Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το πρώτο μέρος αυτών των σελίδων έχει γραφτεί με μεγάλο κέφι, σχεδιάζοντας μια εκδρομή με όλη μου την οικογένεια στα λιμέρια όπου πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στην Πόλη: κάτι σαν οδηγός για τα παιδιά και τα εγγόνια μου, χωρίς καμία φιλοδοξία να κάνω λογοτεχνία. Το δεύτερο μέρος έχει γραφτεί μετά το ταξίδι, που έγινε άνοιξη του 2008, και αφορά πρόσωπα, τόπους και λέξεις που μου ήρθαν στο νου με το ταξίδι. Οι σελίδες αυτές επομένως δεν προορίζονταν αρχικά στο σύνηθες κοινό· έτσι, οι αναγνώστες, που είναι γεμάτοι απορίες ήδη όταν ανακαλύπτουν ποια ήταν η όψη των μεγάλων πό...

Πως τα καταφέρνουν οι μεγάλοι συγγραφείς; Επί μισό και πλέον αιώνα το Paris Review έχει εκμαιεύσει μερικές από τις πιο αποκαλυπτικές και τολμηρές σκέψεις που διατύπωσαν οι αυθεντίες της λογοτεχνίας του καιρού μας. Οι συντάκτες του περιοδικού έχουν μιλήσει με τους περισσότερους, κορυφαίους στον κόσμο, μυθιστοριογράφους, ποιητές, θεατρικούς συγγραφείς και κριτικούς και οι ίδιες οι συνεντεύξεις κέρδισαν την αναγνώριση ως κλασικά λογοτεχνικά έργα, ως μία ουσιαστική και εμπεριστατωμένη καταγραφή της συγγραφικής ζωής. Το Paris Review έχει προσφέρει γόνιμες συζητήσεις με του...

Πάντα με συνάρπαζαν οι συνεντεύξεις του "Paris Review", και παλιά και τώρα. Όλες μαζί συνιστούν την αρτιότερη ίσως διαθέσιμη διερεύνηση στο "πώς" της λογοτεχνίας, το οποίο είναι από πολλές απόψεις πολύ πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση από το "γιατί". (Σάλμαν Ρούσντι) Αν θέλετε απλώς να έρθετε σε μια πρώτη επαφή με τον αγαπημένο σας συγγραφέα, μπορείτε να πάτε σε μια παρουσίαση βιβλίου του. Αν όμως θέλετε πραγματικά να τον γνωρίσετε, τότε πρέπει να διαβάσετε μια συνέντευξή του στο "Paris Review". "The Times" Όταν μιλούν οι μεγάλοι συγγραφείς μάς μιλάνε τα βιβλία τους......

Από τις 26 Οκτωβρίου του 1977, την επομένη του θανάτου της μητέρας του, ως τις 15 Σεπτεμβρίου 1979, ο Ρολάν Μπαρτ κρατούσε ένα "ημερολόγιο πένθους", όπως το ονόμασε, παρακολουθώντας τον οδυνηρό, βαθμιαίο αποχωρισμό του από το "πιο αγαπημένο πλάσμα στον κόσμο" και καταγράφοντας τα στάδια της πενθητικής διαδικασίας. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό χρονικό αισθημάτων, αναμνήσεων και μελαγχολικών στοχασμών, με το οποίο ο συγγραφέας επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το κενό που αφήνει η απώλεια, αλλά και πώς η εμπειρία της θλίψης, τόσο ιδιωτική και ταυ...

Η "Λεωφόρος ΝΑΤΟ" αναπλάθει το βίωμα μιας περιπλάνησης στην οδό ταχείας κυκλοφορίας που συνδέει τον Ασπρόπυργο με την Ελευσίνα. Πρωτοβρέθηκα στη Λεωφόρο ΝΑΤΟ το καλοκαίρι του 2016 και σημείωσα in situ σκέψεις και συναισθήματα για παρόδους και παρακάμψεις, για σύγχρονα ερείπια και ημιτελείς κατασκευές, για μεταβιομηχανικά κατάλοιπα που τελούν υπό ένα καθεστώς αδιευκρίνιστης αναμονής. Στη Λεωφόρο ΝΑΤΟ είδα να κατοπτρίζεται η ωμή εκδοχή της νεότερης Ελλάδας, αλλά καθ' οδόν κάτι ακόμη με έλκυε όλο και πιο πολύ: η ταυτόχρονη αποσάθρωση τόπου και προσώπου. Η περιπλάνηση εξελίχθηκ...

