Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Οδοιπορικό" είναι η πνευματική και πολιτική αυτοβιογραφία του συγγραφέα. Είναι η αφήγηση και η περιγραφή ενός ταξιδιού μέσα στο χρόνο, με αφετηρία τα νεανικά χρόνια του συγγραφέα και κατάληξη τη σύγχρονη εποχή. Ξεκινάει στο Μεξικό, στην καρδιά της επανάστασης, και τελειώνει την επαύριον του ψυχρού πολέμου. Ανάμεσα στις δύο αυτές χρονικές στιγμές παρελαύνουν όλες οι ελπίδες και τα όνειρα του 20ου αιώνα και οι κρίσεις που τον συντάραξαν: η Οκτωβριανή Επανάσταση, ο ισπανικός εμφύλιος, το Ολοκαύτωμα, οι σταλινικές εκκαθαρίσεις, ο ψυχρός πόλεμος, η κρίση της Κούβας και οι επ...

Συνοπτικό, ενημερωτικό και χρήσιμο, αλλά προπάντως αντικειμενικό, το βιβλίο αυτό αποτελεί την "εκ των έσω" άποψη του ισραηλινο-παλαιστινιακού προβλήματος και επιτρέπει στον αναγνώστη να διαμορφώσει δική του γνώμη και συμπεράσματα. Δύο διακεκριμένοι και σοβαροί επιστήμονες, ο ένας Ισραηλινός και ο άλλος Παλαιστίνιος, λένε ο καθένας τη δική του αλήθεια για το πρόβλημα της περιοχής.

Τέλος της Ιστορίας ή επιστροφή της; Τι έχει μέσα στο μυαλό του ένας καμικάζι; Γιατί ο Χέγκελ και ο Κοζέβ πίστευαν ότι το κακό δεν έχει πια μέλλον; Τι εκμυστηρεύτηκε ο Στρατηγός Μασούντ στον συγγραφέα το 1981 και το 1998; Τι λένε τα ερείπια του Σεράγεβο και του Μανχάτταν; Πώς ένας πτυχιούχος της Εκόλ Νορμάλ και μαθητής του Αλτουσέρ βρίσκεται, στα είκοσί του χρόνια, στα βουνά του Ανατολικού Πακιστάν; Ο Μισέλ Φουκώ ήταν καλύτερος δημοσιογράφος από τον Χέμινγουεϊ; Γιατί ο πόλεμος είναι τόσο "χαριτωμένος" για τον Προυστ, τον Απολλιναίρ και τον Κοκτώ; Πότε ο κόσμος στράφη...

"Γύρω από μια ζωή. Αυτοβιογραφία ενός πρίγκιπος-επαναστάτου": Με αυτό τον τίτλο δημοσιεύτηκε στα ελληνικά, το 1930, η μετάφραση του πρώτου μέρους του ανά χείρας βιβλίου. Το βιβλίο αυτό του Πετρ Κροπότκιν (1842-1921) πρωτοεκδόθηκε στα αγγλικά το 1899. Τρία χρόνια μετά, μεταφράστηκε στα ρωσικά αλλά εκδόθηκε στο Λονδίνο, εξ αιτίας της τσαρικής λογοκρισίας. Στον πρόλογό του στη ρωσική έκδοση του 1902, ο συγγραφέας γράφει: "Άρχισα να γράφω το βιβλίο μου φυσικά στα ρωσικά. Το πρώτο μέρος, "Παιδικά χρόνια", είχε ήδη γραφεί όταν πήγα στην Αμερική το φθινόπωρο του 1897. Στην Αμερ...

Στο μοναδικό αυτό έργο ο συγγραφέας ιχνηλατεί την ιστορία του κράτους από τις απαρχές του μέχρι σήμερα. Ξεκινώντας από τους απλούστερους πολιτικούς οργανισμούς που υπήρξαν ποτέ, εξετάζει τη δημιουργία, την ανάπτυξη, την αποθέωση του κράτους στη διάρκεια δύο παγκοσμίων πολέμων και την εξάπλωσή του από την αρχική του εστία, τη Δυτική Ευρώπη, σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Οι καμικάζι που επιτέθηκαν στην Ουάσινγκτον και τη Νέα Υόρκη στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 κατέστρεψαν τον κυρίαρχο δυτικό μύθο, ότι δηλαδή, καθώς οι κοινωνίες θα εκσυγχρονίζονται, θα μοιάζουν όλο και περισσότερο και θα συμμερίζονται τις ίδιες αξίες, και ότι ο δρόμος προς τη νεωτερικότητα είναι μόνο ένας. Η Αλ Κάιντα, προϊόν κι αυτή της νεωτερικότητας και της παγκοσμιοποίησης, δεν πρόκειται να είναι η τελευταία ομάδα που θα χρησιμοποιήσει τα προϊόντα του μοντέρνου κόσμου για την εξυπηρέτηση των δικών της στόχων. Ο Γκρέι διαλύει το μύθο ότι οι ανθρώπινες αξίες και πεποιθήσεις μπ...

