Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Αγγελική Δεκουλάκου στην πρώτη ατομική της έκθεσης παρουσιάζει μια σειρά 32 έγχρωμων φωτογραφιών, από την ενότητα "Χρωμογραφία" η οποία έγινε στη Νότια Αμερική. Κυρίαρχο φωτογραφικό μοτίβο είναι οι ανθρώπινες προσωπογραφίες. [...] Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες εμπλέκουν το χρώμα όχι όμως ως ένα άλλο στοιχείο που θα δώσει ένα συμπληρωματικό στοιχείο στην καταγραφή του μοντέλου. Η Δεκουλάκου διαλύει τις μορφές της όχι μόνο με την κίνηση, αλλά και με τη χρωματική εξάπλωση πέρα από τα περιγραφικά όρια. Αδρανοποιώντας την αφηγηματική πλευρά στις φωτογραφίες της, η καλλιτέχνη...

Περιέχονται τα κείμενα: - Critical Art Ensemble, Beatriz da Costa, "Σχεδιάζοντας και εφαρμόζοντας μη ειδικευμένο, διεπιστημονικό έργο" - Daniel Lee, Heleln Ferry, "Υβρίδιο - Ζώντας το παράδοξο". - Eduardo Kac, Steve Tomasula, "Γένεσις" - Sterarc, "Προσθετικό κεφάλι - το επιπλέον αυτί (ή ένα αυτί στο βραχίονα)". - Karl Sims, "Γενετικές εικόνες" - Eva Sutton, "Σκέψεις για τα "Υβρίδια": πρόσθεση και εφαρμογή" - Susan Alexjander, "Μικροκοσμική μουσική: ένα νέο δυναμικό πεδίο". - Polona Tratnik, "Η σάρκα του κόσμου" - Joe Davis, "Μικρο-Αφροδίτη"

[...] Η ορολογία της Μαρία Ζερβού συνίσταται σε μια σειρά από διακριτά στοιχεία -αφενός αρχετυπικά (η γυναικεία μορφή, η φύση, το γήρας, ο κίνδυνος), αφετέρου σύγχρονα (το ντιζάιν, ο κινηματογράφος, ο ηδονοβλεπτικός φακός, τα περιβαλλοντικά ζητήματα)- που επιδέχονται πληθώρα ερμηνειών και είναι ανοιχτά σε μια ποικιλία ηθικολογικών συμπερασμάτων, χωρίς ωστόσο να αποτελούν από μόνα τους θεμέλιο μιας σαφούς επιχειρηματολίας. Επιπλέον, ούτε το ίδιο το εικαστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ανήκουν προσφέρει τελικά κάτι ανάλογο. Ως εκ τούτου θα σύγκρινα την ορολογία της Ζερβού με τον...

Στην έκθεση "Οδοφράγματα χωρίς σύνορα - Ένας καινούργιος (γενναίος) κόσμος", ο Βελώνης παρουσιάζει μια σειρά από έργα που καταπιάνονται, σε γενικές γραμμές και πάντοτε στο πλαίσιο μιας ιδιοσυγκρασιακής αλληγορίας, με τα μεταπολεμικά προτάγματα του "μοντέρνου τρόπου ζωής", όπως αυτά αναδύθηκαν από την ατμόσφαιρα του "Μάη του '68", Πρόθεση του καλλιτέχνη δεν είναι να αναπλάσει την επαναστατική ευφορία της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου, αλλά να υπαινιχθεί κυρίως το ευάλωτο, το τρωτό, στην ύπαρξη ενός μοναχικού επαρχιωτόπουλου ή στην εικόνα ενός νεκρού λαγού (προσωπεία του μ...