Στα είκοσι τέσσερά του, ο Ματ Χέιγκ είδε τον κόσμο του να γκρεμίζεται. Δεν έβρισκε τρόπο να συνεχίσει τη ζωή του. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία που περιγράφει πώς ξεπέρασε την προσωπική του κρίση, πώς νίκησε την ασθένεια που παραλίγο να τον καταστρέψει και πώς έμαθε και πάλι να ζει. Το "Λόγοι για να μείνεις ζωντανός" δεν είναι απλώς μια αυτοβιογραφία. Πρόκειται για μια συγκινητική, αστεία και εύθυμη αναζήτηση τρόπων για να ζεις καλύτερα, να αγαπάς καλύτερα και να νιώθεις πιο ζωντανός. Ένα βιβλίο για το πώς μπορείς να εκμεταλλευτείς στο έπακρο τον χρόνο που σου απομένει...

Στα "Μαύρα τετράδια" του Μάρτιν Χάιντεγκερ και στο "Glossarium" του Καρλ Σμιτ -τα πιο σκοτεινά ημερολόγια στην ιστορία της φιλοσοφίας-, οι δύο κορυφαίοι στοχαστές του Τρίτου Ράιχ καταδύονται στον ένδον εαυτό δίχως δίχτυ ασφαλείας. Καθώς καταφεύγουν στην εξομολογητική γραφή, οι ηττημένες φασιστικές ιδέες διαθλώνται με τρόπους προσωπικούς και γίνονται φιλοσοφική προφητεία για το επικείμενο τέλος της Δύσης. Ως άλλες κιβωτοί, τα δύο ημερολόγια μεταφέρουν το πιο δυσοίωνο μήνυμα: ο Χάιντεγκερ και ο Σμιτ θεωρούν πως θα δικαιωθούν στο απώτερο μέλλον· τότε που θα αποκαλυφθεί πως η κ...

Σε μια μικρή κωμόπολη στη Βόρεια Σουηδία βρήκα ένα πανέμορφο σπίτι των αρχών του περασμένου αιώνα, που όπως έμαθα έχτισε ο πρώτος γιατρός της περιοχής. Και πώς το βάφτισε; Σπάρτη. Έτσι μεγαλώνει ο κόσμος. Αυτό προσπάθησα να κάνω κι εγώ. Να μεγαλώσω τον κόσμο μου αγκαλιάζοντας μια νέα χώρα, μια νέα γλώσσα. Κι υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι πιο γυμνός απ' όταν γεννήθηκα - τότε είχα τουλάχιστον έναν αφαλό. Κι άλλοτε πάλι αισθάνομαι μια βαθιά γαλήνη ξέροντας ότι έξω από το παράθυρό μου απλώνεται μια νέα πατρίδα.

"Έχω περάσει τα ογδόντα αλλά έχω ζήσει τουλάχιστον εκατόν πενήντα χρόνια", λέει στην αρχή αυτού του βιβλίου ο Ντάριο Φο, ο πασίγνωστος σε όλο τον κόσμο ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας, βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1997. Εκατόν πενήντα χρόνια γεμάτα εντάσεις -μια ζωή έντονη, χορταστική, ανήσυχη, γόνιμη. Σε αυτή τη μακριά εξομολόγησή του, ο Φο μιλάει σε πρώτο πρόσωπο για τις ρίζες του σε ένα χωριό αδιόρθωτων παραμυθάδων του ιταλικού βορρά, για τα μεταπολεμικά χρόνια που τον είδαν φοιτητή στο Μιλάνο, για τις μεγάλες θεατρικές του επιτυχίες, για το εναλλακτικό πολιτικό θέατ...

Ο Μπουκόβσκι για την Πίστη: "Η πίστη είναι εντάξει γι' αυτούς που την έχουν. Μόνο μην τη φορτώνετε σ' εμένα. Έχω περισσότερη πίστη στον υδραυλικό μου απ' ό,τι στην αιώνια ύπαρξη. Οι υδραυλικοί κάνουν καλή δουλειά. Αφήνουν τα σκατά να κυλούν!"

