Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στους "Παράλληλους Βίους" ο Πλούταρχος σκιαγραφεί κατά ζεύγη της μεγαλύτερες προσωπικότητες της ιστορίας, Έλληνες και Ρωμαίους, που με τη δράση και τα έργα τους σηματοδότησαν την πορεία του μέχρι τότε γνωστού κόσμου. Όπως εξηγεί ο ίδιος ο συγγραφέας, η φιλοδοξία του δεν ήταν να γράψει ιστορία. Αντίθετα, οι υποκειμενικές απόψεις για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του πρωταγωνιστή, οι οποίες θεωρούνταν "παρέκβαση" στο έργο των ιστορικών, για τον Πλούταρχο αποτελούσε το κατεξοχήν αιτούμενο, βασισμένο ασφαλώς στα έργα των βιογραφούμενων, και μάλιστα όχι μόνο στις μεγάλες τ...

Στους "Παράλληλους Βίους" ο Πλούταρχος σκιαγραφεί κατά ζεύγη της μεγαλύτερες προσωπικότητες της ιστορίας, Έλληνες και Ρωμαίους, που με τη δράση και τα έργα τους σηματοδότησαν την πορεία του μέχρι τότε γνωστού κόσμου. Όπως εξηγεί ο ίδιος ο συγγραφέας, η φιλοδοξία του δεν ήταν να γράψει ιστορία. Αντίθετα, οι υποκειμενικές απόψεις για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του πρωταγωνιστή, οι οποίες θεωρούνταν "παρέκβαση" στο έργο των ιστορικών, για τον Πλούταρχο αποτελούσε το κατεξοχήν αιτούμενο, βασισμένο ασφαλώς στα έργα των βιογραφούμενων, και μάλιστα όχι μόνο στις μεγάλες τ...

Στους "Παράλληλους Βίους" ο Πλούταρχος σκιαγραφεί κατά ζεύγη της μεγαλύτερες προσωπικότητες της ιστορίας, Έλληνες και Ρωμαίους, που με τη δράση και τα έργα τους σηματοδότησαν την πορεία του μέχρι τότε γνωστού κόσμου. Όπως εξηγεί ο ίδιος ο συγγραφέας, η φιλοδοξία του δεν ήταν να γράψει ιστορία. Αντίθετα, οι υποκειμενικές απόψεις για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του πρωταγωνιστή, οι οποίες θεωρούνταν "παρέκβαση" στο έργο των ιστορικών, για τον Πλούταρχο αποτελούσε το κατεξοχήν αιτούμενο, βασισμένο ασφαλώς στα έργα των βιογραφούμενων, και μάλιστα όχι μόνο στις μεγάλες τ...

Περιέχει: - Κείμενο - μετάφραση - Λεξιλόγιο - νόημα - Συντακτική - γραμματική ανάλυση - Πραγματολογική ανάλυση

Περιέχει: - Εισαγωγή στην αρχαία ελληνική ιστοριογραφία - Λεξιλόγιο - Κείμενο - μετάφραση - Γραμματική - συντακτική ανάλυση - Ιδεολογική - πραγματολογική ανάλυση

Πέντε χρόνια μετά το θάνατο του Φίλιππου Ηλιού, το τομίδιο αυτό εκδίδεται εις ανάμνησιν εκείνης της ημέρας του Μαρτίου του 2004. Ανάμνηση κριτική, με τους τρόπους τους δικούς του, που θέλω να τη μοιραστώ με φίλους και συνοδοιπόρους. Αναδημοσιεύονται, λοιπόν, στη συνέχεια, δύο από τα κείμενα που γράφτηκαν, το διάστημα που μεσολάβησε, για να νικήσουν τη σιωπή και να πατήσουν με τη γραφή το θάνατο. Επικεντρώνονται, αμέσως ή εμμέσως, σε μία επαφή κομβική με τον πρεσβύτερο ομότεχνο Κ. Θ. Δημαρά και τα συνεπακόλουθά της. Κι ίσως δεν είναι άτοπο να ξαναθυμίσω εδώ πως τον ιστ...

