Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο τραγικός ήρωας είναι εξιλαστήριο θύμα. Ένα εξιλαστήριο θύμα είναι σημείο, σύμβολο και μορφή μεσολάβησης. Η τραγική αντίθεση βρίσκεται ανάμεσα στην οδύνη που δεν δικαιώνει τίποτε και στον μύθο που δικαιώνει τα πάντα. Σ' αυτά τα μυθικά θεοφάνεια επιτελείται μια μεταμόρφωση του σκληρού θεού σε θεό δίκαιο, και του χρόνου, που καταβροχθίζει τα πάντα, σε ιστορία που εκπληρώνει τους σκοπούς της. Στην τραγική ανθρωπολογία μόνο το όνομα του εξιλαστήριου θύματος αλλάζει. Ο μύθος της μεσολάβησης παραμένει ο ίδιος. Ο δρόμος της εξορίας από τον παράδεισο, μέχρι τον άλλο παράδεισο που...

Η έκδοση συγκεντρώνει δέκα αντιπροσωπευτικά μελετήματα προερχόμενα από τη συγκεντρωτική έκδοση των άρθρων και των διαλέξεών του με τίτλο "Myth, Ritual, Memory, and Exchange" (Oxford University Press, 2001). Η επιλογή, η οποία εστιάζει σε ζητήματα που αφορούν την αρχαία ελληνική τραγωδία στη σχέση της με την τελετουργία, αναδεικνύει το συνδυασμό ευρείας γνώσης του κλασικού κόσμου, στιβαρής φιλολογικής παιδείας και βαθιάς κατανόηση των μεθόδων της συγκριτικής ανθρωπολογίας που χαρακτηρίζει τις επιστημονικές προσεγγίσεις του Γκουλντ και προσδίδει στο έργο του την ιδιαίτερη αξί...

Μέσα από το πρίσμα του αυτιστικού διακυβεύματος, ο Σοφοκλής μοιάζει να παρατηρεί την εξέλιξη της τραγωδίας με επίκεντρο τον άνθρωπο-εαυτό -την ευριπίδεια τραγωδία, δηλαδή, τη σαφώς επηρεασμένη απ' τα "καινά σωκρατικά δαιμόνια"- και να αντιπαραθέτει το αίνιγμα... Η σοφόκλεια τραγωδία, με επίκεντρο τον μύθο του Οιδίποδα -ενός ισόθεου στον νου, άρα και στο παράδοξο- αναρωτιέται για τη γνώση: Τι μπορεί να είναι γνώση μπρος στο απροσπέλαστο του αυτισμού (του φόβου, δηλαδή, που εκκινεί μια ιδική πραγματικότητα) που μονάχα η αμοιβαιότητα δύναται να αντιπαρατεθεί και να αναδημιο...

Μια πανεπιστημιακή μελέτη που εστιάζει στο διακείμενο, υπό την έννοια της αντιπρότασης απέναντι σε μια προϋπάρχουσα πρόταση. Το δραματικό υπόβαθρο του κειμένου, "Κάποτε ήσουν καλό παιδί!", από τα "απόκρυφα" θεατρικά του (pieces secretes), εδράζεται γενικότερα στον μύθο του Ορέστη και ειδικότερα στις "Χοηφόρους", την τραγωδία που αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας "Ορέστεια" του Αισχύλου. Ακρογωνιαίος λίθος της τριλογίας, ο Ορέστης ορίζεται -και μένει έτσι στην Ιστορία- από την ύψιστη ύβρη της μητροκτονίας. Στην εκδοχή του Γάλλου συγγραφέα, ο Ορέστης ακολουθείται από το...

Η Αντιγόνη, το παλαιότερο από τα σωζόμενα δράματα του Σοφοκλή, είναι, κατά την κρίση του Hegel, το εξοχότερο και αρτιότερο έργο στον αρχαίο και σύγχρονο κόσμο. Στην εποχή μας ζυμώθηκε μέσα στους μεγάλους πολέμους του 20ού αιώνα, στους άταφους νεκρούς, την ενοχή εκείνων που επέζησαν· πέρασε στα χέρια σπουδαίων δημιουργών - R. Rolland, J. Anouilh, B. Brecht, A. Gide, H. Boll, M. Yourcenar, S. Heavey, Γ. Ρίτσου, Άρη Αλεξάνδρου - φωτίζοντας το "δεινόν" του ανθρώπου, τη "δαιμόνια μηχανή¨ όλων των εκδοχών της εξουσίας. Ο G. Steiner κατέγραψε τις εκατοντάδες Αντιγόνες που παίχτηκα...

