Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα αγιάσματα είναι ιερά νερά, ιαματικά και θαυματουργά. Οι Εκδόσεις Μύρτος και η συγγραφέας Σοφία Α. Σουλή παρουσιάζουν το βιβλίο "Θεραπευτικά Αγιάσματα στην Ελλάδα" στο οποίο επιχειρείται για πρώτη φορά μια μοναδική καταγραφή 70 αγιασμένων πηγών. Προλογίζει ο πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Σχοινάς. Ο αναγνώστης θα ταξιδέψει σε γνωστά ή και άγνωστα αγιάσματα της πατρίδας μας που βρίσκονται στο ύπαιθρο, σε μέρη απόμακρα, άλλα μέσα σε εκκλησιές και μοναστήρια, κάποια σε μαγευτικές τοποθεσίες ή κρυφές σπηλιές και άλλα βαθιά στη γη όπου ο πιστός κατεβαίνει πολλά σκαλοπάτια ή χαρά...

Ο αντίχριστος χτυπά και σήμερα με τη νεοειδωλολατρία. Το βιβλίο αυτό απαντά σε όλες τις κατηγορίες των νεοειδωλολατρών κατά της Εκκλησίας του Χριστού. Επισημαίνει ότι η ειδωλολατρία είναι απόλυτη μοιρολατρία. Οι σελίδες του υπενθυμίζουν τους φοβερούς διωγμούς των ειδωλολατρών κατά των χριστιανών. Επιχειρούν μια σε βάθος ανατομία της ειδωλολατρίας. Ιστορούν πώς η ειδωλολατρία ουσιαστικά αυτοκαταλύθηκε.

Ποιος ήταν τελικά ο Ιουλιανός; Ποιος ο ελληνισμός που πρέσβευε; Ποια η σχέση του με τον νεοπλατωνισμό και τη θεουργία; Ποιο το περιεχόμενο του σπουδαιότερου έργου του, του "Κατά Γαλιλαίων;". Ποιος ο αντίκτυπος του έργου αυτού στην εποχή του Κυρίλλου, 70 περίπου χρόνια μετά τον θάνατο του αυτοκράτορα; Μήπως οι θέσεις του Ιουλιανού εξακολουθούσαν να σαγηνεύουν ένα σημαντικό μέρος ανθρώπων όχι μόνον της Αλεξάνδρειας αλλά και της αυτοκρατορίας εν γένει; Είναι αλήθεια, σημειώνουν οι ιστορικοί, ότι στην αυτοκρατορία των αρχών του 5ου αιώνα και ειδικά στην Αλεξάνδρεια, που ήταν...

Προχωρώντας στον δεύτερο αυτό τόμο στη συνέχεια της συνοπτικής ιστορίας του Χριστιανισμού, βλέπουμε ότι αυτός κατά τη δεύτερη χιλιετία του βίου του σημαδεύεται από μια επώδυνη εσωτερική διάσπαση πού καθιστά τη μυστηριακή ενότητά του, όπως κατανοούνταν στην πρώτη χιλιετία, μια άπιαστη πραγματικότητα. Μέσα από κατακλυσμιαίες αλλαγές στην ιστορία του πολιτισμού (Μεσαίωνας, Νεώτεροι Χρόνοι) η χριστιανική Εκκλησία πρέπει να εργασθεί για να εγγυηθεί στα μέλη της τη σωτηρία από το θάνατο (κάθε είδους), δρώντας σε μια κοινωνία πού δεν φαίνεται να έχει καμμία γέφυρα επικοινωνίας με...

Τρεις μορφές δεσπόζουν στο στερέωμα της παρούσας συγγραφής, τρεις άνθρωποι κατά πάντα ανόμοιοι μεταξύ τους αλλά με τόσα κοινά σημεία! Ο ένας είναι Προφήτης, ο άλλος Ευαγγελιστής και ο τρίτος Προδότης, τι πιο διαφορετικό θα μπορούσε να ζητήσει κανείς. Ο πρώτος ζει πριν από την έλευση του Μεσσία γαλουχημένος με τις σκληρές εθνικιστικές εντολές του Μωσαϊκού Νόμου, ο δεύτερος, παιδί των Πρώτων Χριστιανικών Χρόνων, έχει μπροστά του το οικουμενικό κήρυγμα της αγάπης του Χριστού και ο τρίτος περιπατεί δίπλα στον Μεσσία ως Μαθητής του και βιώνει με τον σκληρότερο τρόπο το γεγ...