Η δράση "Εικαστική πορεία προς τις Πρέσπες 2008" πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 27 Ιουνίου έως την Κυριακή 29 Ιουνίου 2009, στην περιοχή των Πρεσπών. Κατά τη διάρκεια της δράσης πραγματοποιήθηκαν δύο συνέδρια: το Συνέδριο του Βουνού και το Συνέδριο της Λίμνης. Στις παρακάτω σελίδες καταγράφονται οι απόψεις που αναπτύχθηκαν και οι οπτικές εντυπώσεις που αποκόμισαν οι συμμετέχοντες κατά τη διάρκεια της δράσης. "Η "Εικαστική πορεία προς τις Πρέσπες" ενεργοποιεί πρωτογενείς εικαστικές δράσεις. Διερευνά την προσέγγιση που υποστηρίζει ότι η καλλιτεχνική εμπειρία υπάρχει εκεί ό...

Σα κουραμπιές. σα μελομακάρονο, σα μελιτζανάκι- γλυκό τού κουταλιού, σα μέλι θυμαρίσιο, σα γαλακτομπούρεκο, σαν αμυγδαλωτό με ζάχαρη άχνη, σα λουκουμάκι Σύρου, σα μαλλί της γριάς, σαν πετιμέζι από το πατάρι της γιαγιάς, σα γλυκό κρασί- άσπρος πάτος, σα μελάσα, σαν άσπρη σοκολάτα με λίγωσε. Το πένθος.

Απ' όλα τα αριστουργήματα της μοντέρνας τέχνης, Η "Γκερνίκα" του Πικάσσο σημάδεψε καθοριστικά την πολιτιστική ταυτότητα του 20ού αιώνα... Ο Gijs van Hensbergen, ξεκινώντας από την καταστροφή της ομώνυμης βασκικής πόλης στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, περιγράφει την ιστορία της δημιουργίας του έργου, την πορεία μετεξέλιξής του σε πανίσχυρο σύμβολο του αγώνα κατά του φασισμού, τον ρόλο του ως βασικού πυρήνα δημιουργίας του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης και πυροδότη του κινήματος του αφηρημένου Εξπρεσιονισμού στα τέλη της δεκαετίας του 1940,...

Το 2004 συμπληρωνόταν μισός αιώνας από τον θάνατο του Αντώνη Μπενάκη, ιδρυτή του Μουσείου Μπενάκη. Το Ίδρυμα, που αποτέλεσε έναν από τους καρπούς του οράματός του, αποφάσισε να τιμήσει τη μνήμη του με μια σειρά εκδηλώσεων, ομόλογων με τη φυσιογνωμία και την αποστολή του. Ανάμεσα σ' αυτές, η έκθεση "Ομοιότητα περίπου. Εκδοχές ενός πορτρέτου του Αντώνη Μπενάκη" (2 Δεκεμβρίου 2004 - 30 Ιανουαρίου 2005), της οποίας την επιμέλεια είχε ο ιστορικός τέχνης Θανάσης Μουτσόπουλος. Η έκθεση στόχευε στη διερεύνηση των δυνατοτήτων και των προσανατολισμών της αναπαράστασης της ανθρώπινης...

Η πολύπλευρη προσέγγιση που επιχειρεί αυτό το βιβλίο αντικατοπτρίζει τις πολυδιάστατες προοπτικές εφαρμογής των διαδραστικών πολυμέσων. Από την πλευρά των επιστημόνων της πληροφορικής και των επικοινωνιών οι δυνατότητες των τεχνολογιών πολυμέσων είναι συγκεκριμένες και καθορισμένες με ακρίβεια, ενώ χρησιμοποιούνται μοντέλα επικοινωνίας που ως στόχο έχουν τη μεταφορά του μηνύματος με ταχύτητα και χωρίς απώλειες. Προβλήματα πολλαπλασιάζονται όταν η ανάπτυξη των εν λόγω συστημάτων μεταφέρεται σε πραγματικές συνθήκες, με στόχο την πειραματική συνδυασμένη εφαρμογή τους σε τομείς...

