Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από το 1919 έως το 1933, στη Βαϊμάρη, στο Ντεσσάου και κατόπιν στο Βερολίνο, το Μπάουχαους (μετάφραση: «σπίτι της κατασκευής») θα αποτελέσει κάτι πολύ περισσότερο από μια επαγγελματική σχολή ενός νέου είδους: μια μοντέρνα ουτοπία. Ζωγράφοι, παιδαγωγοί, αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι, τεχνίτες, μηχανικοί, ηθοποιοί, μουσικοί, φωτογράφοι, στυλίστες σχεδιαστές, εργάζονται εκεί από κοινού πάνω σε μια νέα αντίληψη της καθημερινότητας. Επιβάλλεται ένα ύφος πειραματικό, πολύ απλό, λειτουργικό, μιας αυστηρής καθαρότητας: το ύφος του 20ού αιώνα.

[...] Ζωγραφιές, εγκαταστάσεις, φωτογραφίες, video, μέσα από τις θεματικές και εικονοπλαστικές επιλογές των δημιουργών τους, αγγίζουν τον άνθρωπο. Ο φόβος για τον εαυτό μας και τον άλλο, η μοναξιά και αποξένωση, ο χρόνος που φεύγει, η αγωνία εξαιτίας παλαιών αρχών που προβάλλονται ως αρχές του μέλλοντος, το σώμα, τα πάθη, τα αισθητά ενδιαφέροντα, το αδιέξοδο, οι εικόνες, η κατάθλιψη, ο θυμός, η ίδια η ζωή. Η ζωή που δίνει ενέργεια στα έργα, και αυτά με τη σειρά του μετατρέπουν τη ζωή σε κάτι καταφατικό. Τα φορτία της καθημερινότητας, εκφρασμένα καλλιτεχνικά, παύουν να λειτο...

[...] Οι φωτογράφοι που εργάζονται στο πνεύμα της συνθήκης post-doc γνωρίζουν ότι η συλλογική συνείδηση αρνείται ακόμη να αποκολληθεί από την πίστη στη φωτογραφική και ευρύτερα νατουραλιστική συνθήκη της "κοινής πραγματικότητας", παρά το κλίμα δυσπιστίας της σύγχρονης εποχής και τη χαλάρωση της συμμετοχικότητας. Μια αιτία της σπάνιας ανθεκτικότητας τους ύφους του ντοκουμέντου αποδίδεται στο διαρκώς τροφοδοτούμενο ιδεολογικό του μύθο, καθώς υπήρξε ίσως ενοχλητικό μέσον τεκμηρίωσης και καταγγελίας, ανάμνησης και καταγραφής, αλλά περισσότερο ακόμη φορέας μιας πανίσχυρης προβολ...

Το 1985, στην ηλικία των εβδομήντα εννιά, ο Βικτώρ Βαζαρελί ρωτήθηκε πώς οραματιζόταν την τέχνη του μέλλοντος. "Η αφηρημένη τέχνη του μέλλοντος", απάντησε, "θα στοχεύει στην παγκοσμιοποίηση της σκέψης. Η τεχνική της θα εξελιχθεί προς την κατεύθυνση της γενικότερης τεχνολογικής προόδου. Θα είναι απρόσωπη, θα δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να κωδικοποιηθεί. Η τέχνη υπήρξε από την αρχή κοινό αγαθό. Η λογοτεχνία έγινε κι αυτή κτήμα όλης της ανθρωπότητας χάρη στην τυπογραφία. Μπορώ να φανταστώ την πιθανότητα ολόκληρες εκθέσεις απλώς να προβάλλονται σ' έναν τοίχο. Η δυνατότητα να π...

[...] H έκθεση αναπτύσσεται με βάση την αρχή της "καλής γειτονίας" κατά τον Warburg. Εστιάζοντας τόσο σε μεμονωμένους καλλιτέχνες όσο και σε θεματικά σύνολα (βασικούς τόπους και δομές, όπως το αγγείο-γυναίκα, ο ταύρος, το δικτυωτό, η σπείρα, το θραύσμα, η επιπεδότητα, η απλότητα της μορφής και η διαδικασία αποτύπωσης), η έκθεση αποπειράται να δημιουργήσει ομοιογενή σύνολα που μιλούν από μόνα τους. Επιπλέον, με δεδομένη την ιδιαίτερη σημασία που έχει η "παρουσίαση" -τόσο στους πρώιμους πολιτισμούς όσο και στην σύγχρονη τέχνη- επιζητεί να παρουσιάσει τον δικό της τρόπο έκθεσ...

