Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εξήντα δύο (62) χρόνια πέρασαν από το τέλος της δοξασμένης μα και ματωμένης εποχής της ηρωϊκής αντίστασης του ελληνικού λαού κατά της τριπλής κατοχής (Ιταλών, Γερμανών και Βουλγάρων), ικανά για έναν ερευνητή να δει τα γεγονότα πιο αντικειμενικά, από κάποιον άλλον που γράφει "εν θερμώ", αφού ο χρόνος φέρνει πάντα στο φως την αλήθεια. Γράφτηκαν πολλά για την Εθνική Αντίσταση και τους πρωταγωνιστές της, από ανθρώπους που έζησαν τα γεγονότα εκείνα, στρατευμένους στη μια ή στην άλλη παράταξη. Ακούστηκαν ύμνοι και κατάρες, γιατί ο καθένας έγραφε και περιέγραφε τα γεγονότα α...

[...] Η παγκόσμια ιστορία δεν έχει ίσως να παρουσιάσει άλλον άνθρωπο που να διήγειρε τόσο αντίθετες και τόσο ισχυρές συγκινήσεις ή που κατά τη διάρκεια της ζωής του να προκάλεσε τόσο πολύ το θαυμασμό, τον φόβο ή το μίσος της ανθρωπότητας όσο ο Ναπολέων. Ακόμα και οι ψυχραιμότεροι από τους μεταγενέστερους κριτικούς, ανασκοπώντας τη σταδιοδρομία του, όχι μόνο οδηγούνται σε ποικίλες και ανάμεικτες κρίσεις, αλλά δεν μπορούν και να αποφύγουν κάποια κατάπληξη για το ότι σε μία και μόνο ζωή, σε ένα και μόνο χαρακτήρα ενώνεται τόσο μεγαλείο με τόσο δόλο, τόσο χρυσάφι με τόση σκουρι...

Είναι ένα βιβλίο καταπληκτικό. Κάθε στιγμή της ιστορίας γίνεται οπτασία. Στην αρχή μια νέα γυναίκα Κορσικανή, σ’ έναν καταυλισμό, τυλιγμένη με κουβέρτες και βυζαίνοντας το παιδί της. Στο τέλος, μπροστά στο πτώμα που κείτεται ανοιγμένο σταυρωτά, μια φιλονεικία ανάμεσα σε Γάλλους και σε Άγγλους. Ο Αντομάρκι δηλώνει πως το κλίμα της Αγίας Ελένης επιδείνωσε την αρρώστια του Αυτοκράτορα. Οι Άγγλοι το αρνούνται και δηλώνουν πως τα σπλάχνα είναι γερά. Αντί γι’ άλλη απάντηση ο Αντομάρκι περνάει το δάχτυλό του μέσα από την τρύπα του στομαχιού. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους πίνακες περνούν...

Ο γάλλος συγγραφέας και ακαδημαϊκός, Ανρί Τρουαγιά, που διέπρεψε και ως βιογράφος, φωτίζει τη ζωή και το έργο των τριών "καταραμένων" ποιητών, Μπωντλαίρ, Βερλαίν, Ρεμπώ, μέσα από τη σχέση με τις μητέρες τους. "Συμβαίνει ορισμένες φορές τα κοντινά πρόσωπα ενός μεγάλου συγγραφέα να παραγνωρίζουν την αξία του έργου του και ό,τι τον κινητοποιεί στη ζωή. Προφανώς, ούτε η κυρία Μπωντλαίρ, ούτε η κυρία Βερλαίν, ούτε η κυρία Ρεμπώ παθιάστηκαν ποτέ με τις ποιητικές αναζητήσεις των γιων τους. Εξάλλου, καμία από τις τρεις τους δεν θα μπορούσε να καυχηθεί για τη λογοτεχνική της κ...