Περιέχονται τα κείμενα του Αντρέ Ζιντ "In memoriam" και "Το De Profundis του Όσκαρ Ουάιλντ", μαζί με προοίμιο του μεταφραστή, εισαγωγή και επίμετρο του συγγραφέα.

"Ξέρω πάντως ότι τα βιβλία μου θα υπονομευτούν απ' όσα λέω, και εγώ επίσης. Αυτός είναι ο ωραίος κίνδυνος, το χάζι κινδύνου αυτών των συνεντεύξεων. Ας αφήσουμε λοιπόν να εμφανιστεί αυτή η συγγένεια, ας αφήσουμε να εμφανιστεί αυτή η επικοινωνία." M.F. Καλοκαίρι 1968: Ο Φουκώ αποδέχεται την πρόσκληση του κριτικού Κλώντ Μποννεφουά και κάνει μαζί του μια σειρά συναντήσεων με απώτερο στόχο να προκύψει ένα βιβλίο. Οι δύο άντρες δεν αποδύονται σε μια συνέντευξη ούτε σ' έναν διάλογο, αλλά σε μια πρωτοφανή άσκηση ομιλίας: Ο συγγραφέας της "Ιστορίας της τρέλας", για...

Το κείμενο του Κλείτου Κύρου προέρχεται από τη σειρά των εκπομπών με τίτλο "Εν όλω" που ηχογραφήθηκαν για τον 9,58FM της ΕΡΤ 3 με επιμέλεια Γιώργου Καλιεντζίδη και μεταδόθηκαν από τις συχνότητές του από την 1.2.2000 έως τις 25.4.2000. Περιέχει τις ενότητες "Οι πρόγονοι", "Οι γονείς", "Κολέγιο", "Μεσοπόλεμος", "Πόλεμος και Κατοχή", "Απελευθέρωση", "Λογοτεχνικές συντροφιές", "Πρώτες εκδόσεις", "Τρελές συντροφιές", "Κινηματογράφος", "Οικογένεια", και συμπληρώνεται από εργογραφία του ποιητή. "Θα πρέπει εξαρχής να τονίσω ότι ελαχιστότατες φορές κατέφυγα μέχρι σήμερα στον πεζό...

Οστάνδη 1936. Η βελγική παραθαλάσσια πόλη δέχεται στα θέρετρά της πλήθος καλλιτέχνες, διανοούμενους αλλά και αλλόφρονες, που βρίσκονται εκεί μετέωροι μπροστά στο θέαμα της αβύσσου που θα προκαλέσουν σύντομα ο φασισμός και ο πόλεμος στην Ευρώπη. Εδώ βρίσκεται και ο Στέφαν Τσβάιχ, ένας άνθρωπος σε κρίση: ο Γερμανός εκδότης του τον έχει μόλις απορρίψει, ο γάμος του είναι στα πρόθυρα της διάλυσης και το σπίτι του στην Αυστρία δεν το νιώθει πια οικείο. Μαζί με τη Λόττε, την ερωμένη του, αναζητά καταφύγιο σε αυτόν τον παράδεισο με τους χαλαρούς περιπάτους και τις ομπρέλες για τ...

Ο πατέρας του μυθιστοριογράφου Φίλιπ Ροθ, αυτός ο αυτοπειθαρχημένος, απότομος, ευέξαπτος, άκαμπτος πατέρας που ήταν ονομαστός για το σφρίγος, τη γοητεία του και τον πλούτο των αναμνήσεών του από τη ζωή στο Νιούαρκ, πολεμάει με τον εξευτελισμό και την ανημπόρια του γήρατος. Ο γιος, γεμάτος ανησυχία και δέος, συντροφεύει τον πατέρα στο κάθε τρομακτικό στάδιο της τελικής δοκιμασίας. Και παρά τις αντιξοότητες, η "Πατρική κληρονομιά" είναι, συγχρόνως, μια εκπληκτική κωμική ιστορία. Με πρωταγωνιστές τους ηλικιωμένους και ως και υπέργηρους φίλους του χήρου Χέρμαν Ροθ και τις γο...