[...] Η διαίρεση του Ηροδότειου έργου σε εννέα βιβλία μαρτυρείται για πρώτη φορά από τον Διόδωρο (11,37,6). Αλλά και μετά τον Διόδωρο ο Λουκιανός, στην αρχή του διαλόγου του "Ηρόδοτος" η "Αετίων" αφήνει να εννοηθεί ότι στον ίδιο τον Ηρόδοτο οφείλεται και η διαίρεση του έργου του σε εννέα βιβλία, τα οποία πήραν αργότερα τα ονόματα των ισάριθμων Μουσών. Στο έργο επίσης του Λουκιανού "Πώς δει ιστορίαν συγγράφειν" υποστηρίζεται πως και ο Θουκυδίδης γνώριζε την ύπαρξη ενός κειμένου του Ηροδότου διαιρεμένου σε εννιά βιβλία, "...ορών μάλιστα [ο Θουκυδίδης] θαυμαζόμενον τον Ηρόδοτο...

[...] Το έργο που συνέγραψε, και το οποίο σώζεται ακέραιο, επιγράφεται "Ηρωδιανού της μετά Μάρκον βασιλείας, ιστορία". Αποτελείται από οκτώ βιβλία. Όπως δηλώνεται και από τον τίτλο, αντικείμενο της ιστορίας του Ηρωδιανού είναι τα γεγονότα των μετά τον θάνατο του Μάρκου Αυρηλίου ετών, σε μιαν αφήγηση που καλύπτει έξι δεκαετίες, για την ακρίβεια 58 χρόνια, από το 180 μ.Χ., οπότε πέθανε ο φιλόσοφος αυτοκράτορας, μέχρι το 238, έτος κατά το οποίο στον θρόνο ανέβηκε ο Γορδιανός Γ΄. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από πολιτικές και κοινωνικές ταραχές, από τις μεταβολές που με ταχύ...

[...] Το έβδομο βιβλίο αρχίζει με αναφορά στον τρόπο με τον οποίο άσκησε την εξουσία ο Μαξιμίνος, ένας άνθρωπος ταπεινής καταγωγής που κατάφερε να φτάσει στον θρόνο της Ρώμης, όπου πολιτεύθηκε με σκληρότητα και αυθαιρεσία. Γίνεται λόγος για το πώς αντιμετώπισε τη συνωμοσία του Μάγνου και στη συνέχεια για την εκστρατεία στους Γερμανούς, για την αντιμετώπιση των επιδρομών στον Δούναβη. Τότε συνάντησε την αντίδραση της συγκλήτου και του λαού, την οποία κατέστειλε βίαια - όπως βίαιος και αυταρχικός ήταν στο σύνολο της πολιτικής του. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στην εξέγερση τη...

Το τρίτο βιβλίο της ιστορίας του Ηρωδιανού πραγματεύεται τα γεγονότα της βασιλείας του Σεπτίμιου Σεβήρου. Τη σύγκρουση του με τον Νίγρο, κυβερνήτη της Συρίας και ανταγωνιστή του για τον θρόνο, τον οποίο νίκησε οριστικά το 194 μ.Χ. Τη σύγκρουσή του πάλι με τον Αλβίνο, τον οποίο νίκησε στο Λούγδουνο το 197, και την εξόντωση των υποστηρικτών του αντιπάλου του στη Ρώμη. Την εκστρατεία του στην Ανατολή προς απόκρουση εισβολής των Πάρθων στη Μεσοποταμία. Την τοποθέτηση, εν συνεχεία, των γιων του ως συναρχόντων του, και την εκστρατεία που πραγματοποίησε μαζί τους στη Βρετανία το...

