Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που εμφανίζουν μία ηθική (moralisch) και μία νομική διάσταση, είναι εδραιωμένα επί των Συμβάσεων σχετικά με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου. Από αυτές απορρέουν και τα θεμέλια της Παιδαγωγικής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία περιλαμβάνει τους εξής επιμέρους τομείς: -Παιδεία σχετικά με και για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα -Παιδεία ως ανθρώπινο δικαίωμα και Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Παιδεία -Εκπαίδευση-Επιμόρφωση του προσωπικού σε επαγγελματικά πεδία σχετιζόμενα με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα -Δικαιώματα του Παιδιού. Το βιβλίο αυ...

Η Παιδαγωγική της Λογοτεχνίας είναι ένας σχετικά νέος κλάδος της παιδαγωγικής επιστήμης. Βρίσκεται στην περιοχή που η επιστήμη της λογοτεχνίας συναγωνίζεται την επιστήμη της αγωγής ή απλούστερα όπου η λογοτεχνία συναντάει και συνεργάζεται με την αγωγή. Η επιστήμη της αγωγής πολλές φορές στηρίζεται σε κείμενα της λογοτεχνίας και αξιοποιεί τη δύναμη της λογοτεχνίας για να πετύχει παιδαγωγικούς σκοπούς. Συναφώς (πρέπει να) καταβάλλεται φροντίδα και για τη "λογοτεχνική αγωγή" των παιδιών, αλλά και των ενήλικων ατόμων. Στον παρόντα τόμο κατατίθενται σχετικοί προβληματισμοί (σχέσ...

Η παιδαγωγική της λογοτεχνίας είναι ένας σχετικά νέος κλάδος της παιδαγωγικής επιστήμης. Βρίσκεται στην περιοχή που η επιστήμη της λογοτεχνίας συναγωνίζεται την επιστήμη της αγωγής ή απλούστερα όπου η λογοτεχνία συναντάει και συνεργάζεται με την αγωγή. Η επιστήμη της αγωγής πολλές φορές στηρίζεται σε κείμενα της λογοτεχνίας και αξιοποιεί τη δύναμη της λογοτεχνίας για να πετύχει παιδαγωγικούς σκοπούς. Συναφώς (πρέπει να) καταβάλλεται φροντίδα και για τη "λογοτεχνική αγωγή" των παιδιών, αλλά και των ενήλικων ατόμων. Στον παρόντα τόμο συνεχίζεται η κατάθεση σχετικών παιδαγωγι...

Η Παιδαγωγική της Λογοτεχνίας είναι ένας σχετικά νέος κλάδος της Παιδαγωγικής επιστήμης. Βρίσκεται στην περιοχή που η επιστήμη της λογοτεχνίας συναγωνίζεται την επιστήμη της αγωγής ή απλούστερα όπου η λογοτεχνία συναντάει και συνεργάζεται με την αγωγή. Είναι άλλωστε γνωστό και παραδεδεγμένο ότι η επιστήμη της αγωγής πολλές φορές στηρίζεται σε κείμενα της λογοτεχνίας και αξιοποιεί τη δύναμη της λογοτεχνίας για να πετύχει παιδαγωγικούς σκοπούς. Παράλληλα (πρέπει να) καταβάλλεται φροντίδα και για τη «λογοτεχνική αγωγή» των παιδιών, αλλά και των ενήλικων ατόμων διά βίου. Στ...

Το βιβλίο αποτελεί μια προσπάθεια εισαγωγής σε βασικά θέματα της παιδαγωγικής ως αυτόνομης επιστήμης, όπως αυτή αναπτύχθηκε διαχρονικά. Η θεματική, την οποία διαλαμβάνει η παρούσα εργασία, επιστημολογικά κατατάσσεται στο χώρο της Συστηματικής Παιδαγωγικής, που αποτελεί έναν κλάδο της Θεωρητικής Παιδαγωγικής. Η κλάδος αυτός ασχολείται με την εξέλιξη της παιδαγωγικής από το επίπεδο των φολκλορικών παιδαγωγικών δοξασιών σ' εκείνο της διαμόρφωσης παιδαγωγικών επιστημονικών θεωριών. Η παιδαγωγική, εφόσον έχει την αυτοαντίληψη της επιστήμης, θα πρέπει να είναι συστηματική. Αυτό δ...

Το βιβλίο παρουσιάζει συνοπτικά ορισμένες θέσεις γύρω από την παιδαγωγική αλληλεπίδραση και την κοινωνική μάθηση. Συζητούνται παραδείγματα παιδαγωγικής αλληλεπίδρασης, ενδεικτικά για το είδος της κοινωνικής μάθησης που συντελείται στο σχολείο μέσα από τη συμμετοχή του μαθητή σε συγκεκριμένες σχολικές πρακτικές, και γίνεται μια θεωρητική εισαγωγή πάνω στις έννοιες στις οποίες στηρίζεται η παραπάνω ανάλυση.

