Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο διαρκώς αναπτυσσόμενος τεχνικός εξοπλισμός των αισθήσεων, και ιδιαίτερα εκείνος του μοντέρνου βλέμματος ο οποίος έχει οδηγήσει στην απώλεια της εμπιστοσύνης μας στις μορφές της υποτιθέμενης "φυσικής" αντίληψης, έχει μακράν ιστορία. Προϋποθέτει μετατοπίσεις που έχουν λάβει χώρα στην τάξη του δυτικού Λόγου τουλάχιστον τα τελευταία 200 χρόνια και οι οποίες κλονίζουν συθέμελα τον διαφανή τόπο της "αναγνωσιμότητας του κόσμου" (πρβλ. Hans Blumenberg, "Die Lesbarkeit der Welt", Frankfurt am Main, 1981), δηλαδή την απρόσκοπτη μετάφραση του ορατού κόσμου στη γραμμική τάξη των λέξε...

[...] Η ιδιαίτερη συμβολή του Αχιλλέα Απέργη στην αφαίρεση αναγνωρίζεται στην ιδιομορφία της πλαστικής του γλώσσας, η οποία επιτυγχάνεται ύτερα από ένα μακρύ και επίπονο πειραματισμό με το υλικό. Από τα τέλη της δεκαετίας του '50 κι έπειτα, η γλυπτική γίνεται γι αυτόν ένα μέσο διατύπωσης των οραμάτων του και της νοητικής του σχέσης με τον υλικό κόσμο και με τη ζωή. Η απομάκρυνση από την παραστατική γλυπτική έχει ήδη ολοκληρωθεί το 1958, όταν εκθέτει στο Γαλλικό Ινστιτούτο της Αθήνας τα πρώτα δείγματα της προσωπικής του αφαιρετικής πλαστικής γλώσσας, διατυπωμένης σε μια σ...

Για δεύτερη φορά το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ρεθύμνης μετέχει στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα Pepinieres Europeennes pour jeunes artistes, μια προσπάθεια επικοινωνίας μεσω ανταλλαγών των νέων ευρωπαίων καλλιτεχνών. Στους πρωταρχικούς στόχους του προγράμματος είναι η συμβολή στη διακίνηση ιδεών, πιθανώς και μια κάποια, συμβολική έστω, οικειότητα ανάμεσα στον καλλιτέχνη και μια άλλη κοινωνία στην οποία καλείται να μετέχει, εκείνη που, για ένα χρονικό διάστημα τον φιλοξενεί. Η πρώτη μας εμπειρία, το 1999, φιλοξενώντας την Katharina Struber από την Αυστρία, υπήρξε διερευνητική για το...

Το 2004 συμπληρωνόταν μισός αιώνας από τον θάνατο του Αντώνη Μπενάκη, ιδρυτή του Μουσείου Μπενάκη. Το Ίδρυμα, που αποτέλεσε έναν από τους καρπούς του οράματός του, αποφάσισε να τιμήσει τη μνήμη του με μια σειρά εκδηλώσεων, ομόλογων με τη φυσιογνωμία και την αποστολή του. Ανάμεσα σ' αυτές, η έκθεση "Ομοιότητα περίπου. Εκδοχές ενός πορτρέτου του Αντώνη Μπενάκη" (2 Δεκεμβρίου 2004 - 30 Ιανουαρίου 2005), της οποίας την επιμέλεια είχε ο ιστορικός τέχνης Θανάσης Μουτσόπουλος. Η έκθεση στόχευε στη διερεύνηση των δυνατοτήτων και των προσανατολισμών της αναπαράστασης της ανθρώπινης...

Στο "Παράδειγμα της σύγχρονης τέχνης" η Nathalie Heinich περιγράφει το εσωτερικό του κόσμου της σύγχρονης τέχνης. Με πλούσιο υλικό από τις απαρχές έως τις πλέον πρόσφατες εξελίξεις της σύγχρονης τέχνης στον 21ο αιώνα, αναδεικνύει τις χαρακτηριστικές πρακτικές και νοοτροπίες που σπανίως γίνονται αντιληπτές αν και οριοθετούν αυτόν τον κόσμο. Τα ερωτήματα που τίθενται είναι ποικίλα: πώς γίνεται κάποιος καλλιτέχνης της σύγχρονης τέχνης, ποια προβλήματα αντιμετωπίζουν τα σημερινά μουσεία, ποια είναι η δύναμη της αγοράς της τέχνης, ποιες είναι και πώς εφαρμόζονται οι κρατικές πολ...

Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης διοργάνωσε σε συνεργασία με τη Θερινή Ακαδημία του Εθνικού Θεάτρου, την 9η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Καλαμαριάς (Πεδίο Δράσης Κόδρα) και το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, ένα καλλιτεχνικό και ερευνητικό εργαστήριο στο Επταπύργιο και στους χώρους των φυλακών Γεντί Κουλέ. Την επιμέλεια είχαν από κοινού η καλλιτεχική υπεύθυνη της Θερινής Ακαδημίας του Εθνικού Θεάτρου, θεατρολόγος, Ελένη Βαροπούλου και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΜΜΣΤ, ιστορικός τέχνης Ντένης Ζαχαρόπουλος. Από τη σκοπιά των...

