Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μετά την αναχώρηση του Ντε Γκώλ και την εγχείριση του βασιλέως, δημιουργήθηκε άλλο ζωηρό επεισόδιο με τη βασίλισσα στον Ευαγγελισμό. Κατά την έξοδό μου από το δωμάτιο του βασιλέως με συνώδευσε η βασίλισσα, η οποία μου πρότεινε να αναβληθούν οι εορτές του Αγίου Όρους που είχαν προγραμματισθεί για τη χιλιετηρίδα του, για να μπορέσει να παραστεί σ’ αυτές και ο βασιλεύς. Της απάντησα ότι θα εξετάσω αν μπορεί να γίνει αναβολή. Η βασίλισσα τότε μου είπε σε επιτακτικό ύφος: "Μα πρέπει να γίνει". Της εξήγησα, ίσως και εγώ σε ύφος απότομο, ότι το θέμα πρέπει να ερευνηθεί, διότι πρώτ...

Στα εξήντα τέσσερα χρόνια της η Αφρώ Βουδούρογλου (1915-1991) κατέγραψε όσα θυμόταν για τη ζωή της ως το 1939. Γεννημένη στη Σπάρτη της Πισιδίας, τρίτο παιδί του δικηγόρου και Δημογέροντα Χαράλαμπου Χρηστίδη, ήρθε μικρή στην Ελλάδα μαζί με όλους τους Σπαρταλήδες πρόσφυγες. Η αφήγησή της ξεκινάει με κάποιες αναμνήσεις από τη μικρασιατική πατρίδα και συνεχίζεται με τη ζωή στην Ελλάδα: καταυλισμός, προσφυγικό σπίτι στη Νέα Ιωνία, φτώχεια, μαθητική ζωή, εργοστάσιο. Η καταγραφή της καθημερινότητάς της παρέχει πλήθος πληροφοριών για κοινωνικές διακρίσεις, για τις συνθήκες που επι...

Η άγνωστη βουλγαρική κατοχή των ετών 1916-18 στην Ανατολική Μακεδονία, επί τέλους στο φως! Το Ιστορικό και Λογοτεχνικό Αρχείο Καβάλας αγωνίστηκε τα τελευταία επτά χρόνια για να μεταφραστεί, να επιμεληθεί και να παρουσιάσει ένα αναμφισβήτητο ντοκουμέντο, τα πρακτικά της Διεθνούς Επιτροπής Έρευνας, η οποία στα 1918 συνεστήθη για να ερευνήσει τα ανήκουστα εγκλήματα που διέπραξαν γα στρατεύματα κατοχής και να παραπέμψει τους εγκληματίες σε Διεθνές Δικαστήριο. Παρελαύνουν όλες οι καταθέσεις των θυμάτων σε κάθε πόλη και σε κάθε χωριό, όπως τις κατέγραψε η Επιτροπή, η έρευνα της...

Το 1991, άρχισα να γράφω, όπως μου έρχονταν. Πότε στα ουράνια, πότε στα τάρταρα. Πότε ευτυχία κι επιτυχίες. Πότε καταστροφές και δάκρυα. (...) Πέρασαν χρόνια έτσι. Μέσα δούλευε το σαράκι. Θυμόμουν, μετά την καταστροφή, όλα εκείνα τα αγαπημένα πρόσωπα, ξεχασμένα τώρα ονόματα, που προσωπικά εγώ τα είχα εμπνεύσει, τα είχα ανεβάσει κι αυτά στα ουράνια μαζί μου, τα περισσότερα χαμένα, σκοτωμένα, ή με σκυμμένα κεφάλια. (...) Αν δεν έκανα μνημόσυνο γι' αυτόν τον κόσμο, θαρρούσα, θα τους πρόδινα -οι περισσότεροι τουφεκίστηκαν. (...) Πολλές φορές ένιωσα την οργή, το θυμό, την πίκ...

Ο Πέτρος Μέγγους ξεκινάει νεαρός και ιδεαλιστής από τη Σμύρνη για να πολεμήσει στον Μοριά το 1821. Για πολλά χρόνια θα συμμετέχει στις μεγαλύτερες μάχες σε ξηρά και θάλασσα και θα συναντηθεί με τους περισσότερους καπετάνιους αλλά και φιλέλληνες αξιωματικούς της εποχής. Αυτό που τον ενδιαφέρει όμως δεν είναι οι πρωταγωνιστές των γεγονότων αλλά οι χιλιάδες ανώνυμοι, οι "κομπάρσοι" για τους ιστορικούς. Τι έτρωγαν; Που κοιμόταν; Πως έβρισκαν τον οπλισμό τους; Ποια ήταν τα κίνητρα τους για να ξεσηκωθούν; Η γνώμη τους για τους αρχηγούς; Πώς πειθαρχούσαν στις διαταγές; Πλήρω...