Γιατί οι Έλληνες; Πώς συνέβη -από όλες τις κοινωνίες της Μεσογείου- μόνο αυτός ο λαός να αναπτύξει δημοκρατικά συστήματα διακυβέρνησης; Ο διακεκριμένος γερμανός ιστορικός του αρχαίου κόσμου Κρίστιαν Μάιερ ανασυνθέτει την εξελικτική διαδικασία της πολιτικής σκέψης του ελληνικού πολιτισμού που οδηγεί στη δημοκρατία. Αποδεικνύει ότι η πολιτική ταυτότητα των Αθηναίων ήταν άμεση προϋπόθεση για την πρακτική πλευρά πολιτεύματος αυτής τής μορφής. Ο Μάιερ δείχνει πώς η δομή της ελληνικής κοινοτικής ζωής έδινε πολιτικό ρόλο στα άτομα και εξετάζει την αποφασιστική μεταρρύθμιση που θεσ...

Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να παρουσιάσει μια ερμηνεία της ιστορίας της Δύσης, και πιο συγκεκριμένα μια πολιτική ερμηνεία της διαρκούς επανάστασης, που ήταν το χαρακτηριστικό της γνώρισμα. Η θέση μου είναι η εξής: η πόλις είναι η βασική πηγή της δυτικής ανάπτυξης. Πριν από την επινόησή της, οι άνθρωποι ζούσαν σύμφωνα με τη σχεδόν αμετάβλητη τάξη των οικογενειών, που επιβιώνει μέχρι σήμερα σε πολλές περιοχές του κόσμου. Με την πόλι, η ανθρωπότητα μπαίνει σ’ έναν καινούργιο δρόμο, εκείνον της πολιτικής, με την έννοια της διαχείρισης των κοινών, και η ιστορία της Δύσης...

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Πρόλογος στην ελληνική έκδοση του Κώστα Δουζίνα Εισαγωγή του Κλάουντιο Καρνιέρι - Η πρακτική της αμφιβολίας - Σύγκρουση στη Μόσχα - Άφιξη στην Ανατολή - Στο εμπόλεμο Βιετνάμ - Το τέλος ενός αρχηγού - Εξερευνώντας την Ευρώπη - Ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους - Άλμπουμ

Από το 1875 μέχρι το 1881, μια αρχαιολογική αποστολή της γερμανικής αυτοκρατορικής κυβέρνησης πραγματοποίησε στην Ολυμπία μια από τις πρώτες ανασκαφές μεγάλης κλίμακας, η οποία αποτέλεσε σημείο καμπής στην πορεία της αρχαιολογίας. Ως τότε η αρχαιολογία έμοιαζε περισσότερο με κυνήγι θησαυρού. Οι ανασκαφείς της Ολυμπίας, αντίθετα, δημιούργησαν ένα νέο υπόδειγμα επιστημονικών ανασκαφών, φέρνοντας στο φως χιλιάδες αντικείμενα με σκοπό να τα τεκμηριώσουν στο σύνολό τους. Την υλοποίηση του εγχειρήματος ανέλαβε το νεοσυσταθέν παράρτημα του αυτοκρατορικού Γερμανικού Αρχαιολογικο...

Εάν το πρόβλημα των ιστορικών συνθηκών (υλικών, τεχνικών, γραφειοκρατικών, νομικών) στις οποίες συνέβη η εξόντωση των Εβραίων μπορεί να θεωρηθεί σήμερα επαρκώς αποσαφηνισμένο, πολύ διαφορετική είναι η κατάσταση αναφορικά με την ηθική και πολιτική σημασία της εξόντωσης ή ακόμη και της ανθρώπινης κατανόησης αυτών που συνέβησαν. Δηλαδή, σε τελική ανάλυση, της επικαιρότητάς τους. Εδώ δεν λείπει μονάχα κάτι σαν μια προσπάθεια σφαιρικής κατανόησης, αλλά ακόμη και το νόημα και οι λόγοι της συμπεριφοράς των δημίων και των θυμάτων, και πολύ συχνά τα ίδια τους τα λόγια, συνεχίζουν να...