Όσο κι αν πλησιάζει επικίνδυνα τα όρια του κλισέ, η δουλειά του Διαμαντή Αϊδίνη έμοιαζε πάντα αδύνατον να καταχωρηθεί, να αρχειοθετηθεί, να οριστεί. Από πολύπλοκες και ογκώδεις ζωγραφικές συνθέσεις σε μικρά χάλκινα παιχνίδια και από εκεί σε μικρά, γρήγορα, ασπρόμαυρα σχέδια. Πάντοτε συνδύαζε εντυπωσιακές τεχνικά κατασκευές και ιδιότυπες ζωγραφικές ανατροπές με σχόλια για τη μαζική κουλτούρα της εποχής μας και τη σύγχρονη τέχνη, έντονο χιούμορ και συχνά, μια γλυκόπικρη μελαγχολία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το σχόλιο γεμάτο χιούμορ που κάνει για τον κόσμο των εικαστικών. Ο χώ...

Δεκαπέντε ιστορικοί, ιστορικοί της τέχνης, της αρχιτεκτονικής και του λόγου, αρχιτέκτονες και αρχαιολόγοι παρουσιάζουν κριτικά το συνολικό καλλιτεχνικό έργο του Παντελή Λαζαρίδη, ως ένα Αρχείο προς αποκωδικοποίηση μέσα στο γενικότερο κοινωνικό και ιστορικό του πλαίσιο, από τα χρόνια του '60 στη Θεσσαλονίκη έως σήμερα. Εξετάζονται συγχρόνως εικόνες της εποχής και δυναμικές πτυχές της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργικής έκφρασης, που επίκεντρο της έχει τη ζωή στην πόλη, στο περιβάλλον που ορίζεται από την κυριαρχία των αναπαραστάσεων. Η πόλη, η σπαρακτική φαντασμαγορία τη...

Το σύγχρονο μουσείο, ξεπερνώντας την κοινωνική αναγκαιότητα του ως ιστορικός θεματοφύλακας, αναζητά τα μέσα που θα το εντάξουν ως ζωντανό οργανισμό στην κοινωνία. Αν το μουσείο θέλει να συμμετέχει στην κοινωνία ως δημιουργικό μέσο, όπως εξάλλου οφείλει να είναι, αν θέλει να γίνει μουσείο αιχμής, τότε θα πρέπει να ξαναθέσει ερωτήματα και να αναζητήσει σύγχρονες απαντήσεις. Τα μουσεία είναι οι επικοινωνιακοί νευρώνες, τα δίκτυα ανάμεσα στους καλλιτέχνες και τους θεωρητικούς με το κοινό. Λειτουργούν στον παρόντα χρόνο για το παρελθόν και το μέλλον, ανοίγοντας δρόμους και γέφυ...

Η τέχνη έχει τη δύναμη να θέτει στην κοινωνία επίκαιρα ζητήματα και σύγχρονους προβληματισμούς. Να γίνεται τολμηρή και να δίνει στους θεατές την δυνατότητα να επαναπροσεγγίσουν την εικόνα, ειδικότερα σήμερα που, λόγω του αδιάκοπου βομβαρδισμού της εικόνας, το βλέμμα αδρανεί και το μάτι προσλαμβάνει αβίαστα τα πάντα. Η έκθεση "Μεταμφιέσεις: Θηλυκότητα, ανδροπρέπεια και άλλες βεβαιότητες" που επιμελείται η Συραγώ Τσιάρα, αναδεικνύει ένα ζήτημα εξίσου ατομικό και κοινωνικό: ένα ζήτημα εσωστρεφές ως προς την ανάγκη αναζήτησης των ορίων της έμφυλης ταυτότητας και εξωστρεφές σ...

Αγαπητέ επισκέπτη, Αν αυτό που ζητάς από ένα έργο είναι η μοναδικότητα, αν πιστεύεις ότι ο καλλιτέχνης είναι κάποιος που δημιουργεί αγνοώντας ή διαγράφοντας την ιστορία του επαγγέλματός του, αν δεν σε ενδιαφέρουν οι πηγές, αλλά μόνο το τελικό αποτέλεσμα, αν δεν ψάχνεις εκείνο που ενώνει τα διαφορετικά είδη τέχνης, μια ζωγραφιά με ένα μουσικό κομμάτι, αλλά τι τα χωρίζει, τότε η έκθεση αυτή μπορεί να σου φανεί ακόμη και χωρίς αιτία. Οι φοιτητές του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αποδέχτηκαν...

As an initial step in curating the 1st Athens Biennial 2007, Destroy Athens, this appropriation of excerpts is intended to form an open narrative. At the same time, it is a conceptual toolbox; a treasure hive; or a book of spells. It is to be read as a series of suggestions that imply different - even contradictory - possibilities at every turn, and that embrace - even reluctantly - the difficulty one might face when attempting to support or further alternatives. Composed around the metaphorical, ahistorical, timeless topos of Athens, this jagged rhythm of ideas and ambi...