"... Και στα σχέδια η διαδικασία της δουλειάς είναι παρόμοια. Βρίσκομαι σε ένα δικό μου κόσμο. Οι αποφάσεις μερικές φορές έρχονται ως διαισθητική απόκριση σε εκείνο που κάνει το χέρι μου καθώς διατρέχει το πεδίο. Όλη η επιφάνεια είναι ζωντανή: το φόντο είναι τόσο σημαντικό όσο είναι και η φιγούρα. Κάποτε δεν υπάρχει καν μορφή, παρά μόνο η κίνηση ενός χρώματος, ενός συγκεκριμένου μαύρου ή διαφόρων χρωμάτων που ρέουν, μετακινούνται και εφευρίσκουν τον εαυτό τους." [...] "Ένα φωτεινό σημείο που είχαν όλα τα σπίτια ήταν η κόκκινη λάμψη από το καντήλι κάτω από την εικόνα... π...

[...] Στο πρώτο μέρος του βιβλίου, θα περιγράψουμε τους δύο αντικρουόμενους κόσμους, τον μοντέρνο και τον σύγχρονο, και θα αναφερθούμε στους μηχανισμούς παραγωγής και διάθεσης (περιγραφή των συστημάτων τους). Στο δεύτερο μέρος, θα καταπιαστούμε με την ανάλυση των καλλιτεχνικών ρευμάτων που δημιούργησαν ή προανήγγειλαν τις νέες συνθήκες στην τέχνη. Θα αναλύσουμε αυτούς που θεωρούνται "καινοτόμοι", τα συνθήματα και τους κανόνες, τα θεαματικά γεγονότα ή τις φευγαλέες εμπνεύσεις που άνοιξαν το δρόμο για έναν καινούργιο τρόπο αντίληψης της σχέσης της τέχνης και του κοινού, καθώς...

Η αρχική ιδέα ήταν απλή. Να δώσουμε σε νέους με ιδέες και ταλέντο την ευκαιρία να φιλοτεχνήσουν αφίσες στο πλαίσιο του αφιερώματος στον Νίκο Εγγονόπουλο, που οργάνωσε το Υπουργείο Πολιτισμού και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίο (Ε.ΚΕ.ΒΙ.), με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Αφίσες που θα κυκλοφορήσουν σε εκατοντάδες αντίτυπα και θα στόλιζαν τους σταθμούς και τα βαγόνια του Μετρό, του Τραμ και τις στάσεις των λεωφορείων. Όταν οι μακέτες έφτασαν στο Ε.ΚΕ.ΒΙ., υπήρξαν μόνο αντιδράσεις θαυμασμού. Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό. Ποιους να ευχαριστήσουμε; Εσάς βέβαια, τους ταλαντο...

"Στόχος μας [είναι] να έρθουμε σε επαφή με τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία όπως αυτή διαμορφώνεται στις σημερινές πολυπολιτισμικές κοινωνίες και να καταστήσουμε την πόλη της Λαμίας ως σημείο συνάντησης καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα χωνευτήρι ιδεών, τάσεων και δημιουργίας, το οποίο στην ολοκληρωμένη του μορφή και με το πέρασμα του χρόνου θα καταφέρει να συγκεντρώσει καλλιτέχνες, φιλότεχνους, εκπαιδευτικούς και ανθρώπους που ασχολούνται με τις τέχνες περισσότερο ή λιγότερο ενεργά, καθιστώντας τη διοργάνωσή μας μια μοναδική ευκαιρία γιορτής...

- [...] Πολλές από αυτές τις στιγμές της παιδικής ηλικίας εκφράζονται μέσω του animation. Τι το ελκυστικό βρήκες σ' αυτή τη σύγχρονη μορφή αφήγησης; Πώς είναι να δημιουργείς με ένα μέσο το οποίο δεν έχει μια μακρά παράδοση στην Ελλάδα; - Δεν ζω απλώς στην Ελλάδα. Ζω στην Ελλάδα την εποχή του Διαδικτύου. Και δεν κάνω animation, αλλά Flash animation. Διαχειρίζομαι μια πλατφόρμα δηλαδή κινούμενης εικόνας την ίδια ακριβώς στιγμή που αρχίζει να ασχολείται μ' αυτή όλος ο κόσμος, γιατί το Flash είναι ένα εντελώς καινούριο software που ήρθε για να δώσει λύσεις σε μια σειρά προβλημ...