Είναι κοινός τόπος ότι οι λογοτέχνες και οι ποιητές της Γενιάς του Τριάντα ανακίνησαν και μονοπώλησαν το ζήτημα της ελληνικότητας στον Μεσοπόλεμο. Υπήρχαν όμως και άλλα αφηγήματα της ελληνικότητας που είχαν τη φιλοδοξία να κυριαρχήσουν στον δημόσιο λόγο και ορισμένα από αυτά προήλθαν από το έργο των διανοουμένων του επονομαζόμενου Κύκλου της Χαϊδελβέργης, συγκαταλέγοντας την ελληνική περίπτωση στις αντίστοιχες αναζητήσεις και τα ευρωπαϊκά συμφραζόμενα μιας περιόδου έντονων ανακατατάξεων. Στο βιβλίο αυτό διερευνάται ακριβώς αυτός ο κύκλος διανοουμένων, με βάση το ερώτημα...

Ο Marx υπήρξε, αναμφίβολα, οξυδερκέστατος παρατηρητής των πολιτικών τεκταινομένων της εποχής του. Η ανάλυση στην οποία τα υποβάλλει στο εν λόγω κείμενό του του επιτρέπει να διακρίνει ευκρινώς -πίσω από την επίφαση της φιλελεύθερης ρητορείας- τις βαθύτερες γεωπολιτικές βλέψεις των μεγάλων δυνάμεων στη σκακιέρα της ευρωπαϊκής πολιτικής από το Συνέδριο της Βιέννης (1814-'15) μέχρι και λίγο μετά τα μέσα του 19ου αιώνα. Υλικό για τη μελέτη του αυτή (πρόκειται για το Κεφάλαιο Η΄ του εκτενέστερου έργου του Herr Vogt) του παρέχουν προπαγανδιστικά άρθρα και δημοσιεύματα στον Τύπο τη...

Τα αντικαθεστωτικά ανέκδοτα στην ΕΣΣΔ και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης υπήρξαν ένα φαινόμενο με τεράστια έκταση, διάρκεια και ποικιλία, παρά τις συνέπειες που υφίσταντο όσοι τα αναπαρήγαν. Στο ανά χείρας βιβλίο ανθολογούνται περί τα 160 αντιπροσωπευτικά (αντι)σοβιετικά ανέκδοτα, που προέρχονται από ρωσικές ή μεταφρασμένες στα αγγλικά πηγές και καλύπτουν την περίοδο από τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια μέχρι την κατάρρευση των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Το εισαγωγικό κείμενο επιχειρεί να ερμηνεύσει τα ανέκδοτα ως ιστορικό φαινόμενο αλλά και ως δημιούργημα του προφορικο...

Η δύναμη του παρελθόντος έγκειται στην αντίληψη που έχουμε γι' αυτό ως κάτι διαμορφωμένο, τετελεσμένο, άρα και έγκυρο. Αυτή ακριβώς η ιδιότητα οδήγησε συχνά την πολιτική να χρησιμοποιήσει την ιστορική ή ακόμη και τη μυθολογική παράδοση για να επικυρώσει πολιτικές πρακτικές, να εξηγήσει ιδεολογίες, να διαμορφώσει πολιτικές συνειδήσεις. Ο τρόπος με τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποίησαν το παρελθόν τους για να κατακυρώσουν το παρόν τους είναι το αντικείμενο αυτού του βιβλίου. Ο μύθος και η ιστορική μνήμη μετασχηματίζονται σε πολιτικά εργαλεία. Ο Οδυσσέας μεταμορφώνεται σ...

Διακόσια χρόνια μετά τη γέννηση του Μαρξ, συνομιλώντας με το φάντασμά του, πραγματευόμαστε, ίσως περισσότερο από ποτέ, το βάρος μιας κληρονομιάς, που αφέθηκε να ολοκληρωθεί στα οδοφράγματα της ιστορίας. Είναι εκείνη που τροφοδοτεί εν τέλει την τόσο διάσημη, μα στην πράξη λησμονημένη, μαρξική επιταγή· να απελευθερώσουμε την κριτική. Η κριτική έμελλε να αναζητήσει μονάχα μία ζωή πρακτική. Πραγματικών ανθρώπων, που ζουν μεταξύ ανθρώπων, που κουβαλούν στις πλάτες όσους έφυγαν κι εκείνους που μέλλονται για να 'ρθουν. Μία ζωή, αυτών που μπορούν να πυκνώσουν τον χρόνο, δίνοντας στ...