Η έκθεση αυτή αφορά σε ένα σημαντικό αριθμό νέων Ελλήνων καλλιτεχνών, η δουλειά των οποίων, για πολλούς μοιράζεται θεματικές, στοιχεία, τεχνοτροπίες και μορφές με την αισθητική του goth, με το μπαρόκ, με το ρομαντισμό, με τον εξπρεσιονισμό και με το γκροτέσκο. [...] Έχω την εντύπωση, ότι στο έργο των εν λόγω καλλιτεχνών, πέρα από τον ομολογούμενο θαυμασμό για τις παραπάνω αναφορές, διακρίνουμε ταυτόχρονα και μία κριτική στάση που θέλει να αντιστρέψει "τα χιμαιρικά τους αδιέξοδα": την λατρεία της απώλειας, το ναρκισσισμό, την εξιδανίκευση του υποκειμένου, την εσωτερικότητα,...

Η γεωγραφία του μοντέρνου στη διάρκεια του 20ού αιώνα περιλαμβάνει πόλεις όπως η Βιέννη, το Βερολίνο, το Παρίσι, η Πράγα, η Μόσχα, το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη. Η Αθήνα, η οποία φιλοξένησε το 1933 το 4ο Διεθνές Συνέδριο Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής (IV CIAM), πώς τοποθετείται στον χάρτη αυτό; Ποιος ήταν ο δικός της μοντερνισμός; Ποιες μορφές και ποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά πήρε ο μοντερνισμός -και ο ελληνικός μοντερνισμός ειδικότερα- στη σκέψη και τις τέχνες του 20ού αιώνα; Στο βιβλίο διερευνώνται και αναλύονται χαρακτηριστικά του μοντέρνου όπως η αυτοαναφορικότητα, ο κατακερμ...

"Αν ένας τοξότης στοχεύει διαδοχικά γύρω από τον εαυτό του, θα βρεθεί μέσα σε έναν κλοιό από βέλη με ακτίνα ίση με την εμβέλεια του τόξου του. Τα όρια ενός πεδίου είναι δυνατόν να ορισθούν από το σύνολο των ακραίων σημείων του. Τέτοια πεδία μπορούν να προκύπτουν από τη βαρύτητα, τη θερμότητα, από εκπομπές ηλεκτρονικών σημάτων (συσκευών video ή τηλεχειρισμού), αλλά και από τη μνημονική ικανότητα και τη φαντασία. Υλοποιώντας τα οριακά αυτά σημεία, είναι δυνατόν να γίνουν ορατοί χώροι που προκύπτουν από την έκταση της εμβέλειας ενός πεδίου (εκεί που σκάβει η φωτιά τον πάγο,...

Το "Ασφαλές, ιδιωτικό πεδίο του σπιτιού μου 1996-2001 - μηδέν έως πέντε" είναι μια ενότητα 73 φωτογραφιών που πραγματεύεται το συναισθηματικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσεται η νέα οικογένεια, στον χώρο του σπιτιού. Στη διάρκεια της μεταβατικής αυτής περιόδου "κλείνει το κεφάλαιο της κοριτσίστικης ανεμελιάς και αθωότητας για να δώσει τη θέση του σ' αυτό της οικογένειας, της μητρότητας και της εστίας." Tο 1998, μέρος αυτής της ενότητας πρωτοδημοσιεύεται στο περιοδικό φωτογραφίας "Blind Spot" της Nέας Yόρκης. Aπό τότε, και μέχρι σήμερα μικρές ενότητες φωτογραφιών έχουν...

"Ο άνθρωπος που ποτέ του δεν τρέφει αμφιβολίες για την τέχνη της εποχής του είναι για λύπηση. Εκείνος όμως που ποτέ του δεν κατάφερε να την ξαναζήσει, δεν έχει συνείδηση του παλμού του καιρού του". Έτσι αρχίζει ο Alfred Neumeyer την προκλητική ερμηνεία του της σύγχρονης τέχνης. Εξετάζοντας τα σημαντικά ρεύματα της τέχνης του καιρού μας, το βιβλίο αυτό βλέπει στη σύγχρονη τέχνη του αιώνα μας μια αντανάκλαση της πολυτάραχης ζωτικότητας της κουλτούρας μας. Ο συγγραφέας εκφράζει ευκρινώς τις αναγκαιότητες και τις ιδιοσυγκρασίες, τις αντοχές και τους περιορισμούς του σύγχρονου...

Περιέχονται οι ενότητες κειμένων & εικόνων: - Γιώργος Βουλγαράκης, πρόλογος - Τάκης Γεωργακόπουλος, πρόεδρος Π.Ε.Α.: "Η "Ανοιχτή πόλη" του Αιγαίου" - Κατερίνα Κοτζιά, Ηλίας Κωνσταντόπουλος, Λόης Παπαδόπουλος, Κορίνα Φιλοξενίδου: Εισαγωγή των επιμελητών - Stefano Boeri, "Μια μεσογειακή ουτοπία" 1. Το Αρχιπέλαγος 1.1 Πόντος - Massimo Cacciari, "Το Αρχιπέλαγος" - Ruggiero Romano, "Για την υδάτινη πόλη του Αιγαίου" - Σπύρος Ι. Ασδραχάς, "Το ελληνικό Αρχιπέλαγος: μια διάσπαρτη πόλη" - Άγγελος Ελεφάντης, "Βαπόρια, θέλουμε βαπόρια" - Δημήτρης Φατούρος, "Διέξοδος σ...