Περιέχονται οι ενότητες κειμένων & εικόνων: - Γιώργος Βουλγαράκης, πρόλογος - Τάκης Γεωργακόπουλος, πρόεδρος Π.Ε.Α.: "Η "Ανοιχτή πόλη" του Αιγαίου" - Κατερίνα Κοτζιά, Ηλίας Κωνσταντόπουλος, Λόης Παπαδόπουλος, Κορίνα Φιλοξενίδου: Εισαγωγή των επιμελητών - Stefano Boeri, "Μια μεσογειακή ουτοπία" 1. Το Αρχιπέλαγος 1.1 Πόντος - Massimo Cacciari, "Το Αρχιπέλαγος" - Ruggiero Romano, "Για την υδάτινη πόλη του Αιγαίου" - Σπύρος Ι. Ασδραχάς, "Το ελληνικό Αρχιπέλαγος: μια διάσπαρτη πόλη" - Άγγελος Ελεφάντης, "Βαπόρια, θέλουμε βαπόρια" - Δημήτρης Φατούρος, "Διέξοδος σ...

[...] Τα τελευταία χρόνια, η αναφορά σε έργα τέχνης του παρελθόντος έπαψε να αποτελεί tabou και πολλοί είναι σήμερα οι εικαστικοί δημιουργοί που αναφέρονται σε αυτά, ή και τα "ενσωματώνουν" στο έργο τους Τα επεξεργάζονται ή τα αναπαριστούν αυτούσια. Το γεγονός αυτό εξηγεί εν μέρει το λόγο που η εποχή μας ονομάζεται και εποχή του "μετα-έργου". Η Eve Sussman ανήκει στους καλλιτέχνες, που στράφηκαν τα τελευταία χρόνια σε έργα τέχνης του παρελθόντος. Η ίδια τα προσέγγισε χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του κινηματογράφου (filmic language), ενώ αυτοπροσδιορίζεται ως "γλύπτρια που γυρ...

Η παρούσα έκθεσις του συλλογικού οργάνου των εικαστικών καλλιτεχνών της Βορείου Ελλάδος αποτελεί την έκτην κατά σειράν έκθεσιν, η οποία οργανώνεται από το 1984 -έτος ιδρύσεως του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος- εις τους χώρους της Πινακοθήκης της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Η διά πολλοστήν φοράν φιλοξενία της επισήμου εκθέσεως του Σ.Κ.Ε.Τ.Β.Ε. εις την Πινακοθήκην της Εταιρείας καταδεικνύει την σημασίαν που αποδίδει η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών εις την ύπαρξιν και λειτουργίαν αυτού του Συλλόγου, ως παράγοντος ο οποίος συμβάλλει τα μέγιστα εις τ...

Το έργο "Confession" αποτελείται από μια σειρά αλληλένδετων στοιχείων. Η διαδικασία συγκρότησής του περιέλαβε έξι βήματα, τα οποία συχνά ήταν παράλληλα, με τρόπο ώστε όσοι εμπλέκονταν σε ένα από αυτά να μην γνωρίζουν την ύπαρξη των άλλων. Ο λόγος για αυτή την απόφαση ήταν πως, μολονότι το έργο πήρε μορφή στην έκθεση "Confession", η διαδικασία παραγωγής του μπορεί να διαπιστωθεί συνολικά μόνο σε αυτό το βιβλίο. Έτσι, παρότι όσοι συμμετείχαν γνώριζαν μόνο ορισμένα στοιχεία, ήταν ωστόσο σε θέση να διαμορφώσουν το τελικό αποτέλεσμα. Το πρώτο βήμα ήταν η αναζήτηση των έξι ανθ...

...λέγω δέ σοι· τόν άνδρα τούτον, ον πάλαι ζητείς απειλών κανακηρύσσων φόνον τον Λαΐειον, ούτός έστιν ενθάδε, ξένος λόγω μέτοικος· είτα δ' εγγενής φανήσεται Θηβαίος...

"Σου λέω λοιπον, πως ο άντρας που από καιρό γυρεύεις και τον απειλείς με τιμωρίες βαριές, για του Λαΐου το φόνο, βρίσκεται εδώ ανάμεσά μας. Ξένος λένε πως είναι μέτοικος, αλλά στο τέλος θα φανεί αληθινός Θηβαίος..." "Όταν το 1990 πραγματοποίησα το έργο "Μήδεια", ονειρεύτηκα ένα μόνιμο χώρο, όπου θα μπορούσαν να παρουσιάζονται εναλλάξ, επτά ή οκτώ ανάλογα έργα μου, με πρόσχημα τις αρχαίες τραγωδίες. Έτσι, ως φόρο τιμής στους υποθετικούς μας προγόνους, που τόσο θαύμασα στα νεανικά μου χρόνια, αλλά και τόσο αρνήθηκα αργότερα, θέλοντας να απελευθερωθώ και να περπατήσω χω...