"Τι είναι, αι σημεριναί Αθήναι, όλοι δα το βλέπομεν. Τι θα είναι εις το μέλλον, ημπορούμεν εξ αναλογίας να το ιδούμε και αυτό με τα μάτια της φαντασίας μας. Πως τας είδεν όμως, εις τα 1833, η Γερμανική φρουρά, η κοινώς γνωστή ως Βαυαρική και ως Βασιλική, όταν ήλθε να καταλάβη την Ακρόπολιν των Αθηνών σκλαβωμένην τόσους αιώνας, αυτό θα προσπαθήσω να σας εκθέσω. Η φρουρά αυτή των Αθηνών απετελείτο από εν τάγμα του Στρατού, όστις συνώδευσεν εις την Ελλάδα τον βασιλέα Όθωνα και συνεκροτήθη, ως γνωστόν, από Βαυαρούς του τακτικού Στρατού και από Γερμανούς εθελοντάς, οι οποίοι απ...

Τα ανά χείρας "Απομνημονεύματα" του Δημητρίου Ν. Κάκκαβου εξεδόθησαν μεταθανατίως το 1972 από την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών και όλα τα αντίτυπά τους έχουν εξαντληθεί. Η επιβεβλημένη επανέκδοση αυτών και έξι ακόμη άλλων σημαντικών εξηντλημένων εκδόσεών μας κατέστη δυνατή χάρις στην ευγενική χορηγία του πρεσβύτου Κυρίου Ναούμ Μπαμπατάκα, 96 ετών, επιτίμου δικηγόρου Θεσσαλονίκης από το Μοναστήρι. Η Εταιρεία τον ευγνωμονεί. Οργανωτής και εξ απορρήτων γνώστης του Μακεδονικού Αγώνος καθ' όλη την διάρκεια της ενόπλου φάσεώς του στο κομβικό Γενικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης ο Δ...

Τα άρθρα που θα διαβάσετε ανθολογημένα εδώ, κυκλοφόρησαν σε τόμο για πρώτη φορά το 1945 από τον εκδοτικό οίκο "Τα Νέα Βιβλία". Ήταν μια εποχή που ο Καραγιώργης μεσουρανούσε σαν αρθρογράφος του "Ριζοσπάστη". Μέσα σε χρονικό διάστημα μικρότερο απο δύο χρόνια ο διευθυντής και αρθρογράφος του αντάρτη "Ρήγα" που έβγαινε στα βουνά της Αντίστασης κατά την περίοδο της Κατοχής, είχε κατακτήσει με την ορμή και το πάθος της αρθρογραφίας του όχι μόνο το αριστερό αναγνωστικό κοινό, αλλά και τον αντίπαλο και μάλιστα σε μια εποχή που τα πολιτκά πάθη βρίσκονταν σε μόνιμη οξύτητα.

Όταν ο Ηλίας Στάβερης άρχισε τη "δεκάχρονη περιπέτειά του στον αστερισμό της βίας" ήταν είκοσι τεσσάρων χρονών. Συνομήλικοί του ήταν και όσοι πορεύτηκαν δίπλα του στον κακοτράχηλο δρόμο που περιγράφει. Το θάρρος, η ορμή, η λεβεντιά είναι τα παρεπόμενα της αυθεντικής, άδολης νιότης εκείνων που δεν βιάζονται να "ωριμάσουν" γερνώντας πρόωρα. Που δεν έχουν χάσει τη φρεσκάδα της ματιάς τους για τον κόσμο -έναν κόσμο που οραματίζονται διαφορετικό, καλύτερο. Πρόκειται για μια ξεχωριστή γενιά, τη λεβεντογενιά της αντίστασης. Σ' αυτήν ανήκουν οι ψυχωμένοι ιδεολόγοι αγωνιστές, ο Ηλ...

Πολλοί φίλοι συνομήλικοί μου με πίεσαν να περιλάβω στο συγγραφικό μου έργο και τα δύσκολα χρόνια που πέρασε η ταλαιπωρημένη γενιά μας. Στην πράξη ήταν δύσκολη η καταγραφή όλων των στοιχείων από τη δική μας Οδύσσεια. Αν γινόταν καταγραφή όλων των δικών μας δεινών, το κείμενο θα ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο από εκείνο του Ομήρου έστω κι αν δεν περιλάμβανε παραμύθια ομηρικού τύπου. Γι' αυτό το λόγο κρίνεται σκόπιμος ο περιορισμός στα κυριότερα στοιχεία που μας επηρέασαν κατ' αυτά τα μαύρα χρόνια κι άφησαν ισόβια μελανά σημάδια στην ψυχή μας. Τ' αναφερόμενα στο παρόν δεν αποτελ...