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τα θεάματα ήταν βαθιά ριζωμένα στον πολιτισμό και στη συνείδηση των πολιτών κατά την περίοδο του 2ου και 3ου αιώνα. Οι Ρωμαίοι συνήθιζαν να περνούν αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο τους στις γιορτές (ludi) που διεξάγονταν αρκετά συχνά στην αυτοκρατορία, τόσο στο χώρο του ιπποδρόμου όσο και στις γιορτές του θεάτρου. Κατέχοντας λοιπόν τα δημόσια θεάματα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των Ρωμαίων πολιτών ήταν αρκετά δύσκολο το έργο της Εκκλησίας να αποτρέψει τη συμμετοχή τους σε αυτά. Ήταν ευκολότερο όμως μέσα από το κήρυγμα και τις ευρύτ...

Το περιεχόμενο του έργου διαμορφώθηκε από προσωπική έρευνα του συγγραφέα, καθώς και από δικές του διδακτικές σημειώσεις από το διδακτικό του έργο στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή(νυν Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών). Ο αναγνώστης κατά την ανάγνωση μπορεί να παρατηρήσει πως πολλά πράγματα δίνονται ελλειπτικά ή περιληπτικά, ακριβώς , για να παραμείνει ευσύνοπτη η όλη δομή της πραγμάτευσης, γεγονός που δεν αποκλείει την συμπλήρωση του έργου στο μέλλον, μετά από κριτική ανατροφοδότηση που θα προκύψει από το αναγνωστικό κοινό.

Ο όρος "Εσωτερική Μεταμόρφωση" υποδηλώνει την Άνωθεν μεταφορά μας από την υλιστική αντίληψη που επιφέρει την ψευδαίσθηση της πολλαπλότητας στην πνευματική αντίληψη που μας κάνει συνειδητούς ως προς την Α-λήθεια της Ενότητας.

Η ουσία της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού έγκειται στην αφύπνιση του πνευματικού βάθους των ανθρώπων έτσι ώστε να μεταμορφωθεί ολοκληρωτικά ο τρόπος που κατανοούν τον εαυτό τους και τη σχέση τους με τη ζωή. Ο κόσμος μας χρειάζεται απελπισμένα ένα όραμα ενότητας και μία αίσθηση κοινού εδάφους ανάμεσα στους ανθρώπους και τους πολιτισμούς. Ο μυστικιστής είναι κυρίως και πρωτίστως εκείνος που αποκαλύπτει την πνευματική κατοικία που όλοι μοιραζόμαστε και τον θαυμαστό σκοπό της παρουσίας μας μέσα στο σύμπαν.

Το ταξίδι του Χριστού ή Κεχρισμένου σε αυτόν τον κόσμο, σχετίζεται με το να έρθουμε εμείς οι ίδιοι σε επαφή με το Πνεύμα. Αυτό το ταξίδι αποτελεί τελικά μία διαδικασία παροπλισμού της τεράστιας ψευδαίσθησης ότι ο Θεός είναι απών ή έστω και μακριά. Όταν τα ιδιαίτερα αιτήματα και οι προσευχές μας δεν εισακούονται, σιγουρευόμαστε ακόμη περισσότερο ότι ο Θεός είναι απών. Η αρχή, το μέσο και το τέλος του πνευματικού ταξιδιού όμως, είναι η βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι πάντοτε παρών.

Η "Ιδέα μιας Χριστιανικής Κοινωνίας" αντανακλά όχι τόσο την αναζήτηση ενός χριστιανού, αλλά κυρίως την αγωνία ενός Ευρωπαίου για την διάσωση της ταυτότητας του ευρωπαϊκού πολιτισμού, γι' αυτό είναι έτοιμος να αποσυνδέσει την "Ιδέα" από την "Πίστη" και να προτείνει το χριστιανικό πολιτισμό ως κοινή ιδεολογική βάση για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, ανεξάρτητα από την οποιαδήποτε θετική ή την αρνητική τους στάση έναντι της θρησκευτικής πίστεως.

Το βιβλίο του Γερμανού στοχαστή Λουδοβίκου Φόιερμπαχ (Ludwig Feuerbach) "Η ουσία του χριστιανισμού" (1η έκδ. 1841· 2η αναθ. έκδ. 1843) αποτελεί ένα από τα κλασικά κριτικά έργα του 19ου αιώνα, όχι μόνο για τη μαρξιστική παράδοση αλλά για τη συνολική γραμματολογία της περιόδου. Με τη διαπίστωση, που ελέγχεται διεξοδικά σε όλο το εύρος του βιβλίου, ότι "το μυστικό της θεολογίας είναι η ανθρωπολογία" ο Φόιερμπαχ συντελεί σε μια τομή, αρχικά στο πεδίο της θεολογίας και ακολούθως στο πεδίο της κοινωνικής αλλά και της αισθητικής θεωρίας. Οι επιδράσεις της ανθρωπολογικής κριτικής τ...