"Η τελετουργία στο θέατρο του Θεόδωρου Τερζόπουλου" αφηγείται την ιστορία του αθηναϊκού θεάτρου Άττις και του τρόπου με τον οποίο ο ιδρυτής και διευθυντής του Θεόδωρος Τερζόπουλος εισάγει στη σκηνή μια βιοενεργειακή εκδοχή του σώματος, σε μια προσπάθεια αναθεώρησης και επανεκτίμησης του τί σημαίνει σήμερα όχι μόνο να έχεις σώμα αλλά και να είσαι, ολοκληρωτικά, σώμα. Με αφετηρία την - ιστορική - πρώτη παραγωγή των "Βακχών", που συγκλόνισε το κοινό το 1986, ο Τερζόπουλος εφαρμόζει τη μέθοδό του σε έναν μεγάλο αριθμό αρχαιοελληνικών τραγωδιών αλλά και στα πλέον ετερογενή ποιητ...

Το δράμα είναι ένα δημιούργημα του ελληνικού πνεύματος, που διατηρεί από τη γένεσή του μέχρι σήμερα την ιδιαίτερη ικανότητα να ανανεώνει τη δυναμική του, να προσαρμόζεται σε διαφορετικά πολιτισμικά συμφραζόμενα και να τα μπολιάζει με τη δική του πνοή. Σημαντικά βιβλία που αφορούν στο δράμα μεταφράστηκαν τα τελευταία χρόνια στην ελληνική, όμως η μετάφραση του βιβλίου του Pickard-Cambridge αποτελούσε επιτακτικό ζητούμενο για την ελληνική βιβλιογραφία του δράματος. Το βιβλίο, μολονότι εκ του τίτλου του φαίνεται να αναφέρεται αποκλειστικά στις δραματικές εορτές της Αθήνας, στην...

Ο ανά χείρας τόμος προσφέρει στους αναγνώστες του θεμελιώδεις γνώσεις σχετικά με την αρχαία ελληνική τραγωδία και τους εισάγει στις διάφορες μεθόδους προσέγγισής της, καθώς και στον επίκαιρο κριτικό διάλογο γύρω από τα προβλήματά της. Ο τόμος συγκροτείται από τριάντα ένα δοκίμια γραμμένα από διεθνώς καταξιωμένους φιλολόγους και κατανεμημένα σε τέσσερις ενότητες: η ενότητα "Συμφραζόμενα", με την οποία ανοίγει ο τόμος, μελετά το ιστορικό, θρησκευτικό, πολιτικό και καλλιτεχνικό υπόβαθρο της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Ακολουθεί η ενότητα "Χαρακτηριστικά Στοιχεία", η οποία...

Μια φρέσκια προσέγγιση της αρχαίας παράδοσης Αντιγόνη, Ιφιγένεια, Προμηθέας, Άλκηστη και μια χούφτα ακόμα τραγικών ηρώων συνθέτουν τον πυρήνα της συλλογικής μας μνήμης και στοιχειώνουν το φαντασιακό μας. Το κύρος των αρχαίων τραγωδιών ως αυθεντικών μνημείων ελληνικότητας, τις μετέτρεψε σε στυλοβάτες του "ιερού σκοπού" της εθνικής διαπαιδαγώγησης και του δόγματος της πολιτισμικής μας συνέχειας. Στο πλαίσιο αυτό, οι διακυμάνσεις και παραλλαγές της πρωτεϊκής ουσίας της ελληνικότητας μεταξύ των δύο πόλων, του ψευδοδιλήμματος παράδοση ή μοντερνισμός, καθόριζαν και τους όρους...