Το σπουδαιότερο συγγραφικό έργο του Πλουτάρχου είναι κατά κοινή ομολογία οι "Παράλληλοι βίοι", παράλληλες δηλαδή βιογραφίες, κατά ζεύγη ενός Έλληνα και ενός Ρωμαίου πολιτικού ή στρατηγού, 48 στον αριθμό, από τους οποίους διασώθηκαν οι 46. Έγραψε βέβαια και τα "Ηθικά", πάμπολλες δηλαδή πραγματείες με θέματα την αρετή, τη θεολογία, τη θρησκεία, την πολιτική και το ρόλο της φιλοσοφίας στη διαμόρφωση του χαρακτήρα, κυρίως των δημόσιων ανδρών, από τις επιλογές και τις δράσεις των οποίων εξαρτάται ανέκαθεν η ζωή των αρχομένων. Όμως φαίνεται ότι με τα "Ηθικά" του δεν αισθανόταν να...

Αναντίρρητα, ο Ηρόδοτος είναι ένας μέγας ιστορικός. Απομονώνοντας όμως τις αφηγήσεις του με λογοτεχνική αξία, υπογραμμίζεται η αξία των έργων του στο λογοτεχνικό είδος του παραμυθιού, της λαϊκής αφήγησης, ψήγματα της οποίας αποκαλύπτουν πραγματικά γεγονότα από τη ζωή ανθρώπων και λαών αλλά και παράξενες διηγήσεις που αγγίζουν τα όρια του φανταστικού και της υπερβολής, που είναι απαραίτητη για την έκφραση ενός μοτίβου παραμυθιού στην ηροδότεια αφήγηση, που κάθε φορά αποκαλύπτει την τραγικότητα, την ανοησία ή το μεγαλείο τής ανθρώπινης ύπαρξης. Οι ιστορίες του Ηροδότου που α...

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (1ος αιώνας π.χ.) υπήρξε ένας από τους πιο αξιόλογους Έλληνες ιστοριογράφους της αρχαιότητας. Για μακρό χρονικό διάστημα διέμεινε στην Αίγυπτο, την Ιταλία, την Μ. Ασία και την Ελλάδα για να συγκεντρώσει το υλικό του και να συγγράψει μια μακρόπνοη ιστορία όλων των χωρών του τότε κόσμου, την γνωστή με τον τίτλο "Ιστορική Βιβλιοθήκη". Η "παγκόσμια" αυτή ιστορία αρχίζει από την δημιουργία του κόσμου και φτάνει έως το έτος 59 π.Χ..

Το 6ο και το 7ο βιβλίο του Θουκυδίδη αποτελούν τα λεγόμενα "Σικελικά" και αναφέρονται στην εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία (415-413 π.Χ.). Είναι τα πιο καλοδουλεμένα τμήματα των Ιστοριών του Θουκυδίδη· συγκεκριμένα, η περιγραφή της αναχώρησης του στόλου από τον Πειραιά (Ζ. 30-32), της ναυμαχίας στο μεγάλο λιμάνι των Συρακουσών (Η. 70-72) και κυρίως της σφαγής των Αθηναίων στον Ασσίναρο ποταμό (Η. 84) θεωρούνται μέχρι και σήμερα μερικά από τα καλύτερα κομμάτια της παγκόσμιας λογοτεχνίας, πράγμα που δείχνει ότι ο ιστορικός δεν περιγράφει απλώς με τρόπο ωμό και ρεαλιστικό...

To Υπόμνημα στα βιβλία Α-Β των Ιστοριών του Ηροδότου, που επιμελήθηκαν ο καθηγητής της Αρχαίας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Oξφόρδης Oswyn Murray και ο Fellow του ιδίου Πανεπιστημίου Alfonso Moreno, έχει συνταχθεί από ειδικούς (David Asheri και Alan Lloyd) και αποτελεί το πρώτο μέρος ενός υπομνήματος στο συνολικό έργο του "πατέρα της ιστορίας". Βασίζεται στα πορίσματα των πλέον πρόσφατων ιστορικών, αρχαιολογικών και εθνολογικών ερευνών για τη Λυδία και την Αίγυπτο, τις χώρες δηλαδή που πραγματεύεται ο Ηρόδοτος στα δύο πρώτα βιβλία του ιστορικού του έργου. Για μεγαλύτερη χρ...