Είναι γενικά αποδεκτό ότι οι καλλιτέχνες αποτελούν τα υποκείμενα κάθε κοινωνίας που αφουγκράζονται τις υποβόσκουσες ανησυχίες της και τις οπτικοποιούν. Ένα έργο τέχνης ενέχει τόσο συνειδητές επιλογές του καλλιτέχνη ή του παραγγελιοδότη, όσο και χαρακτηριστικά που έχουν ενσωματωθεί σε αυτό με έμμεσο τρόπο. Σε αντίθεση δηλαδή με τη θρησκεία, τη φιλοσοφία και την επιστήμη που αποτελούν συνειδητά διαμορφωμένους τρόπους ερμηνείας και εξήγησης του κόσμου, η τέχνη λειτουργεί σε ένα βαθμό ασυνείδητα αποκαλύπτοντας τις γενικότερες αντιλήψεις κάθε εποχής. Έτσι, για παράδειγμα, ενώ η...

Το RE-culture 4 έθεσε ως θεματικό πλαίσιο της φετινής διοργάνωσης το "τέχνη/μη-τέχνη". Σε μια εποχή όπως η δική μας, είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να έχει κανείς την αυταπάτη ότι μπορεί να εκθέσει κάτι που με ασφάλεια θα βρίσκεται πέρα των τειχών της τέχνης και του συστήματός της. Πολύ απλά, γιατί οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, την ίδια στιγμή που θα εκτεθεί σε έναν λίγο ή πολύ θεσμικό τόπο, αυτομάτως γίνεται αντιληπτό, βιώνεται, σχολιάζεται ως τέχνη ή ακόμη "μεταμορφώνεται" σε τέχνη. Από το περίφημο ουρητήριο του Marcel Duchamp και εντεύθεν, η τέχνη, η φιλοσοφία και το σύστημ...

Το έντυπο εκδόθηκε από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης με την ευκαιρία του οπτικοακουστικού ποιητικού έργου "Τέττιξ" της Φοίβης Γιαννίση, που παρουσιάστηκε στο Media Lounge του Μουσείου από τις 5.12.2012 έως και τις 3.2.2013. Η νέα εγκατάσταση της Φοίβης Γιαννίση με τίτλο "Τέττιξ" έχει ως αφετηρία τη σύνδεση του ποιητή με το τζιτζίκι στην αρχαία Ελλάδα, όπως παρουσιάζεται μέσα από τη μυθολογία, τη φιλοσοφία και την ποίηση. Ειδικότερα, η ποιήτρια βρίσκει έμπνευση στον στίχο του Αρχίλοχου "τέτιγγος εδράξω πτερού" (Archilochus 223 West) και στο απόσπασμα από τον "Φαίδρο"...

Μια αναδρομική έκθεση που προσβλέπει σε μια δυναμική επίσκεψη της πρόσφατης ιστορίας μας και, ειδικότερα, της απαρχής των μετά το "Μοντέρνο" καλλιτεχνικών εξελίξεων στην Ελλάδα, δεν μπορεί παρά να εγκαταλείψει κλειστά ερμηνευτικά σχήματα. Η θέση αυτή επιτρέπει στην παρούσα έκθεση να ανοιχτεί σε συσχετισμούς και διασταυρώσεις μεταξύ ελληνική και διεθνούς εμπειρίας, παλαιότερων και νεότερων καλλιτεχνών που δρουν κατά την ίδια χρονική περίοδο, καθώς και μεταξύ παρελθόντος και παρόντος υπό το πρίσμα του οποίου, κριτικές θέσεις και ριζικές αλλαγές της τέχνης του '70 αναδεικνύον...

"Λίγα χρόνια αργότερα, μια νύχτα που δεν μπορούσα να κοιμηθώ, αντιλήφθηκα κάτι που μ’ έκανε να ανατριχιάσω ολόκληρη. Από τα μάτια μου πέρασε η στιγμή που εικοσιπέντε χρόνια πριν άφησα τη βαλίτσα μου σε μια ντουλάπα στο δωμάτιο της Μάγδας. Η Μάγδα και οι γονείς της είχαν ανοίξει τη βαλίτσα και είχαν δει τη φωτογραφία που έκανε τόσο περήφανο τον πατέρα μου. Είχαν φιλοξενήσει στο σπίτι τους την εικόνα του στρατηγού Κεμάλ Πασά, αυτού που είχε φέρει το τέλος της αρμενικής παρουσίας στην Ανατολία. Ήταν μια συγκλονιστική στιγμή. Ακόμη και σήμερα υποφέρω. Ξαναείδα τις αδελφές Ιχμαλ...