"Ελενίτσα γιαβρί μ', μας χρειάζεται η πατρίδα". Αυτά είπε στην Ελένη ο μπαμπάς της, όταν εκείνη ήταν οχτώμιση χρονών, κι έφυγε για τον πόλεμο. Η Ελένη γεννήθηκε στην Αθήνα, λίγα χρόνια πριν τη γερμανική κατοχή κι έζησε καταστάσεις τραγικές, αυτή κι όλη η οικογένειά της. Το χειμώνα 1941 ξεκινάνε με τα πόδια απ' την Αθήνα θέλοντας να φτάσουν στη Μακεδονία. Περιπλανώμενοι θα γνωρίσουν πολλά χωριά και πολλούς ανθρώπους. Κύριος στόχος είναι η επιβίωση και κυριότεροι σταθμοί της Ελένης είανι τα χωριά της Αριδαίας και η Αμφίπολη Σερρών. Ο πατέρας είναι συνέχεια απών, μια και πή...

[...] Βροντολογούσε αχάραγο η εξώπορτα. Έτρωγε άγριες κλωτσιές και σπρωξιές. Τα καντινάτσα κόντευαν να σπάσουν. Ανοίξαμε κατατρομαγμένοι και ξεχύθηκαν μέσα οι Γερμανοί με ένα κουκουλοφόρο που είχε δυο τρύπες στα μάτια. Τρέμανε τα πόδια μου. Αρπάξανε τον πατέρα και τον θειό, τον αδελφό της μητέρας και πάνε λέει να τους σκοτώσουν. Πιάσανε όλους τους άντρες της Σπάρτης εκτός από τα τέσσερα αδέλφια μου, που από καιρό με τα καριοφύλια τους είχανε πιάσει τα καταράχια. Έτσι τους είχε μηνύσει η φωνή της σκλαβωμένης Πατρίδας μέσα από το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, το Ε.Α.Μ. [...]...

Χαράματα, δεν έχει ακόμα καλά-καλά φέξει, όταν φτάνουμε στα Γιούρα. Μπροστά μαs υψώνεται έναs μαύροs και σκοτεινόs ξερόβραχος. Διακρίνουμε το στρατόπεδο στην πλαγιά: μόλις ξεχωρίζουν στη σειρά άσπρα αντίσκηνα με φόντο το σκοτεινό βράχο. Αποβιβαζόμαστε, μουδιασμένοι και αμήχανοι για το τι μαs περιμένει. Δύο βλοσυροί ανθρωποφύλακες μαs "υποδέχονται" με βρισιές και απειλές. Μαs οδηγούν σ' ένα χαντάκι-δρόμο, δεξιά κι αριστερά τα συρματοπλέγματα του στρατοπέδου. Απορημένοι, κοιτάζουμε περίεργα γύρω μαs. Μόλις διακρίνουμε μερικές ανθρώπινεs σκιές να γλιστρούνε στο μισοσκόταδο. Δ...

Σε αυτό το βιβλίο υπάρχει μία προσωπική ιστορία εβδομήντα χρόνων, αλλά και μία ματιά στη δική μας, την ιστορία της Ελλάδας. Αναμφισβήτητα προσωπική και αυτή, περιλαμβάνει όσα έζησα, ένιωσα, στερήθηκα, αλλά, κυρίως, ευλογήθηκα να γνωρίσω. Είναι η ματιά ενός "τυχερού" ανθρώπου που έζησε σαν "ντόπιος" στη άλλη χώρα όπου ανδρώθηκε και, ίσως, γι’ αυτό, σαν "ξένος" στη δική του χώρα. Σε όλη μου τη ζωή, η φράση "Όπου και αν πάω, η Ελλάδα με πληγώνει" ήταν στο μυαλό μου. Η αγάπη μου και η λαχτάρα για "δημιουργία", παρά τη συμμετοχή μου, δεν ταίριαξε με τα ιστορικά γεγονότα και τ...

Στο βιβλίο αποτυπώνεται ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας έβλεπε τον κόσμο του. Πρόκειται για το πολεμικό ημερολόγιο του Μανόλη Κ. Σοφούλη, που παρέδωσε στα παιδιά του για να τον γνωρίσουν εκ των υστέρων, αφού δεν πρόλαβαν να τον ζήσουν και ν' ακούσουν από το στόμα του να ξετυλίγεται το παραμύθι της ζωής του. Δεν άφησε πίσω του άλλα κληρονομήματα εκτός από το πολεμικό ημερολόγιό του, επειδή δεν είχε καιρό να διαθέσει παρά μόνο για τους "πολέμους του". Το "Ημερολόγιο πολέμου" του Μανόλη Σοφούλη διηγείται γεγονότα αλλά σκιαγραφεί και την πρακτική φιλοσοφία ζωής του συγγρα...