Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

... Για μια στιγμή το φάντασμα των Κάντερβιλ στάθηκε εντελώς ασάλευτο από την πολύ φυσική του αγανάκτηση· έπειτα πετώντας απότομα το μπουκάλι στο καλογυαλισμένο πάτωμα εξαφανίστηκε τρέχοντας στο διάδρομο, βγάζοντας υπόκωφα βογκητά και εκπέμποντας ένα φρικιαστικό πράσινο φως. Ακριβώς τη στιγμή, ωστόσο, που έφτανε στην κορφή της μεγάλης σκάλας, μια πόρτα άνοιξε απότομα, δυο μικρές μορφές με άσπρες νυχτικιές έκαναν την εμφάνισή τους κι ένα μεγάλο μαξιλάρι πέρασε δίπλα από το κεφάλι του! Ήταν εμφανές ότι δεν είχε καιρό για χάσιμο, υιοθέτησε λοιπόν βιαστικά την Τέταρτη Διάσταση...

"Εγώ όμως αγαπούσα το Νάρκισσο, γιατί όταν ξαπλωνόταν στην όχθη μου και με κοίταζε, καθρέφτιζε στον καθρέφτη των ματιών του τη δική μου ομορφιά". Αυτή ήταν η απάντηση της λίμνης στις Δρυάδες για τον Νάρκισσο. Έτσι τουλάχιστον πιστεύει ο Όσκαρ Ουάιλντ... Οχτώ υπέροχα διηγήματα από τον μεγάλο δημιουργό. Από το μυστήριο στο ερωτικό διήγημα "Σφίγγα δίχως το αίνιγμα", η πένα του περνά τη σκωπτική του διάθεση στις "Φαντασίες", δίνοντάς μας ένα μπουκέτο πνευματικής απόλαυσης.

Στη φημισμένη συλλογή των "Δουβλινέζων" συγκαταλέγονται δεκαπέντε σύντομες ιστορίες που συνδέονται μεταξύ τους όχι από τους ήρωες αλλά από το θέμα και το ιστορικό φόντο. Πηγή της έμπνευσης των ιστοριών υπήρξαν οι νεανικές εμπειρίες του συγγραφέα, οι οποίες σκιαγραφούν με μια δόση σάτιρας άλλα και μεγάλο ρεαλισμό το τέλμα της Ιρλανδίας στις αρχές του 20ού αιώνα. Αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού του τέλματος είναι το μεσοαστικό Δουβλίνο, μια πρωτεύουσα που ζει μέσα στη μιζέρια, την εθνικιστική έξαρση, την αποσύνθεση και την ηθική παράλυση, με ιστορικούς συντελεστές της οπισθοδρό...

Η γοητευτική φαντασία του Όσκαρ Γουάιλντ στο "Φάντασμα του Κάντερβιλ" δημιουργεί τον αποσπασματικό μύθο της τυραγνισμένης ζωής μέσα από τις "αφελείς" περιπέτειες ενός φαντάσματος. Με τη γνωστή δεξιοτεχνία του ο Γουάιλντ, σε όλα τα διηγήματα αυτού του βιβλίου, προσφεύγει στη φιλοσοφική αναζήτηση της ουσίας της ζωής και του θανάτου, αναδεικνύοντας τελικά την υπέρτατη δύναμη της αγάπης.

Ο James Joyce γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1882. Έκανε τις βασικές σπουδές του σε καθολικά σχολεία που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητός του. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης, μακριά από την Ιρλανδία. Πέθανε στη Ζυρίχη το 1941. Το πρώτο σημαντικό έργο του είναι η συλλογή διηγημάτων "Οι Δουβλινέζοι" και "Ο νεκρός" είναι το καλύτερο διήγημα της συλλογής αυτής. Ο Joyce καταγράφει εικόνες από τη ζωή των μικροαστών του Δουβλίνου του 1900. Ήδη από το διήγημα αυτό αρχίζει να διακρίνεται η ιδιόρρυθμη γραφή του, στην προσπάθε...

Δεκάξι διηγήματα όπου το γκροτέσκο χιούμορ συναντά μια σουρεαλιστική εκδοχή της πραγματικότητας, συνθέτοντας έναν παραμυθόκοσμο εφιαλτών. Ιδιόρρυθμοι καλλιτέχνες που εκθέτουν τα μακάβρια έργα τους, άνθρωποι που αισθάνονται φυλακισμένοι στο σώμα που τους χάρισε η φύση, νεκροί που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, ένα σύμπαν στο οποίο πρωταγωνιστούν αλλόκοτα πρόσωπα, ισορροπώντας ανάμεσα στη διάβρωση, το θάνατο και τη φθορά των σχέσεων...