Ο Αριστοτέλης είναι όχι μόνο ο μεγάλος κλασικός της φιλοσοφίας, αλλά πρέπει να θεωρηθεί κι ένας κλασικός της Παιδαγωγικής και μάλιστα όχι μόνο ως θεωρητικός διερμηνευτής της παιδείας αλλά και ως δάσκαλος με την ίδρυση του Λυκείου του. [...] Με την παρούσα μελέτη επιχειρείται μια συστηματική παρουσίαση και ανάλυση των παιδαγωγικών αντιλήψεων του Αριστοτέλη των οποίων η επικαιρότητα και σπουδαιότητα είναι μεγάλη. (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Το βιβλίο αυτό, παρουσιάζοντας στον εκπαιδευτικό τη θεωρητική προσέγγιση της διδασκαλίας του κάθε μαθήματος, τη σκοποθετική της διδασκαλίας του, τις βασικές προϋποθέσεις για την επιτυχία των επιδιώξεών του και τα γνωστά μεθοδολογικά σχήματα, πιστεύει ότι περιορίζει τις υπερβολές του διδακτικού μονισμού και του διδακτικού αναρχισμού και συμβάλλει στην οργάνωση και μεθόδευση της σχολικής εργασίας χωρίς να περιορίζει τη σκέψη του εκπαιδευτικού για νέα επινόηση και εφαρμογή.

Η ομαδοσυνεργατική διδασκαλία αποτελεί τη διδακτική έκφραση της προβληματικής του σύγχρονου σχολείου, το οποίο επιδιώκει να αναπτύξει τον ολοκληρωμένο και αυτόνομο δημοκρατικό πολίτη, που θα αισθάνεται και θα λειτουργεί ως συνυπάρχων και θα είναι ικανός, μέσα από τη δια βίου εκπαίδευση, όχι μόνο να ανταποκρίνεται δημιουργικά και με αποτελεσματικότητα στις προκλήσεις των ραγδαίων και απρόβλεπτων εξελίξεων της πολυπολιτισμικής κοινωνίας και της παγκοσμιοποιούμενης οικονομίας της εποχής μας, αλλά και να δρα, ατομικά και συλλογικά, στη διαμόρφωση του "κοινωνικού γίγνεσθαι", με...

Σοπενχάουερ: Όσο άδολος και ιδανικός κι αν φαίνεται ο θαυμασμός μας για το αγαπημένο πρόσωπο, ο πραγματικός τελικός σκοπός του έρωτά μας είναι η δημιουργία ενός νέου ατόμου. Αυτό φαίνεται πολύ καλά απ' το γεγονός ότι ο έρωτας δεν αρκείται σε μια αμοιβαιότητα αισθημάτων μόνο, αλλά ζητάει ν' αποκτήσει το αντικείμενο του πάθους του κι αυτό θα γίνει ουσιαστικά με τη γενετήσια πράξη. Η βεβαιότητα μόνο πως αγαπιόμαστε δεν είναι ποτέ αρκετή να μας παρηγορήσει για τη στέρηση του αγαπημένου μας προσώπου και δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που σε τέτοιες περιπτώσεις αυτοκτόνησαν. Ενώ, α...

Το ζήτημα της αγωγής και της παιδείας είναι κεντρικό στα πρώιμα γραπτά του Νίτσε. Στο παρόν κείμενο, το τρίτο από τη συλλογή αυτοτελών κειμένων υπό τον γενικό τίτλο "Παράκαιροι στοχασμοί", ο Νίτσε παρουσιάζει τον Σοπεγχάουερ ως τον "παράκαιρο" εκείνο στοχαστή που ενσαρκώνει το ιδεώδες του φιλοσόφου-παιδαγωγού. Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από την υποταγή της φιλοσοφίας σε ξένες και εχθρικές προς αυτή δυνάμεις (κράτος, οικονομία κ.λπ.) και τη γενικότερη παρακμή του πολιτισμού, ο Σοπεγχάουερ, χάρη σε σκληρό εσωτερικό κι εξωτερικό αγώνα, κατόρθωσε να διατηρήσει ακέραια την...

Το παρόν πόνημα είναι ένα αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του Μεγάλου Φώτιου και ειδικότερα στις παιδαγωγικές του ιδέες. Ο συγγραφέας, για την ολοκλήρωση του έργου συμβουλεύτηκε ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, αλλά κυρίως τα έργα του μεγάλου αυτού Πατέρα της Εκκλησίας μας, ο οποίος είναι ελάχιστα γνωστός στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, γιατί ούτε ναός στο όνομά του υπάρχει, ούτε αναφέρεται στα εορτολόγια. Ίσως από το φόβο μήπως το Οικουμενικό Πατριαρχείο παρεξηγηθεί από τον Πάπα -σε χρόνους δύσκολους- και θεωρηθεί ως υπέρμαχο του Φωτιανού σχίσματος (που δεν υπήρξε ποτέ), οι κατά και...