Η σωτηρία του ανθρώπου αποτελεί το κέντρο του ενδιαφέροντος της Εκκλησίας διαχρονικώς. Το ενδιαφέρον αυτό νοηματοδοτεί ουσιαστικά όλες τις ενέργειες της Εκκλησίας. [...] Στην επίτομη αυτή μελέτη παρουσιάζεται ο καρπός μιας επιστημονικής έρευνας στο συγγραφικό έργο δύο αντιπροσωπευτικών εκπροσώπων του Δυτικού Χριστιανισμού, του Ανσέλμου Καντερβουρίας και του Λουθήρου. Ο Άνσελμος, ως "πατριάρχης" του Σχολαστικισμού, εκπροσωπεί τη σωτηριολογία του Ρωμαιοκαθολικισμού, ενώ ο Λούθηρος, ως ο σημαντικότερος δυτικός μεταρρυθμιστής, εκπροσωπεί γενικότερα, τη σωτηριολογία του Προτεστ...

Εκκλησιαστικές εμπειρίες με σύγχρονες μορφές αγιότητας μέσα από έναν ποιητικό και στοχαστικό τρόπο διήγησης.

Αγαπητοί αναγνώστες, Συχνά φθάνουν στον Ραδιοφωνικό Σταθμό αιτήματα ακροατών που ζητούν να επαναλάβουμε μία εκπομπή ή να την εκδώσουμε σε βιβλίο. Για το λόγο αυτό εισηγηθήκαμε στην Ε.Δ. της Ε.Μ.Υ.Ε.Ε. και δι' αυτής στην Ιερά Σύνοδο την τροποποίηση του Κανονισμού λειτουργίας του Ραδιοφωνικού Σταθμού, ώστε να προβαίνει σε εκδόσεις εκπομπών λόγου και μουσικής. (Κανονισμός υπ' αριθμ. 197| 2010). Είναι αλήθεια ότι το Ραδιόφωνο μας παρέχει πληροφορίες, οι οποίες λόγω της ταχύτατης ροής των δεν είναι εύκολο ο ακροατής να σταματήσει, να επανέλθει, να στοχασθεί και να εμβαθύνε...

Η επωδός όλων των τραγουδιών και των ύμνων "προς τον Ύψιστο" είναι ότι ο θεός συμβολίζει τη δικαιοσύνη και το έλεος. Κι όμως, η αδικία ανάμεσα στους ανθρώπους συνεχώς αυξάνεται· οι προσβολές που διαπράττονται ενάντια στις μάζες μόνο σε αυτή τη χώρα θα αρκούσαν για να πλημμυρίσουν ακόμα και τους ίδιους τους παραδείσους. Αλλά πού είναι οι θεοί να βάλουν ένα τέλος σε όλες αυτές τις φρικαλεότητες, τις αδικίες, σε αυτήν την απανθρωπιά απέναντι στον άνθρωπο; Όχι, όχι οι θεοί, αλλά ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ πρέπει να εγερθεί στην ισχυρή αγανάκτησή του. Αυτός, εξαπατήθηκε απ’ όλες τις θεότητες, π...

Όσο γνωρίζουμε τον Θεό, επιθυμούμε να Τον γνωρίσουμε ακόμη περισσότερο, και όσο περισσότερο Τον αγαπούμε τόσο περισσότερο μας ενθαρρύνει για βαθύτερη αγάπη. Ο Θεός δεν μπορεί να περιληφθεί σε έννοιες γιατί είναι η Ζωή, ή μάλλον η πηγή της ζωής. Εξάλλου κανένα πρόσωπο δεν μπορεί να ορισθεί, αφού είναι ο ζων και ως ένα βαθμό πηγή ζωής. Πόσο δε μάλλον το υπέρτατο Πρόσωπο. Όποιος πιστεύει ότι γνωρίζει τον Θεό, δηλαδή ότι Τον όριζε με έννοιες, είναι από χριστιανική άποψη πνευματικός νεκρός.

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε για το πλατύ, σκεπτόμενο, κοινό στον ελλαδικό χώρο και ιδιαίτερα για αναγνώστες οι οποίοι ενδιαφέρονται σοβαρά για μια ειλικρινή γνώση και κατανόηση του ανθρώπου με αφετηρία τη θρησκευτική, ιστορική και πολιτιστική του ταυτότητα και εμπειρία, στην ουσία και στην έκφραση. Οι σελίδες αυτές αποτελούν μια πλατιά ιστορικο-φαινομενολογική εισαγωγή στον Ιουδαϊσμό, στο Χριστιανισμό και στο Ισλάμ, τρεις γνώριμες-άγνωστες θρησκευτικές παραδόσεις, με όσο το δυνατόν διακριτή την ουσιαστική ταυτότητα της κάθε μίας, αλλά και την εξίσου εσωτερική τους συνάφεια ω...