Το βιβλίο "Επιστροφή στα παιδιά της Αντιγόνης" θέτει και πάλι μια σειρά από ερωτήματα που αφορούν στο παρελθόν αλλά περισσότερο στο παρόν μας: Ποια είναι η θέση της αρχαίας κληρονομιάς στην παιδεία των Ελλήνων και της ανθρωπότητας; Υπάρχει δρόμος γυρισμού από την λησμονιά που σκεπάζει τους "άχρηστους" κλασικούς και την μονόπλευρη στροφή στο "χρήσιμο"; Τα πεδία που το απασχολούν είναι το θέατρο, η αρχαιογνωσία και ιδιαίτερα ο μύθος και η τελετουργία, καθώς και η νεότερη ελληνική πεζογραφία και ποίηση. Αναφέρεται σε ξένους και Έλληνες, από τον Έλιοτ και τον Φρόυντ μέχρι τον...

[...] Οι εισηγητές με τις ανακοινώσεις τους επεχείρησαν μια διεπιστημονική προσέγγιση (φιλοσοφική, ανθρωπολογική, φιλολογική, θεατρολογική, σημειωτική κ.λπ.) και πρότειναν δυνατές ερμηνείες, συμπληρωματικές και όχι αντιφατικές προς άλλες που αναφέρονται όχι μόνο στο συγκεκριμένο, αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο λογοτεχνικό μύθο. Η ευρύτητα του θέματος και οι ενδιαφέρουσες διαστάσεις του, μας οδήγησαν στην απόφαση να προβούμε στη δημοσίευση των αρχικών εισηγήσεων με την προσθήκη και άλλων κειμένων σχετικών πάντα και διαφωτιστικών του αρχικού ζητουμένου. Κατ' αυτόν τον τρόπο προ...

Η αρχαία ελληνική τραγωδία έχει πάντοτε εξαιρετικά μεγάλη επίδραση ως δημιουργικό μέσο: πολλά από τα έργα που έχουν διασωθεί αποτελούν μέχρι σήμερα μέρος του θεατρικού ρεπερτορίου, και κείμενα όπως ο "Αγαμέμνων", η "Αντιγόνη" και η "Μήδεια" έχουν επηρεάσει βαθιά τον δυτικό πολιτισμό. Ο Οδηγός αυτός δεν αποτελεί συμβατικό εισαγωγικό εγχειρίδιο, αλλά είναι μια απόπειρα επτά διακεκριμένων επιστημόνων να παρουσιάσουν το σύνολο των κειμένων που γνωρίζουμε, στο πλαίσιο των αναγνώσεων, της θεατρικής κριτικής και των θεατρικών παραστάσεων των αρχαίων ελληνικών τραγωδιών στη νεότερη...

Ο τόμος αυτός περιέχει τις ανακοινώσεις του Διεθνούς Συνεδρίου "Η τραγωδία, τότε και τώρα: από τον Αριστοτέλη στην τρίτη χιλιετία", που πραγματοποιήθηκε στο συνεδριακό κέντρο "Αριστοτέλης" στην Ουρανούπολη της Χαλκιδικής το Σεπτέμβριο του 2002. Εκκινώντας από τη σχέση της τραγωδίας με την αριστοτελική ποιητική αναζητά στιγμές της δράσης της στο χώρο της φιλοσοφίας, της θεωρίας και της κριτικής της λογοτεχνίας, καθώς και του θεάτρου, της ψυχανάλυσης και του σύγχρονου μυθιστορήματος. Είκοσι μία συμμετοχές από τους εν λόγω χώρους αποτελούν ένα διεπιστημονικό και λογοτεχνικό δί...

Στα ερωτήματα σχετικά με την καταγωγή της ποίησης, το περιεχόμενο και την επίδραση της στον δέκτη θα μπορούσε κανείς ν' απαντήσει μελετώντας την αρχαία λογοτεχνία από τον Όμηρο μέχρι τους ποιητές της ελληνιστικής εποχής. Επειδή όμως αυτό το φιλόδοξο σχέδιο δύσκολα μπορεί να το αναλάβει ένας και μόνο ερευνητής, ο δεύτερος τόμος της σειράς "Ελληνική και Ρωμαϊκή Ποιητική" περιορίζεται στην αρχαία ελληνική τραγωδία, εξετάζοντας επίσης - σε ξεχωριστό δοκίμιο - τις οικείες θεωρητικές θέσεις της αριστοτελικής Ποιητικής.