Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από την εποχή της διατύπωσης του Σιμωνίδη του Κείου όπως τη διέσωσε ο Πλούταρχος, ότι η ζωγραφική είναι σιωπηλή ποίηση και η ποίηση ομιλούσα εικόνα, ποικίλες πρακτικές θεωρητικού και κριτικού λόγου (φιλοσοφικού, αισθητικού, λογοτεχνικού και εικαστικού περιεχομένου), όπως και οι ίδιες οι καλλιτεχνικές πρακτικές της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής, σημασιοδοτούν αναφερόμενα (τον κόσμο της ανθρώπινης εμπειρίας του Χρόνου) και διεργασίες καλλιτεχνικής μορφοποίησης, βάσει των οποίων τα ιδιώματα της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής μπορούν να συγκλίνουν και να συνάπτονται. Η παρού...

"Είμαστε η Bic Generation" λέω, η πρώτη γενιά μετά το 1945 που υπηρετεί με διαφορετικά υλικά και τρόπο το σχέδιο. Με το bic δεν ξεμένεις, το βρίσκεις παντού, είναι ένα καθαρό υλικό και εξαντλεί μια γραφή περισσότερο γραμμική παρά τονική. Με εξυπηρέτησε, ιδιαίτερα στην Τυφλή Ζωγραφική, όπου καθώς άδειαζα όλο το μελάνι για να σύρω το στυλό πάνω στο καρμπόν, ώστε να εξαφανίσω και την τελευταία πιθανότητα να βλέπω τις γραμμές, ερχόταν στον νου μου η προετοιμασία απελευθέρωσης του Σαμάνου. Στα χρόνια του '70 νομιμοποιούνται οι εικαστικές εφαρμογές πέραν των ορίων, με συνταγές α...

Σκοπός του βιβλίου είναι μια ελάχιστη, ατελής και προφανώς εξατομικευμένη προσπάθεια του συγγραφέα να ειδωθεί ένα συγκεκριμένο έργο μέσα από τη ματιά του χρήστη της τέχνης. Εκείνου στον οποίο απευθύνεται η τέχνη. Να αναδείξει τον ρόλο που έπαιξε ένα συγκεκριμένο έργο, τη σημασία του, τη μοναδικότητα του μηνύματός του.

"Το σπίτι της γιαγιάς μου ήταν ένα κάστρο αρ-ντεκό, με μια στριφογυριστή μαρμάρινη σκάλα που η κουπαστή της έκανε καμπύλη. Είχε κι έναν κήπο που έπιανε μισό τετράγωνο με μια πισίνα είκοσι μέτρων, που σκεπάστηκε για να γίνει γήπεδο σκουός. Στο βάθος του κήπου υπήρχε μια πόρτα κρυμμένη από ένα αναρριχητικό φυτό, προορισμένη για τη στρατιά υπηρετών του σπιτιού. Εμένα μου απαγορευόταν να τη χρησιμοποιώ γιατί, σύμφωνα με τη μαμά μου, αν οι γείτονες με έβλεπαν να μπαινοβγαίνω από κει, θα σκέφτονταν ότι είμαι η κόρη κάποιας υπηρέτριας. Τις λίγες φορές που παράκουσα τον κανόνα, ήτα...

Ο π. Πάβελ Φλορένσκι έχει μείνει στην ιστορία ως ο τελευταίος εγκυκλοπαιδιστής του ρωσικού πολιτισμού. Ιερέας, θεολόγος, φιλόσοφος, φυσικός, μα πάνω απ' όλα στοχαστής, άφησε πίσω του ένα τεράστιο σε εύρος και όγκο έργο, το οποίο, δυστυχώς, είναι ελάχιστα γνωστό στην πατρίδα μας. Το ογκώδες έργο του "Ο στύλος και η δικαίωση της αλήθειας" ένα δοκίμιο ορθόδοξης θεοδικίας, αποτελεί σήμερα το opus magnus των θεολογικών σπουδών σε πολλές δυτικές χώρες αλλά και στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Ανάμεσα στις άλλες ασχολίες του ο π. Πάβελ Φλορένσκι ασχολήθηκε και με ζητήματα αισθητικ...

Δεν έχουν όλες οι "Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες Ζωγραφικής" θέμα θρησκευτικό. Χωρίς αμφιβολία βέβαια η Γέννηση του Χριστού έχει παρουσιαστεί στη ζωγραφική με αναρίθμητους και διαφορετικούς τρόπους ανά τους αιώνες. Η έλευση του Θείου Βρέφους στη γη και οι υπόλοιπες ιστορίες που συνδέονται με αυτή απεικονίστηκαν από τους καλλιτέχνες με ευλάβεια και πίστη, αλλά και με πολυτέλεια ή θεατρικότητα. Όμως δεν αποτελούν μόνο οι θρησκευτικές σκηνές την κατάλληλη εικονογράφηση της εορταστικής περιόδου. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται επίσης έργα με θέμα τους τα έθιμα των Χριστουγέννων...

Αφιερωμένα στη ζωγραφική του Χρόνη Μπότσογλου, ενός πολύ σπουδαίου σύγχρονου δημιουργού, τέσσερα δοκίμια και δύο συζητήσεις πραγματεύονται ενότητες έργων του που εκτέθηκαν τα τελευταία σαράντα χρόνια. Αντικείμενο αυτών των κειμένων είναι οι τόποι και ο νόστος στη ζωγραφική αυτού του σπουδαίου δημιουργού. Οι τόποι δηλώνουν θεματικούς τόπους της ζωγραφικής, όπως το ανθρώπινο σώμα και η προσωπογραφία, ο εικαστικός χώρος, ο χρόνος και η μνήμη, η ερωτική πράξη, η απεικόνιση του τοπίου. Δηλώνουν επίσης συγκεκριμένους τόπους, όπως το τοπίο στο Πετρί, ή τόπους οριακούς όπως είνα...

"Όταν τις πρωτοκοίταξα... τα ’χασα. Πόσοι κρυμμένοι κόσμοι, πόσα συναισθήματα, πόση ακόμη απλότητα, αθωότητα, αμεσότητα, αξιοπρέπεια, αλήθεια, υπάρχουν μέσα μας που ζητούν να βγουν, να σεργιανήσουν στο φως, να ανασάνουν... Να ζήσουν. Οι γραμμές αβίαστες, ολοκληρωμένες με μονοκονδυλιά, το χρώμα καθαρό, λαμπερό, χωρίς μπερδεμένα μείγματα, μας ελευθερώνουν στρογγυλεμένα και ανεπιτήδευτα συναισθήματα, ακυρώνοντας άμυνες, φιοριτούρες, στολίδια και ψέματα. Θα μπορούσα άραγες να συνοδεύσω με τον ίδιο τρόπο, με λόγο "μονοκονδυλιά" τα έργα και να ’ναι αυτό ένα "πρόγραμμα κινηματογρ...