Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το ζωγραφικό έργο του Θεόφιλου αποκτά σήμερα μια νέα χρησιμότητα σαν πρόταση αναδιάρθρωσης του κώδικα της συμπεριφοράς μας με την επαναφορά αξιών που αποδεικνύονται άφθαρτες. Γιατί εικονοποιεί έναν παραγωγικό κόσμο που δε χάθηκε παρά τους τόσους επικήδειους που εκφωνήθηκαν γι' αυτόν. Τον κόσμο του ανατολίτικου αστισμού. Τον κόσμο των μαστόρων της μικρής μεταποίησης που αποτελεί ακόμα σήμερα πάνω από πενήντα τα εκατό του εργατικού δυναμικού της Ελλάδας. Τώρα που το βιομηχανικό αντικείμενο απαξιώθηκε κι ο Δυτικός κόσμος ζητάει διέξοδο από τα κοινωνικά προβλήματα που συσσώρευσ...

Μέσα από έργα και αρχειακό υλικό του μεγάλου ζωγράφου Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, αναδύεται η ιδιαίτερη σχέση που τον συνέδεε με το προγονικό του νησί, την Ύδρα.

Σκοπός του βιβλιογραφικού αυτού καταλόγου είναι να διαγράψει, για πρώτη φορά, μέσα από κείμενα, μελέτες, άρθρα και άλλες δημοσιεύεις, την πορεία του πολύμορφου έργου του Νίκου Χατζηκυριάκου - Γκίκα (1906-1994). Είναι η πρώτη φορά επίσης, που επιχειρείται η καταγραφή και της συγγραφικής του δραστηριότητας, η οποία συναγωνίζεται με αξιώσεις την καλλιτεχνική του παραγωγή. Έτσι, η λέξη "εργογραφία" που προτάσσεται στον τίτλο του βιβλίου δεν παραπέμπει, όπως θα περίμενε κανείς, στην καταχώρηση των ζωγραφικών και άλλων δημιουργημάτων του, αλλά στις λογοτεχνικές του ενασχολήσεις,...

Δύο γράμματα του Γιάννη Τσαρούχη και ένα του Γιάννη Μόραλη τα οποία οι δύο φίλοι αντάλλαξαν το 1958, όταν ο Γιάννης Τσαρούχης βρισκόταν στο Dallas για τα σκηνικά και τα κοστούμια της όπερας "Μήδεια" του Κερουμπίνι με τη Μαρία Κάλλας. Περιλαμβάνει επίσης συνομιλίες του Διονύση Φωτόπουλου με τους δύο μεγάλους ζωγράφους σχετικά με την εποχή εκείνη, τις εντυπώσεις του Τσαρούχη από την Αμερική, τη γνωριμία και τη φιλία τους, και φωτογραφίες των δύο φίλων από τα αρχεία του Γιάννη Μόραλη και του Διονύση Φωτόπουλου.

Είναι πηγή μεγάλης χαράς η εκδοτική ολοκλήρωση ενός έργου πολύμοχθης και μακροχρόνιας προετοιμασίας όπως οι "Έλληνες ζωγράφοι μετά την Άλωση" το Μανόλη Χατζηδάκη. Με τον παρόντα δεύτερο τόμο το έργο αυτό παίρνει μια ξεχωριστή θέση όχι μόνο στον ερευνητικό εξοπλισμό του μελετητή του νεώτερου ελληνισμού, αλλά και στην ίδια τη συγκρότηση του επιστημονικού πεδίου της πολιτιστικής ιστορίας της νεώτερης και σύγχρονης Ελλάδας. [...] (από τον πρόλογο, Βασίλης Παναγιωτόπουλος)

Το εικαστικό αφιέρωμα για τα 20 χρόνια της Π.Π.Κ., εκφράζει την διαρκή παρουσία της στα εικαστικά πράγματα του τόπου μας και σηματοδοτεί τη συμμετοχή της στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι του μέλλοντος. Τιμούμε εκείνους που συμπαραστάθηκαν στις προσπάθειες της Π.Π.Κ. για την υποστήριξη της καλλιτεχνικής δημιουργίας στη χώρα μας και την ενεργητική συμμετοχή τους στην ανάπτυξη του πολιτισμού μας. Κι ακόμα απλώνουμε τη ματιά μας στο μέλλον, με την ελπίδα να διατηρήσουμε το συλλογικό όραμα ζωντανό και στέρεο άμυνας, απέναντι στις αρνητικές επιδράσεις της τυποποίησης και της εξατομί...

Ένα υπέροχο λεύκωμα με τις ζωγραφιές και τα γλυπτά του Νίκου Νικολάου. Παρουσιάζεται το πλούσιο έργο του, που μας κληροδότησε, καθώς επίσης και η συμβολή του στην τέχνη, αφήνοντας πίσω του μια δική του τεχνοτροπία και εποχή. Στο αφιέρωμα αυτό, μιλούν άνθρωποι των γραμμάτων και, κυρίως, των τεχνών, πρώτον για τον άνθρωπο, όπως τον γνώρισαν και κατά δεύτερον για τον ζωγράφο και γλύπτη. Μια ζωή πραγματικά γεμάτη τέχνη.

Μονογραφία για τη ζωή και το έργο του ζωγράφου και σκηνογράφου Βασίλη Βασιλειάδη (1927-1991).

Νομίζω ότι είναι χρήσιμο για εκείνον που θα ξεφυλλίσει το βιβλίο αυτό, ή που θα κοιτάξει με προσοχή, να δώσω εγώ ο ίδιος μερικές πληροφορίες για τη ζωγραφική μου. Είμαι γλύπτης, έτσι με ξέρουν. Το ζωγραφικό μου έργο δεν είναι γνωστό. Ας πούμε ότι είναι εν μέρει και σε ολίγους. Μια δύο φορές έδειξα έργα μου στο κοινό. Έτσι δεν μπορώ να πω ότι κράτησα κριτικές ή αναφορές στο έργο μου το ζωγραφικό, που άλλωστε ήταν λίγες ώστε να τις παραθέσω, ούτε ζωγράφισα σαν εξ επαγγέλματος ζωγράφος. Σε τούτο το βιβλίο παρουσιάζεται ένα μέρος της εργασίας μου στη ζωγραφική, ώστε ίσως τώρα...