Το 1991 ο Νίκολας Σέιξπιρ πήρε την άδεια να μελετήσει τα προσωπικά αρχεία του Τσάτουιν, σημειωματάρια, ημερολόγια, γράμματα. Ταξίδεψε στις πέντε ηπείρους ακολουθώντας τα χνάρια του συγγραφέα και μίλησε με συγγενείς, φίλες και φίλους, εχθρούς, ερωμένες και ερωμένους. Πίσω από τις πολλές διαφορετικές μάσκες αναζήτησε τον αληθινό Τσάτουιν παρουσιάζοντάς μας σ' αυτή την έγκυρη βιογραφία μια από τις πιο χαρισματικές και αινιγματικές μορφές της εποχής μας.

Τη γνωρίζουμε όλοι. Στη Γαλλία, οι εμφανίσεις της πυροδοτούν ενθουσιώδεις αντιδράσεις. Πόσο καλά ξέρουμε όμως τη σύζυγο του Εμανουέλ Μακρόν; Πίσω από το θερμό της χαμόγελο η πρώτη κυρία κρύβει πολλές ιστορίες, είτε αυτές έχουν να κάνουν με την παιδική της ηλικία είτε με τις συνέπειες του έρωτα για τον μαθητή της. Πέρα από την πολυσυζητημένη διαφορά ηλικίας με τον σύζυγό της, την προτίμησή της στα φορέματα Louis Vuitton και τις κοσμικές της σχέσεις, το βιβλίο επιχειρεί ν' αποκαλύψει την ευαίσθητη γυναίκα πίσω από τις εντυπώσεις. Μέσα από τουλάχιστον πενήντα συνεντεύξεις, η...

Ο Μπρεχτ τόσο στα ποιητικά όσο και στα θεατρικά του έργα, καταγράφει από το 1918 και ύστερα την ιστορία του Γερμανικού λαού. Τα ποιήματα και τα τραγούδια του δεν διατηρούν απλά την ατμόσφαιρα της εποχής. Πολύ περισσότερο, είναι σφραγισμένα από τη στάση ορισμένων ανθρώπων και τον χαρακτήρα των γεγονότων της εποχής εκείνης, τόσο στη γλώσσα όσο και στην κίνησή τους γενικά, χρησιμοποιούν τις στάσεις πολλών και διαφόρων ανθρώπων, πράγμα που τα βοηθάει να διατηρούνται διαρκώς στην επικαιρότητα.

Το τραγικό έτος 1937 για εκατομμύρια ανθρώπους, όταν κάθε βράδυ απήγαγαν από τις εστίες τους αθώους πολίτες, στη Μόσχα κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα μια ιστορία. Στη διαβόητη φυλακή της Λιουμπιάνκα, στο άλλοτε μέγαρο της ασφαλιστικής εταιρείας «Ρωσία», είχε κληθεί ένας ηλικιωμένος καθηγητής πανεπιστημίου. Ο ανακριτής με τη συνηθισμένη κίνηση κατηύθυνε στο πρόσωπό του το φως της λάμπας του γραφείου, και μηχανικά τον ρώτησε: - Κατηγορούμενε, αναγνωρίζεις την ενοχή σου; Ο αξιοσέβαστος επιστήμονας απόρησε: - Πώς είναι δυνατόν εγώ να είμαι κατηγορούμενος; Το πολύ να είμαι ύ...

Λονδίνο, 27 Ιουλίου 1945. Η ειρήνη είχε επιτέλους επιστρέψει στην Ευρώπη. Το διεστραμμένο πρόσωπο της ηπείρου, που είχε αρχίσει να γίνεται οικείο, είχε πλέον εκδιωχθεί. Είχαν ήδη περάσει δύο μήνες από τη λήξη του πολέμου. Ο αρχιναζί τύραννος πήρε ο ίδιος τη ζωή του στα χέρια του, αυτοκτονώντας σ' ένα τσιμεντένιο καταφύγιο κάτω από τα ερείπια της πρωτεύουσάς του, και οι Σύμμαχοι ανακηρύχθηκαν νικητές. Εκείνη τη μέρα στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος, στο Μπρόμπτον του Λονδίνου, λάμβανε χώρα μια τελετή μνήμης, ακατανόητη σε κάποιους. Για πολλούς άλλους, ήταν αηδιαστική και ε...