Το βιβλίο αυτό είναι μια αφήγηση. Αποτελείται από 25 κείμενα συγγραφέων μιας ευρύτατης λογοτεχνικής παράδοσης, από τον Μιχαήλ Μητσάκη και τον Ούγκο Φον Χόφμανσταλ στον Τζ. Τζ. Μπάλαρντ και τον Μπρετ Ήστον Έλλις και από τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη και τον Χούλιο Κορτάσαρ στη Σύλβια Πλαθ και τον Γιώργο Χειμωνά. Τα κείμενα είναι χωρισμένα σε έξι ημέρες, όσες και οι ημέρες της έκθεσης "Destroy Athens". Το βιβλίο αυτό εμπνέεται, σχολιάζει, ερμηνεύει την έκθεση, αλλά διαβάζεται και ανεξάρτητα από αυτήν. Είναι μια αντανάκλαση, ένας διάδρομος που όπως οι διάδρομοι της 1ης Μπιενάλε...

[...] "Ταξίδια ανακάλυψης και στιγμές ανακάλυψης είναι επίσης το επίκεντρο της έκθεσης "Γενέθλιος Τόπος", που παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη ως μέρος των επετειακών εκδηλώσεων της Alpha Trust. Όπως υπογράμμισαν οι οργανωτές της έκθεσης, υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να ορίσει κανείς τον γενέθλιο τόπο, πέραν της ίδιας της τοποθεσίας. Αυτή η κεντρική θεματική αποτελεί πρόκληση για τους ίδιους τους εικαστικούς, και για τον καθέναν από εμάς, ένα έναυσμα προβληματισμού για τις πιθανές συνέπειες: "γενέθλιος τόπος" μπορεί να είναι η στιγμή της ανακάλυψης, είτε τ...

Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να εξετάσει σε βάθος ένα από τα μείζονα σε σημασία αλλά και σε επιπτώσεις καλλιτεχνικά κινήματα του 20ού αιώνα. Καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα υπερρεαλιστικών έργων απ' όλον τον κόσμο, η πλούσια εικονογράφηση δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να προσεγγίσει την περιπλοκότητα της υπερρεαλιστικής φαντασίας.

Το Fluxus δεν χρειάζεται τίποτα (Eric Andersen) Το Fluxus μπορεί να είναι ο,τιδήποτε (A. Koepke) Το Fluxus εμπεριέχει τη σημαντικότητα της ασημαντότητας (Ben και οι υπόλοιποι) Το Fluxus θα ήθελε πολύ να είναι ένα αγκάθι στο κατεστημένο της τέχνης (Ben) Καμιά φορά πιστεύω ότι το ζεν είναι βαρετό (Nam June Paik) Πάντα συμβαίνει κάτι (John Cage) Σημαντικό: Σε περίπτωση που το Μπενάκη αναρωτηθεί "Μα τι είναι το Fluxus"; Ορίστε πώς να τους καθησυχάσετε. Το Fluxus αποτελεί το σημαντικότερο καλλιτεχνικό κίνημα του 20ου και του 21ου αιώνα. Το Fluxus επιχ...

Η δράση "+ΓΝΩΜΗ" είναι μια αντίδραση στον εσωστρεφή ατομικισμό και στην αδιάφορη στάση του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στα όσα συμβαίνουν γύρω του. Η δράση είχε στόχο τη συμμετοχή του κοινού σε μια διαδικασία επικοινωνίας και συνειδητοποίησης. Το "+ΓΝΩΜΗ" είναι κατά βάση πολιτικό έργο. Έχει τη λογική ότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι για όσα συμβαίνουν γύρω μας, αποκτώντας έτσι και μια πολύ προσωπική πτυχή. Όλοι έχουμε λόγους για να ζητήσουμε συγνώμη, αλλά δυστυχώς σπανίως το κάνουμε. Όταν ο καθένας από μας, για τους δικούς του προσωπικούς λόγους, ζητάει συγνώμη, ενεργοποιεί...