβους του πρωταγωνιστή αναγνωρίζουμε τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τους προβληματισμούς και τις επιλογές του μεγάλου κλασικού. Ο συγγραφέας δίνει στον ήρωά του όλο το πάθος και τη δύναμη που έκρυβε και ο ίδιος, τον κάνει να βιώσει με την ίδια ένταση την αίσθηση του ανικανοποίητου, την αμφιβολία και την απόγνωση, τελικά όμως τον βάζει ν' αναζητήσει τη λύτρωση που για κείνον έμοιαζε αδύνατη. Η...

H καρδιά της Αλμπίνα πήγαινε να σπάσει, έτρεμε από την ελπίδα και τον ενθουσιασμό. Επιθυμώντας να μοιραστεί τα συναισθήματά της, πού και πού χαμογελούσε αχνά, έδειχνε στη Λουντβίκα, με το κεφάλι, πότε τη φαρδιά πλάτη του κοζάκου που καθόταν στον πάγκο μπροστά και πότε τον πάτο της άμαξας. Η Λουντβίκα κοιτούσε ακίνητη μπροστά της, με ύφος σοβαρό- μόνο πού και πού σούφρωνε τα χείλη της. Η μέρα ήταν φωτεινή. Παντού τριγύρω απλωνόταν η απέραντη έρημη στέπα, η οποία λαμπύριζε από τα σπάρτα που ασήμιζαν κάτω από τις πρωινές ακτίνες του ήλιου.

Μόσχα, τέλη του 1924. Ο καθηγητής Φ.Φ. Πρεομπραζένσκι μαζί με τον βοηθό του δρ. Μπορμεντάλ επιχειρούν ένα τολμηρό ιατρικό πείραμα. Μεταμοσχεύουν στον αδέσποτο σκύλο Σάρικ την υπόφυση και τους όρχεις ενός νεαρού άντρα. Η έκβαση όμως του πειράματος είναι εντελώς αναπάντεχη. Ο αγαθός Σάρικ μετατρέπεται σε έναν ανυπόφορο αγροίκο, που περιφρονεί κάθε κανόνα ευπρέπειας και ανατρέπει τη γαλήνια καθημερινότητα στο αριστοκρατικό διαμέρισμα του διεθνούς φήμης καθηγητή. Ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, σε αυτή τη σατιρική νουβέλα επιστημονικής φαντασίας, διακωμωδεί κάθε επίδοξο αναμορφωτή αλλά κ...

Το διήγημα "Ένας τίμιος κλέφτης" γράφτηκε από τον Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι το 1848 και ανήκει στον κύκλο διηγημάτων με τίτλο "Από τις σημειώσεις του αγνώστου". Ο τίμιος κλέφτης ξεχωρίζει από τα άλλα διηγήματα του κύκλου με ενεργετικό ρόλο του διηγητή, ο οποίος δεν είναι απλός μάρτυρας, αλλά συμμετέχει στα γεγονότα, που εξελίσσονται στο διήγημα, και από αυτόν εξαρτάται η μοίρα του ήρωα της ιστορίας. Το βασικό θέμα του διηγήματος είναι η μετάνοια για την αμαρτία -παραδοχή της υπεξαίρεσης, που διέπραξε ένας μεθύστακας, ασήμαντος ανθρωπάκος, που το μοναδικό του μέλημα ήταν η εξασ...

Ο Πλατόφ έφυγε από την Τούλα και τρεις οπλοποιοί, οι πιο επιδέξιοι όλων, μεταξύ των οποίων και ένας αλλήθωρος αριστερόχειρας με ένα σημάδι εκ γενετής στο μάγουλο και μαλλιά ξεριζωμένα στους κροτάφους από την εποχή της μαθητείας του, χαιρέτησαν τους συνάδελφους και τους δικούς τους και, χωρίς να πουν λέξη σε κανέναν, πήραν τις τσάντες τους, τις παραγέμισαν με τρόφιμα και βγήκαν κρυφά από την πόλη. Κάποιοι τους είδαν ωστόσο να φεύγουν, όχι από την έξοδο που οδηγεί στη Μόσχα, αλλά από την αντίθετη, αυτήν του Κιέβου, και σκέφτηκαν πως πήγαν στο Κίεβο να προσκυνήσουν τους τάφ...

Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι βαδίζει για λίγο στα χνάρια του Νικολάι Γκόγκολ κι από τη σατιρική του πένα ξεπηδούν δύο νουβέλες αντάξιες της "Μύτης" και του "Ημερολόγιου ενός τρελού": ο αγαπημένος του ελληνικού κοινού "Κροκόδειλος", με τις αλλεπάλληλες θεατρικές διασκευές, και ο λιγότερο γνωστός αλλά αριστουργηματικός "Μπομπόκ". Σε αυτές, η ψυχογράφηση των ηρώων επιχειρείται μέσα από μια φαιδρή οπτική, ο ρεαλισμός γίνεται γκροτέσκος, οι διάλογοι ηχούν σπαρταριστοί, τα ήθη κι οι νοοτροπίες δεν σκιαγραφούνται απλώς αλλά διακωμωδούνται, ενώ ο ντοστογιεφσκικός αντι-ήρωας αποκτά το σω...

Ο "Μαύρος μοναχός" κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως μια νουβέλα-φαινόμενο στα παγκόσμια λογοτεχνικά χρονικά, καθώς έχει δεχθεί, από την εποχή της συγγραφής της μέχρι σήμερα, πλείστες προσεγγίσεις και άκρως αντιφατικές ερμηνείες. Και αυτό μόνο άξιο απορίας δεν είναι, αφού ο Αντόν Τσέχοφ πραγματεύεται ένα διαχρονικά φλέγον θέμα: την αδυναμία, ή ίσως την άρνηση του ανθρώπου να συμφιλιωθεί με την γκρίζα μετριότητα, με μια ύπαρξη μουντή. Ο συγγραφέας, σκιαγραφώντας έναν διχασμένο ήρωα, έναν Μότσαρτ που είναι συγχρόνως και Σαλιέρι, και πλάθοντας μια αμφιλεγόμενη, σκοτεινή...

Ο Ιβάν Σεργκέγεβιτς Τουργκένιεφ ανήκει στην ομάδα των λογοτεχνών (μαζί με τους Πούσκιν, Τολστόι, Ντοστογιέφσκι κ.ά.) που δημιούργησε τον "Χρυσό Αιώνα" της ρωσικής λογοτεχνίας (19ος αιώνας), η οποία στη συνέχεια έφερε τις βαθιές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές του 20ού αιώνα. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους διηγηματογράφους, με παγκόσμια αναγνώριση. Η διαχρονικότητα του έργου του οφείλεται στον τρόπο που συνθέτει απλές, καθημερινές ιστορίες (οι οποίες αντλούνται από πραγματικά περιστατικά της πολυτάραχης ζωής του στη Ρωσία, τη Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις), στην περ...

Η "Σονάτα του Κρόυτσερ", ίσως το πιο αμφιλεγόμενο έργο του Λέοντα Τολστόι, ανήκει στην ύστερη φάση της λογοτεχνικής του πορείας, γραμμένο την εποχή που ο Ρώσος κλασικός έχει ξεπεράσει τη βαθιά κρίση που επηρέασε κάθε πτυχή της ζωής του, έχει αποκηρύξει την πρότερη δημιουργία του κι έχει επαναπροσδιορίσει τον συγγραφικό του ρόλο. Στη φιλοσοφική αυτή νουβέλα, ισορροπεί με μαεστρία ανάμεσα στην ψυχογραφική ανάλυση, την κοινωνική κριτική και τη λογοτεχνική αφήγηση, φωτίζοντας τις πολύπλευρες διαστάσεις ενός φαινομενικά απλού εγκλήματος. Στο βαγόνι ενός τρένου, σ' ένα ιδανικό...