Ένας από τους απτόητους εκείνης της εποχής, και πιθανόν ο πιο σημαντικός, ήταν ο Μπλεζ Σαντράρ. Ο Σαντράρ που προέκτεινε το βάθος της γραφής και το μετέτρεψε σε ύψος, ο Σαντράρ που ξεμπρόστιασε την αφήγηση, ο Σαντράρ που αποκάλυψε μία μέχρι πρότινος απόκρυφη ποιητική διαχρονικότητα, η οποία δεν αναζητούσε λύσεις, αποτελούσε λύση. Ο ποιητής που δεν ήρθε για να δώσει, αλλά για να δοθεί.

Μαύρη, φτωχή, πόρνη, τρωτή και καβγατζού, από το βούρκο του Χάρλεμ, στις πλέον ξακουστές αίθουσες συναυλιών, η Μπίλι Χόλιντεϊ (1915-1959) πολέμησε όλη της τη ζωή για να επιβληθεί. Σεξ, ποτά, ναρκωτικά, όλα θέλησε να τα δοκιμάσει και πέθανε από αυτά. Η φωνή της ήταν ο δικός της δρόμος προς την ελευθερία.

"Στα δεκατρία μου, υπήρχαν στιγμές που μπορούσα να είμαι πραγματικά πολύ στρίγγλα και ξεροκέφαλη. Είχα απλώς αποφασίσει να μην λέω και να μην κάνω οτιδήποτε αντιτίθεται στη θέλησή μου. Τέρμα τα "σας παρακαλώ κύριε" και "ευχαριστώ κυρία". Τίποτε. Εκτός κι αν το 'θελα. Πρέπει να έχει ζήσει κανείς φτωχός και μαύρος για να καταλάβει πόσα χαστούκια τρώει κάποιος, στην προσπάθειά του να το κάνει αυτό πράξη". Μαύρη, φτωχή, πόρνη, τρωτή και καβγατζού, από το βούρκο του Χάρλεμ, στις πλέον ξακουστές αίθουσες συναυλιών, η Μπίλι Χόλιντεϊ (1915-1959) πολέμησε όλη της τη ζωή για να επιβ...

"Η Θεία Πρόνοια, που δεν θέλει να υποκύψει ο χριστιανισμός, ανέστησε ένα λαό με δυο προτερήματα που δεν έχει πλέον η πολιτισμένη Ευρώπη: το προτέρημα της πίστης και την περιφρόνηση προς τον θάνατο. Ο λαός αυτός έχει τοποθετηθεί στην είσοδο της Ευρώπης. Αντιτάσσει στην Ασία ένα πολιτικό και θρησκευτικό ανάχωμα, είναι θαυμάσιος για το θάρρος του, την αφοσίωσή του, τον ενθουσιασμό του, την ηρωϊκή του περιφρόνηση για τον θάνατο. Το συμφέρον μας, το καθήκον μας απέναντι στο Θεό, απέναντι στους ανθρώπους, απέναντι στην αξιοπρέπεια του ανθρώπινου είδους, μας επιβάλλουν να μην υπομ...

Βήμα, βήμα, μέρα τη μέρα, εξαντλώντας όλα τα χρώματα της λογοτεχνικής παλέτας, η Nadine Satiat ζωγραφίζει το πορτρέτο ενός ανέκδοτου Μπαλζάκ που φαντάζει σαν ήρωας των μυθιστορημάτων του: ασυμβίβαστος παρατηρητής των συγχρόνων του, απίθανος ψεύτης, μερικές φορές άδικος, συχνά τυραννικός, αντιφατικά γοητευτικός, ανεξέλεγκτα σπάταλος, ανήμπορος μπροστά στην επιθυμία του να αρέσει, γεμάτος όνειρα πλουτισμού και πολιτικές φιλοδοξίες... πάνω απ' όλα όμως ακαταπόνητος γραφιάς! Αντλώντας το εξαιρετικά γλαφυρό υλικό της από την αλληλογραφία του Μπαλζάκ, η Nadine Satiat επιτυγχάνει...