Η "Πατρική κληρονομιά", μια αληθινή ιστορία, αγγίζει αισθήματα με εκείνη την ένταση που ο Φίλιπ Ροθ γνωρίζει καλά. Ο συγγραφέας παρακολουθεί τον ογδονταεξάχρονο πατέρα του -έναν άνθρωπο με παροιμιώδη ρώμη, γοητεία, και μια ανεξάντλητη συλλογή αναμνήσεων από το Νιούαρκ- στη μάχη του με τον όγκο στον εγκέφαλο, που εντέλει θα τον σκοτώσει. Ο γιος παραστέκεται γεμάτος αγάπη, αγωνία και τρόμο στον πατέρα του, σε όλα τα στάδια της τελευταίας του δοκιμασίας, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα εκείνο το πείσμα για επιβίωση που χαρακτήριζε συνολικά τη μακρόχρονη και πεισματική πάλη του με τη...

Το "Πεντιγκρή" είναι το πιο μακροσκελές, το πιο εκπληκτικό, το πιο τολμηρό μυθιστόρημα του Ζωρζ Σιμενόν· είναι το βιβλίο που έχει φτάσει να θεωρείται, ολοένα περισσότερο, ο πυρήνας των σημαντικών επιτευγμάτων του ως χρονικογράφου του σύγχρονου εαυτού και της σύγχρονης κοινωνίας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1940, ο Σιμενόν ξεκίνησε να γράφει μια αυτοβιογραφία με θέμα την παιδική του ηλικία στο Βέλγιο. Έδειξε τις πρώτες σελίδες στον Αντρέ Ζιντ, και εκείνος τον προέτρεψε να τις μετατρέψει σε μυθιστόρημα. Το αποτέλεσμα ήταν, σύμφωνα με μεταγενέστερο σχόλιο του ίδιου του Σιμενό...

Η Ισπανίδα μεταφράστρια του Πάτρικ Λη Φέρμορ Ντολόρες Παγιάς επισκέφθηκε πρώτη φορά τον συγγραφέα στο σπίτι του στην Καρδαμύλη το 2009. Η πρώτη αυτή συνάντηση ήταν η απαρχή μιας φιλίας που διατηρήθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του συγγραφέα. Μέσα από το χρόνο που πέρασαν μαζί και τις συζητήσεις τους γεννήθηκε αυτό το βιβλίο. Ένα ανθρώπινο σκιαγράφημα του Άγγλου συγγραφέα και τολμηρού ταξιδευτή, του γοητευτικού και γενναιόδωρου Πάντι, που έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του περιτριγυρισμένος από φίλους, ποτά και, πάνω απ’ όλα, τα βιβλία του.

"Με γοήτευε πάντα ο μύθος των αρχαίων Ελλήνων για την καταγωγή του αλφαβήτου. Ο Κάδμος, λέει, φύτεψε δόντια δράκοντα στη γη απ' όπου φύτρωσαν τα γράμματα. Τίποτε δε θα μπορούσε ν' αναπαραστήσει καλύτερα την αρχή αυτής της μεγάλης περιπέτειας της ανθρωπότητας: της γραφής". Μια πρόσκληση στο εργαστήρι του συγγραφέα, όπου όλοι θα θέλανε να τον ακούσουν ν' αποκαλύπτει το μυστικό της αλχημείας του. Όλοι έχουν το δικαίωμα να μάθουν, γιατί "αυτό που εκείνος επινοεί με τη μούσα του αφορά τον καθένα". Προσχέδια από διηγήματα, από μυθιστορήματα, τίτλοι έργων που δεν έχουν γραφτ...

Το βιβλίο της Λου Αντρέας-Σαλομέ για τον Ρίλκε είναι ένα μοναδικό στο είδος του τεκμήριο. Η ίσως πλέον μεγαλοφυής γυναίκα του γερμανικού πνεύματος προσωπογραφεί τον στενό της φίλο και αγαπημένο, έναν από τους σημαντικότερους λυρικούς του 20όυ αιώνα. "Θα μπορούσε να σκεφθεί κανείς ότι το έργο και η ζωή του Ράινερ Μαρία Ρίλκε θα ήταν δυνατόν να αποδοθεί με τρεις τρόπους: - Με την προσπάθεια αποτίμησης της τέχνης του, - με την προσπάθεια ψυχολογικής ερευνητικής εργασίας και - τελικά με την προσπάθεια συγκέντρωσης αναμνήσεων συνδεδεμένων με αυτόν". Η Λου Αντρέας-Σαλομέ...