Ένα σημαντικό -και παραγνωρισμένο- έργο του Μπράμ Στόκερ είναι και το "The Lair of the White Worm" ("Η φωλιά του λευκού φιδιού"), μία συνταρακτική νουβέλα έντονης μυστηριακής ατμόσφαιρας, παγανιστικών αινιγμάτων και παραδόσεων, σκοτεινού τρόμου και ξεχασμένων θρύλων που αναβιώνουν στη σύγχρονη εποχή, μέσα από τη βαμπιρική φιγούρα, η οποία πλέον έχει θηλυκή μορφή και στοχεύει στα γενετήσια ένστικτα με νέα δαιμονικά χαρακτηριστικά (το έργο έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο στην εξαίσια ομώνυμη ταινία του Κεν Ράσελ). Εκτός από τη νουβέλα "Η φωλιά του λευκού φιδιού", στο βιβ...

Οι "Δουβλινέζοι" -βιβλίο κατατρεγμένο, όπως και τα άλλα του Τζέιμς Τζόυς. Όπως και ο ίδιος. "Όλοι προσπαθούν να φύγουν μακριά απ' τη χώρα που την κατέχει ένας θυμωμένος και εκδικητικός Δίας". Έφυγε και ο ίδιος. Με τη σκέψη του στη χώρα του. Το Δουβλίνο στάθηκε σημείο αναφοράς για τον μεγαλύτερο συγγραφέα του περασμένου αιώνα. Και, φυσικά, οι Δουβλινέζοι εκείνοι δεν θα μπορούσαν να μην αποτυπωθούν στο χαρτί από την πένα του. "Η ψυχή του λιγοθυμούσε καθώς άκουγε να πέφτει το χιόνι σιγά σιγά, να σκεπάζει το σύμπαν μαλακά, να σκεπάζει την Ιρλανδία... σαν να 'ταν αυτή η τελευτα...

Τότε που ο πρεσβευτής της Αμερικής, κ. Χέραμ Ότις, αγόρασε τη βίλα του Κάντερβιλ, όλοι του είπανε πως είχε κάνει μια μεγάλη τρέλα, γιατί κανένας δεν αμφέβαλλε πια πως το οίκημα εκείνο ήταν στοιχειωμένο. Ακόμα κι αυτός ο ίδιος, ο λόρδος Κάντερβιλ, που ήταν άνθρωπος πάρα πολύ ειλικρινής, νόμισε πως είχε καθήκον ν' αναφέρει το πράγμα στον κ. Ότις, όταν άρχισαν να συζητούν τους όρους της αγοραπωλησίας. Βέβαια, εσείς, στην Αμερική τα βλέπετε όλα κατά το φυσικό τους τρόπο, αποκρίθηκε ο λόρδος Κάντερβιλ, που δεν κατάλαβε καλά τον τελευταίο υπαινιγμό του κ. Ότις. Αφού λοιπόν δεν σ...

"Κάθε νύχτα, με τα μάτια καρφωμένα στο παράθυρο, ψιθύριζα τη λέξη παράλυση. Πάντα ηχούσε αλλόκοτη στ' αυτιά μου, όπως η λέξη γνώμων στον Ευκλείδη, κι όπως η λέξη σιμωνία στα θρησκευτικά. Μα τώρα την ένιωθα σαν όνομα ενός πλάσματος μοχθηρού και κολασμένου..."

Στην ανθολογία αυτή παρουσιάζονται ενδεικτικά δέκα κορυφαίοι εκπρόσωποι της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο καθένας απ' τους οποίους, με τον μοναδικό τρόπο του, αναδεικνύει τη σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον άνθρωπο και τη γάτα. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των ιστοριών είναι η ενστικτώδης διάθεση ανεξαρτησίας του ζώου, που το κάνει να φαίνεται σαν να διεκδικεί από τον άνθρωπο μια σχέση αμοιβαιότητας. Έτσι, περιγράφονται σχέσεις εξανθρωπισμένες, που αναφέρονται στην τάση για ελευθερία, στον έρωτα, στη ζηλοτυπία, στη σεξουαλικότητα, στην εξυπνάδα. Η γάτα, περισσότερο από οπο...